Wanklanken Goudmijntjes 1
bierdrinkertjes tot de meisjes in
veelkleurige hansoppen toe.
Neen wij zullen hopen, dat van
hooger af spoedig richtlijnen
worden gegeven, dat deze niet
van de staat zullen komen is
duidelijk in een democratisch
systeem. Niet voor niets is het
Departement Opvoeding. Kunsten
en Wetenschappen van de bezets
ter omgedoopt in dat. van Onder
wijs. Kunsten en Wetenschappen.
Zeer terecht, de opvoeding is
de taak en plicht der ouders en
van niemand anders. En de school
dan? Ja deze heeft sedert vele
jaren een groot gedeelte van de
opvoeding noodgedwongen moeten
overnemen, omdat de ouders in
de meeste gevallen ernstig tekort
schoten. Dat wij op spoedige
richtlijnen hopen, van hooger ai.
teweten van onze geestelijke
leiders, is duidelijk als wij eerst
onze hedendaagsche jeugd bekij
ken, dan overdenken wat wij van
ouders en school te verwachten
hebben en daarbij de toekomst
in het oog houden.
De hedendaagsche jeugd heeft
in haar geheel vijf jaren verloren,
vijf jaren geleefd in een sfeer
van haat, vernietiging en ont
wrichting, waarin sabotage, bedrog
en gezachtsondermijning gewenst
en noodzakelijk waren tegenover
de gehate bezetter.
Deze ondeugden strekten zich
echter van lieverlede ook op
andere terreinen uit. Deze jaren
leverden ons de sigarettendampen-
de zwarthandelaartjes en de met
hun „vrouw zijn" leurende meisjes,
waarvan de steden vol zitten maar
waarvan ook op ieder dorp de
voorlopers re vinden zijn....
Deze vijf jaren verhinderden de
jeugdjongen onbezorgd te zijn in
huishoudens waar zorgen en
angsten hoogtij vierden, waar
steeds nerveuze ouderen de sfeer
gespannen en verward maakten.
De vijand, die door de moge
lijkheid van aanbrengen het ver
raad in de hechte vestingen van
school en gezin binnen bracht,
droeg aan de anarchie haar
steentje bij.
Onze jeugd is uit het lood
erger dan menigeen meent en
denkt, maar de ondervinding zal
het leeren.
En wat kunnen wij daartegen
over stellen De ouders, zeker
een hechte macht, maar zijn zij
zelf allen niet meer of minder uit
het lood Zoeken wij ouderen
niet allemaal weer naar het juiste
spoor En zijn onze andere zor
gen nier bijna ondragelijk gewor
den En de school Haar eerste
taak, het onderwijs boekt overal
een jaar achterstand, deze moet
natuurlijk worden ingehaald, hoe
dan ook. Zal de taak der opvoe-
niag daarbij worden uitgevoerd,
zooals die thans noodzakelijk is.
Aangenomen dat iedere bezitter
van het onderwijsdiploma ook
een prima opvoeder is (een zeer
aanvechtbare stelling), dan nog
moet in klassen van veertig kin
deren met opgevoerde onderwijs
taak een bovendien alles eischende
opvoeding, uitgesloten worden
geacht.
En hoe zullen de omstandig
heden van de toekomst werken
Iedere naoorlogsche tijd is er een
van decadentie. Die kunnen wij
ook nu weer verwachten. Hoe
zullen onze jeugd en onze ouders
daar doorheen rollen
Daarbij komt, dat een genoegen
nemen met een opvoeding die
onvolwaardig is, omdat men in
In meraoriam
Heden bereikte ons het
bericht dat onze Landelijke
Leider der Sabotage bij het
vervullen van zijn plicht,
het bespioneeren van de
gevangenis te Apeldoorn,
alwaar acht van zijn collega's
gevangen zaten, zijn leven
gaf voor zijn Vaderland.
In de mobilisatie en tijdens
de Meidagen diende I lij zijn
Vaderland als le Luitenant
en gaf blijk van zijn Vader
landsliefde en moed.
Toen de dienstplichtigen
in Mei 1942 door den be
zetter werden opgeroepen
om zich te melden, was Luit.
v. Bijnen weer een van de
mannen die zich tot taak
stelde* de Dienstplichtigen
welke zich aan' den aanmel
dingsplicht ontrrokken en
onderdoken een schuilplaats
aan te bieden en hen aan
de moeilijkheden hieraan
verbonden tegemoet te ko
men. Ook hier in Limburg
en Brabant heeft Hij veel
goeds voor de onderduikers
gedaan. Later met denarbeids
inzet voor Duitschland waren
het ook de andere onder
duikers, die zijn aandacht
trokken en zij klopten bij
Hem niet tevergeefs.
Doorzijn ongekende Moed
en Vaderlandsliefde promo
veerde Hij 1 September 1944
tot Landelijke Leider der
Sabotage, in welke Hij zijn
leven gaf voor God, Konin
gin en Vaderland.
Laten we een oogenblik
stilstaan bij dezen man, die
voor ons een voorbeeld is
geweest en medeleven met
zijn ecktgenoote en kind
welke door dit verlies zoo
zwaar getroffen zijn.
moeilijkheden maar niet op de
hals halen en gokken of het soms
vanzelf nier gaat. Bedenk, het
gaat om onze jeugd, deze gok-
kerij. de inzet is wel boog!
„Jeugdvriend."
de ouders hun kinderen op dit
gebied enig eergevoel zullen bij
brengen en dat genoemd feit de
ouderen tot lering moge strekken,
G.ü.l.W.N. Kring Venray
geïsoleerde streken en op het
platteland zoo rustig leeft, zeer
gevaarlijk wordt, daar het rustige
leven in de naaste toekomst door
intens verkeer wel spoedig zal
zijn afgeloopen, en bovendien
pers, film en radio gauw de laatste
resten van weerstand in een met
scrupules en vergulde prentjes
opgebouwde geest zullen omver
werpen.
Uitgaande, dat voor de oorlog
de opvoeding goed was kunnen
wij aldus rekenende opvoeding
der jeugd zal meer eischen, dan
de ouders en de school kunnen
geven. Er moet dus aan de op
voeding iets gebeuren, daarom
is onze hoop gerechtigd, dat richt
lijnen zullen komen. Moeten wij
zoolang niets doen Wij zullen
onder leiding van een door nie
mand aanvechtbaar gezag aan de
gang moeten om leiders en leid
sters te vormen. Menschen, zelf
volwaardig en met een hart voor
de jeugd. Wij zullen uit deze
rijen moeten bannen allen, die er
qua capaciteiten niet thuis hooren
ongeacht hun titels en diploma's;
wij kunnen geen jeugd opolf'eren,
aan de ijdelheid of het zich ge
passeerd voelen van enkele oude
ren. Wij zullen direct moeten
beginnen met deze kadervorming,
zoodat wij klaar zijn als de richt
lijnen afkomen en dan aan de
slag kunnen.
Of.... sullen wij ons al deze
Ook in Venray laten zich wel
eens wanklanken horen. Het ligt
echter geenszins in onze bedoe
ling -om deze' alle te publiceren,
want de een is onschuldiger dan
de ander en sommige zijn het
gevolg van de oorlogsomstandig
heden. Wij hopen evenwel dat
de meeste na verloop van tijd
vanzelf zullen verdwijnen. Een
tweetal wanklanken dient wel te
worden bekendgemaakt omdat
deze van aard en omvang te
ernstig zijn.
1. Ter gelegenheid van de
herdenking van onze gesneuvelde
militairen op de Nationale Feest
dag hadden wij een Nederlandse
vlag nodig. Een van onze leden
vervoegde zich toen omdat
hij meende in een manufacturen
zaak het beste te zullen slagen
en hij in de etalage en aan de
pui diverse vlaggen had zien
wapperen bij een firma te
Venray met het verzoek om ons
gedurende één dag voor het ge
stelde doel één vlag ter beschik
king te stellen. Dit verzoek werd
niet ingewilligd op grond van
het feit. dat men aldaar nog niet
voldoende vlaggen had om het
gehele huis te versieren, (of hier
alleen de versiering buitenshuis
bedoeld was, weten wij niet).
Het mag een gelukkig feit
t worden genoemd, dat niet alle
jongeren zo hebben gehandeld,
want dan zou de'?herdenking een
ware mislukking aijn geweest.
2. Zoals algemeen bekend is
worden op initiatief van de
ö.O.l.W.N. de graven van alle
gesneuvelde militairen zowel
geallieerde als duitse zo goed
mogelijk opgemaakt en voorzien
van eenvoudige bloemen. In de
algelopen week was een onzer
leden werkzaam aan een Duits
graf toen een inwoner, die ge
durende de bezetting het grootste
gedeelte van zijn inkomen aan de
Duitsers heeft verdiend, de op
merking lanceerde: „Je hoeft een
moffengraf toch niet zo netjes op
te maken". Enige kinderen die
deze misplaatste opmerking hoor
den verminkten, onmiddellijk na
dat de goede vaderlander het graf
verliet, het graf zodanig dat niet
meer te zien was waar men het
werk aan had besteed. Het is
deze kinderen niet kwalijk te
nemen dat zij dergelijke daden
begaan, doch het is onbegrijpelijk
dat volwassenen niet beseffen dat
iemand die in de uitoefening van
zijn plicht als vaderlander van
welke nationaliteit dan ook is
gesneuveld, als held moet worden
geeerd.
Het behoort niet tot onze taak,
doch het lijkt ons wel dienstig er
U en voora} de kinderen
op te wijzen, dat het opzettelijk
schenden van een graf. of het
opzettelijk vernielen of beschadi
gen van een op een begraafplaats
opgericht gedenkteken waar
onder ook begrepen zijn de op de
graven geplaatste wapens of
helmen een misdrijf is en
derhalve strafbaar is gesteld.
Wij hopen en vertrouwen dat
Reeds hebben we lange tijd moeten
laken en afkeuren, lange tiid reeds vele
dingen aan de kaak moeten 3tellen, nu
echter brengen wi| hulde, ..Aha. dat is
sarcasme", zeg je slim Neen, dal is het
niet. Dikwijls hebben we ons program,
ons ideaal bekend yemaaklbreken mei
dat oude mulle leven, breken met aile
halfslaperiglieid Oris ideaal iseen fris
leven op alle gebied.
I. v. Bijncii (brum L of Arnold)
Zo juist zeide ik, dat we hulde bren
gen, Hulde aan de enorme prestatie, die
ons eigen volk van Venray heelt gele
verd in het spel „L)e Mens Hioob".
Hulde aan 't Venrayse volk. dat hier
mede getuigenis heeft afgelegd van zijn
innerlijke kracht. Hulde vooral aan de
mensen, die het initiatief namen tot dlc
grootse spel Zij zuilen misschien niet
beselfen, van hoe verstrekkende betekenis
dit spel is geweest. Kan het gemeensebaps-
spel ..De Mens Hioob' niet het begin
worden van een hoger cultureel leven
Kan het feest van onzen Heer Deken niet
de prikkel worden tot de culturele opbouw
van Venray
De hoofdpersoon van het spel is Hioob,
de Oud-Tcscumentisclie figuur die bier
gemoderniseerd is. Hioob nu is-ecu rijke
heerboer cn een godvrezend en recht
schapen man. God had zijn dienaar ge
zcyend in zijn kinderen en door een ri|k
dom aan Land en vee.
Doch opeens.... als een lawine storten
op hem de rampen en slagen, ben onge
luksbode meldt het verlies van zijn oogst,
een ander het verlies van Zijn vee, een
derde het verlies van al zijn kinderen.
Hioob, de rijke heerboer Is in ein slag
arm en alleen, Hinde van't eerste bedrijt.
De ontwikkeling van het drama gaat
verder. De ondergang van Hioob.
Tragischer wordt de mens Hioob in
het tweede bedrijf, wanneer God hem
nog meer op de proef stelt. God trol
hem namelijk In hemzelf. In een duister
nis werd hij gedompeld, die hem als een
,,zak van zeer" omhulde - de meleeczheid.
Zo zien wij den rijke heerboer van
weleer, gezegend door God in zijn kin
deren, gezegend door 'n rijkdom aan land
en vee, nu arm en melaats tegen de
melaatse muur. Hen hoopje puin met
potscherven blijit hem over, als troost,
om zijn zeer te krabben. Dit is het hoogte
punt van het dramaHioob tegen de
melaatse muur en toch nog groots, went
op het hoge puin is de figuur van Hioob
als een beeldhouwwerk van een grote
kunstenaar.
Terwijl Hioob dan als een vogelver
schrikker daar boven zit, komen zijn
vrienden de pastoor, de burgemeester,
de notaris hem ..troostenDoch in de
nood pas leert men zijn vrienden kennen,
want zij allen proberen hem een of andere
misdrijf aan te wrijven als oorzaak van
zijn lijden. Doch de oorzaak, waarom
Hioob zo moest lilden, lag niet ia zi|n
ongerechtigheid, zoals zijn „vrienden"
meerden, maar God trof hem, om zijn
ziel te vervolmaken. Niet tot ondergang
w;as dit lijden, maar tot zegen. Hioob
was een rechtschapen en godvrezend man
en hij bleef het. Terwijl dc rampen hem
overvielen, de satan met zijn macht hem
overal beloerde en belaagde, zijn vrouw
God in hem vervloekte en verwenste,
sprak hij de schoonc woordeu, woorden
van kracht en energie „De Naam des
Heren houd ik geklemd tussen mijn an
den De Heer heeft gegeven, de Heei
heeft yenomen. Zijn H Naam zij ge
zegend"
Hioob blijft de sympathieke figuur, on
danks het feit, dar hij zijn vrienden ant
woordt, want groter ware Hioob, indien
hij gezwegen had en geduldig het had
verdragen.
Dan komt de ommekeer in het drama.
Hioob zegt steeds tot zijn vrienden „Zo
lang mijn God leeft, zal ik hopen". En
oprijzend van zijn hoopje puin spreekt
hij deze volgende woorden, die getuigen
van een sterk innerlijk leven „Ik ga,
zwi)gecd, reikend naar het onbereikbare,
grijpend naar het onbegrijpbare maar
reikhalzendreikhalzend opnieuw,
Een stem klinkt vanboven; „Ikkuni'l
ontroerend cn schoon. Beproeving en
ontferming I God ziet genadig op zijn
dienaar neer en tooit hem weer mei
nieuwe zegeningen, groter als voorheen.
De vernieuwing van Hioob
Dit is in het kort dc inhoud van dit
drama Welnu. Hioob is niet alleen de