Wanklanken Goudmijntjes 1 bierdrinkertjes tot de meisjes in veelkleurige hansoppen toe. Neen wij zullen hopen, dat van hooger af spoedig richtlijnen worden gegeven, dat deze niet van de staat zullen komen is duidelijk in een democratisch systeem. Niet voor niets is het Departement Opvoeding. Kunsten en Wetenschappen van de bezets ter omgedoopt in dat. van Onder wijs. Kunsten en Wetenschappen. Zeer terecht, de opvoeding is de taak en plicht der ouders en van niemand anders. En de school dan? Ja deze heeft sedert vele jaren een groot gedeelte van de opvoeding noodgedwongen moeten overnemen, omdat de ouders in de meeste gevallen ernstig tekort schoten. Dat wij op spoedige richtlijnen hopen, van hooger ai. teweten van onze geestelijke leiders, is duidelijk als wij eerst onze hedendaagsche jeugd bekij ken, dan overdenken wat wij van ouders en school te verwachten hebben en daarbij de toekomst in het oog houden. De hedendaagsche jeugd heeft in haar geheel vijf jaren verloren, vijf jaren geleefd in een sfeer van haat, vernietiging en ont wrichting, waarin sabotage, bedrog en gezachtsondermijning gewenst en noodzakelijk waren tegenover de gehate bezetter. Deze ondeugden strekten zich echter van lieverlede ook op andere terreinen uit. Deze jaren leverden ons de sigarettendampen- de zwarthandelaartjes en de met hun „vrouw zijn" leurende meisjes, waarvan de steden vol zitten maar waarvan ook op ieder dorp de voorlopers re vinden zijn.... Deze vijf jaren verhinderden de jeugdjongen onbezorgd te zijn in huishoudens waar zorgen en angsten hoogtij vierden, waar steeds nerveuze ouderen de sfeer gespannen en verward maakten. De vijand, die door de moge lijkheid van aanbrengen het ver raad in de hechte vestingen van school en gezin binnen bracht, droeg aan de anarchie haar steentje bij. Onze jeugd is uit het lood erger dan menigeen meent en denkt, maar de ondervinding zal het leeren. En wat kunnen wij daartegen over stellen De ouders, zeker een hechte macht, maar zijn zij zelf allen niet meer of minder uit het lood Zoeken wij ouderen niet allemaal weer naar het juiste spoor En zijn onze andere zor gen nier bijna ondragelijk gewor den En de school Haar eerste taak, het onderwijs boekt overal een jaar achterstand, deze moet natuurlijk worden ingehaald, hoe dan ook. Zal de taak der opvoe- niag daarbij worden uitgevoerd, zooals die thans noodzakelijk is. Aangenomen dat iedere bezitter van het onderwijsdiploma ook een prima opvoeder is (een zeer aanvechtbare stelling), dan nog moet in klassen van veertig kin deren met opgevoerde onderwijs taak een bovendien alles eischende opvoeding, uitgesloten worden geacht. En hoe zullen de omstandig heden van de toekomst werken Iedere naoorlogsche tijd is er een van decadentie. Die kunnen wij ook nu weer verwachten. Hoe zullen onze jeugd en onze ouders daar doorheen rollen Daarbij komt, dat een genoegen nemen met een opvoeding die onvolwaardig is, omdat men in In meraoriam Heden bereikte ons het bericht dat onze Landelijke Leider der Sabotage bij het vervullen van zijn plicht, het bespioneeren van de gevangenis te Apeldoorn, alwaar acht van zijn collega's gevangen zaten, zijn leven gaf voor zijn Vaderland. In de mobilisatie en tijdens de Meidagen diende I lij zijn Vaderland als le Luitenant en gaf blijk van zijn Vader landsliefde en moed. Toen de dienstplichtigen in Mei 1942 door den be zetter werden opgeroepen om zich te melden, was Luit. v. Bijnen weer een van de mannen die zich tot taak stelde* de Dienstplichtigen welke zich aan' den aanmel dingsplicht ontrrokken en onderdoken een schuilplaats aan te bieden en hen aan de moeilijkheden hieraan verbonden tegemoet te ko men. Ook hier in Limburg en Brabant heeft Hij veel goeds voor de onderduikers gedaan. Later met denarbeids inzet voor Duitschland waren het ook de andere onder duikers, die zijn aandacht trokken en zij klopten bij Hem niet tevergeefs. Doorzijn ongekende Moed en Vaderlandsliefde promo veerde Hij 1 September 1944 tot Landelijke Leider der Sabotage, in welke Hij zijn leven gaf voor God, Konin gin en Vaderland. Laten we een oogenblik stilstaan bij dezen man, die voor ons een voorbeeld is geweest en medeleven met zijn ecktgenoote en kind welke door dit verlies zoo zwaar getroffen zijn. moeilijkheden maar niet op de hals halen en gokken of het soms vanzelf nier gaat. Bedenk, het gaat om onze jeugd, deze gok- kerij. de inzet is wel boog! „Jeugdvriend." de ouders hun kinderen op dit gebied enig eergevoel zullen bij brengen en dat genoemd feit de ouderen tot lering moge strekken, G.ü.l.W.N. Kring Venray geïsoleerde streken en op het platteland zoo rustig leeft, zeer gevaarlijk wordt, daar het rustige leven in de naaste toekomst door intens verkeer wel spoedig zal zijn afgeloopen, en bovendien pers, film en radio gauw de laatste resten van weerstand in een met scrupules en vergulde prentjes opgebouwde geest zullen omver werpen. Uitgaande, dat voor de oorlog de opvoeding goed was kunnen wij aldus rekenende opvoeding der jeugd zal meer eischen, dan de ouders en de school kunnen geven. Er moet dus aan de op voeding iets gebeuren, daarom is onze hoop gerechtigd, dat richt lijnen zullen komen. Moeten wij zoolang niets doen Wij zullen onder leiding van een door nie mand aanvechtbaar gezag aan de gang moeten om leiders en leid sters te vormen. Menschen, zelf volwaardig en met een hart voor de jeugd. Wij zullen uit deze rijen moeten bannen allen, die er qua capaciteiten niet thuis hooren ongeacht hun titels en diploma's; wij kunnen geen jeugd opolf'eren, aan de ijdelheid of het zich ge passeerd voelen van enkele oude ren. Wij zullen direct moeten beginnen met deze kadervorming, zoodat wij klaar zijn als de richt lijnen afkomen en dan aan de slag kunnen. Of.... sullen wij ons al deze Ook in Venray laten zich wel eens wanklanken horen. Het ligt echter geenszins in onze bedoe ling -om deze' alle te publiceren, want de een is onschuldiger dan de ander en sommige zijn het gevolg van de oorlogsomstandig heden. Wij hopen evenwel dat de meeste na verloop van tijd vanzelf zullen verdwijnen. Een tweetal wanklanken dient wel te worden bekendgemaakt omdat deze van aard en omvang te ernstig zijn. 1. Ter gelegenheid van de herdenking van onze gesneuvelde militairen op de Nationale Feest dag hadden wij een Nederlandse vlag nodig. Een van onze leden vervoegde zich toen omdat hij meende in een manufacturen zaak het beste te zullen slagen en hij in de etalage en aan de pui diverse vlaggen had zien wapperen bij een firma te Venray met het verzoek om ons gedurende één dag voor het ge stelde doel één vlag ter beschik king te stellen. Dit verzoek werd niet ingewilligd op grond van het feit. dat men aldaar nog niet voldoende vlaggen had om het gehele huis te versieren, (of hier alleen de versiering buitenshuis bedoeld was, weten wij niet). Het mag een gelukkig feit t worden genoemd, dat niet alle jongeren zo hebben gehandeld, want dan zou de'?herdenking een ware mislukking aijn geweest. 2. Zoals algemeen bekend is worden op initiatief van de ö.O.l.W.N. de graven van alle gesneuvelde militairen zowel geallieerde als duitse zo goed mogelijk opgemaakt en voorzien van eenvoudige bloemen. In de algelopen week was een onzer leden werkzaam aan een Duits graf toen een inwoner, die ge durende de bezetting het grootste gedeelte van zijn inkomen aan de Duitsers heeft verdiend, de op merking lanceerde: „Je hoeft een moffengraf toch niet zo netjes op te maken". Enige kinderen die deze misplaatste opmerking hoor den verminkten, onmiddellijk na dat de goede vaderlander het graf verliet, het graf zodanig dat niet meer te zien was waar men het werk aan had besteed. Het is deze kinderen niet kwalijk te nemen dat zij dergelijke daden begaan, doch het is onbegrijpelijk dat volwassenen niet beseffen dat iemand die in de uitoefening van zijn plicht als vaderlander van welke nationaliteit dan ook is gesneuveld, als held moet worden geeerd. Het behoort niet tot onze taak, doch het lijkt ons wel dienstig er U en voora} de kinderen op te wijzen, dat het opzettelijk schenden van een graf. of het opzettelijk vernielen of beschadi gen van een op een begraafplaats opgericht gedenkteken waar onder ook begrepen zijn de op de graven geplaatste wapens of helmen een misdrijf is en derhalve strafbaar is gesteld. Wij hopen en vertrouwen dat Reeds hebben we lange tijd moeten laken en afkeuren, lange tiid reeds vele dingen aan de kaak moeten 3tellen, nu echter brengen wi| hulde, ..Aha. dat is sarcasme", zeg je slim Neen, dal is het niet. Dikwijls hebben we ons program, ons ideaal bekend yemaaklbreken mei dat oude mulle leven, breken met aile halfslaperiglieid Oris ideaal iseen fris leven op alle gebied. I. v. Bijncii (brum L of Arnold) Zo juist zeide ik, dat we hulde bren gen, Hulde aan de enorme prestatie, die ons eigen volk van Venray heelt gele verd in het spel „L)e Mens Hioob". Hulde aan 't Venrayse volk. dat hier mede getuigenis heeft afgelegd van zijn innerlijke kracht. Hulde vooral aan de mensen, die het initiatief namen tot dlc grootse spel Zij zuilen misschien niet beselfen, van hoe verstrekkende betekenis dit spel is geweest. Kan het gemeensebaps- spel ..De Mens Hioob' niet het begin worden van een hoger cultureel leven Kan het feest van onzen Heer Deken niet de prikkel worden tot de culturele opbouw van Venray De hoofdpersoon van het spel is Hioob, de Oud-Tcscumentisclie figuur die bier gemoderniseerd is. Hioob nu is-ecu rijke heerboer cn een godvrezend en recht schapen man. God had zijn dienaar ge zcyend in zijn kinderen en door een ri|k dom aan Land en vee. Doch opeens.... als een lawine storten op hem de rampen en slagen, ben onge luksbode meldt het verlies van zijn oogst, een ander het verlies van Zijn vee, een derde het verlies van al zijn kinderen. Hioob, de rijke heerboer Is in ein slag arm en alleen, Hinde van't eerste bedrijt. De ontwikkeling van het drama gaat verder. De ondergang van Hioob. Tragischer wordt de mens Hioob in het tweede bedrijf, wanneer God hem nog meer op de proef stelt. God trol hem namelijk In hemzelf. In een duister nis werd hij gedompeld, die hem als een ,,zak van zeer" omhulde - de meleeczheid. Zo zien wij den rijke heerboer van weleer, gezegend door God in zijn kin deren, gezegend door 'n rijkdom aan land en vee, nu arm en melaats tegen de melaatse muur. Hen hoopje puin met potscherven blijit hem over, als troost, om zijn zeer te krabben. Dit is het hoogte punt van het dramaHioob tegen de melaatse muur en toch nog groots, went op het hoge puin is de figuur van Hioob als een beeldhouwwerk van een grote kunstenaar. Terwijl Hioob dan als een vogelver schrikker daar boven zit, komen zijn vrienden de pastoor, de burgemeester, de notaris hem ..troostenDoch in de nood pas leert men zijn vrienden kennen, want zij allen proberen hem een of andere misdrijf aan te wrijven als oorzaak van zijn lijden. Doch de oorzaak, waarom Hioob zo moest lilden, lag niet ia zi|n ongerechtigheid, zoals zijn „vrienden" meerden, maar God trof hem, om zijn ziel te vervolmaken. Niet tot ondergang w;as dit lijden, maar tot zegen. Hioob was een rechtschapen en godvrezend man en hij bleef het. Terwijl dc rampen hem overvielen, de satan met zijn macht hem overal beloerde en belaagde, zijn vrouw God in hem vervloekte en verwenste, sprak hij de schoonc woordeu, woorden van kracht en energie „De Naam des Heren houd ik geklemd tussen mijn an den De Heer heeft gegeven, de Heei heeft yenomen. Zijn H Naam zij ge zegend" Hioob blijft de sympathieke figuur, on danks het feit, dar hij zijn vrienden ant woordt, want groter ware Hioob, indien hij gezwegen had en geduldig het had verdragen. Dan komt de ommekeer in het drama. Hioob zegt steeds tot zijn vrienden „Zo lang mijn God leeft, zal ik hopen". En oprijzend van zijn hoopje puin spreekt hij deze volgende woorden, die getuigen van een sterk innerlijk leven „Ik ga, zwi)gecd, reikend naar het onbereikbare, grijpend naar het onbegrijpbare maar reikhalzendreikhalzend opnieuw, Een stem klinkt vanboven; „Ikkuni'l ontroerend cn schoon. Beproeving en ontferming I God ziet genadig op zijn dienaar neer en tooit hem weer mei nieuwe zegeningen, groter als voorheen. De vernieuwing van Hioob Dit is in het kort dc inhoud van dit drama Welnu. Hioob is niet alleen de

De Zwijger | 1945 | | pagina 2