Het dode landOost-Limburg Weekblad voor Veiirav en Omstreken I Jaargang nu de bevrijding No. 28 Zalerdug 2 .luni 1941 Al leit er veal verwoest en wil daarvan nlel ijzen, het zal met grooter glans uit stol en as herrijzen (Vondel) Adm. adres i Henseniusstr. 1, Venray Uitgever en Verantw redactieA.W.A. „Waar de brede stroom der Maas statig Zeewaaits vloeil Weeldrig sappig veldgewas kostelijk groeit en bloeit" Van Mook tot Venlo. aan de overzij der Maas ligt een stuk van Limburg. Eens een land met helder wuivende korenvelden, met laag diepgroene weiden, met kapelletjes en kerken in baksteen gebouwd, eens een land waar de stoere forse paarden hun zware hoef sloegen in het mulle akker land, waar bontgekleurd vee de weiden begraasde, waar de hard werkende boer zijn oogst met landelijk feestviering binnenhaalde, waar de schutters in hun kleur rijke dracht de vendels zwaaiden en wedijverden- in eerlijk spel om de hoge keizerstitel, dit land, dit stuk van Limburg, her is ver dronken door water van de Maas. verscheurd door granaten, ver raderlijk door de mijnen. Een oorlog kwam over dit heerlijk stuk van ons dierbaar oord, en sloeg zwaar en diep zijn kervingen en lidtekens in dit door God gezegende land. In iét in eenvTaag, ineen storm wind, maar eindeloos langzaam, meter voor meter kwam de ver lossing uit het lijden, kwam de bevrijding met al haar verschrik king als ofFer naderbij. Wij men sen predikten een totale oorlog, een politiek der verschroeide aarde, maar wreed en onmense lijk getroffen ligt het land ge slagen en vernietigd door zulke oorlogstactiek. Het weeldrig sap pig veldgewas, het is enkel akelig groeiend doornig onkruidde groene weilanden, beroofd van hun kostbaar vee, verdronken in het zanderige slib der Maas, zijn grauw en dor; het land van den hardwerkende boer, is een doden akker geworden, waar ieder ogenblik een venijnige knal kan weerklinken van een geniepige tankmijn. Dit land. van groene weiden en goudgele korenvelden, het is vermoorddood is het oord. waar eens de Maas statig zeewaarts vloeide. Onmenselijk is ljet lijden ge weest van onze mensen in de verschrikkelijke winter, toen wij bevrijden alleen maar tijd hadden om elkaar te „zuiveren'' en te zorgen dat onze rantsoenen zo hoog mogelijk waren. De stem men van onze broeders en zusters aan de overkant der Maas. die letterlijk met het water aan de lippen vochten voor het naakte levensbehoud, zij verijlden in de donkergrijze winternacht. Wij kenden dat leven niet van mannen, vrouwen en kinderen in de door water half volgelopen kelders, in kou en vocht bijeenhokkend, steeds maar wachtend op het grote uur. Een heldenstrijd werd geleverd tegen bezetter, water en granaten om de mensen het hoog nodige voedsel te verschaffen. In zwaar mistige winternachten trokken zij, wie de drang naar de vrijheid te sterk geworden was, naar de Maas, de zo vertrouwde "Maas, die de vreselijke scheiding sloeg tussen vrijheid en slavernij. Met tonnen, ladders op autobanden, met half lekke roeiboten werd de overtocht gewaagd Een lichtkogel doorkliefde soms de volgende avond de lucht en de achterge blevenen wisten dan dat hun jongens behouden in vrijheid waren. Soms bleef het de volgen de avond donker en klonken in de waterige kelders biddende stemmen voor hen, die op weg naar het geluk, hun graf gevon den hadden in die zo dierbare en vervloekte Maas. Nog was al dat lijden niet teneinde. In barre sneeuwkou joeg tenslotte een barbaarse vijand deze mensen, die zich nooit lieten overwinnen door water en granaten, weg over de grens, weg uit hun dier baar land. Tevoet moesten zij gaan langs besneeuwde en bevroren wegen, urenlang naar het Noorden hon- derde kilometers ver. Mensen stierven van uitputting, kinder levens werden geboren op deze vreselijke tocht. Het leven stond niet stil en het lijden was einde lijk voltooid. Ook dit land werd bevrijd, verlost uit al zijn duistenis, maar het leven was geweken. Totale verwoesting van huis en akker, dat was het front aan de Maas. _0- -0- ....Langzaatn zijn deze bewoners teruggekomen, clandestien of ook al met behulp van autoriteiten, die eindelijk iets begrepen van wat hier geleden is. De weder opbouw dezer streek, hoe zwaar en moeilijk, werd door de zwaar- getroffen bewoners, daar ons Zuiden alleen maar Noord kon helpen, zelf ter hand genomen. Er kwamen twee vrachtwagens in één grote gemeente, die moes ten voorzien in de zo broodnodige aanvoer van levensmiddelen, steenkolen, dakpannen, textiel, kachels, aardewerk, timmerhout enz. Meisjes uit Zuid-Limburg kwamen als Bisschoppelijke Hulp actie de helpende hand bieden aan hun noordelijke broeders en zusters! Maar ach lezer het is slechts een druppel in die grote oceaan. De streek van Mook tot Arcen, geplunderd en gebrand schat, door granaten verwoest en verscheurd. door uitgestrekte mijnenvelden tot doodsgebied ge schapen, is niet geholpen met enkele transportwagens, met een ploegje pracht Limburgse meisjes. Er moeten goede timmermensen komen, uitgerust met gereedschap, er moet meer materiaal aange voerd worden, voedsel, kleding, huishoudelijke artikelen, glas, dak pannen. want er is niets meer. O zeker, wij weten er zijn zoveel problemen, er zijn andere streken die zwaar getroffen werden. Wij denken aan de Betuwe; het eiland van dood en verderf. Problemen Wij memoreren „Schandaal om Dachau'' het prachtig geschreven artikel in „De Gelderlander"^ Plots werden verantwoordelijke instanties wakker geschud, en zij ontdekten hij het lezen dier felle maar eerlijke regelen, dat zij te zorgen hadden om de besten van ons vaderland direct naar het vaderland terug te brengen. De autoriteiten plotseling hun blunder inziende, gingen dus transport middelen terugvorderen, want er was alarm gemaakt. Er werd geïmproviseerd, blijk baar de meest beproefde regerings methode van militaire ambtenaren. En dus moest bok de gemeente Bergen met zijn twee luttele vrachtwagens, die brood en brood nodig waren, er natuurlijk een van afstaan om de grove blunder goed te maken. Wellicht heeft men het beproef de heilige systeem van „bepaald percentage" toegepast en .dies moest volgens de koude bureau rekening een wagen mee om het schandaal van Dachau uit te wissen, maar tevens om een nieuw schandaal in het leven te roepen Nederland lijdt honger, Oost Limburg smeekt om hulp, om transport 1 Maar neen, eerst moet dit gat weer gestopt worden en dan zullen wij weer verder zien. tn de gemeente Bergen liggen ongeveer 500 ton aardappelen re wachten op vervoer, het is zelfs zover, dat om bederf te voor komen (dat heet tenminste zo al pl.m. 50 ton pootaardappelen „uitgevoerd'' zijn naar.... Duits land, omdat vandaar uit wel vrachtwagens kunnen komen. Zouden er in de niet getroffen streken niet alle autobussen ge vorderd kunnen zijn om naar Dachau te gaan? Moeten getroffen streken dan maar steeds de dupe worden en hun nood zelf maar zien te lenigen 1 Dat onze helden uit Dachau ge haald worden, prachtig, nog prachtiger zou het zijn als de vele prachtige luxewagens van al die door Nederland razende in stanties ingezet waren en niet vrachtwagens uit streken, waar de bewoners zo arm als een luis geworden zijn. Wij willen en zullen geen genoegen meer nemen met dergelijke ten hemel schreien de maatregelen. „De Gazet van Limburg'' noemde ons dierbaar oord „ConcentratiekampLimbury" best, maar gevangenen die weten wat hun heilig recht is en fier en frank daarvoor zullen vechten" Onze mensen over de Maas, zij moeten geholpen worden. Limburgers, Zuid helpt Noord, laat nu West Oost eens gaan helpen, laten wij met onze hulp comités eens naar onze eigen mensen trekken, wellicht zullen de heren der bureaux dan ont dekken, dat een nieuw schandaal uirgewist moet worden en ook zij niet achter kunnen blijven. W. Stickling F onds Oorlogsmonument Op initiatief van de Gemeenschap Oud Illegale Werlrers afd. Venray is men gekomen tot stichting van een fonds ter oprichting van een monument voor onze en geallieerde gevallen strijders. Het monument zal een. blij vend waardig bewijs zijn van Venray's dank aan allen, die hun leven gaven in de strijd voor onze bevrijding. Als eerste gift werd van de stichting „De Zwijger" een som van f 250.— ont vangen voor dit prachtige doel. Giften worden gaarne in gewacht bij de G.O.I.W. Venray, Stationsweg 41. In de jeugdopvoeding ook noodlierstc! Overal kan men hooren en lezen, dat de jeugd verwilderd, bandeloos en zonder dicipline is en dat de zedeloosheid bij haar ernstige vormen aanneemt. En wat doen wij ouderen Wij knik ken eens bedachtzaam, leggen met gerimpelde voorhoofden onze krant weg en werpen ons op de problemen en moeilijkheden van ons „groote menscben'' en laten de jeugd de jeugd. Hoe lang zal dit nog duren? deze verwaarlozing van de jeugd? Weer zoolang, dat andere met hun ideëen. met hun leuzen en hun jeugdbeweging zoover zijn, dat zij een gevaar worden voor onze katholieke jeugd? Of zullen wij wachten tot eenige, overigens goed bedoelende dilettanten met allerlei lapmiddeltjes zelf gaan experimenteeren en de vooroor- logsche jeugbewegingen weer her rijzen met hun onderlinge con- curentie en hun diverse systemen van biljart en schaakspelende DE ZWIJGER

De Zwijger | 1945 | | pagina 1