Als mens eu zielzorger Trouwe bewaker en hersteller van Vcnray's monumentale kerk en haar ongeëvenaarde kunstschatten Herder der jeugd floor zijn voorbeeld, floor zijn ieder opvallen den ijver voor den luister van Marin's heiligdom meer pelgrims trok dan kleurrijke reclameplaten en opwekkende krantenartikelen konden aanvoeren: zoo was bij als pastoor in Ulestraten en in Roermond zoo zou bij ook zijn daaraan twijfelde niemand als pastoor van Vcnray. Daarom was bet blijde welkom hem bier toegeroepen ten volle bewust en van harte gemeend. Dat de parochianen van Venray in bun booge verwachtingen niet werden teleurgesteld, dat bewijst de algemeene. spontane deelname aan deze leesten. Men is blijde in bet veertigjarig priesterjttbiïé een gelegenheid Ie hebben gevonden om den bemiridrn pastoor te huldigen als priester, zielzorger en herder, als voder en beschermer dei jeugd, als trouwe bewaker en hersteller van Venray s monumentale kerk en baar ongeëvenaarde kunstschatten. De priester geniet t aanvechtbare ..voor recht van ongenaakbaar te zijn t voorrecht, dat aan hem ullijd verzwegen wordt, hoe „men' over hem denkt, bewondert, waardeert, eventueel afkeurt. Een feestnummer als dit geelt daartoe een welkome gelegenheid om in enige penceelstreken, den jubilaris zo getrouw mogelijk uit te tekenen. I .os en ontdaan van zijn veelzijdige werk kring en dudenuiling is hij, wat hij is als persoon; kortweg gezegd: een goed mens en hoogslaand priester. Wie met hem in aan raking komt, zal telkens ondervinden zijn eenvoud van omgang, die huivert voor alle officieel gedoe, wat gemaakt is. Deze. echt Limburgse trek, wordt nog ruimer en breder, omdat hij spontaan en sjoviaal is. vrijgevig en gul (in de goede oude lijd was 't mins tens een goede sigaar, een glaasje wijn voor zijn prieslercollegu s en ook nu nog een sigaretje van 't niei te missen rantsoen en een zich thuis-voelend zitje.) Hij is open en blij, goedig en allen vertrouwend, zoals hijzelf vertrouwd Is. Lr komt dan iets vaderlijks (.ver hem; Zon dat men zich kinderlijk hij hem kan voelen om met ulles. grote en kleine geestelijke en stoffelijke problemen voor den dag te komen. Voor alles heelt hij dan open oog, als of t herïlzclf aangaat, zacht en bli| voor t goede en de zorgen van zijn parochie kinderen. maar ook principieel en waardig streng tegenover het kwnde. In één woord een ull-rouml muil, een goed mens. Dit alles ondersleunt hem in zijn priester schap, dat God hem vóór 40 jaar als een eeuwigdurend inerkteekcn in de ziel ingrifte. Zijn menszijn en priesterzijn is zo in elknar gestrengeld, dal hij nu idles beziel cn be handelt rnel priesterlijke verantwoordelijkheid, die hij in de juiste zwaarte aanvoelt. Uil dat verantwoordelijkheidsbesef is hij streng voor zichzelf, waardoor hij zichzelf vrijwillig gebonden ui lil in een strenge regelmaat van dagorde streng ook In opvattingen en vast houdend aan standpunten, wat de algemene letding van de parochie aangaat (getuige zijn ernstig maandelijks woord) al weet hij die ook te pareu aun mildheid cn l menselijk-zwakke begrijpend wanneer hij slant voor den enkeling. In zijn herdelijke leiding acht hij zicli ook niet te groot om adviezen van deskundigen en redelijke wensen van goedwillrnden te accep teren voor het welzijn van de parochie. Zijn meeleven is zo gevoelig en spontnan, dat het hem al te zien is als hem iets pijn doel. wanneer hij kennis heeft moeten nemen van gebeurtenis sen, die liet zielleheil in gevaar brengt. En ul mag bij in zijn priesterlijk woord wel eens langdradig zijn, herhalend om duidelijk de puntjes op de i Ie zetten het is immers een slecht vader, dte de roede spaart wij proeven toch in en achter ulles. dut hij 't goed meent en t Leste met ons vóór heeft. Dit is de éne grote gedachte, rlie in «Iles overheerst: alsik mijn toevertrouwde kinderen manr allemaal in den hemel krijg. Laat hem ul houwer zijn van stenen godshuizen, die kunnen verdwijnen, zijn wtl en roeping is het houwer le zijn vun geestelijke, onverwoestbare godshuizen in uwe zielen. Daar haalt hij U. groot en klein, ja vooral dc jeugd de toekomst van de nieuwe tijd n.iar de sterke burcht van de kerk, nuur de grazige weide, van sucramenlele zuive ring en Eucharistie. In deze geest wil de jubilaris zich ook laten hcfeesten, om de hele parochie in de gelegen heid te stellen om God in zijn priesterschap le eren en te danken. Maar Iuut ons dan ook in onze dankbetuiging onszelf neer leggen. om door éénheid en volgzame levens houding van allen achter den Deken te blijven staan. Dat is het mooiste parochiegeschenk, wal wij aan onzen Herder kunnen geven. En Gods garantie voor volk en priester, dat ztcli één weel: ,,lk zal de ziel van den priester dronken maken door volheid van genade en mijn volk zul zwelgen van rniju goede gaven Het pronkjuweel van dc koningin der Peeldorpen was haar majestueus Godshuis versierd met een rijkdom van kuuslschuttcn. waarop menig goed voorzien museum nog jaloerscb kon zijn. Ruim 60 jaren waren aan dii tempelgebouw niet meer dan de hoogst noodige herstellingen aangebracht en dat niel altijd even vakkundig en kunstzinnig. Een grondige restauratie onder alleszins bekwame lieding was dnaroni hoogs! gewenscht. Muar waar die vertrouwde leiding te vinden lloe de hooge kosten, die zulk ecu restauratie zou vorderen te bestrijden? Al spoedig zag pastoor Herden in welke richting het antwoord op deze vragen moest gezocht worden. Het was aan geen twijfel onderhevig of de Venraysche kerk behoorde én om haar oudheid én om de schoonheid harer architectonische lijnen onder de voor naamste monumenten voor Geschiedenis en kunst. Waar zou men dus heler kunnen aankloppen én om voorlichting voor een juiste restauratie én Ier verkrijging van een ruime rijkssubsidie dnn bij de Rijkscommissie voor Monumentenzorg. Weldra stond de nieuwe pastoor dan ook met deze Commissie in ver binding en wij allen hebben den gestndigen vooruitgang der restauratie met eigen oogen aanschouwd. Achtereenvolgens werden ver nieuwd of hersteld de daken van midden- en zijbeuken, het daktorentje, de goten cn afvoerpijpen, de sacristie, de doopvont, noor der en zuiderportaal, verschillende ramen, het lorenportaal met gewell, orgel cn zangkoor. De toren stond reeds voor een goed deel ju de stijgers toen hel voortschrijdend oorlogs geweld de verdere werkzaamheden kwam verhinderen Onderwijl liadden verschtllende andere herstellingen en vernieuwingen plauts gehad, die niet zoo direkt ~de algemeene aandacht trokken. Het rijke kerkarchief was opnieuw geordend en zooveel mogelijk in zijn oor- spronkelijken toestand herstel. Op zolders en bergplaatsen was een 1 grondig onderzoek Ingesteld. Behalve enkele oude beelden en ornamenten werd daaruit een praclitcollcctic oude koperen en tinnen kandelaars Ir voor. schijn gebracht. De beelden werden in een kunstatelier gerestaureerd, de kandelaars ge classificeerd en als collectie in een afzonder lijken kast bij elknar gebracht. Voegt men hier nog bij. dat ook de altaar- en misge wu den grootendeels werden hersteld en vernieuwd, dan krijgt men nog wel geen volledige tot in bijzonderheden uldolenden lijst van hetgeen pastoor Berden in zijn tienjarig pastoraat voor Venray s kerk deed. maar meer dan vuldoendc is dan toch bewezen de waarheid der woorden, die wij hierboven schrevenonze feestvierende herder heeft zich betoond een trouwe be waker en hersteller van Venray's monumentale kerk en haar ongeëvenaarde kunstschatten. t Is triest, dat wij. hij het denken aan dit heerlijk opbouwend werk stëcds ook weer moeten denken aan bet schendend oorlogs geweld, dal bijna ulles vernietigde. Doch dan komt ons in de gedachte een oude legende, halt waarheid, hall verdichttng, die ons ver haalt over de wijze waarop deze kerk werd gebouwd. Op de grens der gemeente, lusschen de Smakt en de Muashcesche weg werden de "steenen voor de kerk gebakken. Vandaar uit tot aan de kerk -zouden de inwoners van Venray zich in rijen hebben opgesteld, de ren den ander de steenen overgevend om ze van dc veldovera op de bouwplaats le bren gen. Zoo werkten allen samen om liet grool- sche bouwwerk tc voltooien. Aldus verhaalt de legende. Waarheid zal wel zijn, dat men iiand aan hand dc stccnen overgaf van de vi'hlovens tot den verkeersweg die van de Maas naar Venray voerde, vandaar werden jbc per wagen verder gevoerd naar bet bouw terrein en eenmaal daar aangebracht werden ze weer Imiid utm hand overgegeven tot op dc bovenste stijgecs. Maar wat die oude Tegende ons leer! Is. hoe wij onze kerk kun nen en moeten herstellen door onderlinge samenwerking. Dat is een eereplirht, die wij hébben ten opzichte onzer voorvudereii. Dal is liet schoonste geschenk dat wij onzen herder op zijn feestdag kunnen aanbieden, „Gods Zon breekt lichtend door de priesters heen!" zingt het koor in zijn cantate. Trek lende, dichterlijke woorden, vol waarachtig heid en realiteit, als wij vandaag dankbaar het werk van onzen jubilaris voor dc jeugd gedenken. Zijn opofferend Ijveren en zijn grote liefde zijn een afstraling van den groten Goddclijkcii Kindervriend, wien wij vandaag bijzonder dankbaar zijn voor Zijn heerlijke guve in den persoon van onzen Deken. Bij zijn huisbezoek hebben onze Icinder- kens zijn belangstelling en hartelijkheid op de eerste plaats. ..I.aat de kleinen tot Mij komen zei eens onze Heiland, moe en afgetobd van grote-mensenproblemcri en bij alles, wat onze Deken als hoofd vun onze parochie te verwerken krijgt gaan onze kinde ren vóór en hebben zijn interesse en zorgen. I loe dikwijls zngen wij hein intens-gelukktg als hij zijn communicantjes in plechtige stoet door Venrays oude stralen leidde naar de plaats, waar hel I lart van den Vriend der kleinen zich opent om hen voor heel hun leven zo onschuldig, liet en rein te houden als de bruidjes die ben vergezellen. Dit ts altijd een triomfdag voor hem en liet doet ons, nuchtere, zwoegende mensen vol materiële zorgen en noden ullijd weer zo goed den Deken dan gelukkig te zien. „Wie de jeugd heelt, heelt de toekomst 1 Pul staal onze Deken, vvaur het I onderwijs ann de jeugd geldt. 1 rouw bezoekt hij zijn scholen, geelt jong en Iris zijn katechismus. ii een stimulans voor zijn onderwijzend personeel

De Zwijger | 1945 | | pagina 2