Comité „Nieuw Venray".
Op Woensdag 15 November had ti Hel
mond een vergadering plaats, van Vcnraysc
burgers met een eclil Ven rays hart. Be
sloten werd tot oprichting van een comité,
genaamd „Comité Nieuw Venray" (C.N.V.),
dat zich ten doel steil behartiging van alle
belangen der Venrayers, die thans zo wijd
en zijd verspreid zijn. Op deze vergadering,
die onder leiding stond van Dr. Hoijng,
traden tot het comité toe de heren
M. Verschuren. H. Verheugen
Jac. Cuenen-Houtackers
Jac. Coenen, jr. Th. Wmtels.
Tevens werd besloten om uil iedere eva
cuatieplaats een Venrayer te verzoeken als
vertegenwooidiger in liet comité zitting te
nemen.
Het voorlopige corr.adres van liet C-N.V.
Is H. Verheugen, Trambrugstraat 17 1 lelrqond.
Voor nadere bijzonderheden leze men de
oproep aan alle Venrayers geschreven door
Dr. Hoijng.
BE PREPARED!
Na lange tijd in het verborgen de bevol
king van Venray en omgeving dagelijks V3tl
van het. laarste nieuws en belanrijke mede-
deeltngcn rc hebben' voorzien. mógen we
rn.ms na vijf weken bevrijding eindelijk het
eerste officiële verschonen van het ons ver
trouwde blaad|e begroeten.
Vijf weken is een lange cijd. zeer zeker
voor jonge mensen, die geruime tijd in hun
schuilplaatsen hebben sirten popelen om re
mogen aanpakken, eindelijk aan de slay Ce
moyen gaan; eindelijk het zolang beoefende,
afbrekende werk ten opzichte van onze be
zetters te moyen wijzigen in een eendrach
tig. hand in hand samengaan om met yro-
te energie de opbouw van liet in alle op
zichten zo zwaar geteisterde Vaderland ter
hand te mogen nemen. Maar wat zijn velen
danig teleurgesteld. Wüar Is de eendracht?
Werd ooit groter verdeeldheid gevonden of
misschien juister groter egoisme Deze vijf
weken hebben we een groot gedeelte van
liet bevrijde gebied bezocht, maar welke
teleurstellingen
Arbeiders die tijdens de bezetting f en
toen zeer Terechtzich de gewoonte eigen
maakten van "haast ie langzaam,, voelen er
blijkbaar nog mee heel veel voor om hun
slakken gang te laten varen: nog sterker:
sommige arbeidsschuwe elementen weiger
den weer om in de fabrieken te gaan wer
ken, omdat zij volgens hun bewering te
weinig voedsel kregen,
Waar blijven de mooie woorden van vroe
ger ,.ols wij maar voor ons eigen vrij landje
mogen produceren, al moeten wij het dan
ook met wat minder doen, maar dan
werken wij!" Zeker wij ontveinzen ons niet
de druk en de last, die thans op een ar
beid ei'gezii drukken, maar een dergelijke
menralireir getuigt toch zeker niet van
geronde vaderlandsliefde.
Het zijn niet alleen de arbeiders, die te
kortkomingen vertonen Hoeveel heren heb
ben zich thans met behulp van ellebogen en
kruiwagens, over de ruggen van anderen
een plaats verworven, waar ze zich rhans
nestelen en kennelijk niet voornemens zijn,
zich nog ooit te laten verdringen, terwijl
algemeen erkend dtent te worden, dat er
betere of meet geschikte krachten zijn.
Waar is de eendracht in de voormalige
geheime organisaties? Waarom elkander tegen
werken, waarom in bedekte vijandschap leven?
Hebben we vier jaar gewerkt voor eigen
eer en glorie, of voor ons Vaderland Dank,
roem en eer moeten we niet vragen,
we moeten alleen dat weren re geven,
wat liet algemeen belang van ons verlangt;
wat noodig is voor een snel hemel. Door
particulier streven in strijd met de Neder
landse belangen worden velen, die jaren in
de geheime organisatie verdienstelijk gewerkt
hebben, terzijde gesteld. Hoevejen van twij
felachtig gehalte, die gedurende de gehele
oorlog niets gedaan bSbhen. aan ondergronds
werk. treden thans toe tot de yersetotga-
nisaties en pogen daar de toon aan te geven7
Is hier een grondige zuivering niet drin
gend gewenst?
Er zijn nog vele andere kwalen, waarvan
kwaadspreking en lasrer zeer voorname zijn,
die een korte belichting meer dan waard zijn.
Maar laat vorenstaande voldoende zijn om
ons de communistische gevaren, die uit het
een en ander voortvloeien, te doen zien: vol
doende om ons te doen roepen om een
STERK GEZAG, dat alles zo spoedig mo
gelijk weer te doen werken, leder op de voor
hem meest nuttige plaats, doch alle krach
ten geordend, samengebundeld, doeldbewusc
gericht op het ene grote beeld, waar we
zovele jaren voor gestreden hebben VOOR
KONINGIN EN VADERLAND. Cl.
Duitse „Disziplin".
Het was in de dagen, dat roof en plun-
derzucht in Venraij hoogtij vierden Win
keliers werden beroofd van hun voorraden,
boeren zagen hun vee weggedreven door
Landwacht en Gtüne Polizei. De meest
..anscandige" rovers stopten onze mensen
een Bezuyschein in de hand en verdwenen
met hun goederen.
Op een middag stapt een geborneerd
Moffen Majoor een winkel voor schrijfbe
hoeften binnen Alle moyeli)ke schrijfmate-
naai werd zijn prooi, ongeveer voor een
waarde van f 100,— Luid protest Van den
verbolgen winkelier volgde 1
Herr Major bleek ren zeerste onthutst ever
s maps verontwaardiging over de handel
wijze der Wehrmachr
..Aber Sie bekom men doch einen Zahl-
schcm" 1 Eest. was het antwoord, maar
Wie betaalt deze 7 Es sind doch liberal]
Zahlsteilcn der Wehrmacht1
Die behoren zeker tot de geheime wapens
dacht de winkelier, maar vroeg waar die rn
bezet gebied ce vinden waren.
„Na.dieOrtskommandanturzahltdochaus 1
Het spijt me Majoor, maar de heren van
O.K. zijn allang over de grens.
Plotseling gaar de deur open en een ge
woon Duits piot stapt de winkel binnen.
Hakken kletteren, stramme houding. ,,Was
solist du hier", buldert der Herr Major.
,,lch móchte gem einen Bleistifr haben I"
..Hast du Geld," doudeit Mdjuurtje zich van
zijn superioriteit bewust.
„Jawohl. Herr Major' klinkt schuchter her
antwoord van het potlood-soldaatje. „Na
kaufen Sie." Einde van het drama Potlood
soldaatje betaalt eerlijk zijn dubbeltje. Herr
Major vertrekt mer een pak onder zijn arm
voor f 1U0.—
De winkelier moet. ondanks deze. schade-
post, zich inhouden van liet lachen ovei
deze discipline."
WEEKKRONIEK.
Hitlers laatste maar grootste slagschip
de „Tirpitz" heeft het lot van al zijn voor
gangers gedeeld Hiervoor zorgden een 32-
lal Britse Lancasiers van onze beroemde
R. A. F.
De „Tirpitz" in 1939 te water gelaten,
is slechts een keer in slaat geweest aan een
operatie deel tc nemen, en wel bij Spits
bergen in 1943.
Onder leiding van Wing Commander Tait
plaatsten de Lancasters bommen van 6000
kilo op het schip, dat deze keei niet iu een
rookgordijn gehuld was..
Dit was de derde' maal dat de Tirpitz
aangevallen werd en zoals driemaal scheeps
recht is, verdween deze keer de laatste
pracht van de Kriegsmarine in de diepte.
De ondergrondse bladen „Vrij Nederland"
„Cliristofoor" en „Je Maintiendrai" inziend
de noodzaak van hechte samenwerking, heb
ben zich tot een oigaan n.i. „Je Maitiendrai"
verenigd, Hel eerste nummer is Dinsdag
j.l. verschenen.
Radio Bremen zei op 15 November in
een eerlijke bui over de Nederlandse onder
grondse strijders
,CE ZWIJGER
i
i»"