Weijs, een zoon van Grad en Mina Weijs-van Lipzig van de Castenrayse Straat (Lollebeekweg). Een
flink aantal jaren woonden ze in Italië. Joos is inmiddels overleden en Dien woont tegenwoordig in
Venray.
Toon trouwde met Helma Duijkers, dochter van Sef en Dora Duijkers-Klaassen. Dit echtpaar had
een boerderij aan de Horsterweg in Castenray, maar emigreerde in 1952 met hun tien kinderen
naar Canada. Het verblijf daar duurde acht jaren. In 1960 keerden Sef en Dora met negen kinderen
terug naar Castenray. Alleen de oudste zoon Jan bleef in Canada achter. Toon en Helma gingen na
hun trouwen in Horst wonen en daar wonen ze ook tegenwoordig nog. Toon was lid van de
Stichting Heemkundig Genootschap Castenray en voorziet de stichting nog steeds van zijn
geschreven herinneringen uit zijn Castenrayse tijd.
Fietstocht Nico van Meloroute
De Stichting Heemkundig Genootschap Castenray wil in de gemeente Venray een permanente Nico
van Melo-fietsroute. Het moet een route worden die via bordjes te fietsen is. Onderweg staan er op
enkele plaatsen informatiebordjes, zodat de fietser, wanneer hij de hele route heeft afgelegd, de historie
van de Hengstenassociatie Vooruitgang en haar beroemde trekpaardhengst Nico van Melo heeft
kunnen lezen. Oriënterende gesprekken hebben al plaatsgevonden met wethouder Jan Loonen en met
het Toeristisch Recreatief Platform. Beide waren uitermate positief. Met ons bestuur zouden we de
geplande route eens fietsen, maar vanwege de slechte weersomstandigheden kon de fietstocht al twee
keer niet doorgaan. We wagen nu een poging op zaterdag 9 oktober a.s. Vertrek om 13.00 uur bij
gemeenschapshuis De Wis.
Schenking
Van de gemeente Venray kregen we enkele haarscherpe luchtfoto's van Castenray. Ze zijn gemaakt in
1993. Het zijn heel grote foto's, vervat in hard plastic. In heemkundelokaal 't Moëzehool zijn ze
momenteel te bekijken. We proberen in elk geval voor één foto een permanente plek te vinden, waar ze
door iedereen bekeken kan worden.
Castenrayse mensen vertellen Rachel Cohen deel 7
Leren deden wij niet veel. Ons hoofd stond daar niet naar! Elke dag werden kennissen en vrienden weggehaald.
Het was nu alleen nog maar een kwestie van tijd. Wanneer zouden wij aan de beurt zijn?
Pesach 1943 in Amsterdam. Geen Matzes.
Mijn oom Izak Jacobson, de broer van mijn moeder, bakte zelf Matzes in een geïmproviseerde oven in de
zitkamer. Zodoende hadden we wat Matzes voor de seider. Het zal wel een heel klein 'Kezayit' geweest zijn als
aandenken aan de uittocht uit Egypte, waar het deeg geen tijd had om te rijzen. Ook wijn was er niet, meestal
kookte Ma wat rozijntjes met suiker en kaneel. We aten de hele week tapioca, witte korreltjes van een soort
maïzena of aardappelmeel, die werd gekookt in verschillende variaties. Het werd tenslotte een soort pudding.
Wij aten alles wat we op het bord kregen.
Van de oorlogsgebeurtenissen wisten wij kinderen niet veel af. Maar het tij was langzaam maar zeker aan het
keren. Ondanks de vredesbond tussen Rusland en Duitsland, viel Hitier op 22 Juni 1941 Rusland binnen. Ook
zijn bondgenoten Finland, Italië, Slowakije en Roemenië verklaarden de oorlog aan Rusland. Rusland werd
onder de laars gelopen. Een maand later, 22 juli, bombardeerden de Duitsers Moskou vanuit de lucht en 30
september openden zij een groot offensief op Moskou, de Russische hoofdstad. Maar de Russen verdedigden
zich taaier dan de Duitsers hadden verwacht. Moskou werd niet veroverd en Hitier besloot eerst het zuiden van
Rusland te veroveren om hen af te sluiten van de olievelden in de Kaukasus. Op 9 augustus 1942 bereikten de
Duitsers het oliecentrum Maikop. Op 23 augustus omsingelden zij de stad Stalingrad, die de Russen uit
strategische en prestige overwegingen voor elke prijs wilden behouden en die Hitier voor elke prijs wilde
innemen om dezelfde redenen.
In de hemel was beslist dat hier de tiran zijn ondergang tegemoet zou gaan. Het was een dubbeltje op zijn kant!
Het grootse gedeelte van Rusland was al onder Duitse controle. Miljoenen Russen waren krijgsgevangen
gemaakt (meer dan 11 miljoen Russen zijn omgekomen in de oorlog, inclusief Joden) en ook de rijke olievelden
van Zuid-Rusland waren nu in Duitse handen. Maar op 19 november 1942 openden de Russen een onverwacht
heftig tegenoffensief bij Stalingrad en drie dagen later was het Zesde Duitse leger omsingeld en werd in de pan
gehakt, (wordt vervolgd)
