viaduct over de huidige Castenrayseweg, die nog aangelegd moest worden. Het bosje rechts is van
de Kampanje. Er was toen nog vrij zicht op de boerderijen van de Dinghsen, 'Ties zienen Teng en
Grdd zienen Teng(nu bewoond door Ties en Nel Dinghs en Henk en Brigitte Strijbos). Viaduct 't
Tunnelke moest nog aangelegd wordenevenals de tweebaans later vierbaans)autoweg.
Vooruitgang en bepaalde ontwikkelingenook wat de infrastructuur betreft, zijn moeilijk tegen te
houden, maar het blijft doodzonde dat de A 73 niet veel verder van ons dorp ligt. Nu wordt Castenray
toch enigszins in tweeën verdeeld.
Boek 'De Castenrayse Vennen'
De droge turfblokken werden later mee naar huis genomen om het fornuis en de kachel te stoken.
Volgens 'Pét ziene Mart', Mart Strijbos (Petranzn.), wonend aan de Lollebeekweg en met de
achterkant van zijn perceel grenzend aan "t Broek, was het geen echte turf, "maar
Onder de laag veen zit volgens Jöppe Wiel', Wiel Smits, een laag heel fijn en sneeuwwit zilverzand.
Je stuitte op die laag als alle veenresten waren weggebaggerd. Het mooie zand werd in emmers
meegenomen naar huis. De vrouwen maakten
Het vervolg van deze tekstpassages kunt u lezen in het fraaie boek (252 pagina's) 'De
Castenrayse Vennen'. Het is te bestellen door overmaking van 35,- op rekening
12.81.37.517 t.n.v. Heemkunde Castenray o.v.v. uw naam en adres.
Linker foto uit 1964. V.I.n.r.: Nellie Strijbos; Sophie Dinghs; Sophie Strijbos; Riky Gooren; Riet Dinghs; Jo
Smulders; Piet Dinghs.
IJspret in "t Broek 1958. V.I.n.r. Jan Strijbos (Thei zn.), Mieke Strijbos, Nellie Strijbos, Hennie Strijbos, Lenie
Strijbos, Leen Künen, Jan Strijbos (Mért zn.), Toos Künen, Miep Strijbos, Mért Strijbos (Pét ziene Mért), Gerda
Künen.
In het midden To Keijsers in 1948 met twee kinderen van haar broer Sjeng. Links Olga en rechts Martien.
1932. Meester Vollebergh met een groep schoolkinderen op het ijs in 't Cassels Broëk. Rechts beneden is te
zien, dat de jongens Friese schaatsen hebben ondergebonden. Op de foto staat ook Marie Smits.
Dit zijn 4 fotobijschriften. In het boek staan ruim 500 foto's.
Schenking
Van Mart Strijbos (Pet ziene Mart) kregen we enkele kadasterkaarten van Castenray. Verder een aantal
documenten als jachtaktes e.a. Mart enNel Wismans schonken een radio uit de zestiger jaren van de
vorige eeuw, twee ingelijste pausafbeeldingen en enkele oude misboekjes. Van Ger en Marian
Houwen kregen we foto's om te scannen, oude krantenknipsels en documentatie over o.m. de
Dorpsraad en de viering 50 Jaar Parochie in 1983.
Castenrayse mensen vertellen Hub Knijpers, Pater Humberto deel 15
Zij gingen er vandoor met geld, enkele apparaten en zelfs met de monstrans en het Allerheiligste uit de
Kapel. Sindsdien hebben we dag en nacht een wacht plus een alarmsysteem. Meerdere religieuzen en
priesters in Mozambique zijn overvallen met nog ergere gevolgen en sommigen zijn daarbij
omgebracht. Maar ook de gewone man op straat wordt vaak overvallen. Vaak gaat het om het
mobieltje en daarbij is verwonding geen zeldzaamheid. Ik voel me dus niet veilig als ik alleen loop op
straat, tenzij in mijn parochie waar men mij kent.
Een nog ernstigere bedreiging is Aids. In ons centrum voor ondervoede kinderen werken 19 vrouwen,
In de afgelopen jaren zijn er twee aan Aids gestorven. En momenteel werkt er een meisje dat 's avonds
studeert op de middelbare school. Onder het onderwijzend personeel heerst over het algemeen een
hoog percentage van HIV. Veel meisjesstudenten worden de dupe van seksueel misbruik, soms in ruil
voor goede punten. Zo is ook bovenbedoeld meisje bevallen van een kind van haar leraar. Nu is zij
ongehuwd moeder en seropositief en binnenkort zal onderzocht worden of haar kind ook met HIV
besmet is. Zo zijn er veel tragische gevallen. Veel mannen werken in de mijnen in Zuid-Afrika. Vaak
komen ze terug met Aids. De vrouwen in Mozambique hebben in deze gevallen en over het algemeen
geen verweer, noch door dialoog over het gevaar, noch door gebruik van voorbehoedsmiddelen, want
in hun cultuur is de man de man, af uit en geen gezeur. Over het algemeen is het probleem van Aids
niet bespreekbaar, de patiënt wordt doodgezwegen. Dit alles ondanks dat vele organisaties, heel
bijzonder ook Sint Egidius, strijden tegen de ziekte van de eeuw, zoals Aids in bedekte termen
genoemd wordt. Zeer langzaam zal deze mentaliteit kunnen veranderen. Van de bevolking is 16
seropositief, (wordt vervolgd)
17
