Lei getrouwd en hebben we de oude boerderij gekocht van vader Heidens, maar omdat we Kuuëb niet
uit de boerderij wilden zetten, hebben we twee jaar in het kippenhok gewoond. In 1964 hebben we een
nieuwe woning gebouwd en de oude schuur omgestoten en er een nieuwe gebouwd.
In 1970 is mijn man Lei gestorven en in 1972 heb ik op aanraden van de familie de oude boerderij
verkocht aan een kunstschilder, Rein Brill. Die heeft ze een paar jaar later weer verkocht aan een
Engelsman. Deze is een paar jaar later met de noorderzon vertrokken met veel schulden achterlatend
en niemand heeft kunnen achterhalen waar hij gebleven is. Men zegt dat hij ergens in Saoedi Arabië
zit. Vervolgens heeft de gemeente zich over de boerderij ontfermd en deze verkocht aan Peter Jacobs.
De waterput wisten wij wel te zitten, daar hebben wij de pomp op aangesloten en die plaats hebben we
hem gewezen. Dat deurtje van de oven heeft iemand van de familie meegenomen in de tijd dat het
woonhuis leeg stond en later ook weer teruggebracht. De stal gebruikten we nog wel voor de koeien en
de varkens. In de oven heb ik menige keer mik gebakken en ook wel eens cake.
Peter Jacobs en Marian Hoedemakers hebben de boerderij mooi opgeknapt. Op de foto staat bij dat
weggetje mijn man Lei en in het midden sta ik en links staat een knecht van Kuuëb. In de deuropening
staat Allegonda Josten, Kuuëb zijn vrouw. Toen was de boerderij al ons eigendom (de foto is dus
1950 gemaakt JS). Ja, zo ging dat toen, geven en nemen.
Toe Lei een paar jaar dood was, heb ik de boerderij, het nieuwe huis, met grond aan de kinderen
verdeeld en mijn jongste zoon Toon Heidens met Leonie Verstappen hebben het daarna gekocht. Ze
wonen er nog steeds graag. Ik ben naar de Castelostraat verhuisd en met Piet Reijnders getrouwd.
Veel mensen weten niet dat ik vroeger vrouw Heidens was.
Mia Reijnders- Weijs.
Mia, zeer bedankt voor deze aanvulling!
Boek 'De Castenrayse Vennen'
Wiel Smits weet zich nog te herinneren, dat hij dikwijls meehielp met het vegen van de banen.
Ook controleerde hij op de ijsbanen of iedereen wel entree betaald had. "Jac van Rhee en ik
waren nog maar van die kwajongens en we keken altijd of iedereen betaald had. Als je betaald had,
kreeg je een knoop opgespeld. Zo kon je meteen zien of iemand zonder te betalen op het ijs was. Was
dat het geval, dan stoven we er op af en
Handrie Wismans weet nog te vertellen dat hij eens een berisping kreeg van pastoor Verheggen.
"Ik schaatste eens met Dien Dinghs, die later met Benedikgetrouwd is. We schaatsten tegenover
elkaar, zij vooruit en ik achteruit, waarbij we elkanders handen vast hadden en de armen gekruist.
Pastoor Verheggen schaatste ook en plotseling hoorde ik hem fluiten
Het vervolg van deze tekstpassages kunt u lezen in het fraaie boek (252 pagina's) 'De
Castenrayse Vennen'. Het is te bestellen door overmaking van 35,- op rekening
12.81.37.517 t.n.v. Heemkunde Castenray o.v.v. uw naam en adres.
Op de voorgrond v.l.n.r. Hay Strijbos, Henk Dinghs en Peter Wismans.
Winter 2002/2003. Mart en Tiny Jacobs met hun kinderen. V.l.n.r.: Mart; Marloes; Wessel; Tiny; Jens.
Een groepje wandelaars bij een wentelplaats van de pony's. In zo'n zandkuil verblijven veel zandkevers en
zandbijen. De vijf personen links zijn: Koos Kleeven; Annette Bruinis; Miep Strijbos; Lei Philipsen; Hay
Seijkens. Geheel rechts Peter Roelofs en links van hem Herman Teeuwen. Op de voorgrond Jan Strijbos.
KBO-avondwandeling 15 april 2009. Op de voorgrond v.r.n.1.: Piet Direks; Jan Classens; Bert van Casteren.
Dit zijn 4 fotobijschriften. In het boek staan ruim 500 foto's.
Behekste paarden in Castenray (een oude legende).
In Castenray gebeurde het tegen het einde van de lf eeuw eens dat bij een boerderij in de buurt van
de kerk de paarden 's nachts behekst werden. De pastoor werd erbij gehaald en deze adviseerde de
inwoners van ons dorp een noveen (gedurende negen dagen bidden om een gunst van God te
verkrijgen) te houden tot de H. Brigida, voorspreekster tegen allerlei veeziektes. Op de negende dag
kwam de pastoor tegen de avond naar de paardenstal en legde twee palmtakjes gekruist onder de
dorpelstenen van de ingang. En zie, de volgende ochtend vond men een lelijke vrouw die jammerend in
de stal rondliep, omdat ze met geen mogelijkheid over die gewijde kruisvorm heen kon. De pastoor
werd erbij gehaald en hij liet de vrouw beloven om de paarden voortaan met rust te laten. De vrouw
beloofde berouw en pas daarna mocht ze vertrekken, nadat de pastoor de palmtakjes verwijderd had.
Castenray heeft nadien nooit meer last van haar gehad.
15
