een onderdak te zoeken. Zr. Debora wilde van haar troon niet afdalen. Ze zei: "Ik zit pas." We
stonden bij een kruispunt. Rondkijkend prakkiseerde ik: "Welke kant zullen we uitgaan?" Waar
waren de andere zusters gebleven? Niemand had ze daar langs zien komen. God zij dank! In de
verte zag ik een zuster. Blij erop af! Het was Zr. Damase. Ze begon te wenken en deelde ons het
blijde nieuws mee, dat wij bij het hoofd der school van Castenray, Vollebergh, onderdak konden
krijgen. Met grote hartelijkheid werden wij ontvangen.
Zr. Damase ging onmiddellijk naar het klooster terug en haalde met twee onderduikers dekens,
verbandmiddelen, manden en een kuip. Toen zag ze al soldaten met onze dekens op de rug uit het
klooster komen. In hetzelfde huis verbleef ook de koster met zijn kinderen en twee onderduikers
(tien personen) en de fam. Friezen (zes personen) Wij sliepen met meer dan dertig personen in de
kleine kelder, zittende op een stoel, liggen ging niet. Wat was dat een moeilijke, pijnlijke nacht!
17
Deze mooie foto uit 1943 is genomen voor de kerk. Op de achtergrond de woning annex café van Herman
Dinghs. Rechts de timmerwerkplaats. Jan van Rhee staat gebogen over het geitje. Wie helpt ons aan de overige
namen? Tel. 571677