Stichting Heemkundig Genootschap
Castenray
ÖJ
Woensdag 1 november: Vergadering bij Jan Strijbos. Aanvang 19.30 uur.
Maandag 20 november: Lezing over archeologie en Trade Port Noord in Blerick (ook in relatie tot
het Floriadeterrein) door Xavier van Dijck. Zaal 'Het Trefpunt'
Beukenrode Venray. Aanvang 19.30 uur.
Maandag 20 november: Bijeenkomst over de historische waardekaart in De Kemphaan Venray.
Aanvang 20.00 uur.
Zaterdag 25 november: Presentatie boekje 'De harde werkers van de Boerenbond Castenray' in
De Wis. Aanvang: 14.00 uur.
Maandag 18 december: Lezing door Toon den Brok over 'Kloosters in Venray en Jerusalem in het
bijzonder', Zaal 'Het Trefpunt' Beukenrode Venray. Aanvang 19.30 uur.
Boerengezegden
0 Hieëre motte ieëre, mar d'r nie gedureg mit verkieëre!
0 Dén is mit de hieëp gemakt. (Die persoon is foeilelijk.)
0 't Onder de haör kriëge. (Een bevlieging krijgen.)
0 Daor mot d'n héllegendag vandan kömme. (Daar moeten we het van hebben.)
0 'n Bliënde hén viendt ok wel 's 'n majskörrelke! (Ook een dom iemand heeft wel eens een
voordeel.)
Dagboek van zuster Verona - deel 2.
20 oktober
Meneer Pastoor had ons verlof gegeven, dat wij ons zelf ieder de H. Communie mochten geven, als
wij op straat gezet werden. Wij nuttigden alle H. Hosties. Na de koffie vertrokken Zr. Odorika, Zr.
Debora en ik met ons hebben en houden in de richting Venray. Wij wilden proberen achter het front
te komen. Wij moesten door de vuurlinie. Ik was mij goed bewust van het gevaarlijke waagstuk.
Nauwelijks waren we vijf minuten gegaan of wij konden onze pakken niet meer dragen. Toen
kwamen lotgenoten met kar en paard. Wij legden onze pakken op de kar en liepen stil mee. Toen
vreesde ik al, dat wij met zoveel personen bij elkaar niet in Venray zouden komen. En dit was nog
maar het begin. Er kwamen hoe langer hoe meer mensen bij ons. Op het laatst waren we met meer
dan 200 mensen en zeven karren. Ik gaf de hoop helemaal op, want wij moesten op grote wegen
blijven. Wij waren niet ver van ons doel; we bereikten de drukke verkeersweg Venray-Horst. Daar
waren veel Duitse soldaten met zwaar geschut. Onverbiddelijk klonk het: „Zurück, weg! Gehn Sie
wo Sie wollen, zur Maas!" Natuurlijk zeiden een paar mannen wat wij wilden. Maar de Duitsers
werden kwaad en wij bang. Wij wisten dat ze ons er nooit door zouden laten. Waar nu naar toe? Wij
hadden al ruim vijf kwartier gelopen. Zr. Odorika, 73 jaar en Zr. Debora, waren doodmoe. Men liet
ze op een overvolle kar zitten, ik stapte maar stevig door zonder te weten waar naar toe. Even
beraadslaagden de gezinshoofden. Toen trokken we verder op onze lijdensweg op Castenray aan.
Het was vrijdag, ik dacht aan de kruisweg van O.L. Heer. Waar zouden we een onderdak vinden?
Waar waren de overige zes zusters met Stientje? {Stientje was een gewonde kleuter, die met een
granaatscherf in de rug bij de ziekenzuster was gebracht. Toen de zusters moesten evacueren,
namen ze Stientje mee. JS) Het was een lange weg van ongeveer anderhalf uur gaans. Ik had nu
bijna drie uur gelopen. Wij kwamen in Castenray aan en hielden bij de kerk stil. Van alle kanten
kwamen de mensen met melk en levensmiddelen uit de huizen. Veel mensen van Oirlo, ook
kinderen, hadden nog niets gegeten. Van verschillende kanten riep men: "Jullie kunnen hier blijven.
Wij kunnen ook hier blijven!" Ik nodigde Zr. Odorika en Zr. Debora uit van de kar te komen om
16
-
ticfjtmg fjeemfiunSig 6enootscfiaj
Castenrav
