het schip aan beide kanten. Boven op het dek werd een fornuis geplaatst. Dat fornuis brandde heerlijk en het verspreidde in de bouwloods een heerlijke warmte. Het werd gestookt met hout en kolen. Het schip was door onze niet aflatende inzet tijdig klaar voor de optocht in Venray. Met een volledige bemanning, uitgedost in toepasselijke kleding, vertrokken we ondanks de kou met hoge verwachtingen naar Venray. Tijdens de optocht vonden er door de bemanning op het schip diverse activiteiten plaats. Zo lagen er in de pan op het vuur wat oude schoenzolen te smeulen in afgelopen motorolie, een heerlijke geur en een enorme rook verspreidend. Dat heb je nu eenmaal bij het koken van walvissen. Als chef-kok fungeerde Louis Roelofs, geholpen door zijn assistent en medekok Sjaak Philipsen. De kapitein was uiteraard Sjaak van Rhee. Boven in het kraaiennest zat 'Ties ziene Wiel', alias Wiel Drabbels, die de walvissen met een kijker moest opsporen en daartoe de horizon afspeurde. De beide, naast het schip mee zwemmende, gevangen walvissen leefden nog en spoten met tussenpozen waterstralen hoog de lucht in, bedoeld natuurlijk om het publiek een nat jasje te bezorgen. Een van deze walvissen voerde mij mee in zijn buik. Ik was in het bezit van een sproeier die met tussenpozen moest spuiten. Aan die sproeiers hebben we niet veel plezier mogen beleven, want tijdens onze tocht door Venray bevroren de sproeiers. Het was vreselijk koud in de buik van de walvis, maar de wodka hield ons in elk geval van binnen warm en zodoende op de been. (wordt vervolgd) Schotse Hooglanders Onlangs werd elders in ons land een argeloze natuurliefhebber tijdens zijn wandeling aangevallen door een Schotse Hooglander. Deze prachtige dieren lopen ook in 't Casels Broëk. In 2005 hebben de gebroeders Dinghs hun paarden verkocht en heeft Staatsbosbeheer Schotse Hooglanders in de paardenwei uitgezet. De bedoeling is dat zij de taak van de paarden overnemen en het open gedeelte beschermen tegen oprukkende boompjes, zodat de variëteit in het landschap behouden blijft. Aanvankelijk werden twee Hooglanders ingezet, maar later volgden er nog vier. Deze prachtige runderen lopen hier los. Om ze te zien moet soms even gezocht worden. Met name op warme dagen en bij vriesweer trekken ze zich graag terug in de beschutting van het broekbos. Hoewel de grote hoorns er gevaarlijk uit zien, zijn de Hooglanders normaal gesproken niet agressief. Voor zover na te gaan gaat de geschiedenis van de Schotse Hooglander terug tot in de 16de eeuw. Van oorsprong komen ze van de eilanden van de Schotse westkust en de Schotse Hooglanden. Net als het Gallowayrund stamt de Schotse Hooglander af van de oeros. Een wild rund dat zo'n 8000 jaar geleden door mensen is gedomesticeerd en waar men vervolgens mee ging fokken. De Galloway en de Schotse Hooglander zijn beide geharde landbouwrassen die voornamelijk voor de slacht werden gefokt. De oeros stierf uiteindelijk uit en daarom mogen we blij zijn met deze prachtige opvolgers. De runderen zijn winterhard. Ze kunnen tegen extreem lage temperaturen, maar eveneens tegen 23 1947. De 'Willem Barentsz' bij de kerk van Castenray. Schip en bemanning tijdens de optocht in Venray.

Castenrays dorpsblad De Schans | 2006 | | pagina 23