het schip aan beide kanten. Boven op het dek werd een fornuis geplaatst. Dat fornuis brandde
heerlijk en het verspreidde in de bouwloods een heerlijke warmte. Het werd gestookt met hout en
kolen.
Het schip was door onze niet aflatende inzet tijdig klaar voor de optocht in Venray. Met een
volledige bemanning, uitgedost in toepasselijke kleding, vertrokken we ondanks de kou met hoge
verwachtingen naar Venray. Tijdens de optocht vonden er door de bemanning op het schip diverse
activiteiten plaats. Zo lagen er in de pan op het vuur wat oude schoenzolen te smeulen in afgelopen
motorolie, een heerlijke geur en een
enorme rook verspreidend. Dat heb je nu eenmaal bij het koken van walvissen. Als chef-kok
fungeerde Louis Roelofs, geholpen door zijn assistent en medekok Sjaak Philipsen. De kapitein was
uiteraard Sjaak van Rhee. Boven in het kraaiennest zat 'Ties ziene Wiel', alias Wiel Drabbels, die
de walvissen met een kijker moest opsporen en daartoe de horizon afspeurde. De beide, naast het
schip mee zwemmende, gevangen walvissen leefden nog en spoten met tussenpozen waterstralen
hoog de lucht in, bedoeld natuurlijk om het publiek een nat jasje te bezorgen.
Een van deze walvissen voerde mij mee in zijn buik. Ik was in het bezit van een sproeier die met
tussenpozen moest spuiten. Aan die sproeiers hebben we niet veel plezier mogen beleven, want
tijdens onze tocht door Venray bevroren de sproeiers. Het was vreselijk koud in de buik van de
walvis, maar de wodka hield ons in elk geval van binnen warm en zodoende op de been.
(wordt vervolgd)
Schotse Hooglanders
Onlangs werd elders in ons land een argeloze natuurliefhebber tijdens zijn wandeling aangevallen
door een Schotse Hooglander. Deze prachtige dieren lopen ook in 't Casels Broëk. In 2005 hebben
de gebroeders Dinghs hun paarden verkocht en heeft Staatsbosbeheer Schotse Hooglanders in de
paardenwei uitgezet. De bedoeling is dat zij de taak van de paarden overnemen en het open gedeelte
beschermen tegen oprukkende boompjes, zodat de variëteit in het landschap behouden blijft.
Aanvankelijk werden twee Hooglanders ingezet, maar later volgden er nog vier. Deze prachtige
runderen lopen hier los. Om ze te zien moet soms even gezocht worden. Met name op warme dagen
en bij vriesweer trekken ze zich graag terug in de beschutting van het broekbos. Hoewel de grote
hoorns er gevaarlijk uit zien, zijn de Hooglanders normaal gesproken niet agressief.
Voor zover na te gaan gaat de geschiedenis van de Schotse Hooglander terug tot in de 16de eeuw.
Van oorsprong komen ze van de eilanden van de Schotse westkust en de Schotse Hooglanden. Net
als het Gallowayrund stamt de Schotse Hooglander af van de oeros. Een wild rund dat zo'n 8000
jaar geleden door mensen is gedomesticeerd en waar men vervolgens mee ging fokken.
De Galloway en de Schotse Hooglander zijn beide geharde landbouwrassen die voornamelijk voor
de slacht werden gefokt.
De oeros stierf uiteindelijk uit en daarom mogen we blij zijn met deze prachtige opvolgers. De
runderen zijn winterhard. Ze kunnen tegen extreem lage temperaturen, maar eveneens tegen
23
1947. De 'Willem Barentsz' bij de kerk van Castenray. Schip en bemanning tijdens de optocht in Venray.