Stichting Heemkundig Genootschap
Castenray
Woensdag 11 mei: Vergadering bij Jan Strijbos. Aanvang 19.30 uur.
Maandag 30 mei: Vergadering Lokaal Historisch Platform Venray in ontmoetingsruimte 'De
Kemphaan' te Venray. Aanvang 20.00 uur. Tijdens deze bijeenkomst zal het
historisch boekwerk Venrays Verleden' deel 2 worden gepresenteerd. Het eerste
exemplaar wordt bij deze gelegenheid overhandigd aan wethouder Mathieu
Emonts.
Boerengezegden
9 Dén koffie is liere laow.
9 Druuëge kruusdaag, druuëgen oeëgst; natte kruusdaag, natten oeëgst. (De 'kruisdagen' zijn de
maandag, dinsdag en woensdag voor Hemelvaart.)
9 De kukes wille wiëzer zien as de kloek!
9 Kunninge hebbe lang aerm! (Met groete heren is het kwaad kersen eten!)
9 't Mojste megje kan nie mieër gaeve asdat ze hit. (Niemand is volmaakt.)
DVD Kruisweg en plaatsing veldkruis
Vorige week maandag is in de Wis de door Wil Janssen gemaakte videofilm van de levende
kruisweg' en de plaatsing van het veldkruis vertoond. Ook zijn ruim 100 foto's in een diapresentatie
te zien geweest. De DVD met het film- en fotomateriaal is te bestellen door overmaking van 5,- op
rekening 12.81.37.517 t.n.v. Stichting Heemkundig Genootschap Castenray onder vermelding van
'DVD' en uw naam en adres. Graag vóór 30 mei 2005.
We danken A D Automatisering VOF voor het lenen van de beamer.
Oorlogsherinneringen
De jeugdherinneringen najaar 1944 van oud-inwoner Toon Vollebergh uit Helvoirt. De verhalen
worden gepubliceerd in het kader van 60 Jaar Bevrijding van Nederland.
NAJAAR 1944-7
Klein-Oirlo kwam steeds geïsoleerder te liggen tussen het front in het noordwesten en de
Molenbeek in het zuidoosten. Er waren nog maar enkele bruggen over, maar het aantal bewoners
was toegenomen tot een veelvoud van het aantal 'autochtonen'. Als we langs Vullings en Wismans
naar Meerlo liepen om brood te halen bij de bakker, was dat zeker bij helder weer niet ongevaarlijk,
omdat die weg helemaal door het open veld liep en nauwelijks beschutting bood. We hielden de
Engelse jagers dan ook angstvallig in de gaten, want die schoten op alles wat bewoog. Slechts één
keer dook zo'n jager in onze richting, maar hij zwenkte af, blijkbaar had hij meteen door dat hij met
goed volk te maken had.
Ook de Duitsers maakten gebruik van die weg richting Heimatvaak met kar of wagen geladen met
het huisraad, dat onbeheerd was achter gebleven in Castenray en Oirlo. Soms werd er aan de deur
geklopt en eisten ze nog te eten ook. Dat durfden we vaak niet te weigeren, omdat je niet wist watje
dan te wachten stond. Tante Truu was eens zo opvallend royaal, dat er de volgende morgen bij de
koffie' een opmerking over werd gemaakt en toen kwam de aap uit de mouw. Truu maakte zich
zorgen over een varken, dat ziek leek. Er werd besloten het te slachten en dan eens te kijken, of het
nog geschikt was voor consumptie.
Diezelfde avond klopte toevallig een stel Duitsers aan, die om warm eten vroegen. Ze wilden
er graag een flinke lap vlees bij en daar moest Truu dus voor zorgen. Behalve een paar ingewijden
wist niemand wat haar plannen waren. De Duitsers kregen een flinke portie vlees voorgezet, want
Truu had gedacht: "Als de Duitsers er niet ziek van worden, kunnen wij er ook wel van eten."
-19-
