Stichting Heemkundig Genootschap
Castenray
-13-
Boerengezegden
Het kleed maakt de boer gezien.
Wisselen in juli regen en zonneschijn, 't zal voor de boeren naaste winter kermis zijn.
Procedeer om een koe, ge legt er een paard op toe.
Boeren en varkens worden knorrende vet.
Kippen die het meeste kakelen, leggen niet de meeste eieren.
Sokkel H.Hartbeeld
Niet een boerengezegde, maar het algemene gezegde 'Als je over de duivel praat, dan trap je hem op
zijn staartwas vorige week woensdag van toepassing bij het schrijven van dit artikel.
Ik was bezig te vermelden dat er na het uitgraven van de hindering voor de sokkel van het
H.Hartbeeld nog weinig activiteit te bespeuren is geweest. Net toen ik getypt had dat we, om de
kosten zoveel mogelijk te drukken, wachtten totdat de betonfirma een restant beton over zou hebben,
ging de telefoon en kwam het bericht dat de betonwagen vijf minuten later bij de kerk zou zijn. Niet
dat dit toegeschreven zou kunnen worden aan duivelse krachten. Integendeel, bij een gebeurtenis als
het terugplaatsen van een H.Hartbeeld kan satan slechts met dichtgeknepen billen en met verbittering
en tandengeknars toezien. Het was slechts een verduiveld toeval.
Nu de fundering gestort is, kan er binnenkort begonnen worden met het opmetselen van de sokkel.
Eveneens vorige week woensdag zijn we bij de firma Klisters Bouwmaterialen in Heide geweest,
om een geschikte steen voor het metselwerk uit te zoeken. Na een deskundig advies van directeur
Martien Kusters werd er gesproken over alle benodigde bouwmaterialen en de kosten die er mee
gemoeid zouden zijn. Blij verrast waren we, toen de heer Kusters meedeelde dat zijn firma de stenen,
de benodigde betonblokken en zakken cement gratis bij de Castenrayse kerk zou afleveren. Dit bracht
bij ons meteen weer de bouw van de urnenmuur in gedachten, waarbij de firma Kusters uit Heide ook
al zoveel bouwmaterialen gratis beschikbaar stelde. Namens onze parochiegemeenschap hebben we
de heer Kusters wederom van harte dank gezegd voor dit prachtige gebaar.
't Casels Broek - aflevering 11
Naar aanleiding van het hoofdstuk 'Schaatsen' vandaag weer een leuk verhaal van Toon Kuijpers
(Handriezn.), lid van ons Heemkundig Genootschap. Hij heeft het uit zijn herinnering aan een uiterst
fijne jeugd in Castenray geschreven.
IJspret in "t Casels Broek.
In de veertiger, vijftiger jaren van de 20ste eeuw en ook enige tijd daarvoor, was het een spannende
tijd voor de Castenrayse jongeren, als het in de wintertijd ging vriezen. Weerberichten waren er niet.
Men ging te werk op het beproefde boerenverstand van de ouderen en die hadden er best wel kijk op
wat voor weer het de komende tijd zou worden.
Dagen voordat 't Broek dan 'droeg', was iedereen al bezig de schaatsen in orde te maken, tenminste
voor zover men schaatsen had. Vaak was het zo, dat een gezin van een tiental kinderen samen
moesten doen met slechts twee of drie paar Friese schaatsen. Friese schaatsen waren schaatsen van
hout waaronder een glij-ijzer zat. Er zat een krul aan de voorkant. Ze werden met koorden onder de
schoenen gebonden. Het waren vooral de beginnelingen die daar op schaatsten. Voor de gevorderden
en mensen die dat konden betalen waren er de z.g 'zwaaiers' en later de kunstschaatsen en Noren.
Deze laatste waren lange ijzeren schaatsen, waaraan de schoenen vastzaten. Zeer modern dus. Je zag
ticfjting fjeetnfctinStg 6enootscBa:
tastenray
SU'
W*Hbi
