Een berichtje uit —^Afghanistan
He, hallo Castenray.
Zoals beloofd zal ik het een en ander uit de doeken doen over het reilen en zeilen alhier.
Allereerst zal ik eerst nog even kort samenvatten waarom ik hier zit en wat onze taken hier
zijn.
Eenieder weet zich hopelijk nog te herinneren wat er zich op 11 september 2001 in Amerika
afspeelde. Als gevolg daarvan heeft Amerika uiteindelijk een militaire operatie gestart welke
de naam '"Enduring Freedom" heeft gekregen. Taliban netwerken en Al Qaida strijders
werden bestreden door m.n. Amerikaanse troepen. Gevolg daarvan was dat het Taliban
regime omver werd geworpen en er een nieuwe, tijdelijke regering werd samengesteld, welke
steun zou krijgen van een internationale troepenmacht. Die internationale troepenmacht zou
TSAF gaan heten. (International Security Assistance Force) De internationale gemeenschap
heeft toen ook Nederland om militaire steun gevraagd. Deze is uiteindelijk toegezegd in de
vorm van 2 marine fregatten, luchtsteun en een samengestelde infanteriecompagnie. Deze
infanteriecompagnie word dus momenteel geleverd door de Luchtmobiele Brigade waarvan ik
op dit moment deel uit maak. Aan deze compagnie is ook nog een peloton van het Korps
Commandotroepen toegevoegd.
De hoofdtaak die we hier hebben kan ik als volgt omschrijven: De Interim regering van
Afghanistan ondersteunen bij het creëren van een veilige omgeving in en rondom Kabul en
personeel van de Verenigde Naties te beschermen. Wij hebben hier dan ook absoluut geen
oorlogstaak, echter hebben we dit keer wel (in tegenstelling tot Srebrenica) een duidelijk
mandaad wat de mogelijkheid bied, onszelf tegen alle soorten gevaren te beschermen. Het
creëren van die veilige omgeving doen we door het veelvuldig patrouilleren in en om Kabul.
Verder doen we hier ook veel aan "good will" tonen. Bijvoorbeeld door het opknappen van
schooltjes, het verbeteren van de infrastructuur en het begeleiden van de locale politie. Dit
zijn slechts enkele voorbeelden van hetgeen we hier uitvoeren.
Tijdens de patrouilles krijg ik hier vaak het idee dat we hier als een soort bevrijders
rondrijden. Overal komen mensen (m.n. kinderen) op ons af welke ons dan toe zwaaien en
alsmaar "thank you" roepen. Soms heb ik de indruk dat dat eigenlijk het enige is wat ze in het
Engels kunnen uitspreken. Zelfs de vrouwen welke gedurende het Taliban regime altijd een
"Burka" moesten dragen. Dit is een gewaad dat er voor zorgt dat niemand hun gezicht kan
zien Er zijn steeds meer vrouwen welke deze Burka af durven te doen en hun gezicht weer
durven te tonen. Deed je dit vroeger, dan had je een grote kans datje dit met de dood moest
bekopen. Nu is het natuurlijk ook weer zo dat niet iedereen even blij is met onze komst. 22
juni '02 is de dag dat de interim regering plaats gaat maken voor een echte regering. Deze
verkiezing heet de Loya Jirga, welke zal worden geopend door de tijdens het Taliban regime
afgezette koning van Afghanistan. Nu zijn het nog vaak de zogenaamde "warlords" die het in
bepaalde gebieden voor het zeggen hebben. Macht en geld speelt hierin een sleutelrol. Als
straks de verkiezingen zijn afgerond is de kans groot dat deze warlords hun macht en daarmee
hun geld kwijtraken. Dit zorgt af en toe voor de nodige spanningen. Deze warlords uiten dan
ook constant bedreigingen aan het adres van mensen welke een grote kans maken om
verkozen te worden. Ontvoeringen en erger nog moord wordt hier niet geschuwd. Sterker nog,
dit is in beide gevallen al voorgekomen. Ook bij ons in het gebied. Daarom is onze
aanwezigheid van groot belang. Dit soort mensen ziet ons als een grote drempel om dit soort
praktijken tot uitvoering te brengen. Het blijft echter wel goed opletten want het gevaar
schuilt altijd in dat kleine hoekje. Tot op heden zijn er bij ons nog geen ongelukken gebeurd
en dit wil ik graag zou houden.
Tot zover mijn verhaal over datgene wat ik hier allemaal doe. Nog iets minder als 2 maanden
en dan mag ik me weer onder de Caselse mensen mengen. Dan tot slot nog de groeten aan
Marcel Dinghs Tzn van zijn maten van het Korps Commandotroepen, ik zie jou tijdens de
wissel van de wacht en Monique, jou zie ik hopelijk weer zo rond het einde van Juli, of het
begin van Augustus.
Castenrayde groeten
Xavier Weijs
