13
M
Stichting Heemkundig Genootschap Castenray
Onze stichting zal voortaan bij publicaties e.d. herken
baar zijn aan nevenstaand logo. Centraal in ons beeld
merk staat het kapelletje dat vroeger op het erf van de
familie Janssen aan de Lollebeekweg (bij de Berg)
stond. Tegenwoordig kunnen we het vinden op de krai-
sticfjting 6^nSun6,^Te^c6aJ sinê van de Lollebeekweg met de Oosterbosweg.
CastenrayLang hebben we gezocht naar iets karakteristieks
voor Castenray en voor onze stichting. We hebben voor
dit kapelletje gekozen, omdat het historie herbergt. De ouderdom is niet precies
bekend, maar het stamt zeker van voor 1900. Het is voor ons een symbool,
omdat het van een vrij besloten plek naar een voor iedereen meer toegankelijke
locatie verplaatst is. Na de verplaatsing onderging het kapelletje een grondige
historisch verantwoorde opknapbeurt, zodat het nu in een mooi aangelegd
plantsoentje door iedereen te bewonderen is. Toegankelijkheid en in ere her
stellen van historische zaken die dat verdienen, is ook wat onze stichting na
streeft, vandaar deze keuze. Rondom het kapelletje zien we de natuur waar ons
dorp zo rijk aan is. Rechts is een deel van de Lollebeek stromend door het Broek
en geflankeerd door weiland en broekbos te zien. De linkerkant staat symbool
voor de overige natuur rondom onze dorpskern, zoals d'n Berg en de Diepeling.
Cultuur en natuur vinden we eveneens terug in ons werkgebied. De historische
beschrijving, maar ook het herstellen of in standhouden hiervan streven we na.
De booglijn staat symbool voor het veelomvattende van ons werkterrein en ook
het gekozen lettertype straalt het karakter van onze werkzaamheden uit.
Al met al een heel kenmerkend logo voor onze heemkundegroep dachten we.
Petra Raaymakers uit Venray had voor ons verschillende ontwerpen gemaakt,
die stuk voor stuk bruikbaar waren, maar dit beeldmerk sprak ons en hopelijk
ook u het meeste aan.
Gehoord: Vroeger kwam bij veel mensen in de slachtmaand november de huis
slachter voor het slachten van een varken. In Castenray kwamen
vooral Sef Smits (Tuulse Sef) uit Oirlo en Wiel Classens uit Horst. Tijdens de
oorlog zat Wiel ondergedoken in Klein Oirlo bij zijn oom. Op zekere dag was
hij bezig met het slachten van een varken, iets wat hij nog niet eerder gedaan
had. Op dat moment passeerde een groepje Duitse soldaten en ze namen Wiel
mee naar de Ortskommandatur. Ze zochten namelijk nog een slachter voor de
door hen gevorderde varkens. De Ortskommandant zat toentertijd bij Martens
De Valkenbergen hij stelde Wiel aan als slachter. Blijkbaar beviel het
slachten Wiel erg goed, want hij maakte er na de oorlog zijn beroep van.
Zo n huisslachting was altijd een heel gebeuren en na afloop werd er steevast
koffie of iets anders gedronken. Wiel Classens genoot het meeste van het laatste.
Soms dronk hij wel eens wat meer, wanthij lustte m wel". Zo kwam hij eens,
