16
Zondag moesten we wederom vroeg uit de veren, met de alcohol van Oostrumse kermis nog
in ons bloed. We waren dan ook mooi op tijd om ons mentaal voor te bereiden op het duel
tegen SVSH1 uit Somerheide. De scheids echter bleek geen man van de klok en zelfs geen
man van de zondag. Een pak 'm beet 3 kwartier later, was deze man nog steeds in geen velden
of wegen te bekennen. Na een groots opgezette speuractie, gaven we de hoop wat betreft de
komst van deze man op. Conny Steegs was bereid om zich op te werpen als scheidsrechteres
en wij allen waren hier erg dankbaar voor!
Later dan gepland begonnen we dus aan de wedstrijd. Pheebs Luus beweerde voor aanvang
van de wedstrijd nog om geen schoten te lossen, daar ze allemaal uitliepen op losse flodders.
Toch had ze haar (on)kruit nog niet verschoten, want binnen een mum van tijd, bracht zij
d.m.v. een megaschot de stand op 1-0 in ons voordelige voordeel.
Kort daarna was het Piet die een schot leverde, maar die helaas niet in de roos belandde. Joan
stond op de goede plek om de bal uit de lucht te vissen, van onder de korf wist zij de stand te
verdubbelen.
Of dat het niets betekende gingen we vrolijk verder waar we gebleven waren. Kerstin, die
wederom te kampen had met een lastige dame, wist ook deze keer hoe ze met zo iemand af
moest rekenen. Haar opgevoerde motor zorgde ervoor dat Fiat Pinda haar niet bij kon houden.
Deze snelle actie zorgde ervoor dat we (althans zo leek het) makkelijk aan kop gingen.
Ook Ellen, die deze week plaatsnam in het andere vak, leek geen moeite te hebben om een
tandje hoger te schakelen. Zij voelde zich duidelijk als een vis in het water en zorgde dan ook
voor de 4 op een rij
Somerheide was niet voor niets afgereisd naar Mien Casele. Een vermelding in het populaire
dorpsblad 'de Schans' vonden zij wel op hun plaats. Maar voor wat hoort wat, luidt de regel
en aangezien er per cm2 betaald moet worden, vonden wij dat daar toch iets meer tegenover
moest staan. SVSH1 nam dit echter verkeerd op, want ze scoorden hun eerste doelpunt. Onze
gedachte ging echter meer uit naar een Rodarupsje of iets dergelijks. Maar helaas was deze
gebeurtenis ook aanleiding voor een vermelding.
Aangezien ik toch liever schrijf over ons eigen team, werd er besloten om ook weer iets
noemenswaardigs uit te voeren. De eer was ditmaal aan Paella Loesje. Zij was de aangewezen
persoon om de marge weer op 4 te brengen. Met een restje Spaanse rodeobewegingen zorgde
zij ervoor dat we met 5-1 aan kop gingen. Zo konden we met deze giga-voorsprong genieten
van een welverdiende rust in kuuroord 'de kamp'. Thee en dextro energy werden
uitgeserveerd, lichamen bedekt, zakdoeken aangevuld en hier en daar wat gelost. Kortom een
echte weldaad voor de sportieve mens.
Dat we door deze luxe een beetje ingekakt waren, bleek toen Somerheide -in hun termen-
goede zaken ging doen. Zij hadden zich in de pauze namelijk geabonneerd op ons dorpsblad
en wilden waar voor hun geld. Maar liefst 3 doelpunten zorgden ervoor dat zij terugkwamen
tot een minimale achterstand van 5-4.
Piët Pompidoe was hier absoluut niet blij mee, wat zeg ik, Piët liet het wit van haar ogen zien!
Haar tegenstander was hier niet op voorbereid, Lonneke maakte hier dankbaar gebruik van en
zorgde voor de 6-4. Somerheide bleef doorbijten en was nog niet van plan om op te geven,
wederom benaderden zij ons op 1 punt (6-5).
Lonneke K., die een uitstekende wedstrijd aan het spelen was, vond dat we hen niet langer aan
het lijntje moesten houden en de knoop door moesten hakken. Zij zorgde er zelf dan ook voor
dat Somerheide de waarheid onder ogen kwam. Tja, het leven is soms hard, maar eerlijkheid
duurt het langst! De eindstand 7-5 betekende dat we 2 punten binnensprokkelden en ons
bovenin aan het nestelen zijn.
Naast deze weg nog even een bedankje voor Conny Steegs voor het op zich nemen van de
leidende rol en de supporters die in grote getalen aanwezig waren. Tot de volgende keer maar
weer! Groetjes Reebikkel
