-12
i- :f
NO MERCY...
Na een geweldige oefenwedstrijd op kermisdinsdag tegen ex-trainer Thijs, waren we helemaal
klaargestoomd voor de eerste echte strijd in de competitie.
Dat we vies vroeg uit de veren moesten, vonden we absoluut niet erg. Wat is er nu mooier dan
na een zwaar avondje stappen 's morgens vroeg je leren schoeisel onder te binden en ie te
wagen op het groene grasveld? Niks toch!
Blij als een kind mét onze nieuwe outfit togen we dus richting Ysselsteijn. Na een degelijke
warming-up en enkele huisregels van onze kersverse Trainer Freek, begonnen we aan ons
debuut.
Vivian zal voorlopig niet in SVOC '01-outfit rondlopen, zij is wederom zwanger van een
tweede blaag (nogmaals proficiat!) Ook moesten we het deze zondag stellen zonder Karin, die
aan het genieten was van de Portugese zon én jongens. Loes en Lieke begonnen op de bank en
de overigen van de selectie namen plaats binnen de lijnen.
Het aanvalsvak was al goed op elkaar ingespeeld en creëerden dan ook al vroeg in de
wedstrijd een aantal kansen. Helaas kon de bal de weg naar de korf nog niet vinden. Maar ook
Peelkorf stond niet stil. Lomp als altijd, wist ons brave teampje hen goed in de teugels te
houden, de scheids daarentegen had hier meer moeite mee. Of er een bruinvisje in haar oog
was gelanceerd, bleef voor ons de vraag, want fluiten en zien deed ze (bijna) niet.
Het aanvalsvak had dus wat meer tijd om tot scoren te komen. Een l-2tje tussen Luus en Piet
zorgde ervoor dat laatstgenoemde d.m.v. een doorloopbal de 0-1 aantekende. Het eerste
SVOC'01 -korfbaldoeipunt was een feit! Piet zal dan ook als een wandelende legende door het
leven gaan. Binnen onze gemeenschap gaan zelfs al de geruchten om met de invoering van de
euro nieuwe wismunten uit te brengen met het hoofd van Piët erop, maar dit blijft natuurlijk
onder ons!
Peelkorf zou Peelkorf niet zijn als zij het hierbij zouden laten zitten. Achterwerken werden in
de strijd gegooid, wat betekende dat wij in hen onze meerdere moesten erkennen en zij de
stand gelijk trokken. Ysselsteijn begon zelfs door te draven en ook het volgende doelpunt
kwam hen toe.
Lonneke K. die na een langdurige knieblessure weer bijna helemaal de oude is, liet haar
huispak in de kast hangen en liet haar dame het nakijken toen ze in SVOC-tenue ons tweede
doelpunt aantekende. Net voor rust wist Peelkorf de weegschaal weer uit balans te brengen,
wat betekende dat we met 1 doelpunt achterstand de rust ingingen (3-2).
In de rust werd besloten dat we zouden vechten voor wat we waard waren. Sindy sprak
wederom tot ons met de woorden: 'dit hoeve we nie weg te géve hè'
Myth(j)e Piët had Sindy's woorden helemaal tot haar genomen en deed wat haar te doen
stond. Ze wist Picca Lilly af te troeven en van grote afstand de bal prachtig in de korf te
cirkelen. Een buikschuiver was op zijn plaats, maar helaas gunde Peelkorf ons deze niet, want
zij kwamen meteen met een antwoord (4-3). Wederom liepen we achter de feiten aan.
Er werd goed spel geleverd binnen het aanvalsvak en er werden nog wat foefjes uit de oude
trukendoos gehaald. Het was duidelijk dat wij steeds meer de overhand kregen over de
wedstrijd. Peelkorf kreeg dit ook in de gaten en zij waren dan ook al met de scheids in
onderhandeling over het inluiden van het eindsignaal.
Kerstin echter vond dat de wedstrijd nog lang niet gespeeld was, zij had nog energie te over.
Een mooie uitwijkbal zorgde ervoor dat zij haar lastige dame op het verkeerde been zette en
de 4-4 op haar naam schreef.
De scheids, die het allemaal niet meer kon overzien, redde zichzelf uit een benarde positie
door een eind te maken aan het gevecht.
Trainer Freek was dik tevreden over het spel van SVOC '01 en wijzelf eigenlijk ook wel. Het
eerste punt van de veldcompetitie is binnen en dat er nog maar vele mogen volgen.
Groetjes Reebikkel
