20
Een uitslag met een staartje
Zondag moesten we om 11.10 uur aantreden op het thuishonk van Ysselsteijn, de Wetteling.
We moesten het zonder Piet doen, die een familie-uitje had in Zeeland. Ook Lonneke K.
moesten we missen, die nog altijd plaats neemt op de pijnbank.
Dus met de overige acht moesten we het opnemen tegen het altijd sterkspelende en lompe
Ysselsteijn. De zusjes Smits namen plaats op de reservebank met de rugnummers 9 en 10.
Na een goede nachtrust en veel adrenaline in ons bloed begonnen we aan de felle strijd. Het
was de Peelkorf die als eersten tot scoren kwam. Ook het doelpunt dat volgde kwam hen toe.
Eelke zorgde ervoor dat we weer een voet konden zetten op het droge. Ze was nog altijd in
'the scoring mood' en wist dan ook met een door haar bekend gemaakte 'sneeky' i
doorloopballetje de 2-1 aan te tekenen.
Hoe het daarna precies gebeurde weten we nog steeds niet. Maar Luus kreeg een linkse
uitgedeeld door een zwartrok. Het werd Luus even helemaal zwart voor de ogen. Ze besloot
om de draad toch weer op te pakken en verder te spelen. Het was daarna wederom de Peelkorf
die een versnelling hoger schakelden en voor de 3-1 zorgde. Luus die toch erg veel last had en
de wereld op een dubbelzinnige manier bekeek, besloot toch het veld te verlaten. Rianne nam
haar plaats in het aanvalsvak in. Het was dan ook dit vak dat moest proberen tot scoren te
komen De verdediging was erg goed bezig, en wist alle aanvallen van de Ysselsteijnse dames
te blokkeren. In het aanvalsvak werd besloten om onze tactiek toe te passen, het beruchte
U-tje. Vivian nam een lange spurt en kon op goed aangooien de bal van opzij in de korf
leggen. Hierna kregen we nog een kans om weer langszij te komen. Joan, die door haar dame
werd gehinderd, mocht zelf de strafworp verzilveren. Helaas werd deze halverwege afgekapt
door een fout in onze aanval. Met deze 3-2 stand gingen we de rust in.
Ons vochtgehalte werd aangevuld en we verzagen elkaar van een peptalk. Het was aan het
aanvalsvak om direct tot scoren te komen voordat de Peelkorf een antwoord zou geven.
Rianne, die de bal in het aanvalsvak in ontvangst nam, had goed gezien dat Joan haar dame bij
de lijn was blijven hangen. Rianne gooide dan ook meteen een strakke bal naar de vrije Joan,
die de bal van een kleine afstand in de korf wist te leggen. Deze twee gaven van vreugde
meteen een rock - en roll show weg. Helaas was deze vreugde van korte duur.
De tweede helft kregen we namelijk een regen van doelpunten over ons heen. Helaas kregen
wij geen doelpunt meer voor elkaar. Hoewel we nog wel een strafworp meekregen, maar het
gaatje was te klein of de bal te groot. Peelkorf had de wedstrijd helemaal naar hun hand gezet
en wij liepen constant achter de feiten aan. Toen Dukie dan ook na twee keer dertig minuten
het eindsignaal inluidde stond er een (schrik niet!) 10-3 eindstand op het scorebord. Dit geeft
wat ons betreft toch een ietwat vertekend beeld van de strijd die we geleverd hebben. We
hebben ons 40 minuten van onze goede kant laten zien, maar moesten de overige minuten
toch onze meerdere erkennen in de Peelkorf.
We wiilen langs deze weg toch alle supporters bedanken die ons toejuichten en natuurlijk de
zusjes Smits die ons uit de brand hebben geholpen.
Luus heeft zondag nog een bezoek gebracht aan de oogarts, omdat haar zicht nog steeds
wazig en slecht was. We hopen allemaal dat het mee zal vallen en dat ze weer snel opgeknapt
is. Luus, we wensen je veel sterkte bij deze!
Zondag spelen we om klokslag 12.00 uur in de Weert in de Landweert. Tegenstanders zijn
MKV, die we nog uit onze Thijs-periode kennen. Dat het een moeilijk gevecht zal worden,
daarvan zijn we overtuigd. Toch hopen we weer op een paar handenvol supporters!
Groetjes A A
9
