WE HEBBE UT GETJE GEVONDEÜ! Nadat we waren bijgekomen van al het bezoek dat beschuit met muisjes was komen eten, moesten we zondag weer aantreden. Tegenstander was Oostrum waar we de vorige keer gelijk tegen hadden gespeeld. We moesten het deze keer weer zonder reserves doen want Loes moest ja zuster spelen in plaats van nee zuster (wat wij liever hadden gehad). Er werd van tevoren besloten heel positief (a la Ratelband) tegen elkaar te praten tijdens de wedstrijd. Dit had meteen effect, want onder het motto: TSJAKKA!Scoorde Piët door middel van een Joan-balletje. Eventjes tussendoor, we hebben hierover al veel vragen gehad wat dit nu eigenlijk betekent. Als iemand schiet en degene die onder de korf de bal afvangt en hem er meteen inlegt dan is dat in onze termen een Joan-balletje. Oostrum liet zich na dit doelpunt niet uit het veld slaan, want ze kwamen op 1-1 en snel daarna zelfs op een 2-1 voorsprong. Joani Macaroni kon vlak hierna de stand gelijk trekken omdat ze een strafworp - die ze zelf verdiend had- toegekend kreeg. Helaas kon ze haar zenuwen niet de baas en miste. Sindy in familiekringen beter bekent als Sukerbiet (Truus bedankt!), die voortaan goed op haar woorden let omdat alles tegen haar gebruikt kan worden, zorgde ervoor dat we weer terugkwamen in de wedstrijd door een afstandschot te scoren (2-2). Ook Joraanda met haar nieuwe jurk had haar beste beentje met ons voor want het was wederom Piët die de positieve straling met volle teugen opsnoof en zo vlak voor mst de verdiende 3-2 scoorde met een gewaagd afstandschot. In de rust kregen we lovende woorden van Vivian en coach Luus, die ons graag zou zien winnen van haar huidige thuisfront. Dit leek echter weinig uitwerking te hebben want Oostrum kwam meteen fel uit de hoek en scoorde de gelijkmaker. We begonnen een beetje te broekpoepen, alleen Lonneke K. had hier geen angst voor, want ze had voor aanvang van de wedstrijd nog de Chinese muur gebouwd. Al snel bleek deze angst onterecht, want Joan kreeg een nieuwe kans om de strafworp nu wel te benutten en dit lukte deze keer wel. Even later kreeg Joan weer vleugels, niet door always ultra, maar geheel op eigen kracht en scoorde via het balletje waar ze bekend om staat (5-3). Coach Luus adviseerde het aanvalsvak om de bal rustig rond te laten spelen, maar de vlieger -terug van weggeweest- liet ons wederom in de steek want Oostrum bracht het verschil weer op 1Kerstin die haar dame al de hele wedstrijd in de tes had en haar daar voorlopig ook liet, liet zien dat ze nog Kers vers-tin was, want na een prachtig opgezet l-2tje met Leuni Macareuni, kon ze na een schijnbeweging de 6-4 erin gooien. We waren op dreef en Joan maakte een einde aan alle Oostrumse illusies want ze tekende na goed samenspel met Lonneke K. de 7-4 achter haar naam. Oostrum kreeg nog een beetje hoop toen ze 7-5 scoorden en probeerden Jomanda aan hun kant te krijgen. Ze zongen uit volle borst: Geef me hoop Jomanda, geef me hoop....Maar deze trapte hier niet in en wij ook niet want Kerstin maakte een definitief einde aan het laatste beetje Oostrumse hoop. Ze wist vanuit een erg benarde positie via een hoe-doet-ze-dat- effect.balletje de korf te bollen. De luiers werden meteen afgeworpen want de angst was voorbij. Winke had de nacht voor de wedstrijd duidelijk nog gepuzzeld of Willy hiervoor was wakker gemaakt, is nog steeds een raadsel, maar in ieder geval had ze voor ons de oplossing en zorgde voor de 9-5 door middel van een uitwijkbeweging waarna een onttrekballetje volgde Dit werd tevens ook de eindstand. We waren zeer tevreden over ons goede spel en willen alle supporters bij deze bedanken voor het feit dat ze uit hun luie zondagse stoel zijn gekomen om een potje korfbal te komen kijken. Volgende week verwachten we weer supportersbussen vol in de Kubus in Deurne (15.30 uur). Je kunt je opgeven bij de Koster, maar ben er snel bij want vol vol. Groetjes A&A

Castenrays dorpsblad De Schans | 2000 | | pagina 18