Slaapverwekkend
ti
- 14 -
De slaap werd uit de ogen gewreven, katers werden van de rug gegooid en spieren werden
opgewarmd. We waren klaar voor de strijd tegen Wittenhorst. Met uitzondering van Jessie, die
de zieken moest verzorgen, was het team compleet.
Wittenhorst, wat in onze klasse als rode lantaarndrager fungeert, kwam met een wel zeer
uitzonderlijke techniek aanzetten. Het gevaarlijke ervan was, dat het slaapverwekkend was
omdat er geen greintje pit in zat. Op z'n 11 en 30e probeerden de Oranjehemden langszij te
komen. Terwijl onze oogleden steeds zwaarder werden, lukte het onze tegenstander om op een
0-1 voorsprong te komen. Er stond dus ai meteen een achterstand die weggewerkt moest
worden. Het was de tegenstander die ons hierbij het meest behulpzaam was. Een verde-
digingsfout was goed genoeg voor een stralworp. Paniek brak uit omdat de stip ontbrak.
Meneer de scheids had deze met goede bedoeling voor aanvang van de wedstrijd verwijderd. De
meetlat werd erbij gehaald, zodat Lucienne vanaf de 2.5 meter alsnog de strafworp kon
verzilveren.
Hierna brak een periode aan waarin Donna menige bal van Wittenhorst afpikte en waarin Joan
in een stressbui terecht kwam. Kon Winke vorige week nog de temperatuur tot aangename
hoogte brengen, dit keer kroop het kwik alsmaar hoger in de thermometer die Petra stevig in
haar handen had gedrukt. In onze hele carrière hebben wij met z'n allen neg nooit zoveel
kansen gemist. Hadden we vrijdag jongstleden toch beter tot 21.00 uur kunnen trainen in plaats
van dat we weer zo nodig naar Wanssumse kermis moesten. Goeie acties eindigden net voor,
net achter of op de rand van de korf. Het legendarische duiveltje met de honkbalknuppel was
duidelijk weer present. Hij had zich echter op de verkeerde korf geïnstalleerd. Ons Lonneke
was uiteindelijk degene die de spanning weer terug bracht in deze derbyDoor middel van een
uitwijkbal liet ze haar dame het nakijken en scoorde ze van korte afstand 2-1V anaf dit moment
hadden wij een wat aktiever Wittenhorst verwacht, zij bevonden zich echter nog steeds
halverwege werkelijkheid en never never land. Blijkbaar zijn ze dan op z'n best. Waar wij veel
kansen kregen en tevens lieten liggen, had Horst het beter bekeken. Ze deden datgene waarvoor
ze naar De Kamp waren gekomen: scoren. Met één treffer, wat gelijkspel zou betekenen,
namen ze geen genoegen en dus scoorden ze 2 keer. Petra ijsbeerde samen met Sjaan ziene
Hay, die goedkeurend knikte over onze verdediging, langs het veld. Terwijl de scheids aangaf
dat de resterende speeltijd nog 1 minuut was, bekokstoofden Joan en Lucienne een manier om
alsnog 1 puntje mee te kunnen nemen. Deze laatste 60 seconden werden dan ook uitermate goed
benut. Uit een grandioos opgezet l-2tje, wat voortvloeide uit een 3-ltje, wat op zijn beurt weer
opgezet werd vanuit een 2-2tje (maar dan spreken we al van 10 minuten eerder), wist Lucienne
in de laatste seconden van afstand de score gelijk te zetten. Wittenhorst werd eindelijk wakker
en had een duidelijk ochtendhumeur: "dat kan ik nou ni lieje wah". Wij hadden er duidelijk
minder moeite mee.
xxx KROES xxx
50+ BAL 50+ BAL
Maandagavond 14 oktober a.s.
dansen in De Wis.
Aanvang 20.00 uur
50+ BAL 50+ BAL
TV
w'
IhS
<8
