2 ~_Castenrc;y_2 Zil
Even heeft Oscar er de afgelopen weken aan getwijfeld, maar nu is het
weer zeker. Castenray leeft toch nog als voetbalvereniging. S.V.C.
leek zo dood als een pier, maar stond afgelopen zondag op uit de slaap
Iedereen met een blauw-wit hart toog, onder aanvoering van het bestuur
naar Horst om daar Castenray 2 naar een overwinning toe te schreeuwen.
De uitblinkers stonden afgelopen zondag dan ook niet in, maar buiten
het veld. Wat een geweldige steun was het voor de ploeg, die menigte
enthousiaste Castenray-supportersHet is in feite niet onder woorden
te brengen, maar iedereen was het er na afloop in de kleedkamer
roerend over eens; zonder die geweldige aanmoedigingen zou het
weieens heel anders hebben kannen lopeni Schitterend en nogmaals
hartelijke danki Dit vergeten- wij nooit meeri
En dan voor alle thuisblijvers die aan de radio zaten gekluisterd
voor de rechtstreekse flitsen van deze ontmoeting (verslaggevers
waren de heren Herman Verhoeff en Koen Kuiphof) nog even een kort
ooggetuigenverslag.
S.V.C. startte rustig en behoedzaam, maar veroverde op- het midden
veld wel meteen een overwicht. Hoofdrollen waren er in die begin
fase weggelegd voor Jan Saris (hij behoedde Castenray met twee
prima reflexen voor een vroege achterstand) en Theo Houwen.
Laatstgenoemde bracht rust en verdeelde knap, hetgeen hem wel de
nodige kracht kostte. Theo kwam na de rust dan ook niet meer terug
uit de catacomben, maar had met name één Kroneiiberg-speler het leven
zuur gemaakt in die eerste helft. Ondanks het feit, dat S.V.C.
in dat eerste part de betere ploeg was, kwam het doel van Kronenberg
niet echt in gevaar, doch de oranje-achterhoede moest zeer attent
blijven op de gevaarlijke Frank Weys (hij werd een aantal keren
knap met lange passes van achteruit weggestuurd) en de steeds
weer vanuit middenveld en achterhoede oprukkende withemden.
Castenray ging dan ook met veel zelfvertrouwen de rust in, liet
zich de thee met citroen en sinaasappelen goed smaken en kwam
opnieuw de bloedhete arena in. Nu zou de beslissing geforceerd
mogten worden. Castenray nam het heft in handen, maar werd in de
y0= minuut mokerhard getroffen door het openingsdoelpunt van
Kronenberg. En toen bewees het Castenray-publiek zijn enorme waarde
deze middag. De spelers voelden, dat ze deze mensen niet in hun
hemd konden laten staan (alhoewel de temperatuur was er naar) en
verhoogden de druk op het Kronenberg-doel. De oranje-hemden vonden
geen passend antwoord op de vanuit middenveld en achterhoede
oprukkende S.V.C-spelers en kreeg daarvoor halverwege de tweede
helft prompt de rekening gepresenteerd, toen Christjan Broere de
bal na een uitgooi bemachtigde en het leder met een ferme trap
in de doelmond^brachtwaar Jac Seijkens zijn rood-witte hoofd
tegen de bal plaatste en de Kronenberg-goalie kansloos liet.
Een orkaan van geluid barstte los en de Castenray-spelers waren
uitzinnig van vreugde. Dit had men niet meer verwacht.
De S.V.C-ploeg sloot de gelederen nu weer achterin in de wetenschap
dat een gelijke stand na 90 minuten 2 X een kwartier verlenging
zou betekenen met eventueel nog een tweede wedstrijd in het verschiet.
Het Castenrayse publiek bleef de withemden echter tot grootse daden
opzwepen en toen 15 minuten voor tijd Jac Seykens het tweede doel
punt voor S.V.C. liet aantekenen, was Horst heel even een stukje
Castenray. Iedereen met uitzondering van een handvol Kronènberg-
fans en het arbitrale trio, schreeuwde het uit van vreugde. NU: kon
het niet meer stuk, alhdwel het er bij de 1-1 stand nog even dreigend
had uitgezien voor Castenray, toen een uitlopendeJan Saris gebles
seerd raakte. Chirirurg Math Denissen - gespecialiseerd in het
uitdeuken en ziekenbroeder Jos Janssen waren echter snel ter plaatse
en brachten doelman Saris met het wonderwater weer op de been.
Trainer Math Denissen- ook hij had een belangrijk aandeel in de
uiteindelijke triomf- week vanaf dat moment niet meer van de zijde
(lees verder op pag. 12)
