VieCuri
Veilige zorg in VieCuri
gewoon
Bloedafname voor iedereen dichtbij
www.viecuri.nl
gewoon beter
Plekjes- en
vlekjesspreekuur
wij u beter
PEEL EN MAAS
Donderdag 18 november 2010 - Pagina 11
Tijdens de Tweede Wereld
oorlog kwamen in Castenray
drie geallieerde bommenwer
pers terecht. Bij twee daarvan
vielen dodelijke slachtoffers.
Op de locatie De Valkenberg in
Klein Oirlo waren twee doden
te betreuren en op de locatie
Castenrayse Berg vielen zes
doden. Op 6 juni (D-Day) 2002
organiseerde de Stichting
Heemkundig Genootschap
Castenray een indrukwekken
de herdenking voor de acht
slachtoffers en plaatste vlak
bij de beide locaties een een
voudig tekstpaneeltje. Deze
paneeltjes worden nu vervan
gen door een aansprekend
monument. Het monument in
Klein Oirlo is, op de afwerking
rondom na, helemaal klaar.
Het toestel dat in Klein Oirlo
neerstortte, was een Halifax HR
799 bommenwerper van het 35e
RAF squadron. De Halifax maakte
deel uit van een Pathfinder Force,
een zogenaamde 'padvinders-
groep'. Deze had tot taak het te
bombarderen gebied te markeren
door het afwerpen van lichtfak-
kels en een markeringsbom. Het
squadron steeg in de heldere
nacht van 21 juni 1943 op van
de basis Gravely Hunts in Enge
land. De Halifax bood plaats aan
acht bemanningsleden: piloot W.
Hickson uit Nieuw Zeeland, H.
Krohn uit Australië, A. Hutchinson
en J. Graham uit Canada, P Croft,
J. Dowsing, W Brown en F. Mal
tas uit Engeland. Piloot William
('Bill') Hickson vloog de Halifax
bommenwerper naar de Duitse
industriestad Krefeld. Het was
zijn eenendertigste operatie en
hij had dit keer als opdracht om
enkele doelen met oorlogsindu
strie duidelijk met brandbommen
te markeren. Het Halifaxtoestel
vloog op een hoogte van 18.000
voet (5486 meter) en bevond zich
op ongeveer twee minuten van
het doel, toen een Messerschmitt
jachtvliegtuig met als piloot Major
Günther Radusch van Flieger-
horst Venlo hoog van achter uit
het niets te voorschijn kwam. De
staartartillerist zag de Messers-
chmitt pas, toen die al vuurde.
De Halifax werd geraakt, vloog in
brand, raakte ongecontroleerd en
begon te tollen. Toen de vlammen
uit zijn Halifax bommenwerper
sloegen, wist piloot Bill Hickson
dat de situatie ernstig was. Snel
werd actie ondernomen om de
vlammen met een brandblusser
te doven, maar al spoedig werd
duidelijk dat er slechts één moge
lijkheid was. Hij moest de jongens
vertellen dat ze het toestel moes
ten verlaten. Piloot Hickson, toen
20 jaar maar met de ervaring van
een goede captain, gaf zijn beman
ning bevel het toestel te verlaten.
Zelf was hij de laatste die uit het
brandende toestel sprong. Hij
trok aan zijn valschermkoord en
de parachute opende zich. Bij het
naar beneden komen, verloor hij
zijn rechter laars. Enige tijd zweef
de hij hulpeloos aan zijn parachu
te naar beneden en maakte uitein
delijk een zachte landing op een
perceel bouwland in de buurt
schap Valkenberg in Klein Oirlo.
Snel verborg hij zijn parachute,
voordat hij op één kousenvoet de
heldere sterrennacht inliep.
De families Philipsen, Maes en
Martens die in de buurtschap een
boerderij bewoonden, werden
midden in de nacht opgeschrikt
door ontploffingen en brand
vlakbij hun boerderij. Om 01.34
uur was de brandende Halifax
neergestort en op de grond geëx
plodeerd. Het toestel had eerst
nog twee bommen afgegooid, die
niet ontploften en later op circa
300 m van de boerderij van Maes
werden teruggevonden. Maar veel
dramatischer was de vondst van
twee lichamen. De Australiër ser
geant H. Krohn, 21 jaar oud en de
Engelsman sergeant W. Brown, 28
jaar oud kwamen om het leven.
Eén lichaam werd in delen door
Piet Philipsen gevonden en in de
buurt van de onheilsplek begra
ven. Het andere ontzielde lichaam
werd later gevonden.
Het duurde niet erg lang, of
de Duitse soldaten arriveerden
bij de onheilsplek. Onmiddellijk
werd alles afgezet en begon de
zoektocht naar de overlevenden.
Van de zes overlevende beman
ningsleden wisten alleen Hickson
en Hutchinson uit handen van
de Duitsers te blijven. De overi
gen werden al spoedig gevangen
genomen.
PILOOT
Piloot William Hickson, die zijn
rechter laars verloren was, hield
zich schuil onder de brug over de
Lollebeek bij de Lichtenbergweg/
Kreuzelweg, terwijl de Duitsers
op de brug stonden en lichtko-
gels afvuurden. Op één kous en
één laars zwierf hij door het uit
gestrekte landschap, totaal onwe
tend waar hij zich bevond. Om zijn
honger te stillen, at hij rauwe erw
ten. Zo zwierf hij twee dagen rond,
voordat hij ergens in de omgeving
van Veulen om water durfde te
vragen. Vervolgens zwierf hij ver
der door een voor hem onbeken
de streek. Zo kwam hij na enkele
dagen bij de boerderij 'Eikenhof'
van de familie van Staveren in Veu
len. In het duister van de avond
sloeg de hond aan en moeder Van
Staveren die buiten ging kijken,
zag tot haar schrik een man op
het erf staan. Toen duidelijk werd
dat het een 'Tommie' was, werd hij
gastvrij onthaald en mocht hij een
week op de boerderij blijven om
bij te komen. Daarna werd hij via
Meterik naar een boerderij op de
Zwarte Plak in America gebracht.
Vervolgens werd hij naar Sittard
vervoerd. Hij maakte de reis in
gezelschap van een andere piloot,
de Nieuw Zeelander Basil Braod-
mead, afkomstig van een ander
neergestort toestel. Vanuit Sittard
werd hij langs een pilotenlijn naar
Apeldoorn geloodst.
William Hickson, dit jaar 87
geworden en met zijn echtgenote
wonend in een rusthuis in Waika-
nae in Nieuw Zeeland, herinnert
zich nog dat hij op weg was naar
5-V 'f K
Oud-piloot William Hickson met zijn vrouw.
een café, waar hij zou worden
opgenomen in de veilige woning.
Hij klopte op de cafédeur en werd
begroet door een grote kerel die
hem met één hand met een gewel
dige klap naar binnen sloeg. Piloot
Hickson kwam op de grond weer
bij en raakte in de war bij het zien
van het Luger pistool dat op hem
werd gericht. Iemand had hem
verraden en hij was nu in handen
van de gevreesde Gestapo. Na een
dagenlange ondervraging in een
Gestapo-kamp en een Luftwaffe-
kamp werd hij vlak voor zijn 21e
verjaardag uitgeleverd aan het
bekende Stalag Luft III, een kamp
voor krijgsgevangen luchtmacht
militairen. Stalag Luft III, een
afkorting van Stamm Lager Luft
3, Basiskamp Lucht 3, lag in Sagan
op 160 km ten zuidoosten van
Berlijn in Neder-Silezië. Deze pek
was speciaal gekozen, omdat het
graven van ontsnappingstunnels
hier moeilijk zou zijn. Toch is Sta-
lag Luft III heel bekend geworden
door de verfilming van de 'Great
Escape', de Grote Ontsnapping
via drie tunnels.
"Ik kwam in september 1943
aan en de 'Great Escape' vond in
maart 1944 plaats. De drie tun
nels, Tom, Dick en Harry schoten
al goed op toen ik aankwam. Mijn
eigen speciale taak in de 'Grote
Vlucht' was goed op te letten voor
de veiligheid van de tunnelbou
wers. Ook de vervalsers waren
van essentieel belang voor de
vlucht, want zij moesten passende
documenten maken. Het was een
belangrijke taak de veiligheid te
waarborgen, terwijl zij het werk
deden", aldus William Hickson in
een Nieuw Zeelandse krant.
Het zou van vitaal belang zijn
om het aantal gevangenen voor
de vlucht te beperken. De mensen
met de hoogste prioriteit waren
die met bijzondere kwaliteiten;
mensen die vloeiend Duits spra
ken en Duits verstonden, maar
ook de mensen die in de grond
hadden gezeten en die gewerkt
hadden aan het hele project.
"Wij allen hoopten onze namen
te horen die uit de hoed getrok
ken werden. Ik was aanvankelijk
zeer teleurgesteld dat ik niet mee
mocht."
In de lente van 1945 marcheer
de piloot Hickson met de andere
krijgsgevangenen Stalag Luft III
uit. Omdat de Russen steeds dich
terbij kwamen, waren de Duitse
bewakers op de vlucht geslagen.
Korte tijd later werd hij bevrijd
en keerde terug met herwonnen
kracht. De oorlog bevond zich in
de eindfase. William Hickson was
aan boord van een boot onderweg
naar huis, toen Japan zich na het
bombardement op Hiroshima en
Nagasaki overgaf. Op 6 september
1945 arriveerde William Hickson
in Auckland in Nieuw Zeeland.
OORLOGSMONUMENT
De rechterlaars van piloot Willi
am Hickson werd gevonden door
Piet Martens en kwam later terecht
in de privé-oorlogscollectie van
Wies Peeters uit Broekhuizen. Via
een Nederlandse contactpersoon,
Adriaan van Zantvoort, stuurde hij
de laars naar Nieuw Zeeland, waar
hij in september van dit jaar aan
William Hickson werd aangebo
den bij gelegenheid van zijn 87e
verjaardag. De laars wordt afge
staan aan het Royal New Zealand
Air Force Museum in Wigram/
Christchurch. Daar wordt ook in
zijn verhaal melding gemaakt van
de relatie met Castenray.
De familie Maes schonk de rie
men van de parachute en enkele
delen van de uitrusting van piloot
Hickson aan de Stichting Heem
kundig Genootschap Casten-
ray. Jan Martens schonk enkele
onderdelen van de Halifax. In
juni 2002 werd bij de herdenking
van de slachtoffers de laars met
deze objecten in het Castenrayse
gemeenschapshuis geëxposeerd.
De heemkundestichting was
nog maar net een jaar geleden
opgericht en middelen voor een
aansprekend monument waren er
niet. Een eenvoudig tekstpaneel
tje vertelde over wat er gebeurd
was in die fatale nacht in 1943
en vermeldde de namen van de
beide slachtoffers. Dezen liggen
begraven op de begraafplaats Jon
kerbosch bij Nijmegen. Ruim acht
jaar heeft het paneeltje vlakbij
de plek gestaan waar de Halifax
is neergestort. Vorig jaar vroeg
voorzitter Jan Strijbos van de Cas-
tenrayse heemkundestichting aan
beeldhouwer Martin Ooink uit
Venray of hij twee monumenten
van blauw hardsteen wilde maken.
Eerder al had de kunstenaar, die
verbonden is aan de Kunstwerk
plaats Venray, het prachtige beeld
van de trekpaardhengst Nico van
Melo voor de heemkundestichting
gemaakt. Enkele maanden heeft
Martin Ooink nodig gehad om het
eerste monument voor de locatie
in Klein Oirlo te vervaardigen.
Dat staat inmiddels op de plaats.
Het is een reliëf van een Halifax-
bommenwerper die in een wolk
is afgebeeld. Eind vorig jaar bracht
Martin Ooink een bezoek aan
piloot Hickson in Nieuw Zeeland
en onlangs is hij weer vertrokken
om William Hickson te bezoeken.
Van de Stichting Heemkundig
Genootschap Castenray heeft hij
een cd-rom meegekregen met
foto's van de vervaardiging en de
plaatsing van het monument aan
de Valkenberg. Na zijn terugkeer
zal hij het werk hervatten aan het
tweede monument dat permanent
zal herinneren aan de zes slachtof
fers van de crash bij de Casten-
rayse Berg.
Opnieuw een herdenking zal er
niet plaatsvinden volgens voorzit
ter Jan Strijbos. "In 2002 hebben
we de in totaal acht slachtoffers
met groot ceremonieel herdacht
en eer gebracht. Wel zullen we
evenals in 2002 de betreffende
ambassades op de hoogte brengen
en voorzien van documentatie- en
fotomateriaal."
Van 22 november tot en met 26 november is de
Nationale week van de patiëntveiligheid. Ook in
VieCuri gaat deze week niet ongemerkt voorbij.
Tijdens deze week zullen de verschillende
activiteiten op het gebied van veiligheid in de
schijnwerpers staan. Patiëntveiligheid is een
belangrijk speerpunt voor VieCuri. Max Visser,
voorzitter Raad van Bestuur: "Het is van groot
belang dat patiënten zich veilig voelen in ons
ziekenhuis. Wij staan in VieCuri voor een
kwalitatief goede, dus ook veilige zorgverlening."
Wat kunt u zelf doen?
Uit onderzoek blijkt dat bijna alle patiënten
vinden dat de veiligheid in het ziekenhuis ook
een zaak van de patiënt zelf is. Hoe kunt u
zelf een bijdrage leveren? Dat kunt u doen
door bijvoorbeeld uw behandelend arts of de
verpleegkundige gericht vragen te stellen. En
door hun instructies en adviezen goed op te
volgen. Ook is het belangrijk dat u hen goed
informeert over uw gezondheidstoestand.
2?ï
"Kan ik
bij jullie slapen voor
onderzoek naar mijn
overmatig snurken?"
"Jazeker, dankzij
een grondige
diagnose kunnen
behandelen."
Overmatig snurken, slaperigheid of vermoeidheid overdag zijn problemen die serieuze aandacht verdienen.
Zeker wanneer dit bijvoorbeeld leidt tot slaapapneu, waarbij de ademhaling tijdens het slapen regelmatig
stopt. Om op dit gebied grondige diagnoses te kunnen stellen, heeft VieCuri een slaaplab ingericht, waar
wij uw slaap kunnen onderzoeken. Hierdoor kunnen wij u gerichter helpen. Deze patiëntgerichte manier
van denken ziet u bij VieCuri bijna overal in terug. Dat is wat wij bedoelen met gewoon beter.
Voor bloedafname kunt u gewoon prima bij u in de buurt terecht. VieCuri heeft bijna 40 priklocaties in
de regio, dus is er altijd wel eentje dichtbij. U kunt hier op werkdagen zonder afspraak binnenlopen.
Bij de priklocaties kunt u ook terecht om iets af te geven voor verder onderzoek in het ziekenhuis, zoals
bijvoorbeeld urine. Bloed prikken in de ziekenhuislocaties in Venlo en Venray kan de hele dag. De andere
priklocaties zijn in de ochtend geopend, zodat het bloed diezelfde middag nog in het ziekenhuis onderzocht
kan worden. Door deze snelle werkwijze zijn de uitslagen meestal dezelfde dag nog bekend. Meer informatie
over priklocaties, adressen en openingstijden vindt u op onze website www.viecuri.nl - bloedafname.
Huidkanker is de meest voorkomende soort
kanker in Nederland. Gelukkig worden mensen
steeds alerter op verdachte plekjes en vlekjes.
Voor een vroegtijdige diagnose van huidkanker
heeft VieCuri een vlekjesspreekuur ingericht. Hier
kunt u na doorverwijzing van de huisarts gewoon
terecht. Met een vroege diagnose is de kans op
volledige genezing vele malen groter.
Het aantal patiënten met huidkanker op het
plekjes- en vlekjesspreekuur neemt toe, merkt
ook nurse practitioner Anja Ebus. "De toename
van patiënten met huidkanker komt mede door
de vergrijzing. Mensen worden langer aan
UV-straling blootgesteld. Maar de toename op
het spreekuur komt ook doordat mensen zich
meer bewust zijn van huidkanker. En dat is
positief, want bij huidkanker is het belangrijk zo
snel mogelijk in te grijpen."
Huidkanker
Wanneer uw huisarts u heeft doorgestuurd met
een op huidkanker verdacht plekje, vlekje of
moedervlek, komt u op het (pre) maligne
plekjes- en vlekjesspreekuur. Tijdens dit
spreekuur wordt u gezien door de dermatoloog
of nurse practitioner. Dit speciale spreekuur is
enkele malen per week op beide ziekenhuis
locaties.
Teledermatologie
Dermatologie binnen VieCuri is volop in
ontwikkeling. Zo wordt er al een tijdje gewerkt
met 'teledermatologie'. Bij teledermatologie
stuurt de huisarts een foto met vraagstelling
naar de dermatoloog via de computer. Deze
geeft vervolgens advies over een behandeling
of adviseert de patiënt door te sturen.
Teledermatologie maakt het mogelijk dat
huisartsen en dermatologen op afstand van
elkaar toch eenvoudig en snel van gedachte
kunnen wisselen. Zo wordt u sneller geholpen en
weet u eerder waar u aan toe bent.
Heemkunde plaatst twee oorlogsmonumenten
V"'. - dl
■-
VEILIGE ZORG: GEWOON BETER
Bereid uw bezoek aan het ziekenhuis
goed voor
Geef uw zorgverlener alle informatie
over uw gezondheid
Vraag uitleg als u iets niet begrijpt
Vraag bedenktijd bij moeilijke
beslissingen
Volg instructies en adviezen goed
Bedenk of alles duidelijk is