'Zorgen voor elkaar'
Het is niet moeilijk
om oud te worden"
Koester uw
Monument
Foto-expositie
bewoners Brukske
1
Drie kandidaten
Honderdeenendertigste jaargang - week 41 - donderdag 14 oktober 2010
Diamanten bruidspaar Van den Broek in Venray
Ruim een halve eeuw gele
den ontmoet Toon van den
Broek (82) Koos Philipsen
(79) voor het eerst. Op een
kermis ziet hij haar staan en
vanaf dat moment begint alles,
een avontuur dat inmiddels al
meer dan zestig jaar duurt.
Door Sanne Claessens
Of het liefde op het eerste
gezicht was, weet Koos zich niet
meer zo goed te herinneren.
Maar Toon weet het nog goed.
"Ze was op de kermis met haar
twee broers en daar ontmoeten
we elkaar", vertelt hij. Koos en
Toon hebben twee jaar verkering
voordat ze in het huwelijksbootje
stappen. Op zaterdag 14 oktober
1950 trouwen ze voor de wet en
precies twee weken later, op 28
oktober, beloven ze elkaar eeuwi
ge trouw in de kerk.
Koos komt oorspronkelijk uit
Smakt, maar is op het moment dat
ze Toon leert kennen werkzaam
bij een gezin. Toon woont dan nog
in Vlakwater in Venray en zit in de
wegenbouw, waarvoor hij iedere
dag op de fiets naar Griendsveen
moet. Als ze eenmaal getrouwd
zijn, gaan ze samenwonen. "We
mochten in het kippenhok bij
mijn schoonouders", lacht Toon,
"dat hadden ze omgebouwd tot
woonruimte." Op die plek wordt
ook hun eerste dochter geboren.
Twee jaar later verhuizen Toon en
Koos naar de Smakterweg, waar ze
zeven jaar wonen en vervolgens
verhuizen ze naar Burgemeester
van de Loostraat, ook weer in Ven-
ray, en ook weer voor zeven jaar.
Uiteindelijk komen ze terecht
aan het Ceciliapad, waar ze maar
liefst drieënveertig jaar vertoeven.
Hier maken ze ook hun gezin, dat
bestaat uit drie dochters en een
zoon, compleet.
Toon is vroeger dus werkzaam
geweest in de wegenbouw, maar
ruilt die baan later in om te gaan
werken bij Inalfa. Na achttien jaar
Inalfa gaat hij aan de slag bij Rank
Xerox, waar hij werkt totdat hij
wordt afgekeurd. Koos heeft lang
voor de Lelie gewerkt, waarvoor
zij poetswerk verrichtte.
Op veel te vroege leeftijd
overlijdt hun eerste dochter op
tweeënvijftig jarige leeftijd. Dat
is inmiddels zeven jaar geleden.
"Daar loop ik nog iedere dag
mee rond", vertelt Toon, "soms
een beetje te veel en dan laat ik
ook nog wel een traan gaan." Het
gezin Van den Broek is wel flink
gegroeid. Koos en Toon hebben
acht kleinkinderen en maar liefst
acht achterkleinkinderen, van wie
de oudste alweer elf jaar is. "Ze
zijn hier veel over de vloer", ver
telt Koos, "het is soms een beetje
druk, maar het is wel fijn dat ze
allemaal zo dicht in de buurt
wonen."
Daar is Toon het dan ook hele
maal mee eens. "Ik hou van ze
allemaal. Ik kom zelf uit een groot
gezin van twaalf kinderen en het
is heel belangrijk om goed voor
al je kinderen te zorgen, en ook je
kleinkinderen en achterkleinkin
deren", vertelt hij. Hoe hebben ze
er nou voor gezorgd dat ze al zes
tig jaar bij elkaar zijn en gebleven?
"Het voornaamste is zorgen voor
elkaar", glimlacht Toon, "al huuërt
soms knaoje dur ok beej." Het mag
duidelijk zijn dat Koos en Toon
veel fijne mensen om zich heen
hebben verzameld, die ze inmid
dels ontvangen in hun huis aan de
Bevrijdingsweg, waar ze nu meer
dan drie jaar wonen.
Op dit moment staan ze boven
aan de wachtlijst om naar Schut
tersveld te gaan. Koos vindt dat
wel prima, maar Toon heeft daar
meer moeite mee. "Ik kom nog
iedere dag buiten om mijn tuintje
bij te houden rondom ons huis.
Dat zal ik dan wel moeten opge
ven, ik vertrek hier niet graag",
legt hij uit. Maar dat zijn zorgen
voor later. Koos en Toon gaan
eerst samen met hun familie vie
ren dat ze samen de diamanten
mijlpaal hebben bereikt.
Diamanten bruidspaar in Ysselsteyn
Nic Juffermans (91) en
Catharien Juffermans-Spruit
(88) kennen elkaar al bijna
tachtig jaar. In het westen
van het ons land ontmoeten
ze elkaar voor de eerste keer.
In Ysselsteyn vieren ze bin
nenkort hun diamanten brui
loft. Al zestig jaar delen Nic en
Catharien samen lief en leed.
Door Sanne Claessens
De liefde ontluikt als Catharien
als tienjarig meisje Nic leert ken
nen als de grote broer van een
van haar vriendinnetjes. Op dat
moment is Catharien woonachtig
in Zoetermeer en Nic in Stomp-
wijk. Op het moment dat Catha-
rien achttien jaar is, doet Nic een
voorzichtige poging. "Ik ben aan
haar vader gaan vragen of ik met
haar uit mocht, maar hij vond
zijn dochter veel te jong op dat
moment", herinnert Nic zich nog.
Toch laat hij het daar blijkbaar
niet bij zitten, want tien jaar later
vraagt hij de vader van Catharien
om de hand van diens dochter
en begint hun leven samen. Op
dinsdag 17 oktober 1950 beloven
ze elkaar eeuwige trouw voor de
wet, en diezelfde dag geven ze
elkaar het jawoord in de kerk.
Kort na het huwelijk betrekt
het jonge bruidspaar samen een
woning in Stompwijk. Zowel Nic
als Catharien kent het boerenle
ven van thuis uit en samen met
zijn broer runt Nic een boerderij
in Stompwijk. In 1963 laten de
twee echter het westen van het
land voor wat het is en trekken ze
richting Limburg. Ze vinden een
plekje aan de Moostdijk in Yssel-
steyn en Nic begint als snel als
bedrijfsleider op een boerderij in
de buurt. Catharien blijft ook hier
thuis om voor de kinderen en het
huishouden te zorgen. Het gezin is
dan compleet met drie dochters
en een zoon. Uiteindelijk werkt
Nic tot zijn achtenzestigste op
de boerderij. Daarna besluiten ze
samen om opnieuw te verhuizen,
maar ver gaan ze deze keer niet.
Ze vinden een mooi huis aan de
Pioniersstraat in Ysselsteyn, waar
ze nu nog steeds wonen. Nic
besluit zich dan in te gaan zetten
bij Tafeltje Dekje, waarvoor hij
maar liefst zeventien jaar werkt.
Daarna gaat hij de mantelzorg in.
"Mijn vrouw heeft de nodige zorg
nodig en ik blijf dan ook voor haar
zorgen zolang als ik kan", legt Nic
uit. Samen genieten ze nog steeds
van het leven. De familie is inmid
dels uitgebreid met zeven klein
kinderen en ook alweer vier ach
terkleinkinderen. De meesten zien
ze gelukkig regelmatig en wonen
in de buurt. Tegenwoordig is
zowel Nic als Catharien nog graag
bezig in en rond het huis. Nic
zorgt graag voor de kippen ach
ter het huis en houdt het tuintje
bij. Hij probeert zoveel mogelijk
nog zelf te doen. Catharien heeft
vooral het creatieve in de vingers.
"Ik vind het leuk om te handwer
ken, met bloemen bezig te zijn
en ik maak zelf nog kaarten", ver
telt ze. Ook de doedagen met de
bejaarden in de buurt bezoekt
Catharien graag. Het geheim van
een lang maar vooral een goed
huwelijk is moeilijk te definiëren,
vindt dit diamanten bruidspaar.
"Trouwen doe je gewoon tot in
de dood", zegt Catharien, "zoals
je elkaar dat ook beloofd hebt
vroeger." Op tijd rusten en zor-
gen voor elkaar is ook belangrijk,
vinden ze beiden. "Het is niet
moeilijk om oud te worden, het
is wel moeilijk om te leren leven",
aldus Nic. Hoe je het ook wendt
of keert, Nic en Catharien zijn
samen nu wel diamant waard, een
bijzonder gegeven. Er zal bij het
bereiken van deze bijzondere mijl
paal dan ook stil worden gestaan
tijdens een mis in de kerk. Daar
naast is er een mooi feest gepland
samen met de mensen die dicht
bij hen staan.
De R.K kerk O.L. Vrouw van
Zeven Smarten (Rijksmonument),
beter bekend als de Paterskerk,
aan de Leunseweg in Venray werd
in 1650 gebouwd door de Minder
broeders Franciscanen. De paters
bouwden toen ook het aanliggen
de klooster, het huidige verpleeg
huis Beukenrode (Gemeentelijk
monument). In 1925 werd het
complex door brand verwoest.
Dit artikel heeft de architec
tuur van de in 1925-1927 her
bouwde kerk als onderwerp
alsook het exterieur van het noor
delijke gedeelte. De herbouw
vond plaats naar een ontwerp
van architect ir. Jules Kayser uit
Venlo met een bouwstijl die door
het expressionisme is beïnvloed.
Het kerkgebouw heeft hoog
waardige esthetische kwaliteiten
met karakteristieke steile dakpar
tijen en een langgerekt schip. De
noordelijke kopgevel is de voor
gevel van het gebouw (foto 1),
de lange westgevel (rechts foto
2) staat evenwijdig aan de Leun-
seweg. De eenschepige kerk ligt
tegen de westelijke kruisgang
van het klooster. Het schip heeft
een steil zadeldak met teruglig-
gende dakvoet. De dakschilden
zijn belegd met rode verbeterde
Hollandse pannen. De gevels zijn
opgetrokken in rode machinale
baksteen in Vlaams verband met
een terugliggende voeg. De voor
gevel wordt afgesloten met een
puntgevel, die afgewerkt is met
vlechtingen en die voorzien is van
een in donkerder metselwerk uit
gevoerd gevelkruis (foto 3) en een
smal glas-in-loodraam: Geestduif,
1966, van Eugène Laudy (foto 5).
Voor de voorgevel bevindt zich
een uitspringend bouwvolume
met plat dak, dat twee bouwlagen
hoog is en het zangkoor herbergt.
Dat uitspringende zangkoor bezit
een drielicht met glas-in-lood
(O.L.Vrouw van Zeven Smarten,
1954, van Gilles Fransen, zie Koes
ter uw monument week 36 2009).
Daarvoor springt aan de noord- en
westkant een lager bouwvolume
uit dat een bouwlaag hoog is.
Daarin zijn de doopkapel en de
Antoniuskapel opgenomen, ook
een zijentree aan de Leunseweg
(foto 6) en een hoofdentree (foto
1) aan de voorzijde. De zijentree
is wat uitvoering betreft verge
lijkbaar met de hoofdentree met
houten dubbele deuren voor
zien van ambachtelijk deurbeslag
(foto 7). De hoofdentree wordt
geflankeerd door betonnen lijsten
met een zijlicht en wordt afge
dekt door een betonnen luifel
op een betonnen muurtje. Tussen
dit muurtje en de gevel van het
klooster bevindt zich een base
ment voor een niet meer aanwe
zig heiligenbeeld. De uitbouw
heeft gekoppelde spleetvensters
met eenvoudig glas in lood, alhoe
wel beide raampjes zijde Leun-
seweg heel bijzonder zijn (foto
4). Foto en tekst Frans de Roos.
Bronnen: Monumentenregister,
SVM archief, Peel en Maas archief,
Stichting Venray Monumen
taal (SVM); secretariaat Vliezen-
weg 1, 5801 JC in Venray, e-mail
venraymonumentaal@live.nl.
Vorige week vrijdag is een
tentoonstelling geopend
van foto's die bewoners van
Brukske in hun wijk hebben
gemaakt. De expositie geeft
een veelkleurig beeld van deze
Venrayse wijk.
De expositie is het resultaat
van het fotografieproject dat
in juni van dit jaar in Brukske
startte. Onder het motto Breng
jij Brukske in beeld? zijn dertien
bewoners en vier fotografen van
de Fotoclub Venray door de wijk
getrokken. Ze hebben het dage
lijks leven in Brukske vastgelegd.
Het uitgangspunt van het project
was, dat zowel de oudere als de
jongere wijkbewoners met elkaar
in gesprek zouden gaan en samen
zouden bepalen wat zij belangrijk
vinden in hun wijk.
Tijdens de wandelingen door
de wijk ontstonden gesprekken,
waardoor de bewoners op meer-
dere manieren leerden kijken
naar hun wijk. Uit het totaal van
meer dan tweehonderd foto's zijn
twintig foto's geselecteerd voor
de expositie. De tentoonstelling
is te bezichtigen op zaterdagen
van 14.00 tot 16.00 uur in wijk
centrum De Kiosk aan Brukske
in Venray. Het fotografieproject
is een van de activiteiten die zijn
voortgekomen uit het sociaal acti
veringsprogramma van Brukske
Mooi Anders.
De Vrijwillige Palliatieve
Terminale Zorg, Algemene
Hulpdienst Venray en Voed-
selbank Venray dingen dit jaar
mee naar de cheque van 500
euro voor de Vrijwilligersprijs
2010.
Deze cheque is beschikbaar
gesteld door Rabobank Venray. De
jury van de Vrijwilligersprijs 2010
heeft lang moeten vergaderen om
tot voordracht van drie genomi
neerden voor de prijs te komen.
In een eerdere selectieronde was
het aantal kandidaatwinnaars
van 22 naar zes teruggebracht.
De jury heeft zich voor deze ver
dere selectie op verschillende
manieren laten informeren. Eind
deze maand gaat de jury het werk
afronden en tot een voordracht
komen over welke organisatie de
opvolger gaat worden van Jera '70.
De drie afvallers in deze ronde
dingen mee naar de publieksprijs
van 250 euro (beschikbaar gesteld
door de Ronde Tafel 160 Venray-
Horst). Dat betekent dat ook de
Jeugdnatuurwacht, de werkgroep
Educatie van het Odapark en Let's
do it Venray nog kans maken op
deze publieksprijs. Op zondag 7
november vindt de prijsuitreiking
plaats tijdens de zevende Venrayse
Dag van de Vrijwilliger in de foyer
van de schouwburg in Venray.
De uitreiking wordt verricht
door wethouder Twan Janssen tij
dens een programma waarin de
vrijwilligers worden verwend met
hapjes en drankjes, een loterij,
maar ook met dans en muziek van
onder meer de Venrayse kandidate
van Popstars: Daimy Lucassen.
KL EN MAAS
