Dizzy Jazzdance naar
landelijke demogyjada
Altijd koek en ei bestaat niet
Koester uw
Monument
Myrthe Kater
speelt bij graf van
Franz Svacina
m
ff
ff
Honderdeenendertigste jaargang - week 40 - donderdag 7 oktober 2010
Op zaterdag 9 oktober ver
trekken twee groepen van Dizzy
Jazzdance naar Doetinchem om
deel te nemen aan de landelijke
demogyjada. In het eerste kwar
taal van 2010 zijn er verdeeld over
heel Nederland twintig regionale
demogyjada's georganiseerd. De
demogyjada's vinden plaats in
een tot theaterzaal omgebouwde
sporthal, waar zowel publiek als
deelnemers naar de verschillen
de dansen kunnen kijken. Ieder
een, alle leeftijden en niveaus,
kan zich hiervoor inschrijven.
Per demogyjada zijn er 60 tot 70
dansen te zien. De programma's
en inbreng van verschillende
jazzdansscholen is zeer afwisse
lend. Groepen die opvallen, op
wat voor manier dan ook, wor
den geselecteerd voor de lande
lijke demogyjada. Dit jaar werden
de dansen Secret, gedanst door
de huidige M- selectie en Luce
gedanst door Primo A, van Dizzy
Jazzdance uitgekozen voor de
landelijke uitvoering. Deze groe
pen mogen samen met de ande
re uitgekozen groepen uit heel
Nederland nog een keer optreden,
maar dan in een uitverkocht the-
ater in Doetinchem. Deze week
was op Peel en Maas TV een
reportage te zien over de deel
name van Dizzy Jazzdance aan de
demogyjada.
Uitzending gemist? Kijk dan op
www.peelenmaastv.nl
Diamanten bruidspaar Teuwissen in Venray
Hun eerste ontmoeting
gaat terug naar meer dan zes
tig jaar geleden. Toch weten
Harry Teuwissen (82) en Jet
Teuwissen-Barents (79) nog
precies waar de eerste liefdes-
vonk oversloeg. Het was in
Eindhoven dat ze elkaar voor
het eerst zagen. Nu staan ze in
Venray op het punt om samen
te vieren dat ze een diamanten
bruidspaar zijn.
Door Sanne Claessens
Ruim 63 jaar geleden is Jet aan
het wandelen met de kinderen
van de familie, waarbij ze op dat
moment werkzaam was, als ze
Harry voor het eerst ziet. Hij is op
dat moment werkzaam als portier
bij DAF in Eindhoven en staat bui
ten pamfletten uit te delen. "Hij
bood me een blaadje aan en zei
dat ik het maar eens door moest
lezen en een afspraak met hem
moest maken", vertelt Jet. Die
afspraak komt er vervolgens ook,
het klikt en diezelfde afspraak
blijkt slechts de eerste van velen
die volgen.
Drie jaar later besluiten ze om
samen in het huwelijksbootje te
stappen. Op donderdag 12 okto
ber 1950 trouwen ze voor de wet.
Een aantal maanden later, op zater
dag 26 mei, geven ze elkaar het
jawoord voor de kerk. Snel daarna
besluiten ze samen te gaan wonen
en Jet trekt in bij haar schoonou
ders in Eindhoven, waar ze twee
jaar wonen. Als ze via het werk
van Harry een duplexwoning
aangeboden krijgen, wederom in
Eindhoven, verhuizen ze en zijn ze
voor het eerst echt met z'n twee
tjes. Harry is nog steeds werkzaam
bij DAF en Jet werkt in de bedie
ning op het politiebureau in Eind-
hoven. Ze verhuizen nog enkele
malen. "Nadat we elf jaar in de
duplexwoning hadden gewoond,
gingen we naar een nieuw huis
waar we veertien jaar woonden.
Vervolgens hebben we vijf jaar
in Son en Breugel gewoond, maar
uiteindelijk keerden we weer
terug naar Eindhoven", weet Jet
zich nog goed te herinneren.
Jet en Harry krijgen samen geen
kinderen, maar hebben het goed
samen. Nadat ze zeven jaar bij
het politiebureau heeft gewerkt,
wordt Jet 'leiding kantine', ook bij
DAF. Harry blijft uiteindelijk maar
liefst achtenveertig jaar trouw bij
'zijn' bedrijf werkzaam. In het
laatste huis in Eindhoven wonen
ze negen jaar en dan vinden ze
het tijd om terug te keren naar
de geboorteplaats van Jet, Ven-
ray. Hier is inmiddels een mooi
huis gebouwd, waar ze inmiddels
alweer twintig jaar samen vertoe
ven. Het diamanten bruidspaar
Teuwissen brengt de tijd momen
teel voornamelijk binnenshuis
door. Als het weer en de gezond
heid het toelaten, zijn ze beiden
wel heel graag buiten te vinden.
"Heel veel bekenden hebben we
niet in de buurt", vertelt Jet, "maar
wel hele goeie buren en een van
mijn zusjes woont ook in Venray.
Die zie ik bijna elke dag. Ze helpt
ons met de boodschappen en als
Harry naar het ziekenhuis moet,
brengt ze ons altijd met de auto."
Harry heeft al een paar jaar flink
te kampen met zijn gezondheid,
maar ze blijven samen wel positief.
"Het is wel de bedoeling dat we
hier nog samen blijven genieten
van elkaar en het huis. En mocht
er iets met me gebeuren, dat moet
Jet ook zeker hier blijven wonen",
vertelt Harry over hun huis vol
opgebouwde herinneringen. Al
Harry en Jet Teuwissen-Barents
zijn zestig jaar getrouwd.
zestig jaar delen ze lief en leed, en
dat is volgens het echtpaar ook de
basis van een lang en goed huwe
lijk. "Het is geven en nemen, dat is
het", zegt Jet direct op de vraag
wat hun geheim is. "Altijd koek en
ei bestaat ook niet",vult Harry haar
aan, "overal heb je ups en downs,
dat hoort erbij. Dat zal iedereen
ondervinden die getrouwd of lang
bij elkaar is." Het belangrijkste vol
gens hen is om elkaar volledig te
vertrouwen en je samen overal
doorheen te slaan. Harry en Jet
laten hun jubileum in ieder geval
niet stilletjes voorbijgaan. Ze heb
ben een mooie dag gepland, met 's
morgens een mis en 's avonds een
feest met familie en vrienden in
de Witte Hoeve. "Dansen doen we
niet meer", lacht Jet, "maar gezellig
zal het zeker worden!"
De foto laat opnamen zien van
de St. Annakapel (Rijksmonument)
aan de Beeteweg in Blitterswijck.
Van de kapel is een belangrijk deel
van het interieur eveneens rijks
monument. De kapel is eenbeu-
kig (foto rechtsonder). Ter plaatse
van het koor is het houten altaar
samengebouwd met een achter
schot dat over de volle breedte
van de kapel aanwezig is. Op dat
achterschot zijn enkele kraag
stukken aangebracht waarop een
Anna-te-Drieën beeld. Aan weers
zijden zijn houten deuren voor
zien. Boven de altaartafel bevindt
zich een barokke retabel die uit
de tweede helft van de 17e eeuw
dateert, het geheel met het achter
schot dateert uit het begin van de
19e eeuw. Centraal voor het koor
staat een houten middendeel van
een communiebank, eveneens uit
het begin van de 19e eeuw. In het
front daarvan een ovaal paneel
met een voorstelling van het Laat
ste Avondmaal (foto rechtsboven).
De voorstelling wordt omgeven
door overvloedshorens met koren
aren en wingerdranken. Bovenaan
een gedeelte opschrift: Ioannis
Wynhoven caelibis octobri. De
houten preekstoel op baluster-
poot (foto linksonder) dateert
waarschijnlijk uit de tweede helft
van de 17e eeuw. De preekstoel
heeft rondboogpaneeltjes, een
rugstuk met voluutkantstukken
en een zeszijdig klankbord (luifel).
Alle bovenvermelde inventarisde-
len en ook de 19e eeuwse banken
zijn rijksmonument. De eerste St.
Annakapel werd gebouwd tussen
1509 en 1514. Dat is nu 500 jaar
geleden. De kapel werd weliswaar
op 8 maart 1514 voor het eerst
vermeld maar bestond al langer.
Het huidige gebouw dateert uit
1833 en verving de tweede kapel
uit 1638. Vijf eeuwen geleden
werd een beneficie gesticht, niet
alleen ter ere van St. Anna, maar
ook ter ere van de H. Johannes de
Doper. Echter, circa 100 jaar na
de stichting werd de H. Johannes
de Doper niet meer vermeld. Het
komende 500 jarig jubileum is
voor het kerkbestuur van de O.L.V
Geboorte Kerk in Blitterswijck
aanleiding om de St. Annakapel
en ook Johannes de Doper extra
onder de aandacht te brengen. Er
zal een expositie over de St. Anna-
kapel worden gehouden. Boven
dien wordt de nieuwe aanwinst
voor de kapel, een beeld van de
H. Johannes de Doper (foto links
boven) op zondag 24 oktober, na
een rozenkransprocessie, door
Mgr. Wiertz, bisschop van Roer
mond, plechtig ingezegend.
Foto en tekst Frans de Roos.
Bronnen: Monumentenregister, De
Nederlandsche monumenten van
geschiedenis en kunst: de provin
cie Limburg, Kerkbestuur O.L.V
Geboorte Kerk Blitterswijck. Stich
ting Venray Monumentaal (SVM)
secretariaat: Vliezenweg 1, 5801
JC in Venray, e-mail venraymonu-
mentaal@live.nl.
Franz Svacina (28-09-1923
- 9-10-1944) was een zeer geta
lenteerde vioolspeler uit Ham
burg. Myrthe Kater (12 jaar)
is een getalenteerde viool-
leerlinge uit Venray. Op het
eerste gezicht lijken de twee
niet meer met elkaar gemeen
te hebben dan hun liefde voor
vioolspelen. Maar er is wel
meer. Op de 66e sterfdag van
Franz Svacina zal Myrthe Kater
op Franz Svacina's viool spe
len bij zijn graf in Ysselsteyn.
De nicht van Franz Svacina
vond een tijdje geleden twee oude
violen terug en de muziek die hij
vlak voordat hij stierf gespeeld
zou moeten hebben. De nicht
heeft de violen laten restaureren
en wilde er graag iets mee doen.
Daarom heeft ze de violen aange
boden aan de Duitse Gravendienst
in Hamburg. Deze dienst beheert
Duitse militaire begraafplaatsen.
Franz Svacina ligt op de enige
Duitse begraafplaats in Nederland,
in Ysselsteyn. Vandaar dat zij werd
doorverwezen naar Ysselsteyn.
Tarcicia Voigt, hoofd van het Jeugd
Ontmoetings Centrum (JOC) van
de Duitse begraafplaats in Yssel-
steyn, kreeg het verzoek binnen.
"De nicht van Franz Svacina zou
graag een Nederlands en Duits
kind op zijn violen willen laten
spelen. Via Maurice Keulen van
het Kunstencentrum Jerusalem in
Venray werd ik in contact gebracht
met Myrthe Kater. Zij wilde graag
op de viool spelen en op 4 mei
zijn we naar Hamburg gegaan om
de viool op te halen. Daar heeft
Myrthe samen met een Duits
meisje een muziekstuk gespeeld,
dat werd teruggevonden in Franz'
zijn spullen. De viool blijft twee
jaar in bruikleen en gaat dan naar
een ander kind."
OUDE VIOOL
Myrthe Kater vindt het wel
bijzonder dat juist zij de viool in
bruikleen heeft gekregen. "Niet
iedereen mag daarop spelen. Ik
weet ook niet waarom ik ben
gevraagd, misschien omdat ik een
grotere viool nodig had," zegt de
12-jarige leerlinge aan het Raay-
land College bescheiden. "Deze
viool speelt veel beter dan mijn
oude viool. Daar hadden al veel
kinderen op gespeeld. De eerste
keer dat ik erop speelde, klonk
de viool meteen veel harder en
mooier. De viool is heel oud, veel
ouder dan Franz zelf. Ik speel heel
graag dit instrument. Het leuke is
dat ik steeds weer nieuwe dingen
leer. Ik wil er graag mee doorgaan
de komende jaren, al zou ik er niet
mijn beroep van willen maken."
Myrthe Kater zal op 9 oktober
vioolspelen bij het graf van Franz
Svacina. De nicht van Franz komt
speciaal hiervoor over. Samen met
een medestudent gaat Myrthe
Kater een duet spelen van J.W
Kalliwoda. Wat vindt ze ervan dat
ze bij een graf gaat spelen? "Eerst
begreep ik het niet echt en vond
ik het een beetje raar: je speelt
toch op een viool van iemand die
dood is. Nu vind ik het wel leuk
en ook wel een eer dat ik daar
mag spelen. We zijn al hard aan
het oefenen. Het begint wel een
beetje spannend te worden, maar
het gaat ons lukken."
VREDE
Over anderhalf jaar moet Myr-
the Kater de viool weer terugge
ven. "Dan krijgt een ander kind de
viool om op te spelen. Dat vind ik
jammer, maar toch ook wel leuk
dat iemand anders de kans krijgt
om erop te spelen."
Tarcicia Voigt vindt het heel bij
zonder dat er op deze sterfdag op
de begraafplaats wordt gespeeld.
"De meeste mensen weten niet
veel van de begraafplaats. Zo is
de jongste soldaat op dit kerkhof
veertien jaar oud, maar twee jaar
ouder dan Myrthe. Jaarlijks bezoe
ken 20.000 mensen het kerkhof.
Wij maken scholingsprojecten
voor kinderen en jeugd met als
thema vrede. We weten niets van
Franz Svacina's achtergrond, maar
dat doet er ook niet toe. Het gaat
om zijn muziek."
Op zaterdag 9 oktober is om
15.00 uur iedereen welkom om
naar het graf van Franz Svacina in
Ysselsteyn te komen. Na afloop
vindt er een borrel in besloten
kring plaats.
EN MAAS
I
