'Het leven is niet altijd
rozengeur en maneschijn'
Presentatie Leven van
de wind groot succes
Koester uw
Monument
Eerste boek
Castenrayse Vennen
voor burgemeesters
i
Honderdeenendertigste jaargang - week 19 - donderdag 13 mei 2010
Riny van Rens (80) en Wim
Claessens (78) leerden elkaar
in 1956 kennen in de Prin
senhof in Venray. Vier jaar
later traden ze in het huwelijk.
'Eenvoudig, maar gezellig', zo
noemt het gouden bruidspaar
de bruiloft op 19 mei 1960.
Het paar is nog steeds gelukkig
samen, ondanks de tegensla
gen die ze in al die jaren te ver
duren hebben gehad. Volgende
week vieren ze hun gouden
huwelijk.
"Onze bruiloft hebben we
gewoon thuis gevierd, met een
lekkere koffietafel," herinnert Riny
Claessens zich. "Op 6 juni zijn we
nog voor de kerk getrouwd. We
hebben in totaal drie kinderen
gekregen: Franca, Mieke en Ste
fan. Franca kan moeilijk lopen en
Stefan is visueel en lichamelijk
beperkt. Dat brengt toch extra
zorgen met zich mee. En we heb
ben twee kleinkinderen, Davey en
Daniëlla. Dat zijn de mooie kanten
van het leven. Toen Wim nog niet
ziek was, heeft hij vijf jaar op de
kleinkinderen gepast. Hij stond om
5.00 uur op om de kinderen op te
halen en naar school te brengen."
"Ons leven is niet over rozen
gegaan," vertelt Wim Claessens.
"We hebben veel meegemaakt,
maar ons er altijd doorheen weten
te slaan. De afgelopen tien jaar heb
ik vaak in het ziekenhuis gelegen.
In november vorig jaar ben ik
weer thuisgekomen. We hebben
veel steun gehad van mijn bil
jartvrienden, ze hebben me vaak
opgebeurd. Ons tuintje wordt
bijgehouden door kennissen, en
onze familie of kennissen helpen
met boodschappen doen. En aan
de familie Klomp hebben we veel
steun. Dit is familie van Marian, die
ons, met een heel team van Pro-
teion Thuiszorg verzorgt. Als we al
die steun niet hadden gehad, dan
had ik hier nu niet gezeten."
PILSJES
Op 19 mei vieren Riny en Wim
Claessens hun gouden huwelijk
thuis, met familie, vrienden en
kennissen. "Er wordt gezellig iets
gegeten met z'n allen en de buren
hebben aangeboden om het huis
mooi te versieren," vertelt Riny
Claessens glunderend. Het zilveren
huwelijk vierde het echtpaar in
Café Klomp. Wim Claessens kwam
daar vaak om te kaarten, te biljar
ten en natuurlijk een borreltje. "Ik
heb veel pilsjes gehad. Volgende
week zou ik ook graag wat pilsjes
willen drinken, maar dat is mis
schien geen goed idee met mijn
medicatie. Maar we gaan er in elk
geval van genieten."
wim en Riny Claessens waren
altijd heel actief. Riny werkte, voor
dat ze kinderen kreeg, bij Rank
Xerox en later heeft ze de zorg
voor het gezin op zich genomen.
Wim werkte in de bouw. "Voor
mijn ziekte deden we veel samen.
Ik deed vaak boodschappen. Ik
was coach in het zaalvoetbal en
ben jaren scheidsrechter in het
veldvoetbal geweest. Sport zit diep
in mijn hart. Nu kijken we veel tv.
Af en toe ga ik er met mijn scoot-
mobiel op uit. Lekker een blokje
om."
GEVEN EN NEMEN
Wim en Riny Claessens wonen
al 32 jaar op de St. Luciastraat. En
met veel plezier. "We willen hier
graag blijven wonen, zo lang als
het kan. Met hulp van de thuiszorg
hopen we ons te kunnen redden.
De mensen die hier komen, zijn
allemaal even lief. En onze kinde
ren komen regelmatig langs. Wat
volgens ons belangrijk is in een
goed huwelijk is praten. Je moet
geven en nemen en ieder heeft
zijn goede en minder goede kan
ten."
Marian Cruijs, die met het
team van Proteion Thuiszorg het
echtpaar verzorgt, bewondert de
kracht van het paar. "Ik ken ze al
heel lang, omdat ze vroeger al in
het café van mijn ouders, en later
van mijn broer kwamen. Ondanks
alles zijn ze altijd positief en vrien
delijk. Ze hebben altijd veel tijd
gestoken in hun kinderen en dat
vind ik heel knap."
De presentatie van het boek
over de historie van windmo
len Nooit Gedacht, Leven van
de wind, was afgelopen zon
dag een groot succes. Ruim
150 bezoekers vonden de weg
naar de molen in Merselo om
de presentatie bij te wonen.
Het officiële gedeelte werd
geopend door het indringende
gedicht Welteruste, over de
jonge molenaar Frans Michels
die in 1944 in het verzet om
het leven kwam, geschreven
door zijn jongste zus Ie
Daarna volgde een stemmig
intermezzo op de cello door oud
dorpsgenoot en ver familielid
Marlies Muijzers. Teja Michels,
de auteur van het boek, tevens
bestuurslid van de molenstichting
en een telg van de vijfde generatie
van de molenaarsfamilie gaf een
persoonlijke toelichting over de
totstandkoming van het boek. Aan
burgemeester Hans Gilissen werd
het eerste exemplaar overhandigd.
De burgemeester complimen
teerde Teja en de stichting met
het fraaie boek en de innemende
presentatie. Hij roemde de activi
teiten van de molenstichting om
hun kostbare monument -"dat zo
bepalend is voor de sky-line van
Merselo"- weer een belangrijk rol
in het dorp te geven, zoals dat ook
het geval was in de geschiedenis.
Ten slotte kregen enkele mensen
die Teja behulpzaam waren bij het
reconstrueren van de geschiedenis
een exemplaar van het boek over
handigd. Tot laat in de namiddag
was het een komen en gaan van
belangstellenden en werden vele
boeken gesigneerd. Het boek is te
koop via boek@molenmerselo.nl,
op de molen, in de Venrayse boek
handels en bij de VVV
Sjef Verlinden kreeg ook een
exemplaar van het boek.
Op het einde van de 19e eeuw
telde Venray zeven windmolens
waarvan er anno 2010 nog twee
over zijn, beide ronde stenen belt
molens zijn rijksmonument: de St.
Petrusmolen (Stoksmolen), aan de
Sportlaan in Venray (foto links)
en Molen Nooit Gedacht, Groot
Dorp in Merselo.De oudste hou
ten standaard windmolens in Ven-
ray waren van ca. 1560 tot 1880
eigendom van de Grote Kerk. De
pachtopbrengst werd gebruikt
voor restauratie van de kerk. De
Bossche Molen, gelegen in de
Molenklef, gebouwd ca 1295, in
1878 verplaatst naar de Kemp (nu
Kennedyplein) vanaf toen St.Anna-
molen genoemd, werd gesloopt in
1923. De Leunse Molen aan de
Molenhofweg uit ca 1437 werd
gesloopt in 1918. De sloop vond
plaats vanwege teruglopende
omzet. Concurrentie werd onder
vonden van vijf nieuwe moderne
stenen windmolens die in Venray
en omgeving gebouwd werden.
De St. Catharina Molen in Leunen
(1893) en de Antonius Molen aan
de Stationsweg (1897) sneuvel
den beide door oorlogsgeweld in
1944. In Heide stond van 1904
tot 1958 een coöperatieve wind-
graanmolen. De St. Petrusmolen
(ook wel Gitzelsmolen genoemd)
werd gebouwd in opdracht van
de Venrayse molenaar Johannes
Gitzels door de Venrayse gebroe
ders Wijnhoven. De molen werd
in gebruik genomen op 29 juni
1856, de naamdag van Petrus en
Paulus. In 1918 werden de houten
wieken vervangen door stalen. In
1937 werd de molen verkocht aan
Gerard Stoks, tot 1921 molenaar
van bovengenoemde St. Annamo-
len. Stoks voerde restauraties uit
in 1938 (achterstallig onderhoud)
en 1941 (zware stormschade). Na
de bevrijding in 1944 kon de licht
beschadigde molen weer snel aan
het werk om de bevolking van
meel te voorzien. Er volgden nog
twee grote restauraties in 1964 en
1991. Het is jammer dat de hoge
bomen in de directe omgeving,
de wieken zoveel uit de wind
houden; zij kunnen hun werk niet
altijd naar behoren doen. Dit in
tegenstelling tot in Merselo, waar
de Nooit Gedacht gebouwd werd
in 1867 door Simon van den Ber-
kel. Hier heeft de wind aan alle
kanten vrij spel om het raderwerk
in werking te zetten. De molen
kwam in 1881 in bezit van Mathijs
Michels en is thans eigendom van
de Stichting Nooit Gedacht. De
(vrijwillige) molenaars Helma en
Lambert Michels zijn inmiddels
wel de vijfde generatie van deze
familie, die de molen draaiende
houden. Ook aan deze molen
werden grote aanpassingen en
restauraties uitgevoerd. (1913,
1927, 1948, 1964, 1991-1995). Het
ging beide molens niet altijd voor
de wind, er waren vaak moeilijke
tijden door onder meer brand,
storm en economische malaise.
Mede dankzij de hulp van de
Rijksdienst Monumentenzorg, Ver
eniging De Hollandse Molen en
de inzet vele vrijwilligers staan
beide molens er nu prachtig geres
taureerd bij en vormen zij mar
kant zeer waardevolle elementen
in het landschap.
Foto Frans de Roos. Tekst Leo-
nie Cals. Bronnen: Stichting Molen
Nooit Gedacht Merselo, Archief
SVM/OMD-SVM. Stichting Venray
Monumentaal (SVM): secretariaat
Vliezenweg 1, 5801 JC in Venray, e
mail venraymonumentaal@live.nl.
In gemeenschapshuis De Wis in
Castenray wordt op zaterdag 10
juli het 252 pagina's tellende boek
De Castenrayse Vennen gepresen
teerd. De eerste twee exemplaren
worden aangeboden aan Kees
van Rooij, burgemeester van de
gemeente Horst aan de Maas en
aan Hans Gilissen, burgemeester
van de gemeente Venray.
Het 86 ha grote staatsnatuur-
reservaat De Castenrayse Ven
nen strekt zich uit over de beide
gemeentes en het gebied sluit
naadloos aan op de Schadijker
bossen. Van oudsher togen inwo
ners van beide gemeentes naar
het veengebied om er turf en
geriefhout te halen. Zo gebruik
ten bonentelers uit Meterik veel
bonenpalen die in Castenray
gehaald werden en werd turfslijk
uit het gebied verkocht op de
Venrayse markt. Ook beleefden
inwoners uit beide gemeentes van
1930 tot 1970 veel schaatsplezier
op de schaatsbanen. Na de ruilver
kaveling zakte door de kanalise
ring, verbreding en uitdieping van
de Lollebeek de waterstand der
mate dat de schaatsbanen vrijwel
geheel dichtgroeiden met riet en
struikgewas. Tegenwoordig is het
broekbosgebied een van de mooi
ste plekken in Noord-Limburg om
te genieten van natuurschoon.
In het gebied is een ruim 3,5 km
lange wandelroute aangelegd die
een natuurlijk en avontuurlijk
karakter heeft. Op het schrale,
hoger gelegen grasland lopen
enkele Schotse hooglanders. Som
mige delen van de wandelroute
kunnen erg drassig zijn, zodat
laarzen aan te bevelen zijn. Voor
mensen die minder goed ter been
zijn is de wandelroute ongeschikt.
Over dit natuurgebied heeft Jan
Strijbos, voorzitter van de Stich
ting Heemkundig Genootschap
Castenray, een boek geschreven.
In 35 hoofdstukken komen vrij
wel alle facetten van het gebied
aan bod, van historie tot actuele
situatie. De ruim foto's en land
kaartjes geven een beeld van hoe
het gebied vroeger was en hoe
het er nu uitziet.
Het boek is te bestellen door
overmaking van 35 euro op reke
ningnummer 128137517 ten
name van Heemkunde Castenray.
KL EN MAAS
