Huldiging Riet Bol Koningschieten Venrayse schutterij "Ik heb gewoon een goede man getroffen!" Koester uw Monument "Niet bij de pakken neer gaan zitten" feMll&OIO Honderdeenendertigste jaargang - week 17 - donderdag 29 april 2010 Tijdens de jaarlijkse voorjaars vergadering van het Regionaal Comité Unicef is jubilaris Riet Bol gehuldigd. Van voorzitter Jos Valks ontving Bol de zilveren speld voor haar 25-jarig jubileum bij Unicef Venray. Bol is vanaf juli 1985 in de pioniersfase van het Comité Venray als vrijwilligster actief. In die tijd was alles nog kleinscha lig en gebeurde het veelal in de huiskamers van de leden van het toenmalige bestuur. Van 1994 tot 1997 vervulde zij de functie van voorzitter. Tegenwoordig houdt zij zich voornamelijk bezig met de verkoopactiviteiten. Zij is een soort 'stille kracht' die altijd bereid is tot inzet als dat nodig is. Voor haar belangeloze inzet geduren de zoveel jaren werd zij door de voorzitter tevens bedankt met een boeket bloemen. In genoemde bijeenkomst werd ook aandacht besteed aan het uitbreiden van het vrijwilligersbestand door middel van het opzetten van een wervingscampagne. Wie geïnte resseerd is in het werk van Unicef en als vrijwilliger actief wil zijn, kan een kijkje nemen op www. unicef-vrijwilligers.nl/venray of zich in verbinding stellen met Ann Peetjens via telefoonnum mer (0478)589823 voor meer informatie. Het jaarlijkse koningschieten wordt gehouden op zondag 2 mei. Elk jaar is dit natuurlijk het hoog tepunt van de schutterij, maar dit jaar is het een bijzonder jaar. Aller eerst wordt de eucharistieviering om 10.00 uur in de Grote Kerk in Venray live uitgezonden, de nieuwe jeugdgroep van de schut terij doet haar intrede binnen de schutterij en natuurlijk is er het koningschieten. Hierbij wordt tevens bepaald wie als koning c.q. koningspaar mag deelnemen aan het Oud Limburgs Schutters- feest op zondag 4 juli in Grub- benvorst. Er zijn dit jaar zeven live televisie-uitzendingen vanuit de Grote Kerk en dit gebeurt tege lijkertijd met het koningschie- ten van de schutterij. Vanaf 9.35 uur is de uitzending te volgen op Nederland 1. Vanaf 13.45 uur begint het koningschieten op de schuttersweide, gelegen aan de Loonsedijk in Merselo. De middag wordt geopend met het openings gebed van de gildepriester deken Smeets, waarna het wereldlijk gezag in de persoon van bur- gemeester Hans Gillissen en de wethouders Ike Busser en Patrick van der Broeck koning Guus Stiphout ontdoen van zijn koningsattributen. Daarna wordt er geschoten om de koningsti tels. De schutters schieten op een aparte vogel en het publiek kan strijden om het erekoningschap van de schutterij. Verder kunnen belangstellenden schieten met de windbuks en is er een loterij. De middag wordt opgeluisterd met muziek. Voor de kinderen is er een springkussen. Diamanten bruidspaar Füchs Venray Gouden bruidspaar Harrie en Til Reintjes-van de Pas in Veulen 'Reiken wij, over de graven heen, elkaar de hand van vriendschap en vrede met de bede: Nooit meer oorlog'. Dit mooie en indringende grafschrift staat gebeiteld in een grafsteen die onder de klokken toren van het Vredesmonument aan het Kennedyplein in Venray is gelegd, zie de foto linksboven. De grafsteen siert een symbolisch graf ter herinnering aan allen die in de Tweede Wereldoorlog 1940-1945 op Nederlandse bodem gevallen zijn. Het Vredesmonument werd in 1970 opgericht op het voor plein van de Christus Koningkerk, beter bekend als de Vredeskerk, die in 1964 mede met behulp van buitenlandse giften was gebouwd. De ontwerper van de Vredeskerk, architect Theo Boosten uit Maas tricht (1920-1990), tekende ook voor het Vredesmonument. De zeventien meter hoge klokkento ren heeft vier kolommen verschil lend van lengte. Zij worden door enige dwarsbalken verbonden. De grilligheid van de constructie her innert aan de oorlogsverwoestin gen. Op de zuilentoren zijn Neder landse, Duitse en Engelse steden vermeld die zwaar door de oorlog zijn getroffen en hebben bijgedra gen aan de totstandkoming van het monument. Zeventien kolom men van verschillende hoogte 'verbinden' de toren met de kerk, zie de foto rechtsboven. De klok kentoren heeft een carillon met 18 klokken. De hoge exploitatie kosten gekoppeld aan een terug lopend kerkbezoek leidden ertoe, dat de Vredeskerk al in 2001 werd gesloten. Uiteindelijk werd zij, na een uitgebreide verbouwing, in 2003 in gebruik genomen als kantoor voor de Thuiszorg Noord Limburg, thans Proteion Thuiszorg Noord-Limburg. Die verande ring in 2003 hield ook in dat vijf gedenkplaten die aan het kerkge bouw waren bevestigd een plaats kregen op het voorplein en deel gingen uitmaken van het Vredes- monument. Daaraan werd boven dien nog een nieuwe gedenkplaat toegevoegd. Dat is de eerste plaat links op de foto rechtsonder met een tekst die de verbinding legt tussen de situatie voor en na 2003. Rechts daarnaast staan de vijf gedenkplaten afkomstig van het kerkgebouw. Op de tweede gedenkplaat van de zes staat de doelstelling van de Vredeskerk aangegeven, in de derde is een plattegrond van Limburg gebeiteld met daarin alle oorlogsbegraaf plaatsen en op de vierde plaat is de ontstaansgeschiedenis van de kerk vermeld. Van die ontstaans geschiedenis staat een Engelse resp. een Duitse vertaling op de vijfde, resp. op de zesde gedenk plaat. Om het Vredesmonument voor Venray te behouden heeft de gemeente Venray in 2003 de grond van het voorplein inclusief het totale monument aangekocht. Het Vredesmonument, de voor malige Vredeskerk en de voorma lige pastorie aan de Whistlerstraat zijn Gemeentelijk monument en vormen tezamen een uniek oorlogsmonument. Foto en tekst Frans de Roos. Bronnen: Monumentenregister, Gemeente Venray en Kerkgebou wen in Limburg. Stichting Venray Monumentaal (SVM), secretariaat Vliezenweg 1, 5801 JC in Venray, e mail venraymonumentaal@live.nl. Er staat een mooi feest gepland in mei en terecht, want Piet Füchs (86) en Gerda Füchs-van den Beuken (85) zijn binnenkort maar liefst zestig jaar getrouwd. Samen heeft dit diamanten bruids paar een bewogen en actief leven achter de rug. Een mooi moment om even bij stil te staan in Peel en Maas. Door Sanne Claessens Gerda komt oorspronkelijk van Horst en Piet van Horst- America. Hun eerste ontmoeting vindt plaats in een danszaal in de geboorteplaats van Gerda. "Het was vlak na de oorlog toen Hitler capituleerde. Na zoveel jaar mocht er eindelijk weer gedanst wor den", vertelt Gerda. "Je kan wel zeggen dat het liefde op het eer ste gezicht was. Ik had wel vaker een vriendje gehad, maar deze keer was 'het' gewoon anders." Piet en Gerda krijgen verkering en zien elkaar lange tijd alleen in de weekenden. Als ze op 16 april 1950 voor de wet trouwen en op 10 mei elkaar het jawoord geven in de kerk, trekt Gerda direct in bij Piet. Hij woont thuis bij zijn ouders, broers en zussen die een bakkerij hebben. In het grote en drukbezette huis werken ze bei den in de bakkerij. Daar wonen ze 23 jaar, terwijl steeds meer men sen uitvliegen. FAMILIE IN CANADA Gerda en Piet krijgen vier doch ters en één zoon in Horst-Ame- rica. Als de bakkerij steeds meer klanten verliest aan de supermark ten, besluit Piet in te gaan op een baan bij de Rank Xerox. "Piet had van vroeger uit een accountantdi ploma en daarmee kon hij aan de slag in Venray. De bakkerij werd verkocht en wij zijn toen met de kinderen naar Veltum verhuisd", aldus Gerda. Terwijl de kinderen naar het Jeruzalem gaan en Piet werkt, blijft Gerda niet stilzitten. Ze werkt een tijd als enquêtrice die testproducten bij de mensen thuisbrengt. Als ze zestig geweest zijn, stoppen ze beiden met hun werk. Piet, die altijd duivenmelker is geweest, beoefent die hobby in die periode nog steeds graag. Hij is daar ook bestuurlijk mee bezig, zowel in Horst als in Ven- ray. Tot zijn vijfenzeventigste doet hij daarnaast nog vrijwilligers werk, waarbij hij anderen helpt met het invullen van belastings papieren. Gerda gooit het over een totaal andere boeg. "Ik ben Engelse les gaan volgen. We had den namelijk familie in Canada en op deze manier kon ik met hen beter contact onderhouden." Het bijzondere aan de kennis die ze opdoet, is dat Gerda vervol gens met haar diploma les gaat geven aan de Volksuniversiteit in Horst. "Ik voelde gewoon dat ik dat kon en dus koos ik daarvoor." Ze geeft tien jaar les, maar als ze de tachtigjarige leeftijd bereikt, wordt het op en neer rijden met de auto toch wat zwaarder en besluit ze met het lesgeven te stoppen. ZORGBOERDERIJ Intussen verhuizen Piet en Gerda, die zes kleinkinderen en een achterkleinkind hebben, naar een mooi appartement, waar ze nu bijna dertien jaar wonen. Een van de broers van Piet woont op dezelfde etage. Lange tijd hebben ze heel veel gefietst. "We had den een zoon in Amersfoort en daar fietsten we gerust wel eens heen. Dan namen we een kus sen en een dekentje mee voor onderweg om even uit te rusten", lacht Gerda. Tegenwoordig zijn ze wat dat betreft toch iets min der actief. Piet kreeg alzheimer, wat het leven van het bruidspaar wel heeft veranderd. "Je bent iets meer aan huis gebonden", vertelt Gerda. "We gaan samen naar het Alzheimercafé en Piet gaat vaker met de taxi naar de zorgboerderij in het Veulen, waar hij erg van kan genieten, gelukkig." RESPECT Gerda zelf geniet nog erg van een kopje koffie drinken met haar goede vriendin Bep, die ze al heel lang kent. "Vaak als Piet weg is, dan Het diamanten bruidspaar Piet en Gerda Füchs-van den Beuken. bellen we en gaan we samen wat drinken in het dorp." Daarnaast gaan Piet en Gerda nog wel eens samen boodschappen doen, al wordt de afstand steeds moeilijker. Zestig bewogen jaren later vragen we ze naar hun geheim. "Respect", zegt Gerda meteen, "het is geven en nemen. We zijn twee uitersten, maar hebben elkaar juist kunnen aanvullen. Ik heb gewoon een goede man getroffen!" Samen met de familie staat er binnenkort een boottocht op de Maas gepland om het diamanten huwelijk te vieren. Het is alweer 55 jaar gele den dat Harrie Reintjes (75) en Til Reintjes-van de Pas (73) elkaar voor het eerst zagen. Dit jaar vieren Harrie en Til het bijzondere feit dat ze 50 jaar getrouwd zijn. Het gou den huwelijkspaar blikt deze week in Peel en Maas terug op het verleden en geeft zelfs het geheim van hun huwelijk prijs. Door Sanne Claessens Hun eerste ontmoeting is niet helemaal de allereerste. Til woont in Oirlo en Harrie in Veulen als ze elkaar zien op de fancy fair in Oirlo. "Ik kende Til al van afstand, want mijn moeder komt zelf uit Oirlo. Maar toen ik haar die dag zag, was ze lootjes aan het verko pen en ik zei vervolgens: 'Ik wil best een lootje kopen, maar dan wil ik haar erbij hebben'." Vanaf dat moment zijn de twee eigen lijk onafscheidelijk en gaan ze er stiekem met elkaar vandoor. Harrie is agrariër in Veulen als Til met haar familie naar Vredepeel verhuist. Vijf jaar nadat ze er voor het eerst samen tussenuit kne pen, trouwen ze in Veulen. "Maar volgens de krant waren we hele maal niet getrouwd", lacht Harrie, "volgens de journalist was ik met een andere vrouw getrouwd en Til met de man van mijn zogenaamde vrouw." Na hun huwelijk gaan ze in een noodwoning wonen, in de geboorteplaats van Harrie. In Veulen wonen ze zo'n vijf jaar. Elf maanden na het huwelijk wordt hun eerste kind geboren. Harrie en Til krijgen samen twee meiden en drie jongens. Na de noodwoning vinden ze een boerderij, waar ze hun kinderen opvoeden en samen hard werken. Na 26 jaar verlaten ze de boer derij en zijn ze klaar om te gaan genieten. "Onze zoon heeft samen met anderen het huis gebouwd waar we nu in wonen. Het heeft altijd gevoeld als een soort vakan tiehuis", vertelt Harrie. Het is vanaf dat moment dus ook tijd om te gaan genieten, maar veel thuis zijn ze eigenlijk niet. "Al onze kin deren wonen in de buurt, vooral de meiden", zegt Til. "We hebben inmiddels ook vijftien kleinkin deren, van wie de oudste alweer 23 jaar is. Gelukkig kunnen we ze allemaal vaak zien." Harrie vult lachend aan: "De kinderen komen inderdaad letterlijk vaak binnen vliegen voor het een of het ander." Maar dat is niet het enige waar mee dit bruidspaar zijn tijd vult. Til fitnest al vijftien jaar en doet dit nog steeds met veel plezier. Daarnaast doet ze nog aan zwem men, kaarten en koersballen. Har- rie is een echte verenigingsman en geniet ook nog altijd graag van een potje biljart. Samen gaan ze graag fietsen, wat sinds de komst van de elektrische fietsen een stukje gemakkelijker gaat. In de mooie tuin achter het huis kunnen ze heerlijk buiten zitten, verbouwen ze sla en een andere hobby van Harrie is houtbewerking. "Harrie is wel een manusje-van-alles", zegt Til, "als ze hem nodig hebben, dan doet hij het." Harrie en Til zijn nog erg actief in het dagelijks leven en zien er samen erg gelukkig uit. "Je moet elkaar accepteren, dat is belangrijk", zegt Til. "Harrie is eigenlijk altijd optimistisch en dat helpt mij vaak ook om door te gaan. Maar het is niet altijd gemak kelijk geweest, we hebben ook echt wel verdriet gekend." Harrie is het met zijn vrouw eens. "Het is gewoon nergens altijd rozengeur en maneschijn. Maar de kunst is om bezig te blijven en niet bij de pakken neer te gaan zitten. Ook hebben we een geweldige buurt! Toen we hier voor het eerste kwa men wonen, waren we de enige Het gouden bruidspaar Harrie en Til Reintjes-van de Pas. ouderen. Maar wat hebben we een schik met zijn allen. We heb ben heel veel gelachen, maar ook wel eens gehuild. Zo gaat het in een goed huwelijk ook. Het is geven en nemen."Vijftig jaar huwe lijk wordt in huize Reintjes goed gevierd. Met een mis, een receptie en 's avonds een groot feest in mei. Broers, zussen, kinderen, klein kinderen, de oude en de nieuwe buurt: iedereen kan Harrie en Til die dag komen feliciteren met hun gouden huwelijksdag. EN MAAS EEL

Peel en Maas | 2010 | | pagina 9