Huldiging Riet Bol
Koningschieten
Venrayse schutterij
"Ik heb gewoon een
goede man getroffen!"
Koester uw
Monument
"Niet bij de pakken
neer gaan zitten"
feMll&OIO
Honderdeenendertigste jaargang - week 17 - donderdag 29 april 2010
Tijdens de jaarlijkse voorjaars
vergadering van het Regionaal
Comité Unicef is jubilaris Riet Bol
gehuldigd. Van voorzitter Jos Valks
ontving Bol de zilveren speld voor
haar 25-jarig jubileum bij Unicef
Venray. Bol is vanaf juli 1985 in
de pioniersfase van het Comité
Venray als vrijwilligster actief. In
die tijd was alles nog kleinscha
lig en gebeurde het veelal in de
huiskamers van de leden van het
toenmalige bestuur. Van 1994 tot
1997 vervulde zij de functie van
voorzitter. Tegenwoordig houdt
zij zich voornamelijk bezig met
de verkoopactiviteiten. Zij is een
soort 'stille kracht' die altijd bereid
is tot inzet als dat nodig is. Voor
haar belangeloze inzet geduren
de zoveel jaren werd zij door de
voorzitter tevens bedankt met een
boeket bloemen. In genoemde
bijeenkomst werd ook aandacht
besteed aan het uitbreiden van
het vrijwilligersbestand door
middel van het opzetten van een
wervingscampagne. Wie geïnte
resseerd is in het werk van Unicef
en als vrijwilliger actief wil zijn,
kan een kijkje nemen op www.
unicef-vrijwilligers.nl/venray of
zich in verbinding stellen met
Ann Peetjens via telefoonnum
mer (0478)589823 voor meer
informatie.
Het jaarlijkse koningschieten
wordt gehouden op zondag 2 mei.
Elk jaar is dit natuurlijk het hoog
tepunt van de schutterij, maar dit
jaar is het een bijzonder jaar. Aller
eerst wordt de eucharistieviering
om 10.00 uur in de Grote Kerk
in Venray live uitgezonden, de
nieuwe jeugdgroep van de schut
terij doet haar intrede binnen de
schutterij en natuurlijk is er het
koningschieten. Hierbij wordt
tevens bepaald wie als koning
c.q. koningspaar mag deelnemen
aan het Oud Limburgs Schutters-
feest op zondag 4 juli in Grub-
benvorst. Er zijn dit jaar zeven live
televisie-uitzendingen vanuit de
Grote Kerk en dit gebeurt tege
lijkertijd met het koningschie-
ten van de schutterij. Vanaf 9.35
uur is de uitzending te volgen
op Nederland 1. Vanaf 13.45 uur
begint het koningschieten op de
schuttersweide, gelegen aan de
Loonsedijk in Merselo. De middag
wordt geopend met het openings
gebed van de gildepriester deken
Smeets, waarna het wereldlijk
gezag in de persoon van bur-
gemeester Hans Gillissen en
de wethouders Ike Busser en
Patrick van der Broeck koning
Guus Stiphout ontdoen van zijn
koningsattributen. Daarna wordt
er geschoten om de koningsti
tels. De schutters schieten op een
aparte vogel en het publiek kan
strijden om het erekoningschap
van de schutterij. Verder kunnen
belangstellenden schieten met de
windbuks en is er een loterij. De
middag wordt opgeluisterd met
muziek. Voor de kinderen is er een
springkussen.
Diamanten bruidspaar Füchs Venray
Gouden bruidspaar Harrie en Til Reintjes-van de Pas in Veulen
'Reiken wij, over de graven heen,
elkaar de hand van vriendschap
en vrede met de bede: Nooit meer
oorlog'. Dit mooie en indringende
grafschrift staat gebeiteld in een
grafsteen die onder de klokken
toren van het Vredesmonument
aan het Kennedyplein in Venray is
gelegd, zie de foto linksboven. De
grafsteen siert een symbolisch graf
ter herinnering aan allen die in de
Tweede Wereldoorlog 1940-1945
op Nederlandse bodem gevallen
zijn. Het Vredesmonument werd
in 1970 opgericht op het voor
plein van de Christus Koningkerk,
beter bekend als de Vredeskerk,
die in 1964 mede met behulp van
buitenlandse giften was gebouwd.
De ontwerper van de Vredeskerk,
architect Theo Boosten uit Maas
tricht (1920-1990), tekende ook
voor het Vredesmonument. De
zeventien meter hoge klokkento
ren heeft vier kolommen verschil
lend van lengte. Zij worden door
enige dwarsbalken verbonden. De
grilligheid van de constructie her
innert aan de oorlogsverwoestin
gen. Op de zuilentoren zijn Neder
landse, Duitse en Engelse steden
vermeld die zwaar door de oorlog
zijn getroffen en hebben bijgedra
gen aan de totstandkoming van
het monument. Zeventien kolom
men van verschillende hoogte
'verbinden' de toren met de kerk,
zie de foto rechtsboven. De klok
kentoren heeft een carillon met
18 klokken. De hoge exploitatie
kosten gekoppeld aan een terug
lopend kerkbezoek leidden ertoe,
dat de Vredeskerk al in 2001 werd
gesloten. Uiteindelijk werd zij,
na een uitgebreide verbouwing,
in 2003 in gebruik genomen als
kantoor voor de Thuiszorg Noord
Limburg, thans Proteion Thuiszorg
Noord-Limburg. Die verande
ring in 2003 hield ook in dat vijf
gedenkplaten die aan het kerkge
bouw waren bevestigd een plaats
kregen op het voorplein en deel
gingen uitmaken van het Vredes-
monument. Daaraan werd boven
dien nog een nieuwe gedenkplaat
toegevoegd. Dat is de eerste plaat
links op de foto rechtsonder met
een tekst die de verbinding legt
tussen de situatie voor en na
2003. Rechts daarnaast staan de
vijf gedenkplaten afkomstig van
het kerkgebouw. Op de tweede
gedenkplaat van de zes staat de
doelstelling van de Vredeskerk
aangegeven, in de derde is een
plattegrond van Limburg gebeiteld
met daarin alle oorlogsbegraaf
plaatsen en op de vierde plaat is
de ontstaansgeschiedenis van de
kerk vermeld. Van die ontstaans
geschiedenis staat een Engelse
resp. een Duitse vertaling op de
vijfde, resp. op de zesde gedenk
plaat. Om het Vredesmonument
voor Venray te behouden heeft
de gemeente Venray in 2003 de
grond van het voorplein inclusief
het totale monument aangekocht.
Het Vredesmonument, de voor
malige Vredeskerk en de voorma
lige pastorie aan de Whistlerstraat
zijn Gemeentelijk monument
en vormen tezamen een uniek
oorlogsmonument.
Foto en tekst Frans de Roos.
Bronnen: Monumentenregister,
Gemeente Venray en Kerkgebou
wen in Limburg. Stichting Venray
Monumentaal (SVM), secretariaat
Vliezenweg 1, 5801 JC in Venray, e
mail venraymonumentaal@live.nl.
Er staat een mooi feest
gepland in mei en terecht,
want Piet Füchs (86) en Gerda
Füchs-van den Beuken (85)
zijn binnenkort maar liefst
zestig jaar getrouwd. Samen
heeft dit diamanten bruids
paar een bewogen en actief
leven achter de rug. Een mooi
moment om even bij stil te
staan in Peel en Maas.
Door Sanne Claessens
Gerda komt oorspronkelijk
van Horst en Piet van Horst-
America. Hun eerste ontmoeting
vindt plaats in een danszaal in de
geboorteplaats van Gerda. "Het
was vlak na de oorlog toen Hitler
capituleerde. Na zoveel jaar mocht
er eindelijk weer gedanst wor
den", vertelt Gerda. "Je kan wel
zeggen dat het liefde op het eer
ste gezicht was. Ik had wel vaker
een vriendje gehad, maar deze
keer was 'het' gewoon anders."
Piet en Gerda krijgen verkering
en zien elkaar lange tijd alleen in
de weekenden. Als ze op 16 april
1950 voor de wet trouwen en op
10 mei elkaar het jawoord geven
in de kerk, trekt Gerda direct in
bij Piet. Hij woont thuis bij zijn
ouders, broers en zussen die een
bakkerij hebben. In het grote en
drukbezette huis werken ze bei
den in de bakkerij. Daar wonen ze
23 jaar, terwijl steeds meer men
sen uitvliegen.
FAMILIE IN CANADA
Gerda en Piet krijgen vier doch
ters en één zoon in Horst-Ame-
rica. Als de bakkerij steeds meer
klanten verliest aan de supermark
ten, besluit Piet in te gaan op een
baan bij de Rank Xerox. "Piet had
van vroeger uit een accountantdi
ploma en daarmee kon hij aan de
slag in Venray. De bakkerij werd
verkocht en wij zijn toen met de
kinderen naar Veltum verhuisd",
aldus Gerda. Terwijl de kinderen
naar het Jeruzalem gaan en Piet
werkt, blijft Gerda niet stilzitten.
Ze werkt een tijd als enquêtrice
die testproducten bij de mensen
thuisbrengt. Als ze zestig geweest
zijn, stoppen ze beiden met hun
werk. Piet, die altijd duivenmelker
is geweest, beoefent die hobby
in die periode nog steeds graag.
Hij is daar ook bestuurlijk mee
bezig, zowel in Horst als in Ven-
ray. Tot zijn vijfenzeventigste doet
hij daarnaast nog vrijwilligers
werk, waarbij hij anderen helpt
met het invullen van belastings
papieren. Gerda gooit het over
een totaal andere boeg. "Ik ben
Engelse les gaan volgen. We had
den namelijk familie in Canada
en op deze manier kon ik met
hen beter contact onderhouden."
Het bijzondere aan de kennis die
ze opdoet, is dat Gerda vervol
gens met haar diploma les gaat
geven aan de Volksuniversiteit in
Horst. "Ik voelde gewoon dat ik
dat kon en dus koos ik daarvoor."
Ze geeft tien jaar les, maar als ze
de tachtigjarige leeftijd bereikt,
wordt het op en neer rijden met
de auto toch wat zwaarder en
besluit ze met het lesgeven te
stoppen.
ZORGBOERDERIJ
Intussen verhuizen Piet en
Gerda, die zes kleinkinderen en
een achterkleinkind hebben, naar
een mooi appartement, waar ze
nu bijna dertien jaar wonen. Een
van de broers van Piet woont op
dezelfde etage. Lange tijd hebben
ze heel veel gefietst. "We had
den een zoon in Amersfoort en
daar fietsten we gerust wel eens
heen. Dan namen we een kus
sen en een dekentje mee voor
onderweg om even uit te rusten",
lacht Gerda. Tegenwoordig zijn
ze wat dat betreft toch iets min
der actief. Piet kreeg alzheimer,
wat het leven van het bruidspaar
wel heeft veranderd. "Je bent iets
meer aan huis gebonden", vertelt
Gerda. "We gaan samen naar het
Alzheimercafé en Piet gaat vaker
met de taxi naar de zorgboerderij
in het Veulen, waar hij erg van kan
genieten, gelukkig."
RESPECT
Gerda zelf geniet nog erg van
een kopje koffie drinken met haar
goede vriendin Bep, die ze al heel
lang kent. "Vaak als Piet weg is, dan
Het diamanten bruidspaar
Piet en Gerda Füchs-van den
Beuken.
bellen we en gaan we samen wat
drinken in het dorp." Daarnaast
gaan Piet en Gerda nog wel eens
samen boodschappen doen, al
wordt de afstand steeds moeilijker.
Zestig bewogen jaren later vragen
we ze naar hun geheim. "Respect",
zegt Gerda meteen, "het is geven
en nemen. We zijn twee uitersten,
maar hebben elkaar juist kunnen
aanvullen. Ik heb gewoon een
goede man getroffen!" Samen met
de familie staat er binnenkort een
boottocht op de Maas gepland
om het diamanten huwelijk
te vieren.
Het is alweer 55 jaar gele
den dat Harrie Reintjes (75)
en Til Reintjes-van de Pas (73)
elkaar voor het eerst zagen.
Dit jaar vieren Harrie en Til
het bijzondere feit dat ze 50
jaar getrouwd zijn. Het gou
den huwelijkspaar blikt deze
week in Peel en Maas terug
op het verleden en geeft zelfs
het geheim van hun huwelijk
prijs.
Door Sanne Claessens
Hun eerste ontmoeting is niet
helemaal de allereerste. Til woont
in Oirlo en Harrie in Veulen als
ze elkaar zien op de fancy fair in
Oirlo. "Ik kende Til al van afstand,
want mijn moeder komt zelf uit
Oirlo. Maar toen ik haar die dag
zag, was ze lootjes aan het verko
pen en ik zei vervolgens: 'Ik wil
best een lootje kopen, maar dan
wil ik haar erbij hebben'." Vanaf
dat moment zijn de twee eigen
lijk onafscheidelijk en gaan ze
er stiekem met elkaar vandoor.
Harrie is agrariër in Veulen als Til
met haar familie naar Vredepeel
verhuist. Vijf jaar nadat ze er voor
het eerst samen tussenuit kne
pen, trouwen ze in Veulen. "Maar
volgens de krant waren we hele
maal niet getrouwd", lacht Harrie,
"volgens de journalist was ik met
een andere vrouw getrouwd en Til
met de man van mijn zogenaamde
vrouw." Na hun huwelijk gaan ze
in een noodwoning wonen, in
de geboorteplaats van Harrie. In
Veulen wonen ze zo'n vijf jaar. Elf
maanden na het huwelijk wordt
hun eerste kind geboren. Harrie en
Til krijgen samen twee meiden en
drie jongens. Na de noodwoning
vinden ze een boerderij, waar ze
hun kinderen opvoeden en samen
hard werken.
Na 26 jaar verlaten ze de boer
derij en zijn ze klaar om te gaan
genieten. "Onze zoon heeft samen
met anderen het huis gebouwd
waar we nu in wonen. Het heeft
altijd gevoeld als een soort vakan
tiehuis", vertelt Harrie. Het is vanaf
dat moment dus ook tijd om te
gaan genieten, maar veel thuis
zijn ze eigenlijk niet. "Al onze kin
deren wonen in de buurt, vooral
de meiden", zegt Til. "We hebben
inmiddels ook vijftien kleinkin
deren, van wie de oudste alweer
23 jaar is. Gelukkig kunnen we
ze allemaal vaak zien." Harrie vult
lachend aan: "De kinderen komen
inderdaad letterlijk vaak binnen
vliegen voor het een of het ander."
Maar dat is niet het enige waar
mee dit bruidspaar zijn tijd vult.
Til fitnest al vijftien jaar en doet
dit nog steeds met veel plezier.
Daarnaast doet ze nog aan zwem
men, kaarten en koersballen. Har-
rie is een echte verenigingsman en
geniet ook nog altijd graag van een
potje biljart. Samen gaan ze graag
fietsen, wat sinds de komst van
de elektrische fietsen een stukje
gemakkelijker gaat. In de mooie
tuin achter het huis kunnen ze
heerlijk buiten zitten, verbouwen
ze sla en een andere hobby van
Harrie is houtbewerking. "Harrie
is wel een manusje-van-alles", zegt
Til, "als ze hem nodig hebben, dan
doet hij het." Harrie en Til zijn nog
erg actief in het dagelijks leven
en zien er samen erg gelukkig
uit. "Je moet elkaar accepteren,
dat is belangrijk", zegt Til. "Harrie
is eigenlijk altijd optimistisch en
dat helpt mij vaak ook om door te
gaan. Maar het is niet altijd gemak
kelijk geweest, we hebben ook
echt wel verdriet gekend." Harrie
is het met zijn vrouw eens. "Het is
gewoon nergens altijd rozengeur
en maneschijn. Maar de kunst is
om bezig te blijven en niet bij de
pakken neer te gaan zitten. Ook
hebben we een geweldige buurt!
Toen we hier voor het eerste kwa
men wonen, waren we de enige
Het gouden bruidspaar Harrie
en Til Reintjes-van de Pas.
ouderen. Maar wat hebben we
een schik met zijn allen. We heb
ben heel veel gelachen, maar ook
wel eens gehuild. Zo gaat het in
een goed huwelijk ook. Het is
geven en nemen."Vijftig jaar huwe
lijk wordt in huize Reintjes goed
gevierd. Met een mis, een receptie
en 's avonds een groot feest in mei.
Broers, zussen, kinderen, klein
kinderen, de oude en de nieuwe
buurt: iedereen kan Harrie en Til
die dag komen feliciteren met hun
gouden huwelijksdag.
EN
MAAS
EEL