"We gaan door de Sahara, dat is echt kicken" i/Wk 1 Het is echt vijf voor twaalf Koester uw Monument J2BIE3ÖS* Vredesposter Lowie Koolen de beste in regiofinale Mieke and Friends m s v ff ff Honderdeenendertigste jaargang - week 4 - donderdag 28 januari 2010 Daan de Brouwer uit Merselo rijdt naar Gambia in zelf opgeknapte auto Daan de Brouwer (19 jaar) uit Merselo en Ad van de Vorst (19) uit St. Anthonis vertrek ken op 7 februari vanuit Bakel voor een reis van 7500 kilo meter naar het Afrikaanse land Gambia. Zij doen dit in een door hen zelf opgeknapte Daihatsu Rocky uit 1989. Het is voor beide leerlingen van Gilde Opleidingen in Venlo de eindstage van hun opleiding motorvoertuigentechniek. "We gaan er voor", zegt Daan de Brouwer. "Het is een enorme uitdaging." Daan en Ad zitten in het vierde en laatste jaar van de opleiding motorvoertuigentechniek. De reis naar Gambia is een jaarlijks initi atief in het kader van het project Go for Africa van oud-leraar Jan Huizinga. "We hadden kunnen kiezen voor een stage bij een autobedrijf in de regio, maar dit trok ons veel meer aan", zegt Ad van de Vorst. "En we leren er veel meer van", vult Daan aan. De twee leerlingen zijn al maanden bezig met het project. Voor 500 euro tikten ze een Daihatsu Rocky op de kop. Een diesel. Voor ongeveer hetzelfde bedrag werden nog eens onderdelen aangeschaft om de auto te preparen voor de mam- moetreis van 7500 kilometer naar Banjul, de hoofdstad van Gambia. Drie weken zijn ze onderweg. Daan: "We rijden naar Spanje en met een veerboot maken we de oversteek naar Marokko. Van daar uit gaan we richting Gambia." Vervolgens verblijven ze nog eens zeven weken in Gambia om leerlingen van een autotechnie kopleiding te helpen. "De kennis over autotechniek is daar gering. Ze hebben nog niet eens een auto om aan te sleutelen. Dan wordt het moeilijk om een goede oplei ding te krijgen", legt Ad uit. "We gaan er met onze auto aan het werk. De tien tot vijftien leerlin gen waar we mee gaan werken, kunnen dan echt in de praktijk aan de slag. Aan het einde van die zeven weken doneren we de auto aan de school en vliegen we terug naar Nederland", aldus Daan. Maanden hebben ze zitten sleutelen aan hun Japanner. Een 2.8 turbodiesel met een top van 135 kilometer. "Hij rijdt wel niet zo comfortabel, maar hij was wel betaalbaar", lacht Daan, "Dat mag de pret niet drukken. Als we har der dan 100 kilometer per uur rijden, begint de auto te trillen. Maar we gaan er vanuit dat alles goed komt. We staan er ook niet alleen voor. De reis maken we in vijf groepen van vijf wagens. In Afrika reizen we samen met de hele groep van het project Go for Africa." Daan en Ad hebben de auto zo goed als kan geprepareerd, maar zijn er zich van bewust dat ze des ondanks voor verrassingen komen te staan. Zeker als de reis vier dagen door de woestijn gaat. Vol geladen met jerrycans water en reserveonderdelen voor hun auto, gaan ze op weg. "We gaan door de Sahara, dat is toch echt kicken", geniet Daan al voor het vertrek naar het Afrikaans land. Maar hij beseft ook drommels goed dat rijden in Afrika niet te vergelijken is met de Nederlandse wegen. "We maken gebruik van kaarten en gps, maar het kan zo maar zijn dat delen van wegen zijn wegge spoeld. Daarom hebben we in de woestijn ook een gids bij ons. Daar kunnen we dus altijd op terugval len, net als op de andere deelne mers." Dat ze ook door gevaarlijke gebieden gaan rijden, boezemt hem geen angst in. "In Mauretanië schijnt het heel gevaarlijk te zijn. In dat land is alarmfase 5, daar Daan de Brouwer (rechts) en Ad van de Vorst zijn klaar voor hun avontuurlijke reis naar Gambia. worden mensen nog wel eens overvallen. De lokale politie zorgt voor onze veiligheid, bovendien rijden we in een grote groep van 25 auto's. Dan is de kans een stuk kleiner dat er iets gebeurt. Veiliger kan niet." Beide avonturiers moeten wel de buidel trekken. Het stagepro ject kost hen zo'n 3000 euro per persoon. "We krijgen er wel een onvergetelijke ervaring voor terug", zeggen ze nagenoeg in koor. Voor de eerste keer zijn ze zo'n lange tijd van huis. Wat ze zul len missen. "De carnaval", lacht Ad. "Die heb ik nog nooit gemist." Voor meer informatie over het avontuur van Daan de Brouwer en Ad van de Vorst kunt u kijken www.teamrocky.tk Jeugdnatuurwacht Venray luidt de noodklok Jeugdnatuurwacht Venray (JNW) luidt de noodklok. Als er binnen nu en enkele maan den zich geen nieuwe vrijwil ligers aandienen, dan gaat in juli 2011 de stekker eruit. "Begin mei nemen we het besluit of we nog een seizoen zullen draaien. Melden er zich geen nieuwe vrijwilligers, dan is het over en sluiten. Dan stopt na bijna dertig jaar de Jeugdnatuurwacht Venray met haar activiteiten. Het is écht vijf voor twaalf", aldus voorzit ter Xander Hendriks. Een bloeiende, gezonde vereni ging met 220 leden, kinderen uit de groepen 7 en 8 van de basis scholen binnen de gemeente Venray. De nood moet echt hoog zijn, wil een vereniging met zoveel leden besluiten er mee te stoppen. "Ja, die nood is ook echt hoog", aldus voorzitter Hendriks, die in januari van dit jaar zijn func tie aanvaardde en meteen al met een onheilstijding dreigt te moe ten komen. "Het probleem is heel eenvoudig, we hebben gewoon te weinig vrijwilligers die de kinde ren willen begeleiden tijdens de activiteiten. In de afgelopen twee jaar zijn drie van de negen actieve vrijwilligers gestopt. En nu heb ben weer drie vrijwilligers aange kondigd te zullen gaan stoppen. Dan blijf je met drie mensen over, te weinig om de kar te kunnen trekken en de kinderen op een goede, veilige manier te kunnen begeleiden." De JNW Venray werd in 1972 opgericht. Na bijna 30 jaar lijkt er een einde te komen aan de vereniging. "De vereniging heeft F v L K" in lengte van jaren gedraaid op vrijwilligers die al 25 tot 30 jaar actief zijn. Het is niet verwonder lijk dat die mensen na al die jaren een keer een andere uitdaging zoeken. Als JNW zitten we daar door nu wel met een gigantisch groot probleem." Xander Hendriks is sinds vier jaar verbonden aan JNW Venray. Als echt natuurmens spijt het hem dat hij al kort na zijn aantreden als voorzitter de boodschap moet verkondigen dat JNW wellicht ophoudt te bestaan. "Ja, ik vind het heel, heel erg. Ik ben in hart en ziel een natuurmens. Maar je kunt je voorstellen dat het onmo gelijk is om ruim 200 kinderen tijdens de activiteiten met drie vrijwilligers te begeleiden. Heel jammer, want de Jeugdnatuur- wacht vervult een rol als het gaat om kinderen bewust te maken van de schoonheid van de natuur." Als leerkracht van basisschool De Landweert weet Hendriks waar hij over praat. "Er zijn kinderen die nog nooit in een bos zijn geweest. Die een mus niet kunnen onder scheiden van de koolmees." Voor die kinderen heeft JNW Venray een belangrijke taak in hun alge- mene ontwikkeling. "Zes keer per jaar houden we een schitterende puzzelwandeltocht door de natuur in de omgeving van Venray. Onder weg beantwoorden de kinderen vragen waarmee hun kennis van de natuur aanzienlijk verhoogd wordt. Naast de wandelingen zijn er ook nog activiteiten die de kin deren thuis kunnen doen, zoals nestkastjes maken, bloembollen planten en plantjes op laten groei en. De leden krijgen daarnaast ook nog eens vier keer per jaar een uitgave van de Natuurvriend, ons seizoensblad met talrijke informa tie over de natuur. We moeten zui- nig zijn op onze natuur, daarom alleen al zou het eeuwig zonde zijn als wij ophouden te bestaan. De kinderen deze vorm van edu catie zouden moeten missen." JNW Venray voerde in de afgelo pen tijd al actie om nieuwe vrijwil ligers binnen te halen. Zo leverde een brief naar de leerkrachten in het basisonderwijs en de ouders van de schoolgaande kinderen geen respons op. "We willen met deze noodkreet de mensen nog een keer wakker schudden. Het zou toch enorm jammer zijn dat een vereniging die bloeit na 29 jaar moet stoppen vanwege een gebrek aan vrijwilligers. En voor de energie en tijd die er ingestopt moeten worden, hoeven de men sen zich niet te laten afschrikken. We vergaderen als bestuur een keer per maand. De vrijwilligers begeleiden de wandeltochten en andere activiteiten. Het is niet zo dat vrijwilligers tien of vijftien uur per week met de Jeugdnatuur- wacht bezig zijn. Voor iedereen die van de natuur houdt is het een prima vorm van vrijetijdsbeste ding. En nog heel dankbaar ook. Want de kinderen genieten iedere keer opnieuw als ze de natuur ingaan. Ik hoop echt dat er men sen opstaan om een handje mee te helpen, anders valt het doek voor een prachtige vereniging." Wie meer informatie wil over de activiteiten van Jeugdnatuur- wacht Venray kan kijken op de website www.jnwvenray.nl of contact opnemen met P. Arts, tele foon 0478-541544 of X. Hendriks, telefoon 0478-584851. Mailen kan natuurlijk ook jnwvenray@erken- sict.nl J mÊt J 1 In de noordgevel van de Grote Kerk in Venray bevindt zich een entree: het noordportaal. Door de aanwezigheid van die aanbouw is de serie ramen in de noordgevel daar ter plekke aangepast, zie de foto linksonder. Maar binnen in het kerkgebouw is boven de deur naar het noordportaal een volle dig kozijn geplaatst met afmetin gen die gelijk zijn aan die van de overige ramen in de noordgevel. In het onderste gedeelte van dat kozijn bevindt zich aaneengeslo ten metselwerk, het raam daar is een blind raam. De invulling van dat blinde raam bestaat uit een muurglas schildering, zie de mid denfoto. Die muurglas schildering is in 1940 gemaakt door de joodse kunstenaar/glazenier Max Weiss uit Roermond. Christus is de hoofdfiguur van de voorstelling. Hij staat voor zijn discipelen, die hij onderricht geeft. Op de achter grond zien we de stad Jeruzalem. Hoewel enigszins beschadigd als gevolg van granaatinslagen en de torenexplosie van oktober 1944, kon dit unieke werk toch worden gered en gerestaureerd. Max Weiss (1910-1972) werd geboren in het Duitse Plauen. Na het behalen van het glazeniersdiploma aan de Aca demie te München ging hij aan het werk bij de Bayerische Hof kunst Anstalt. In 1929 kwam hij in contact met de Limburgse gla zenier Joep Nicolas (1897-1972) die was uitgenodigd om daar te komen werken. Nicolas zag daar echter van af en nodigde Weiss uit om naar het atelier Nicolas in Roermond te komen. Nadat de chef d'atelier daar vertrokken was, volgde Weiss hem op. Joep Nico las ontwikkelde in zijn carrière verschillende nieuwe glastechnie ken. Zo ook een techniek waarbij een monochrome grisaille werd aangebracht op een drager van opalineglas die aan de achterkant bewerkt is met zilvernitraat. Hij kreeg hierdoor een wandschilde ring in glas (verre murail), beant woordend aan zijn streven naar monumentaliteit en dynamiek. Hij vroeg hierop octrooi aan, dat hem in 1936 werd verleend. Toen Joep Nicolas in 1939 naar Ame rika emigreerde, verkocht hij het atelier aan Max Weiss. Ook gaf hij toen Max Weiss licentie voor het zelfstandig vervaardigen van opa line tableaux, waarvan het octrooi dus in zijn bezit was. Het is aanne melijk dat Max Weiss in 1940 bij het maken van de muurglasschil dering in de Grote Kerk gebruik heeft gemaakt, in welke mate dan ook, van de door de beroemde glazenier Joep Nicolas ontwikkel de, in 1936 gepatenteerde tech niek. Daarmee is de Grote Kerk voorzien van een kunstwerk dat nog veel unieker is dan tot nu toe bekend was. Foto en tekst Frans de Roos. Bronnen: Glas in lood in Neder land 1817-1968, Stichting Behoud en Restauratie Beeldenschat Sint Petrus'Banden Kerk. www. petrusbandenkerkvenray.nl. Stich ting Venray Monumentaal (SVM): secretariaat Vliezenweg 1 5801 JC in Venray, e-mail venraymonumen- taal@live.nl. Kinderen van veertien basis scholen uit Venray en omge ving hebben deelgenomen aan de Internationale Vredespos- terwedstrijd, georganiseerd door de wereldwijde organi satie van Lions Clubs. De win nende tekening van Lowie Koolen uit Venray bleek ook tijdens de regiofinale in Den Bosch de beste te zijn. Na de jurering in november van het vorig jaar in Venray, is de winnende tekening van Lowie Koolen van basisschool Petrus Banden aan de jury in Den Bosch voorgelegd. Daar waren de beste posters uit de steden en dorpen onder de grote rivieren bij elkaar gebracht. Als beste poster kwam ook hier die van Lowie er uit. De jury prees de indrukwekkende tegenstelling van goed en kwaad, de mooie focus op vrede en de prachtige kleuren en figuraties. Afgelopen vrijdag werd Lowie in de klas verrast; een delegatie van de Lions Clubs overhandigde hem een tekendoos en een geldbedrag. Zijn poster gaat mee naar de Lions VN-dag op zaterdag 13 maart en zal aansluitend, in het gebouw van het Joegoslavië Tribunaal in Den Haag geëxposeerd worden. Van 6 tot 20 april is zijn poster, samen met nog 50 andere posters uit Nederland, Duitsland en België, te zien in de Centrale Bibliotheek in Eindhoven, gevestigd in de Witte Dame aan de Emmasingel. Het Prins Bernard Cultuurfonds en het Huis voor de Kunsten Lim burg hebben het kunstproject en de organisatie van de internatio nale kunstmanifestatie Geijsteren financiële steun toegezegd. Ook de gemeente Venray, waar het dorp Geijsteren sinds 1 januari toe behoort, heeft een subsidie toege zegd. Zoals bekend wordt op 9 mei voor de tiende keer in Geijste- ren een internationale kunstmani festatie gehouden in de dorpskern en in de kerk van dit Maasdorp. Tegelijk vindt dan ook de expo sitie plaats van een uniek kunst project onder de naam Mieke and Friends. Meer dan vijftig kunste- naars hebben een beeld van orga nisatrice en keramiste Mieke van Uden in hun eigen kunstwerken verwerkt. Bovendien wordt van al deze kunstwerken een kunst boek uitgegeven en wordt door de kinderen van de basisschool van Geijsteren een kunstproject gehouden. Alles wat de kinderen produceren, wordt 9 mei verkocht en de opbrengst is eveneens voor het project van SOS. "Het bestuur van de Stichting Kunstmanifes tatie is erg blij met de financiele steun van gemeente, Prins Bernard Cultuurfond en het Huis voor de Kunst Limburg", aldus Mieke van Uden, voorzitter van de stichting. L EN MAAS - -ZyT T-». INI m m vii iltfl 1 fc. |W i r! lj E 9|«|( *'^9 Ht pjïii PM ilif

Peel en Maas | 2010 | | pagina 13