Een betere wereld
begint bij jezelf
Zeker niet samen
achter de geraniums!
Koester uw
Monument
Dansen met
Gianinni en Tim
r*
4
4
ff
mmïm v.:.,, .i -
Honderddertigste jaargang - week 26 - donderdag 25 juni 2009
Malou Buddiger uit Venray een maand naar Nepal
Malou Buddiger uit Venray
vertrekt op woensdag 1 juli
naar Nepal om een maand
mee te werken aan het pro
ject Red Monkey meets Blue
Sheep. Het doel: onderzoek
doen naar mogelijkheden om
duurzaam toerisme te ontwik
kelen voor de stichting Blue
Sheep in Nepal.
Het is ruim een week voor ver
trek als Malou Buddiger haar ver
haal vertelt. Het avontuur begint
stilaan te kriebelen. "Ik heb er ont
zettend veel zin in, ja", zegt ze, "Ik
kan nu in de praktijk gaan brengen
van datgene wat ik vier jaar op
school heb geleerd." De 21-jarige
Venrayse is bijna afgestudeerd aan
de NHTV (hogeschool voor toeris
me en verkeer) in Breda. Als alles
goed gaat krijgt ze morgen (vrij
dag) haar diploma als afsluiting
van de vierjarige opleiding Inter
national Tourism Management and
Consultancy. Een aantal weken
geleden kreeg ze te horen dat ze
was uitgekozen om in Nepal aan
de slag te gaan voor een project
waarin haar voornaamste interes
ses samen komen: toerisme en
ontwikkelingshulp. Malou: "Het
project is opgezet door een reis
organisatie in Breda, Monojoro.
Zij willen met hun reizen op
een hippe manier duurzaamheid
onder de aandacht brengen en
vinden het belangrijk dat de loka
le bevolking betrokken is bij toe
ristische ontwikkelingen. Verder
willen zij dat de opbrengsten zo
eerlijk mogelijk verdeeld worden.
Er gaan studenten met verschil
lende achtergronden naar Nepal.
Mijn concrete taak is om reizen te
ontwikkelen die meehelpen aan
een duurzame, toeristische ont
wikkeling. Een handleiding aan
reiken hoe mensen duurzaam op
vakantie kunnen gaan. Zonder dat
het ten koste gaat van hun vakan-
tieplezier. Duurzaamheid en ple
zier moeten hand in hand gaan."
Red Monkey meets Blue Sheep
heeft als doel om reizen en
excursies te ontwikkelen voor
de stichting Blue Sheep in Nepal
(Pokhara) en om dit via eigen
tijdse communicatiemiddelen te
marketen. Het nieuwe aanbod en
de eigentijdse manier van (online)
marketing moeten zowel reizigers
als bedrijven kunnen triggeren.
Het project is een samenwerkings
verband van Monorojo met Blue
Sheep en het Xplore programma
van het Nederlands Jeugdinstituut
in samenwerking met het Ministe
rie van ontwikkelingssamenwer
king. De oprichter van Blue Sheep
heeft als berggids veel toeristische
kennis opgedaan door het werken
met westerse groepen toeristen.
Ook heeft hij de impact van toe
risme op de natuur en de Nepa-
lese samenleving gezien. Daarom
heeft Blue Sheep als doelstelling
om toerisme in Nepal duurzaam
te ontwikkelen met aandacht voor
de natuurlijke omgeving en het
lokaal economisch klimaat. "Voor
ons is een keer per jaar op vakan
tie gaan een fundamenteel recht.
Mensen in ontwikkelingslanden
kijken daar heel anders tegenaan.
Voor hen is het vaak moeilijk te
begrijpen wat westerse mensen
in hun arme land komen doen. Is
het een soort van boetedoening
omdat we hier thuis voor onze
dikke televisie zitten?", vraagt ze
zich hardop af.
Malou weet als geen ander dat
ontwikkelingshulp en toerisme
ook zijn negatieve kanten heeft.
"Het is een hele industrie gewor
den, waarin de topmannen van
ontwikkelingsorganisaties bakken
met geld verdienen. We gaan er
ook maar vanuit dat onze manier
van ontwikkelen de beste is. Maar
is dat zo? Ontwikkeling moet
een natuurlijk proces zijn. Een
proces dat overal anders zal zijn.
Je kunt dan ook geen algemeen
antwoord geven op de vraag hoe
ontwikkelingssamenwerking het
beste gestalte kan krijgen. Dat kan
voor ieder land, zelfs iedere regio
anders zijn."
In Nepal gaat ze onderzoek
doen naar de mogelijkheden om
duurzaam toerisme te ontwik
kelen dat tegelijkertijd als soort
van ontwikkelingshulp dient.
"Mijn afstudeerscriptie heeft me
doen inzien dat deze combinatie
erg moeilijk is, maar niet onmo
gelijk. Aan mij dus nu de taak om
uit te vinden wat er mogelijk is
in Begnas, een bergdorpje niet
al te ver van Pokhara, een van de
belangrijkste toeristische steden
van Nepal. Heel belangrijk is om
vooral de ideeën en gedachten
van de lokale bevolking mee te
nemen. En er bij stil te staan wat al
onze goede bedoelingen teweeg
brengen. We starten in juli het
project op en in augustus komt er
een vervolggroep van studenten
die het verder voortzetten."
De filosofie lijkt aardig, maar
de realiteit is vaak anders? "Het
lijkt er op dat steeds meer men
sen met duurzaamheid bezig zijn,
maar er wordt nog vrij weinig
naar gehandeld. Een hele klus om
het bewustzijn onder mensen te
vergroten en ze te stimuleren iets
met dit bewustzijn te doen, maar
dat maakt dit project voor mij zo
interessant. De wereld verbeteren
begint immers bij jezelf."
De Venrayse studente beseft
dat ze in Nepal ook minder leuke
dingen zal zien en ervaren. "Zeker,
Nepal is een van de armste lan
den ter wereld. Ik zal ongetwijfeld
schrijnende dingen zien en mee
maken. Daar zal ik beslist moeite
mee hebben, want ik heb een hart
voor mensen. Ik ga me er in ieder
geval zo goed mogelijk op instel
len. Voor mij is het ook een soort
van persoonlijke zoektocht. Ik
ben altijd geïnteresseerd geweest
in ontwikkelingshulp. Dit project
kan ertoe bijdragen om te kijken
wat ik in de toekomst wil."
Gouden bruidspaar in Venray
De afgelopen vijftig jaar heb
ben ze samen veel bijzondere
en mooie herinneringen ver
zameld. Jac (74) en Irma (70)
Huijs uit Venray beloofden
elkaar op 25 juni 1959 eeu
wige trouw voor de wet en op
4 augustus van datzelfde jaar
vond de bruiloft plaats. Samen
zijn ze nu dus goud waard en
samen blikken ze even terug
en vooruit.
Door Sanne Claessens
Jac groeit op in Blerick, samen
met nog twee broers. Irma wordt
in Duitsland geboren, verhuist
samen met haar broer en ouders
naar Tegelen als ze elf jaar is en
negen jaar daarna vertrekt ze ook
richting Blerick.
Ze ontmoeten elkaar in het
'Nationaal', een bekende danstent
en uitgaansplek in die tijd. "Liefde
op het eerste gezicht was het mis
schien niet", lacht Irma, "maar hij
was een hele goede danser en dat
heb ik vanaf het begin af aan wel
bewonderd!"
Irma en Jack krijgen dus verke
ring. Een huwelijk laat niet lang op
zich wachten en ze wonen na de
bruiloft samen een jaar in, bij Jac
thuis in Blerick. Maar als hij een
baan krijgt bij Muvero besluiten
ze te verhuizen naar Venray, waar
ze samen twee kinderen krijgen,
een zoon (inmiddels 46) en een
dochter (44). Irma heeft in Venlo
gewerkt tijdens hun periode in
Blerick, maar als de kinderen wat
ouder zijn gaat ze aan de slag in
een kledingwinkel in Venray. "Der
tig jaar lang heb ik bij Berden in
Venray gewerkt en altijd met heel
veel plezier. Toen ik uiteindelijk
de vut in ging, kwam ik toch nog
af en toe terug om ze even uit te
helpen. Zo ontzettend leuk was
het daar!" In de tien jaar dat Jac
bij Muvero werkt, is hij vijf jaar als
monteur en vijf jaar als vertegen
woordiger werkzaam. Daarna gaat
hij aan de slag als industrial engi
neer bij Rank Xerox tot het tijd is
om de vut in te gaan.
Tussen al het werken door en
de kinderen vinden ze samen ook
nog de tijd om verre en mooie rei
zen te maken. "Mijn broer woont
in Nieuw-Zeeland", legt Jac uit,
"en daar zijn we dan ook drie keer
geweest. Maar we hebben ook alle
Spaanse eilanden aangedaan, Grie
kenland, Turkije, en een mooie
cruise gemaakt." Die laatste is vol
gens Irma toch wel de mooiste
reis die ze gemaakt hebben. Tegen
woordig gaan de reizen niet meer
zo ver, maar stilzitten, daar doen
ze allebei niet aan. Tegenwoordig
is het beetje elke dag vakantie,
vinden ze. Jac en Irma zijn inmid
dels de trotse opa en oma van vijf
kleinkinderen die allemaal lekker
Het gouden bruidspaar Jac en
Irma Huijs.
in de buurt wonen. "Het is fijn dat
we onze kinderen nog zo vaak
kunnen zien. In het begin vingen
we de kleinkinderen nog wel eens
op of kwamen ze tussen de mid
dag een boterham eten, maar zij
worden natuurlijk ook ouder",
aldus Irma.
Heel duidelijk is dat dit gou
den bruidspaar voorlopig nog
echt niet samen achter de gerani
ums zit, daar hebben ze het veel
te druk voor. "Het ligt ook aan
jezelf natuurlijk, maar wij komen
nu juist tijd te kort", lacht Irma.
"Inderdaad", vult Jac meteen aan,
"de kalender staat vol met dingen.
Twee keer in de week bridgen,
we fietsen veel, Irma zwemt eens
in de week en daarnaast zijn we
druk met bezoek ontvangen en
bezoekjes brengen. Ik zit ook nog
bij muziekmakerij 'Blaos Um Op'
in Venray. Deze kapel bestaat al
dertig jaar en zo lang ben ik ook
al lid en speel ik de kleine trom.
Erg leuk, vooral met de optredens
af en toe", aldus Jac.
Een druk programma, maar bei
den genieten ze er zichtbaar van.
Graag zitten ze ook in hun prach
tige tuin die Irma met haar groene
vingers onderhoudt, iets wat ze
al vanaf kleins af aan leuk heeft
gevonden. Jac zijn vingers zijn
niet zo groen. "Het verschil tus
sen een tulp en een roos? De een
steekt en de ander niet", lacht
hij. Wel houdt hij de vijver bij en
zorgt hij voor de schilpadden die
daarin huizen. Verder is hij enorm
handig in huis, wat Irma bijzonder
kan waarderen, iets wat hij heeft
geleerd tijdens zijn werk vroeger.
Genieten doen ze dus met volle
teugen. Is dat altijd zo geweest?
"Ach, iedereen heeft zijn ups and
downs, maar dat is geen reden om
uit elkaar te gaan. Het geheim is af
en toe een beetje goed knetteren,
dat werkt alleen maar verbete
rend. Elk mens is anders en heeft
zijn of haar voor- en nadelen, dat is
gewoon zo", aldus Irma. Vijftig jaar
vol herinneringen dus. In augus
tus hebben ze hun gouden feest
gepland, dat ze samen met een
flink aantal familieleden, vrienden
en kennissen gaan vieren.
De gemeenteraad van Venray
heeft besloten dat de schouw
burg op het St. Annaterrein aan
de Noordsingel in Venray kan
worden gesloopt. De schouwburg
werd gebouwd in 1961, het jaar
waarin het 50-jarig bestaan van
de psychiatrische instelling werd
herdacht. Op de foto linksboven
de hoek van de schouwburg bij
de entree, die rechts nog juist
zichtbaar is. Links daarvan het
keramisch muurreli?f Lentebode
van beeldend kunstenaar Auguste
Manche uit Arnhem. De voorstel
ling bestaat uit twee zingende
vrouwen die een feestslinger
hoog houden. Er zijn glazuren in
verschillende kleuren gebruikt,
de hoofdkleur is kobaltblauw, de
kleur waarin de vrouwenfigu
ren zijn uitgevoerd. Zie voor een
detail daarvan de foto linksonder.
De slinger is bekleed met groene
boomblaadjes voorzien van ver
siersels in vrolijke kleuren. Vogels
komen aangevlogen om bezit van
de slinger te nemen. Het reli?f
heeft forse afmetingen met als
buitenwerkse maten een hoogte
van ca. 5,50 m. en een breedte van
ca. 8,30 m.. Het kunstwerk werd
bij gelegenheid van bovenver
meld 50-jarig bestaan aan de Zus
ters van Liefde aangeboden door
het Venrayse gemeentebestuur
en de Venrayse bevolking. Het is
daarom nauwelijks denkbaar dat
bij sloop van de schouwburg ook
het muurreli?f door de sloopkogel
zal worden vernield. Het kan wor
den gespaard en kan wederom
als wandreli?f een gebouw gaan
sieren. Maar het kan ook worden
aangepast tot een op zichzelf
staand beeld. Daarvoor is tech
nisch een ruggesteun nodig. Dat
kan een skelet zijn van staal en/of
gewapend beton, in principe vol
gens de vorm van het reli?f, waar
op dan de keramische elemen
ten worden aangebracht. Verder
leent de opbouw zich goed voor
aanpassingen die mogelijk voort
vloeien uit constructieve eisen of
uit de plaatsingsomgeving. In een
bericht van 26 september 2008
kondigt de Gemeente Venray de
nota "Ruimte voor kunst" aan,
waarin een ambitieus program-
ma wordt beschreven om in de
komende jaren kunst te plaatsen
in de openbare ruimte. Plaatsing
van het buitenbeeld "Lentebode"
in de openbare ruimte past in de
nota, plaatsing op een rotonde
past ook in de nota. Waar in het
verleden het plan bestond om
op negen Venrayse rotondes aan
de psychiatrie gerelateerde kunst
te plaatsen, is wellicht nu, nu dat
plan van de baan is, op een enkele
rotonde plaats om op een pas
sende manier te herinneren aan
de bijzondere band tussen de Ven
rayse bevolking en de inmiddels
gefuseerde psychiatrische instel
ling St. Anna.
Voor de beeldvorming daarvan
is op de foto rechts een fotomon
tage weergegeven van de rotonde
Noordsingel-Raadhuisstraat, waar
op "Lentebode" een plaats heeft
gekregen. Foto en tekst Frans de
Roos. Bronnen GGZ Noord en Mid
den-Limburg en Gemeente Venray.
Stichting Venray Monumentaal
(SVM): secretariaat Vliezenweg 1,
5801 JC in Venray, e-mail venray-
monumentaal@live.nl.
Het was een schot in de roos
van drie leerlingen, Josien
Janssen, Loes Philipsen en
Malou Linders, van het Raay-
land College in Venray. De
drie VWO5-leerlingen hadden
de stoute schoenen aangetrok
ken en danser Gianinni van de
populaire televisie danswed
strijd So You Think You Can
Dance uitgenodigd om in Ven-
ray een workshop hiphop te
komen geven. En met succes,
afgelopen zondag was Gia-
ninni in de danszaal van Dizzy
Jazzdance in het Raayland Col
lege aanwezig om ruim hon
derd meiden de fijne kneepjes
van hiphop te komen leren.
"Eigenlijk dachten we, dat lukt
toch niet", kijkt Malou Linders
terug om hun plannen Gianinni
naar Venray te halen. "Bovendien
zat er een aardig kostenplaatje
aan", vult Josien Janssen aan. "We
hebben toen voor een financi-
ele bijdrage aangeklopt bij de
gemeente Venray. In het kader
van het project Mijn idee is geld
waard heeft de gemeente een
subsidie toegezegd, waardoor we
onze plannen toch concreet kon
den maken", aldus Loes Philipsen.
De drie leerlingen organiseerden
de workshop als praktijkopdracht
voor het vak management en
organisatie. Omdat ze alle drie
dansen als grote hobby hebben,
lag het voor de hand dat het iets
met dans moest worden. Loes: "We
hebben vervolgens gebrainstormd
hoe we de dag invulling konden
geven. De keuze viel uiteindelijk
op een workshop hiphop van Gia-
ninni. Daarnaast hebben we Tim
Volleman benaderd om een work
shop moderne dans te komen
geven." Na onderhandelingen met
de dansers, waren beiden bereid
om afgelopen zondag naar Venray
te komen. Een bevestiging die pas
enkele weken geleden binnen
kwam. "Toen werd het allemaal
wel kort dag'', lacht Malou. "We
hebben meteen brieven uitge
deeld bij Dizzy Jazzdance en Kun
stencentrum Jerusalem om zoveel
mogelijk meiden te interesseren
voor de workshops." Met uitein
delijk meer dan honderd aanmel
dingen waren de drie VWO-leer-
lingen dik tevreden. "En zijn we
uit de kosten. In totaal kostten de
workshops 900 euro voor beide
dansers. Door een eigen bijdrage
van vier euro per deelnemer en
de bijdrage van de gemeente heb
ben we het financiële plaatje rond
gekregen", aldus Josien.
De deelnemers genoten met
volle teugen van de workshop
van Gianinni
De drie zijn na afloop unaniem
over de dag: "Super", klinkt het in
koor. "We hebben enorm genoten."
Naast de workshop van Gianinni
hadden de meiden vooral ook
genoten van de les van Tim Volle
man, tweedejaars student aan de
Codarts Dansacademie in Rotter
dam. "Het was heel moeilijk, heel
anders dan we in onze danslessen
gewend zijn, maar wel superleuk",
geniet Josien nog na. "Het gaat bij
Tim niet alleen om het aanleren
van bewegingen, maar ook het op
een eigen manier interpreteren er
van", vult Loes aan. "Moderne dans
en hiphop waren echt het uiterste
van elkaar en dat zag je ook terug
in de stijlen van lesgeven tus
sen beide leraren", aldus Malou.
De drie jongedames hebben niet
alleen geleerd van de dans work
shops. "Het heeft ons geleerd om
ook zelf een opdracht goed uit te
voeren. Een klein ondernemings
plan te maken met wat we wilden,
hoe we het wilden aanbieden,
bepalen wat de prijs moest zijn.
Ook dat was een bijzonder leer
zame ervaring."
L EN MAAS
