"Ik schrok toen het
kruis op internet werd
aangeboden"
Brandbrief naar
minister
Meerlose inbreng op
expositie platteland
"Nabben Verhuur
geen zooitje"
Goede vangst
PEEL EN MAAS
Voormalig gevelkruis kapel Tienray krijgt nieuwe plaats bij kerk
Het voormalige gevelkruis van de kapel in Tienray krijgt een nieu
we plaats bij de kerk.
Gemeente ongerust over invoering AWBZ-pakketmaatregel
Sinds 1961 hangt tegen de
gevel van de kapel in Tienray
een kruis. Het kruis kwam er
te hangen bij de bouw van de
kapel. Na het vertrek van de
Zusters Kostbaar Bloed uit het
naastgelegen klooster moest
de Tienrayse gemeenschap
op zoek naar een nieuwe plek
voor het kruis. Die plek is
inmiddels gevonden.
In 1961 werd in Tienray een
kapel gebouwd. Zoals vroeger
gebruikelijk was, werd bij de kapel
een kruis geplaatst. Maker van dit
kruis is Theo Theeuwen (66) uit
Lomm. "In 1961 kreeg mijn toen
malige baas de opdracht een kruis
te vervaardigen voor de kapel in
Tienray. Hiervoor werd rood kope
ren plaat op maat geknipt. Stuk
voor stuk werden de platen met
een bolhamer getikt. Echt mon
nikenwerk was dit. Ik heb het
kruis in mijn eentje gemaakt en
ben er zeker een week mee bezig
geweest."
De opdracht aan Theeuwen was
om een stevig kruis te vervaardi
gen. "Dat is me goed gelukt. Voor
de vorm moesten de platen gezet
worden. Ik heb ze aan elkaar gelast
en er ankers in geplaatst. Deze
zijn ingemetseld bij de bouw van
de kapel."
De degelijke manier van werken
heeft ervoor gezorgd dat het kruis
bijna vijftig jaar later nog in zeer
goede staat is. Theeuwen: "Het is
prachtig om te zien dat het kruis
er nog steeds hangt. Iedere keer
als ik erlangs fiets of wandel, ben
ik trots op het geweldige resultaat.
Het kruis is nog in exact dezelfde
staat. Het rood koper is inmiddels
gedeeltelijk groen uitgeslagen,
maar dat hoort erbij. Dat het kruis
nu verplaatst moet worden, vind
ik geen probleem."
Na het vertrek van de Zusters
Kostbaar Bloed uit het naastge
legen klooster, werden kapel
en klooster verkocht aan een
hoteleigenaar. Omdat het kruis
te groot was om eenvoudig te
verplaatsen, besloten de zusters
het te laten hangen in de hoop
er op een later tijdstip een goede
bestemming voor te vinden. Wiel
Nabben, vrijwilliger en voormalig
lid van het kerkbestuur, keek dan
ook verbaasd op toen het kruis
op internet te koop werd aange
boden. "Toen ik een telefoontje
van iemand kreeg dat het kruis op
internet werd aangeboden, schrok
ik wel even. Waarschijnlijk wist de
eigenaar niet wat hij ermee aan
moest.'Wiel Nabben en de ove
rige parochianen in Tienray waren
het er snel over eens dat het kruis
voor Tienray behouden moest blij
ven. De pastoor werd ingescha
keld om dit te regelen. Nabben:
"Onze pastoor is met de hoteleige
naar gaan praten en heeft ervoor
gezorgd dat hij het kruis aan de
parochie heeft geschonken. Daar
zijn we hem erg dankbaar voor."
Wie denkt dat vanaf dat
moment alles was geregeld, heeft
het mis. "Al snel bleek het hotel
een nieuwe eigenaar te hebben.
Dat was even schrikken. Gelukkig
was ook hij bereid het kruis aan
de gemeenschap te schenken."
Omdat het huidige hotel-estau-
rant geen geschikte plaats is voor
het kruis, werd besloten op zoek
te gaan naar een nieuwe locatie.
Deze werd gevonden bij de kerk.
Wiel Nabben vertelt dat hier
vroeger ook een kruis hing. "Aan
de achterkant van de kerk hing
vroeger een kruis met corpus.
Dat kruis is destijds zoekgeraakt,
maar staat inmiddels weer op het
kerkhof. Op die plek bij de kerk
zal binnenkort het kruis van de
kapel worden gehangen. Overi
gens is dat een heel ander kruis
dan gebruikelijk. Het is een beetje
modern en strak, zonder corpus
ook."
Binnen veertien dagen hoopt
een groepje vrijwilligers het kruis
te kunnen verplaatsen. Dat dit een
hele klus wordt, is wel duidelijk.
Niet alleen is het kruis verankerd
in de muur, het is ook nog eens
enorm groot: 5x2 meter. Nab
ben: "Waarschijnlijk hebben we
een hoogwerker nodig om het te
verplaatsen, maar dat is nog niet
precies bekend. Hopelijk gaat het
nog lukken voor Allerheiligen. Op
een ander tijdstip zal vermoede
lijk nog een officiële inzegening
plaatsvinden."
SOS wil
zelfstandig blijven
De vrijwilligersorganisatie
SOS Meerlo-Wanssum (Stich
ting Ontwikkelingssamenwer
king) wil ook na de herinde
ling van de zes kerkdorpen bij
Venray en Horst aan de Maas
als een zelfstandige organi
satie blijven functioneren.
Dat hebben het bestuur en de
vrijwilligers van de stichting
onlangs besloten tijdens een
bijeenkomst in het gemeente
huis van Meerlo.
SOS werd in 1993 opgericht op
particulier initiatief met steun van
de gemeente Meerlo-Wanssum.
In korte tijd groeide het aantal
vrijwilligers uit tot ruim dertig.
Momenteel kent de organisatie
ook nog een SOS Jongerengroep
en een Vriendenclub van bijna
honderd leden. SOS doet in Meer
lo-Wanssum veel aan bewustwor
ding via scholen en organisaties
en steunt in de derde wereld elke
drie jaar een kleinschalig project.
Deze acties worden afgesloten
met een groot wereldfestival.
Bovendien is SOS initiatiefnemer
en aanjager van een wereldpavil
joen tijdens de wereldtuinbouw
tentoonstelling Floriade 2012.
Door de gemeentelijke herinde
ling worden de zes kerkdorpen
van Meerlo-Wanssum gescheiden.
Wanssum, Blitterswijck en Geijste-
ren gaan bij de gemeente Venray
en Meerlo, Tienray en Swolgen
komen bij Horst aan de Maas. De
vraag is wat SOS Meerlo-Wanssum
in deze nieuwe situatie het beste
kan doen? Splitsen, opheffen of
zelfstandig doorgaan? De mondi
ale platformen in Horst en Venray
hebben al een balletje opgewor
pen om aansluiting te zoeken. Na
rijp beraad is de conclusie van
SOS dat ze beter als SOS Meerlo-
Wanssum door kan gaan over de
gemeentegrenzen heen. "We heb
ben in deze zes kerkdorpen een
groot draagvlak en daar willen we
mee verder werken. Bovendien
is onze formule succesvol", aldus
SOS Meerlo-Wanssum. De vrijwil
ligersorganisatie gaat binnenkort
met de gemeentebesturen van
Venray en Horst aan de Maas
overleggen op welke wijze de
samenwerking met die gemeen
ten gestalte kan krijgen. Meerlo-
Wanssum geeft SOS jaarlijks een
subsidie voor bewustwordingsac
tiviteiten van 2700 euro en ruime
facilitaire ondersteuning voor ver
gaderen in het gemeentehuis, het
gratis kopiëren van SOS-stukken
en gebruik maken van de fran
keermachine. SOS Meerlo-Wans
sum steunde de afgelopen vijf
tien jaren een straatkinderproject
in Rio de Janeiro (Brazilië), een
gehandicaptenproject en de start
van boerencoöperaties op Sulawe
si (Indonesië), aanschaf koeien en
schoollokaaltje voor een weeshuis
in Addis Abeda (Ethiopië), een
weeshuis voor kinderen in Chili
en momenteel de bouw van een
basisschool in het dorpje Kalundu
View (Zambia).
Horster Popkwis
Op zaterdag 29 november vindt
de eerste Horster Popkwis plaats
in 't Gasthoês in Horst: een ont
moeting voor muziekliefhebbers
met veel muziekfragmenten, maar
ook volop mogelijkheden voor
gezelligheid, onder andere tijdens
de afterparty. Teams voor de Hors
ter Popkwis bestaan uit maximaal
vier personen. Vanaf 19-30 uur
krijgen zij, verdeeld in diverse the
ma's, muziekfragmenten te horen.
Wil je meedoen? Geef je vooraf
op op www.horsterpopkwis.nl
(ook voor meer informatie). Het
inschrijfgeld bedraagt 15 euro per
team.
Hoe het reilt
en zeilt op dvd
De in 1968 opgenomen zwart-
witfilm in Meerlo 'Hoe het reilt
en zeilt in Meerlo' komt in decem
ber op dvd uit. De film is destijds
gemaakt door de Nederlandse
Blindenbond en in Meerlo bege
leid door slager Jan Cleven. De
film toont prachtige oude beel
den van Meerlo, middenstanders,
dorpsfiguren, huisvrouwen, het
oude gemeentehuis, zaal 't Brug-
eind, boerderijtaferelen, Hendrix
Meelfabriek, het Merlin-bestuur, de
vrijwillige brandweer, een optocht
van verenigingen en veel inwoners
van die tijd en tal van andere his
torische beelden. De veertig jaar
oude film heeft René Poels, die
deze film destijds heeft gekocht,
geschonken aan het Limburgs
Museum te Venlo.AWA-films Swol
gen heeft de film op dvd gezet
met commentaarstemmen van
de Meerlonaren Renier Thiesen
en René Poels erbij. De film is in
december te koop bij TVI-Compu-
ters aan de Beatrixstraat te Meerlo,
voor 15 euro per stuk. Mensen die
de dvd bij voorinschrijving bestel
len, betalen slechts 12,50 euro.
Voorinschrijven kan via e-mail
naar rag.poels@home.nl (graag
naam, adres en telefoon doorge
ven) of een briefje naar AWA-fllms,
Hoofdstraat 36, Meerlo.
De gemeente Meerlo-Wans
sum heeft een brandbrief
naar minister Jet Bussemaker
(PvdA) van Volksgezondheid,
Welzijn en Sport gestuurd over
de uitwerking van de pakket
maatregel van de Algemene
Wet Bijzondere Ziektekosten
(AWBZ), een volksverzeke
ring voor ziektekostenrisico's,
zoals langdurige zorg thuis of
opname in een verpleeghuis
of gehandicapteninstelling.
Net als de Vereniging van Neder
landse Gemeenten (VNG) vindt
Meerlo-Wanssum dat de maatregel
van het kabinet niet per 1 januari
2009 ingevoerd kan worden en
niet voorziet in een zorgvuldige
overgang van de oude naar de
nieuwe situatie. Waarom niet? Die
vraag stelde de redactie van Peel
en Maas aan verantwoordelijk
wethouder Leo Beterams (PK).
Dag Leo, waarom die onge
rustheid? Het is toch goed
dat de AWBZ in de toekomst
weer helemaal gericht is op
de groep mensen voor wie de
AWBZ oorspronkelijk bedoeld
is: mensen die door een stoor
nis of aandoening langdurig
niet in staat zijn zelfstandig
te leven, zoals dementerende
ouderen, verstandelijk gehan
dicapten en ernstig psychiatri
sche patiënten? Of niet?
"Natuurlijk is het goed om kos
ten en ook rijksuitgaven beheers
baar te houden. Maar de allereerste
vragen die bij mij opkomen zijn:
wie heeft die kosten uit de hand
laten lopen? Wie heeft de toe
gangsdeur tot die AWBZ-voorzie-
ningen opengezet? Welke mensen
kunnen straks niet meer geholpen
Hij ziet de toekomst met
vertrouwen tegemoet en
blijft hard werken om een
goede boterham te verdienen.
Ondanks alle tegenslagen staat
Robert Nabben, eigenaar van
een verhuurbedrijf van evene
mentenwagen aan de Gun in
Swolgen, nog altijd positief in
het leven. Al is dat niet altijd
gemakkelijk, zeker niet als je
vol spanning moet wachten
op de uitspraak van de Raad
van State in Den Haag, die zich
momenteel buigt over de zich
al meer dan tien jaar vóórsle
pende kwestie. "Maar of die
uitspraak nu positief of nega
tief voor ons uitvalt, ik ga in
ieder geval op deze plek door
met mijn bedrijf', klinkt het
luid en duidelijk uit de mond
van Robert Nabben.
Onlangs vierde hij zijn tienja
rig bestaan op de huidige locatie.
Robert Nabben, die het bedrijf
tien jaar geleden overnam van zijn
vader George en met zijn vriendin
Patricia aan de Gun woont, zegt
het met enige trots. "Want er zijn
veel mensen die denken dat wij
het niet redden, dat wij zullen stop
pen. Maar dat doen we juist niet,
want het gaat eigenlijk heel goed
met Nabben Verhuur, ondanks
dat we al tienduizenden euro's
kwijt zijn aan juridische kosten en
extra verzekeringen. Mijn vader
en ik werken hard en zijn veel
onderweg om onze wagens weg
te brengen en weer op te halen.
Waarmee wij een goede boterham
verdienen. Dat geld had ik als
ondernemer natuurlijk veel beter
kunnen besteden."
Hij kijkt met een scheef oog
naar de buren, met wie hij al jaren
in onmin leeft. Volgens Nabben
wilden de buren het pand aan de
Gun in Swolgen zelf graag kopen
voor hun zoon, die een eigen
bedrijf wilde beginnen. Toen
Robert Nabben tien jaar geleden
het bedrijf van zijn vader over
nam en in samenwerking met de
gemeente Meerlo-Wanssum ver
huisde naar Swolgen, waar hij een
voormalige champignonkwekerij
met woning aan de Gun kocht,
leken alle problemen die Nabben
Verhuur in Meerlo had (verkeers
overlast van geparkeerde evene
mentenwagens in de Hoofdstraat,
red.) in één keer voorbij. Leken,
inderdaad. Want twee omwonen
den vinden dat het bedrijf, dat
toilet-, douche- en frituurwagens
verhuurt, niet aan de Gun thuis
hoort. Ze eisen vernietiging van
Leo Beterams
(foto: Frido Smeets Venray)
worden? En is dat terecht? Gaan
we nog verder met het verdelen
van de 'armoe' of komen we tot
het maken van echte keuzes en
stellen we daarbij de 'behoeftige'
burger centraal? Jet Bussemaker
geeft op dit moment aan nog niet
precies te kunnen zeggen wie
wel, wie niet, welke doelgroepen
ja, welke nee?"
Waarom hebben jullie beslo
ten om zelf een brief te stu
ren naar de minister? De VNG
heeft dat toch ook al gedaan?
"Wij wilden deze keer een
statement, óns statement, afge
ven. Los van het feit dat ons op
dit moment niemand kan zeggen
waar straks de grenzen komen
te liggen en of, en zo ja, welke
taken dan wel welke doelgroe
pen bij ons terechtkomen, en in
welke mate de gemeente haar
maatschappelijke verantwoorde
lijkheid moet nemen, zijn wij van
mening dat een gemeente in staat
het bestemmingsplan, dat begin
dit jaar door de provincie Lim
burg werd goedgekeurd. "En dat
terwijl een zoon van een van de
bezwaarmakers zelf een bedrijf
aan de Gun is begonnen in handel
en techniek", aldus Nabben.
Niet alleen vinden de buren dat
de provincie dit plan nooit had
mogen goedkeuren omdat het in
strijd zou zijn met rijksbeleid, dat
zegt dat in de buitengebieden vrij
komende agrarische bebouwing
kan worden gebruikt voor klein
schalige bedrijvigheid, maar ze
klagen ook over overlast en over,
volgens hen, 'afgeleefde' voertui
gen die op het terrein staan en
waarmee nooit iets zou worden
gedaan. "Pertinent onjuist", zegt
Nabben. "Ons wagenpark is prima
in orde en alle wagens worden
gebruikt. De ene wagen natuurlijk
meer dan de andere, maar dat is
logisch. Ik heb er de laatste tien
jaar werkelijk alles aan gedaan
om de overlast voor de buren te
beperken. We hebben zelfs een
extra scherm en groenstruiken
geplaatst en ook het gebouw
zelf is van buiten en van binnen
gerenoveerd. En we hebben zelfs
een akoestisch rapport over onze
hond, die te hard zou blaffen. Nee,
voor de buren is het nooit goed,
wat we ook doen. Het zij zo, maar
erg vervelend is het wel. Het kost
veel tijd en energie, die steek ik
liever in mijn bedrijf."
Bij Forellenkwekerij Keijzers-
berg aan de Boltweg in Blitters
wijck werden vorige week de
visvijvers met netten leeggevist.
De forellen werden teruggezet en
de overige vis gaat naar een vijver
in Velden. Van de grote hoeveel
heid andere soorten vis onder
gesteld moet worden haar taken
naar behoren uit te kunnen voe
ren. Met een dergelijk korte invoe
ringstermijn is dat onmogelijk. En
dan spreek ik nog niet eens over
de belasting van de organisaties in
het kader van het lopende fusie
proces."
Wat is jouw mening over
het feit dat de overheid steeds
meer taken op het bordje van
de gemeenten legt? Komt dat
de 'sociale samenleving' ten
goede?
"In principe is daar niet zoveel
op tegen, mits die gemeenten in
staat worden gesteld hun 'dinge
tje' goed te doen. Dat betekent
voldoende middelen voor de uit-
voerings- en organisatiekosten en
voldoende tijd om die taken goed
in de organisatie te laten landen.
Communicatie naar de burgers, en
in dit geval veelal zorgcliënten, toe
is een wezenlijk onderdeel van die
taakoverheveling. Ik heb niet het
idee dat burgers ten aanzien van
de overheveling van deze taken
goed geïnformeerd zijn. Daarnaast
is het aan ons kennelijk de taak
om 'nee' te verkopen, daar heb
ik eigenlijk niet zoveel zin in. Ik
constateer dat door allerlei maat
regelen van de overheid de burger
steeds meer in het gedrang komt.
Naast iedereen aan het werk
wordt van diezelfde burger ver
wacht dat hij of zij ook waar
nodig zorg verleend, en daarnaast
ook nog een forse bijdrage levert
aan de verbetering van zijn of haar
directe woon- en leefomgeving, de
WMO - filosofie. Daar komt flink
druk op te staan. Ik betwijfel of
dat alles zal leiden tot die sociale
samenleving, die we met x n allen
toch zo graag willen?"
Volgens de provincie en de
gemeente voldoet Nabbens bedrijf
aan alle eisen en past de bedrijfs
voering van Nabben Verhuur in
een'vitaal landelijk gebied', zoals
de Gun officieel te boek staat.
Andere bedrijven dan agrarische
kunnen zich daar vestigen als het
de verloedering van het platteland
tegengaat en voor een economi
sche opleving zorgt. Maar de grote
vraag is nu of de Raad van State
van mening is dat de provincie
de regels te ver heeft opgerekt.
Robert Nabben vindt van niet
en zegt bij voorbaat al het bijltje
er niet bij neer te zullen gooien.
"Nee, wij gaan hier niet weg. We
hebben genoeg klanten, vooral in
Nederland en de grensstreek in
Duitsland, en werken hard voor
onze centen.Als de Raad van State
een streep zet door het bestem
mingsplan, dan zijn de gemeente
en de provincie weer aan zet. Dan
begint er weer een nieuw juri
disch traject, maar daar ga ik nu
niet van uit. Ik hoop dat er einde
lijk een eind komt aan deze ellen
de, want ik word al jaren van het
kastje naar de muur gestuurd en
heb er ondanks alle tegenwerkin
gen en fouten en blunders die er
zijn gemaakt alles aan gedaan om
alle juiste vergunningen bij elkaar
te krijgen. Want laat duidelijk zijn:
het is hier geen zooitje!"
De Raad van State doet over een
paar weken uitspraak.
meer paling, baars, voorn en kar
per) is niet duidelijk hoe ze in de
vijvers komen. Ook werden er een
paar grote meervallen opgevist
die weer teruggezet zijn.. Op de
foto is eigenaar Twan Wijnhoven
te zien met het grootste exem
plaar van 125 centimeter lang.
Dit dorp, ik weet nog hoe het was.
Gedeputeerde Ger Dries-
sen uit Horst opende woens
dagavond de tentoonstelling
'Dit dorp, ik weet nog hoe het
was' in het Limburgs Museum
te Venlo. Deze expositie gaat
over de veranderingen die de
afgelopen veertig jaar heb
ben plaatsgevonden op het
platteland in Noord- en Mid
den-Limburg. Bij de tentoon
stelling horen ook een dvd en
een boek waarin onder andere
ook aandacht wordt geschon
ken aan het Midsummerpop-
festival van Meerlo en de jon
gerencultuur in dat dorp.
Ruim dertig jaar geleden was
Meerlonaar René Poels lid en
later voorzitter van de Meerlose
dorpsraad en legde hij in dorp en
regio veel op film vast. Dat is de
reden dat hij woensdagavond bij
gelegenheid van de opening een
voordracht hield in het Limburgs
Museum over die periode.
Het begon allemaal in 1968,
toen op een regenachtige dag
cameraman Adolfs Voort in Meerlo
verscheen. In opdracht van de
Nederlandse Blindenbond filmde
hij in alle dorpen zoveel mogelijk
mensen en huizen en maakte van
hen een portret van pakweg drie
kwartier.'Hoe het reilt en zeilt...'
heette de stomme zwart-witfilm.
Op de film zag je voordeuren
van huizen opengaan waarin de
vrouw des huizes verscheen, zich
nog snel de witte short wegmoffe
lend. Maar ook kantonniers van de
gemeente die aan het werk waren
in het dorp en middenstanders
in hun bedrijven, cafébezoekers,
dorpsfiguren, de uitrukkende vrij
willige brandweer en het leven
op de boerderij. De film werd ver
toond in een tot de laatste plaats
gevulde zaal van 't Brugeind in
Meerlo en de opbrengst was voor
de blindenbond. Zo deed de blin
denbond dat in erg veel dorpen in
ons land.'Hoe het reilt en zeilt...'
legde een tijdsbeeld vast dat nu,
vijftig jaar later, van grote waarde
is. Overigens wordt deze oude
Meerlose film binnenkort door
AWA-films Swolgen op dvd uitge
bracht, voorzien van commentaar.
Poels zag destijds wel brood in
deze oude film en stelde het toen
malige gemeentebestuur voor om
deze rolprent en die van de ande
re kerkdorpen te kopen. Daar had
het college geen oren na. Hij kocht
de film zelf voor 200 gulden, een
fors bedrag voor een jongen van
pakweg 22 jaar. In die tijd was hij
lid van de dorpsraad Meerlo en
werden er regelmatig openbare
vergaderingen gehouden.
Daar kwam doorgaans geen kip
op af. Maar als de oude films wer
den vertoond, was de zaal te klein.
Een film met herkenbare beelden,
zo bleek toen, is een geweldig mid
del om mensen te bereiken. Daar
om maakte René Poels vijf jaar na
'Hoe het reilt en zeilt.een eigen
film: 'Portret van een dorp'. Het
stelde artistiek allemaal niet zoveel
voor, maar het werkte. Poels: "We
legden actuele onderwerpen vast
als woningbouw, milieu, vervui
ling van de Molenbeek, maar ook
de tradities en activiteiten in het
dorp en de wensen van de nieuwe
inwoners. Met deze film wilden
we de inwoners bewust maken
van de ontwikkelingen en veran
deringen die de afgelopen jaren
hadden plaatsgevonden en dat ze
door inspraak invloed kunnen uit
oefenen op komende veranderin
gen. De première was een groot
succes: 400 bezoekers, ongeveer
de helft van de inwoners, kwam
kijken en meepraten."
Ondertussen werd hij benoemd
tot verslaggever bij Dagblad voor
Noord-Limburg in de regio Venray
en belast met de verslaggeving
van onder andere de gemeente
Horst en de Maasdorpen. Daar
werd hij geconfronteerd met het
Streeknlan voor Noord- en Mid
den-Limburg. Tijdens informatie
bijeenkomsten bleek al snel dat
de ambtelijke taal in dit plan niet
te pruimen was en geen hond
begreep wat er aan de hand was.
Terwijl die nota's juist bedoeld
waren voor inspraak: maar die
inspraak was een wassen neus.
Aan de hand van een redelijk
duidelijke samenvatting, gemaakt
door de Stichting Samenlevings
Opbouw Noordelijk Limburg, trok
de Meerlonaar de stoute schoenen
aan en maakte een film over de
ideeën achter het streekplan.
Overal werden opnames
gemaakt om de Noord-Limburgers
te laten zien welke verschrikke
lijke gevolgen het streekplan wel
niet zou hebben voor de kleine
kernen, maar ook wat de goede
kanten van dit plan zijn. De titel
liet aan duidelijkheid niets over:
'Noord-Limburg wordt wakker.
En Noord-Limburg werd wak
ker! Samen met dorpsgenoot en
geluidstechnicus Ger van Lipzig
(hij verzorgde ook het geluid op
Midsummer-pop, red.) trok René
Poels midden jaren zeventig van
het ene naar het andere dorp om
de films te vertonen. "Ik vergeet
het nooit meer. We beschikten
over een eenvoudige Eumig- pro
jector met twee snelheden en
een grote Revox- bandrecorder.
Nu was het de kunst om film en
geluid gelijktijdig te laten starten
én ervoor te zorgen dat dit zo ook
bleef. We stonden beiden klaar:
drie, twee, éénGeregeld
moest Ger de bandrecorder een
tandje hoger zetten om het geluid
weer sporend te krijgen met de
beelden. Hoe amateuristisch wij
ook waren: het werkte. Deze
nieuwe inspraakmethode werd
een ongekend succes. Er is geen
gemeenschaps- of dorpshuis in
Noord-Limburg waar we niet zijn
geweest. We werden uitgenodigd
om de film te vertonen tijdens
raadsvergaderingen in de hele
reuio en bii vrouwen- en oude
renverenigingen. Na vertoning
volgde meestal felle discussies
tussen dorpsbewoners en raadsle
den, wethouder en planologen. Er
kwam leven in de brouwerij dank
zij ons initiatief." Korte tijd later
verscheen de landelijke Vierde
Nota Ruimtelijke Ordening over
de invulling van het stedelijke en
platteland en maakten. Geïnspi
reerd door de eerdere successen,
maakte Poels een derde film, nu
met de titel:'Bedreigd Gebied'. En
weer toerden ze door de regio,
trokken volle zalen en kregen de
inwoners via het medium film te
zien wat er allemaal op het gebied
van ruimtelijke ordening gaat
gebeuren en hoe snel het platte
land veranderde.
Provinciaal en landelijk kreeg
het duo reacties van de Planologi
sche Diensten en minister Gruij-
ters van Volkshuisvesting, van de
landelijke vereniging van Kleine
Kernen en van welzijnsorganisa
ties uit Drenthe, Noord-Brabant
en andere provincies. "Ze wilden
wel eens weten hoe wij het in
Noord-Limburg voor elkaar kre
gen om zoveel mensen te interes
seren voor ruimtelijke ordening,
waarvoor in andere delen van
het hand geen interesse was. We
gaven voorstellingen bij de pro
vincie Limburg, bij de planologi
sche dienst, op het departement
bij minister Gruyters en elders in
het land waar de problematiek
van de kleine kernen speelde.
Alles bij elkaar hebben we in de
periode 1973 tot en met 1980 een
paar honderd voorstellingen ver
zorgd. En je zag aan de filmbeel
den, dat het platteland van Noord-
Limburg veranderde." Fragmenten
van deze films worden in het Lim
burgs Museum geregeld vertoond.
Overigens heeft René Poels al zijn
oude films onlangs geschonken
aan het Limburgs museum en het
Limburgs Film- en Video Archief
(LiFVA).
Directeur Robert Nabben positief over toekomst
Donderdag 30 oktober 2008 - Pagina 14
Meerlo-Wanssum
