f
Gouden bruidspaar in Swolgen
i
Huisarts Sjef de Vocht neemt
na 32 jaar afscheid
Koester uw
Monument
TaT
Hanneke covergirl
voor Fit! Magazine
Fietstocht IVN
1
HUIS AANKOPEN???
HULP NODIG!!!
PEEL EN MAAS
Honderdnegenentwintigste jaargang - week 39 - 25 donderdag 2008
Wim en Nelly Louvet-Groetelaars vijftig jaar getrouwd
Ze had zich voorgenomen
om nooit met een boer te trou
wen omdat ze dan altijd zou
moeten werken, maar toch
stapte Nelly Groetelaars met
een boer in het huwelijks
bootje. We schrijven het jaar
1968, 27 september 1958 om
precies te zijn, als de 27-jarige
Veulense trouwt met haar 35-
jarige dorpsgenoot Wim Lou-
vet. Vijftig jaar later zitten de
twee krasse senioren stralend
aan de salontafel in huize Lou-
vet in Swolgen, het dorp waar
ze vijftien jaar geleden vanuit
Veulen naartoe verhuisden,
om de verslaggever en de foto
graaf van Peel en Maas gastvrij
te ontvangen met koffie, koek
jes en chocolade lekkernijen.
Maar Nelly (77) en Wim (85)
blijken niet alleen gastvrij te zijn,
ze kunnen ook aardig vertellen
over hun leven. Een leven dat voor
Wim begon in Eist in Gelderland,
waar hij opgroeide in een boeren
gezin met vijf kinderen, van wie
hij de oudste was. Hij woonde
met de rest van de familie ook
enkele jaren in Indoornik en later
in Valburg, om enkele jaren na de
Tweede Wereldoorlog, in 1952, in
het Venrayse kerkdorp Veulen te
belandden.
BOERDERIJ
Ook in Veulen ging de jonge
Wim aan de slag op de boerderij
van zijn ouders. En al snel viel zijn
oog op Nelly Groetelaars, die in
de Mariahoeve aan de Lorbaan het
levenslicht zag. Nelly is dus een
echte Veulense en groeide op in
een gezin met elf kinderen. Dat ze
elkaar al snel leerden kennen, is
natuurlijk niet zo vreemd. Want in
het kleine Veulen kende iedereen
elkaar en ook de jeugd ging vaak
samen op stap. Naar een kermis
in de regio bijvoorbeeld, zoals die
in Leunen, waar de eerste liefdes-
vonken tussen Nelly en Wim over
sloegen. Het klikte en na drie jaar
verkering te hebben gehad, gaven
ze elkaar in 1958 het jawoord,
op 25 september voor de wet en
twee dagen later voor de kerk. Het
kersverse echtpaar ging wonen in
het ouderlijk huis van Wim, aan de
Drabbelsweg in Veulen, waar ze
-
samen aan de slag gingen op hun
gemengde boerderij met verschil
lende dieren, vooral mestvarkens,
en gewassen. En dat terwijl Nelly
zich had voorgenomen om nooit
met een boer te trouwen. "Want
dan moet je altijd werken en ben
je altijd thuis", zegt ze vijftig jaar
later met een brede lach op haar
gezicht. "Maar spijt heb ik er nooit
van gehad hoor!"
Wim en Nelly hebben drie kin
deren (Liset, Petra en Wilbert) en
zijn ook al jaren opa en oma, zo
blijkt. "We hebben zeven klein
kinderen. De jongste is 6 jaar en
de oudste 22. Ja, de jaren vliegen
voorbij, het is niet te geloven dat
wij nu al vijftig jaar getrouwd
zijn", zegt Wim. "Ik kan me nog
goed herinneren dat we ons veer
tigjarig huwelijk hebben gevierd.
Toen hebben we het groot aange
pakt, nu doen we het iets rustiger
aan met een besloten feest. Ja, je
wordt toch ouder."
Wim pakt er een boekwerk over
de geschiedenis van zijn familie
bij. Een boek waarin onder meer
oude foto's, documenten, verhalen
en een stamboom staan van de
familie Louvet. "Mijn voorouders
komen uit Frankrijk. Ik kan me
nog goed herinneren dat ze mijn
opa 'de oude Fransman' noemden,
terwijl hij toch gewoon in Neder
land is geboren."
BUITENMENSEN
Het echtpaar, dat zo verknocht
leek aan Veulen, verhuisde vijf
tien jaar geleden naar Swolgen.
Veel problemen hebben ze daar
niet mee gehad, zo blijkt. Niet
zo vreemd ook, want ze wonen
prachtig vrij in het centrum van
het Meerlo-Wanssumse kerkdorp
en kijken vanuit de woonkamer
uit op het bos. "Een stukje van dat
Het gouden bruidspaar Wim en Nelly Louvet-Groetelaars.
bos is van ons", zegt Nelly. "Toen
we van een kennis hoorden dat dit
huis te koop was, hebben we niet
lang hoeven nadenken. We zijn
echte buitenmensen en zijn vaak
bezig in de tuin. En onze dochter
Liset woont ook in Swolgen."
Vervelen doen Wim en Nelly
zich eigenlijk nooit. Ze zijn lid
van de plaatselijke KBO, tuinieren
en fietsen graag en op maandag
morgen gaat de vrouw des hui
zes steevast gymmen. Ze denken
beiden ook graag terug aan de
busreizen die ze samen maakten.
Toen hun kinderen groot genoeg
waren om het bedrijf draaiende
te houden, gingen ze namelijk
jaarlijks samen op pad. Naar Oos
tenrijk, Zwitserland, Hongarije,
Italië, Spanje en Duitsland bijvoor
beeld. Ze reisden altijd met de
bus. "Want reizen in een vliegtuig
vind ik niks. Ik wil onderweg alles
goed kunnen zien", legt Wim uit.
"We hebben maar een keer in een
vliegtuig gezeten. Dat was toen
we een bezoek brachten aan Her
man, de jongere broer van Nelly,
en zijn gezin in Canada. Die broer
komt samen met zijn vrouw nu
ook over voor ons feest op 3 okto
ber en een andere gouden bruiloft
in Meterik."
En dan de hamvraag. Wat is de
kracht van hun huwelijk? Hoe
houden ze het samen al vijftig jaar
vol? Nelly begint te lachen, Wim
valt even stil."Wat een vraag", zegt
Nelly."Ja, wat is ons geheim? Dat is
er eigenlijk niet. Je moet gewoon
doorgaan." Wim vervolgt. "En als
je toch een keer ruzie hebt gehad,
dan is het ook weer leuk om het
goed te maken."
Goed geluimd zit huisarts
Sjef de Vocht (62) achter zijn
houten bureau in de huisar-
tenspraktijk aan de Leunse-
weg. De laatste weken zijn
toch anders dan al die andere.
Sinds hij zijn afscheid in een
persoonlijke brief aankondig
de. "Met mijn patiënten kijk
ik nu vaak terug op de achter
liggende periode. Ik krijg veel
lieve reacties. Maar ik praat
ook over fouten en verkeerde
inschattingen die ik in die 32
jaar heb gemaakt. Het is heel
bijzonder dat we er nu samen
met afstand op terug kunnen
kijken. Ook al waren de gevol
gen wel eens dramatisch. Ik
merk dat patiënten tolerant
zijn. Dat is denk ik ook de ver
dienste als je eerlijk bent en je
beperkingen kunt uitleggen."
De Vocht bezit nog hetzelfde
meubel waarachter hij in 1976,
als opvolger van Cor Penners, zijn
praktijk in de Henseniusstraat
startte.Vier jaar geleden verhuisde
zijn inventaris mee naar de prak
tijk aan de Leunseweg. "Dit zijn
fantastische weken", glundert De
Vocht, die beseft dat 1 oktober nu
wel heel dichtbij komt. "Nog iede
re dag ga ik met evenveel plezier
naar de praktijk toe. Ik stop ook
niet omdat het werk te zwaar of te
intens wordt. Ik had nog drie jaar
door kunnen gaan. Toch wil ik nu
stoppen. Waarom? Ik mag het van
mijn vrouw niet zeggen. Maar ik
wil op tijd beginnen, met de jaren
die ik nog voor me heb."
De Vocht is in die 32 jaar mee
gegroeid met zijn patiënten. In de
beginperiode had hij wekelijks
wel zo n veertig bevallingen. Dat
zijn er nu nog hooguit tien. Ouder
dom, ernstige ziekten en stervens
begeleiding zijn een steeds promi
nentere plek gaan innemen."Weet
je waar ik nog altijd van schrik?
Als ik hoor dat een patiënt is over
leden. Ook al weet ik dat ie ern
stig ziek is, en dat het elk moment
afgelopen kan zijn. En toch komt
iedere keer weer die emotie terug.
Van de dood, van dat mag niet."
Sjef de Vocht werd in 1946 in
het Brabantse Bladel geboren
als tweede in een gezin van acht
kinderen. Zijn vader dreef een
meubelzaak in het dorp en zijn
moeder had een eigen bedrijfje
in textiel. Op zijn tiende vond zijn
vader het beter dat hij naar de
kostschool ging in St. Michielsge
stel. "Hij dacht dat ik op de lagere
school in Bladel te weinig opstak.
Hij zag wel wat in me en hij
meende dat de kostschool beter
was. Natuurlijk vond ik het niet
leuk. Het was een beroerde tijd.
Maar wat moest je? Het was de
jaren vijftig en je gehoorzaamde."
Na de lagere school ging hij intern
bij het Bisschoppelijk College in
Weert. Toen er in Eersel een mid
delbare school kwam, bracht hij
daar zijn laatste schooljaren door
en deed er eindexamen. "Ik heb
mijn puberteitsjaren helemaal niet
in mijn eigen dorp kunnen door
brengen, dat heb ik wel gemist."
Hij ging geneeskunde studeren
aan de universiteit in Nijmegen.
Ook een broer en zus van hem
zijn huisarts geworden. Na een
poos vervangen en een jaar mili
taire dienst, streek hij in Venray
neer. "De praktijk van Penners
kwam vrij. Ingrid, mijn vrouw,
komt van Nijmegen. Ze had liever
dat ik daar huisarts werd. Maar
ik koos bewust voor Venray. Een
kleinere stad waar toch alle voor
zieningen zijn." De geneeskunde
heeft in de afgelopen decennia
op technisch gebied een enorme
vlucht gemaakt. Terwijl de huis
arts zich nog steeds bedient van
zijn stethoscoop. "Ja, op technisch
gebied zijn wij achtergebleven.
Maar het luisteren is nog altijd ons
allerbelangrijkste instrument. Er is
wel veel veranderd in de behan
delwijzen. Er zijn standaarden en
richtlijnen voor huisartsen geko
men. Het zorgt voor uniformiteit
en dat is een verbetering. Vroeger
deed iedereen, wat hem of haar
goed gedacht."
Het gezin De Vocht met drie
kleine kinderen betrok in 1976
ook de woning aan de Hensenius
straat die bij de praktijk hoorde.
Tot 2004 is hij er solist geweest.
"Die eigen winkel is me altijd goed
bevallen. Het is meer ongedwon
gen. Natuurlijk liepen werk en
privé door elkaar. Maar dat zag ik
niet als bezwaar. Na een paar jaar
werd Ingrid mijn assistente. Dat
paste heel goed, ze wist als ik iets
vergat en ze kende de patiënten.
Bovendien was er altijd iemand
thuis als de kinderen van school
kwamen. Ze wonen nu alle drie in
het westen van het land. We heb
ben al negen kleinkinderen en in
oktober komt de tiende. Nee, we
gaan niet verhuizen. Wij wonen
hier heel fijn in Venray midden in
het centrum."
Toch besloot hij vier jaar gele
den over te stappen naar een
maatschap met de huisartsen Hen-
kes, Paping en Sie."Dat heeft voor
al met de opvolging te maken. Een
eenmanspraktijk is moeilijk over
te dragen. De ruimte aan de Hen
seniusstraat is ook te klein om er
een opvolger in te werken. Nu is
de overdracht veel makkelijker
te regelen. We behielden alle vier
onze eigen patiënten. Het solisten-
gevoel bleef ik hier toch houden."
De veranderingen van de laatste
jaren, zoals de komst van een huis
artsenpost is, na een aarzelende
start, een verbetering gebleken,
vindt hij. Ook al is het contact tus
sen patiënt en arts minder hecht
dan vroeger. Dat komt ook door
de komst van allerlei specialismen.
Als eerste verdween de verloskun
de bij de huisartsen. Zoals nu de
diabetespatiënten of mensen met
chronische longklachten of met
hoge bloeddruk door gespeciali
seerde verpleegkundigen worden
behandeld. "Je mist dan toch het
intense contact met deze chroni
sche patiënten."
Mensen die nu op het spreek
uur komen weten meer. Mede
door de opkomst van internet
waar veel medische informatie te
halen valt. "Het kan een gevaarlijk
medium zijn. Want het is nooit
een persoonlijk advies. Het kan
ook angst oproepen. Dan is het
aan ons om het uit te leggen en
in goede banen te leiden. Mensen
zijn mondiger dan dertig jaar gele
den. Nee, niet lastiger. Ik heb 28
jaar lang iedere nacht zelf dienst
gedraaid voor mijn patiënten. En
ik heb nog nooit gezeur aan de
telefoon gehad. Terwijl dit toch
een vaak gehoorde klacht is bij de
huisartsenpost. Het is onpersoon
lijker geworden. Ik had een band
met mijn patiënten. We wisten
wat we aan elkaar hadden."
Toch meent hij dat de patiënten
beter af zijn bij alle vernieuwin
gen. De huisarts staat er niet meer
zo alleen voor en is daardoor ook
minder kwetsbaar. In de huisart
senpost zijn meerdere collega's en
er is ondersteuning door ervaren
praktijkassistenten. "Het is toch
een uitkomst gebleken", vindt De
Vocht, die het liefst op 1 oktober
in alle stilte de deur achter zich
had dichtgetrokken. "Ja, liever was
ik met de stille trom weggegaan.
Maar ik besef dat dit niet kan." Op
vrijdag 3 oktober is er van 15.00
tot 19.00 uur een afscheidsrecep
tie in De Witte Hoeve. "Ik wil de
mensen toch de ruimte geven om
afscheid te komen nemen. Alhoe
wel het in die vier uur onmoge
lijk is om iedereen fatsoenlijk te
woord te staan. Maar ik weet ook
niet hoe ik het anders kan organi
seren. We laten het maar over ons
heen komen."
In de serie waardevolle boer
derijen dit keer een langgevel-
boerderij met mansardekap aan
de Jan Poelsweg 1 in Ysselsteyn.
Deze boerderij ligt zoals gebrui
kelijk evenwijdig aan de weg.
Gebouwd tussen de jaren twintig
en dertig van de twintigste eeuw.
Geheel volgens de schoolboe
ken gebouwd. Veel van dit type
boerderijen met mansardekap
is ontworpen door architect en
aannemer A.H. Martens (1869-
1944). Een mansardekap wordt
in de volksmond ook wel Frans
of Engelse kap genoemd. Een dak
met geknikte dakvlakken.
Het woongedeelte van deze
boerderij heeft een vierdeling,
dit wil zeggen dat twee van de
vier balkdragende wanden in het
woongedeelte balkdragend opge
nomen zijn. Eén van de wanden
loopt in de gang achter de voor
deur, en een in het verlegde daar
van, twee van de wanden staan
tussen de ruimten aan de straatge
vel en achtergevel in. Het woonge
deelte is herkenbaar aan de twee
woonhuisramen en voordeur. Ook
de verdiepingsramen zijn symme
trisch geplaatst. Tegen de eindge
vel enkele witte banden, welke
typisch zijn voor de omgeving van
Ysselsteyn. In teksten wordt daar
bij verwezen naar 'Duitse' invloed
met de vraag of het helemaal juist
is. Het bedrijfsgedeelte toont een
voergangpoort en twee stalraam
pjes en een deelpoort. De tweede
poort voor mestafvoer is dichtge
metseld. Hier heeft de boer geko
zen om de deelpoort te voorzien
van twee kleine raampjes, om dag
licht op de deel te krijgen. Soms
zijn er kleine raampjes in de gevel
opgenomen, maar in veel gevallen
is er geen daglicht, omdat de boer
tijdens het dorsen de poort opent.
Bron; architect en bouwhisto-
ricus W Beelen. Namens SVM G.
Peters ten Have. Zie ook koeste-
ruwmonument@kpnplanet.nl.
j 1 jpniy/1 A IVIC Patersstraat35-5801 ATVenray
lwL I CrilVI/AIMO Einfo@holtermans-vastgoed.nl
V A S T G O E D T 0478-511800 of 06-53331412
Bel voor een vrijblijvend adviesgesprek.
Hanneke van Oosterhout uit
Leunen siert de cover van het
oktobernummer van Fit!Magazine,
het Nederlandse vakblad voor de
fitnessbranche.
Het 20-jarige fotomodel sym
boliseert de metamorfose die de
bezoeker van de fitnessvakbeur
zen heeft ondergaan. Waar pak
weg vijftien jaar geleden nog veel
fitnessondernemers in trainings
outfit en pronkend met hun brede
torso over de beursvloer paradeer
den, daar duiken de laatste jaren
steeds meer de mantelpakjes en
driedelige pakken op.
De fitnessondernemer wordt
meer en meer een manager en
zakenman of -vrouw. Hanneke van
Oosterhout is in vier verschillende
settings gefotografeerd: van 'foute'
trainingsoutfit tot mantelpakje.
De fotoshoot voor Fit! Magazine
kende deze keer een hoog Venray-
gehalte. RICOR dames- en heren
mode kleedde Hanneke van Oos
terhout aan, Essenziale Hairstudio
en Visagie zorgde voor het kapsel
en de visagie. Voor de fotorepor
tage werd de uit Horst afkomstige
fotografe Fleur Janssen ingehuurd.
D'n Brieër verhuist
Huisartsenpraktijk D'n Brieër
gaat in 2009 verhuizen naar de
overkant van de Leunseweg. De
praktijk van vier huisartsen is in
het gebouw van Reintjes Advies
uit zijn jasje gegroeid. In het nieu
we onderkomen De Wieënhof
zijn nu al de ambulancedienst en
de huisartsenpost gehuisvest. De
Wieënhof groeit straks uit tot een
volwaardig gezondheidscentrum
met diverse medische en parame
dische beroepsgroepen. En komt
volgend jaar ook een apotheek
voorziening bij.
Nieuws uit Venray
en omgeving
leest U in
De FVN afdelingen Geijsteren-
Venray en Maasdorpen houden op
zondag 5 oktober De Postbaan- en
Maasroute fietstocht. Vertrektijd is
tussen 11.00 en 14.00 uur.
De startpunten zijn café 't Tref
punt, Dorpstraat 16 in Geijsteren,
grand café Non de Juu, Klooster
straat 10 in Tienray, Informatie
punt Schuitwater, parkeerplaats
Horsterdijk, Info-punt Kalden-
broek, Grubbenvorst (geen gele
genheid auto's te parkeren), De
Rozenhof, Markt 2 in Lottum en
café de Zwart, Kerkstraat 2 in Blit-
terswijck. Tijdens deze fietstocht
kan men genieten van de natuur
en het landschap tussen de kas
teelruïne van Geijsteren en de
kasteelboerderij Kaldenbroek in
Grubbenvorst. Tussen beide plek
ken is dan door de FVN-afdeling
Geysteren-Venray en de FVN-afde-
ling Maasdorpen een interessante
fietstocht uitgezet. De ellipsvormi
ge route volgt in hoofdlijnen het
voormalige traject van de post
koets en keert langs de oever van
de Maas weer terug. Speciaal op
deze dag heeft het FVN in samen
werking met Staatsbosbeheer en
het Limburgs Landschap bij Geijs
teren, Kaldenbroek en het Schuit
water informatiepunten ingericht.
Deskundigen geven nadere toe
lichting over de bijzonderheden
van deze gebieden. Tussen het
Schuitwater en Hayberries-Stop is
het mogelijk de route af te korten.
Hierdoor kan men kiezen voor
een rondje van 22 kilometer of
een lus van 32 kilometer. De rou
tebeschrijvingen zijn tussen 11.00
en 14.00 uur af te halen bij boven
vermelde startpunten.
EL EN MAAS
AANKOOPBEGELEIDING ADVIES IN ONROEREND GOED