2007 Peel en Maas blikt terug en vooruit "2008 wordt een mooi jaar" "Gemengde gevoelens over 2007" "2007 was me een jaar" "Rijkdom delen met de armsten van de wereld" "Een goede gezondheid voor iedereen" "Tijd dringt voor multifunctioneel centrum" "Goed nieuws voor onze omgeving" PEEL EN MAAS Donderdag 27 december 2007 - Pagina 23 PEEL EN MAAS BLIKT TERUG EN VOORUIT PEEL EN MAAS BLIKT TERUG EN VOORUIT PEEL EN MAAS BLIKT TERUG EN VOORUIT PEEL EN MAAS BLIKT TERUG EN VOORUIT PEEL EN MAAS BLIKT TERUG EN VOORUIT Pastoor Ruud Verheggen: Dit jaar met carnaval heb ik de mensen een spiegel voorge houden. Om ze zo tot naden ken te stemmen, van waar zijn we mee bezig en waar gaan we naartoe? U hebt daar ook in de Peel en Maas toen over kunnen lezen. Eigenlijk heeft Peel en Maas me nu ook een spiegel voorgehouden met de opdracht om hier iets te schrijven aan het einde van het jaar, met de vraag om terug te kijken hoe het bijna afgelo pen jaar is geweest en wat het komende jaar zal worden. En als je dan zo in de spie gel van je leven kijkt, dan zijn er datums die je altijd zullen bijblij ven. Datums die samenhangen met dingen die er gebeurd zijn. In de wereld, zoals bijvoorbeeld 11 september, maar ook binnen je eigen leven. Het kunnen mooie dingen zijn, maar soms ook moei lijke waaraan je dan terugdenkt. Dit jaar is er voor mij een datum bijgevoegd, namelijk 12 juni. De dag dat de kerk van Swolgen werd leeggeroofd. Dat is iets wat een grote invloed op je heeft. Maar het is niet alleen voor jezelf als pries ter van grote invloed, ook voor de Swolgense gemeenschap is het heel belangrijk geweest. Je merkt dat ook uit de vele reacties die je dan krijgt en de manier waarop erover gesproken wordt. Je merkt dan ook dat je niet alleen staat, niet alleen als priester of als kerk bestuur. Maar dat er een hechte gemeenschap is. Dat er gemeen schap is die werkelijk meeleeft. En zo mag je uit iets moeilijks ook iets moois zien ontstaan.Als je dan terugkijkt op deze moeilijke peri ode voor de Swolgense gemeen schap, dan zie je door de tranen heen ook weer de lach, dan zie je achter de wolken ook weer de zon. Gelukkig is het afgelopen jaar niet alleen een jaar met dit verdrietige element geweest, op andere vlakken is het ook weer een mooi en goed jaar geweest. Je ziet nu na acht jaar pastoor zijn echt mooie dingen gebeuren, goede ontwikkelingen ontstaan. En als je dan verder kijkt hoop je dat het ook door gaat zetten. Want het komend jaar wordt een mooi jaar. Een jaar met feest in Tienray vanwege het jubileum, 150 jaar Lourdes, met vele acties en acti viteiten daar rondom heen. Een jaar met acties voor nieuw glas-in- loodramen in Meerlo, en natuur lijk de zoektocht naar de nieuwe beelden, hoewel we blijven hopen en bidden dat de oude terugko men, voor Swolgen. En zo wordt komend jaar ook een jaar met bijzondere datums waarop je met heel veel vreugde aan blijft terug- denken.Aan het begin van het jaar zijn alle blaadjes van de kalender nog blank en niet in gekleurd. Zo is het ieder van ons. Ik hoop dat het afgelopen jaar voor ieder van u een jaar is geweest met mooie kleuren, kleuren die ook de moei lijke momenten mooier kunnen maken. En zo mag hopelijk ook het komende jaar voor u worden een jaar met de mooiste kleuren. En als je dan weer aan het einde van het jaar terugkijkt in de spie gel het een jaar mag zijn waarin je heel mooie herinneringen ziet. De beste wensen voor het nieu we jaar voor alle lezers. pastoor Ruud Verheggen Jan Lensen uit Wanssum: Bart Mous, directeur Mariaschool én trotse vader 2007 kort samengevat: span nend, ontroerend, druk, afwis selend, feestelijk... Absoluut hoogtepunt was de geboorte van onze dochter, Jente. Wat een geluk om een geboorte te mogen meemaken. En bijzon der dat je eigen leventje plots zo anders wordt. De spanning vooraf, het onwezenlijke op het moment dat je je eigen dochter in je handen hebt en vooral heel veel nieuwe din gen ervaren. De eerste volle luier, samen met Monique de verantwoordelijkheid voor ons wondertje, lekker in bad, slapeloze nachten, de eerste lach, de twijfels, trotse opa's en oma's, maar bovenal heel veel geluk. Hoe anders was het in het begin van 2007. Niet in de pri- vésfeer, maar op mijn werk. Wat een tumult is er ontstaan bij de verandering van de naam van de Mariaschool. Als brede school de gemeenschap mee laten denken, viel niet in goede aarde. Het begon zo onschuldig met een berichtje in het plaatselijke blaadje. Vlak voor carnaval... Wie denkt er mee over een nieuwe naam voor de Brede School in Tienray? Wel overwogen en besproken met de diverse geledingen. Carnaval- vierend Tienray was verrukt, een geweldig onderwerp voor de optocht. De kranten stonden er in februari en maart bol van en wij hadden in die periode vooral één gespreksonderwerp. Gelukkig kon ik het goed van me afzetten en na een fietstocht vanuit Tienray naar Venray was mijn hoofd weer leeg. Maar leuk was anders. Vrienden spraken me erop aan en lopend in Venray vroeg men mij regelmatig naar wat er allemaal aan de hand was in Tienray. Vooral verbazing. Kan dat nog in 2007? We hadden goede en opbouwende gesprek ken metTienraynaren, maar helaas waren er ookTienraynaren die het spelletje minder plezierig én op de man speelde. Dit heeft mij en mijn collega's flink getroffen. We hebben ons wel eens afgevraagd waarvoor we het allemaal doen. We doen toch elke dag ons uiter ste best om de kinderen in Tienray een mooie en goede basisschool tijd te geven. Dit hadden we niet verdiend. We hadden een mooie alternatieve naam, "De Zonne straal". De link met de omgeving, met het dorp en met onze visie! Iedereen mag en moet stralen in onze school. Zo ziet de school eruit en zo willen we kinderen graag zien. Het bleef de Maria school. Hoe mooi is het dan om in juni de school feestelijk te her openen. Na een flinke renovatie hebben we er een mooie school voor teruggekregen. Een school waar we voorlopig mee vooruit kunnen. Het werd een superweek met voor de kinderen een paar onvergetelijke dagen. Uiteindelijk doen we het daar allemaal voor. Werken in het onderwijs is geweldig. Elke dag anders, meestal leuk en soms minder prettig. De afwisseling maakt het een gewel dig beroep. Samen kinderen laten ontwikkelen is mooi en daar sta ik, samen met mijn collega's, voor. Hiervoor verdient iedereen in het onderwijs een dikke pluim! Voor 2008 hoop ik op een rustiger jaar waarin we van de Mariaschool een nog betere school maken waar kinderen, ouders en leerkrachten trots op kunnen zijn. Er staat een mooie school, een zeer gemoti veerd team, het leerlingenaantal gaat flink groeien en de onder wijsontwikkelingen zijn in volle gang. 2007, snel vergeten en ver der naar 2008? Nee, toch niet. Ik heb geleerd van alles in 2007 en ben vooral ontzettend trots en gelukkig met ons dochtertje Jente. Dat wil ik nooit vergeten! Na een werkdag naar huis fietsen met het gelukkige snoetje van haar in het vooruitzicht.Jammer dat ze al zo snel groeit. Lekker in mijn armen slapen, is er nu al niet meer bij. Maar lachen des te meer! Ik wens iedereen een gezellig en vrolijk einde van 2007 en veel geluk en gezondheid in 2008. Bart Mous, directeur Maria school Tienray René Poels, SOS Meerlo-Wanssum: Toon Knoops uit Tienray: Joos de Swart uit Swolgen: Erik van Maarschalkerwaard uit Tienray: Heeft u ook zo'n verrassend kerstkaartje gekregen? Altijd fijn een mooie wens. Eigen lijk kunnen we dat het hele jaar door wel gebruiken! Net als meer tijd. 2007, jaar van elpees draaien en het stoken van een houtkacheltje. Lekker omslachtig en tijdwinnend. Geen voorgeprogrammeerde dagelijkse werkelijkheid. Met plezier denk ik terug aan de opening van atelier tien dit jaar, maar ook aan de minder monu mentale momenten wanneer je gewoon samen bent met de men sen waar je van houdt. Een per soonlijk dieptepunt zou ik zo niet durven noemen, het zou in geen verhouding staan met leed elders. Kan kunst niet een bijdrage leve ren aan een betere wereld? Zij kan er voor zorgen dat wij niet ver vallen in een starre en plichtma tige samenleving. Ik wens mijzelf mooie projecten, de gemeente waarin ik woon wijsheid in aan loop naar een toekomstige her indeling, Peel en Maas veel goed nieuws voor onze omgeving en iedereen de allerbeste wensen voor 2008! Erik van Maarschalkerwaard Mijn terugblik op 2007 is er als bewoner van de buurt Postbaan- Beemdweg een met gemengde gevoelens. Het dieptepunt is natuurlijk het ontbreken van ondersteuning van de gemeente Meerlo- Wanssum als we het heb ben over het bouwproject in onze achtertuinen. Afspraken die niet worden nagekomen, toezeg gingen die zo aan de kant worden geschoven. Dat kan toch niet? Ver der blijkt de gemeente niet bereid te zijn om enige aanpassingen te doen in de richting van de huidige bewoners .Wat ons zeker ook heeft verbaasd is de flexibele houding en mening die raadsleden en wet houders over dit project hebben gehad voor en na de verkiezingen. In het gemeentehuis in Meerlo was maar weinig bereidheid om met ons mee te denken. Een groot deel van de buurtbewoners denkt zelfs dat de gemeente de belan gen van de bouwer en de nieuw komers een hoger belang vindt dan de belangen van de bestaande bewoners. Maar goed, wat een zeer prettige herinnering en ook een goed gevoel geeft, is dat we in onze buurt een hoge mate van eensgezindheid hebben ondervon den. Mijn vooruitblik is toch meer een vraag. Zal het bouwproject We zijn net gearriveerd in het dorpje Kalundu View (Zambia) als een jongetje van amper zes jaar roepend de aandacht vraagt. 'Please, please, water! Please'. Het knulletje heeft een ontbloot bovenlijfje, een te dik buikje en een sportbroek- je aan dat tot op de draad is versleten. Zijn roep om water galmt in onze oren. Mijn reis genote heeft een flesje water. Ze durft het niet aan te bieden omdat vervolgens alle kin deren van het dorp, die als vliegen om ons heen zoemen, om water vragen en het flesje amper genoeg is voor één dor stig kind. Het blijft knagen! Komend uit een wereld waar water zo vanzelfsprekend is, kun je nauwelijks bevatten dat het elders helemaal anders is. En hier rennen kinderen op straat met vieze lege flesjes en tubes op zoek naar vocht. Het zit mij niet lekker. Kinde ren roepen om water terwijl in het dorpje drie waterkranen staan waaruit geen druppel komt. Al een jaar is de situatie hetzelfde, zeggen de dorpelingen tegen ons. Een kilometer verderop heeft ooit iemand illegaal de leiding doorgezaagd waardoor er geen water meer naar de kranen loopt. Alle vrouwen en kinderen van het dorp moeten dagelijks grote afstanden lopen met grote gele tonnen op hun hoofden om water te halen om de plaats waar de lei ding is doorgezaagd. Niemand die zich iets aantrekt van het water probleem. We wijzen de mensen op hun eigen verantwoordelijk heid. Totdat wij er ons echt mee gaan bemoeien. Als dit waterpro bleem niet vlug is opgelost, stop pen wij met het geven voor geld van een basisschool', houd ik de dorpsoudsten voor. Wij, dat zijn de vrijwilligers van de mondiale op de nieuwe basisschool in Kalundu View onderwijs volgen. Het schoolbestuur is verantwoor delijk voor deze pomp. SOS Meerlo-Wanssum heeft het afgelopen jaar weer veel mensen, verenigingen en particulieren in de gemeente en in de regio enthousiast weten te maken voor haar werk: bewustwording hier en helpen in het zuiden. Het jongetje hoeft aan voorbijgangers nu geen water meer te vragen. Hij kan het krijgen bij een van de drie open bare waterkranen of op het plein van de school waar hij overdag lessen volgt. De school in Kalundu View wordt begin 2008 in gebruik genomen. Vervolgens worden er drie lerarenhuizen gebouwd waar de gediplomeerde leerkrachten hun intrek kunnen nemen. Kin deren krijgen hier een basis om straks naar het voortgezet onder wijs te gaan en in de toekomst een bijdrage te leveren aan de ontwik keling van het land en het welzijn van de eigen mensen. En dat alle maal omdat in Meerlo-Wanssum en in de regio steeds meer men sen de activiteiten van SOS Meer lo-Wanssum ondersteunen. Het is een mooie kerstgedachte: je rijk dom delen met de armsten van de wereld. En rijkdom hoeft niet altijd geld te zijn. Rijkdom is ook kennis, creativiteit, energie, enthousiasme en vrije-tijd. En daarvan een beetje beschikbaar stellen ten behoeve van mensen die het minder goed getroffen hebben dan wij. Ook dat is solidariteit! Bij ons afscheid in Kalundu View werden we meer dan stevig geknuffeld door de struise voor zitster Margreta Kachepa van het schoolbestuur. Ze is heel erg blij met de nieuwe school en ze dankt: voor de solidariteit én het water! René Poels, voorzitter SOS Meerlo-Wanssum Ik heb me het afgelopen jaar als oud-leraar druk gemaakt over het plan van de directie om de naam Mariaschool in Tienray te veranderen. Dat plan ging gelukkig niet door. Ja, dat was een hoogtepunt in 2007! Nee, nu even zonder gekheid: het belangrijkste is toch wel een goede gezondheid. Ja, ik weet het: dat klinkt wat afgezaagd, maar een goede gezondheid is voor ieder een toch het belangrijkste? Dat geldt ook voor mij. Ik zou tegen iedereen willen zeggen: geniet! Geniet van je gezin, je familie en je naaste omgeving. Ik beleef bij voorbeeld nog altijd veel plezier aan het samenwerken met oude ren, biljartenvrienden en de jeugd van SVOC, maar kan net zo goed genieten van de waardering van een asielzoeker. Of dat je op het juiste moment ergens aanwezig bent als iemand je keihard nodig heeft. Maar ook die blije, verwach tingsvolle snoetjes rond 6 decem ber, dat zijn en blijven hoogtepun ten. Maar helaas bestaat het leven niet alleen uit hoogtepunten. Dieptepunten horen er ook bij. Als je geconfronteerd wordt met ziektes in je naaste omgeving bij voorbeeld. Of, nog erger, het weg vallen van dierbaren. Mijn wens voor 2008 is een goede gezond heid voor iedereen. Ik ben tevre den met wat ik nu heb. En voor Tienray, Klein Lourdes: Een mooi jubileumjaar!" Als ik terugkijk op 2007 dan constateer is dat het nog niet wil vlotten met de bouw van het multifunctionele centrum in ons dorp. De locatie is het grote struikelblok. De tijd dringt. De huidige gebouwen aan de Bosweg zijn oud, onvei lig en te klein. Het weekblad de Haverkist bij voorbeeld werkt, door ruimtege brek, al jaren in de berging van het houten gebouw en nu in de berging van het stenen gebouw. Op sportief gebied was de onno dige degradatie uit de vierde klas se van het eerste elftal van Swol gense Boys zeer jammer. Positief is de samenwerking van de voet- baljeugd van Swolgen en Tienray. Compliment aan de leiding hier van. Ik hoop dat we komend jaar met het multifunctionele centrum zover komen, dat we de eerste spade in de grond kunnen zetten. Op sportief gebied hoop ik dat de Boys in het komende seizoen weer vierdeklasser zijn. Afsluiten wil ik met een nieuwjaarswens: Ik hoop dat we de beren die we op onze weg tegenkomen in goede gezondheid tegemoet kunnen tre den. Als verenigingsman hoop ik dat de samenwerking van TOP'27 en Swolgense Boys niet beperkt blijft tot de jeugdafdeling, maar dat ook de senioren samen gaan voetballen en werken. Tot slot hoop ik dat onze gedachten over het multifunctionele centrum werkelijkheid worden. Joos de Swart Postbaan Beemdweg in 2008 ook werkelijk gestart gaan worden? De vraag- en aanbodverhoudingen van woningen verschuiven nog steeds, Het aantal inwoners daalt immers nog steeds in onze pro vincie. De vraag blijft natuurlijk of er wel belangstelling is voor dit soort woningen, gepropt in deze wijk van Wanssum? Mijn wens voor het nieuwe jaar 2008 is dat we tot een positieve samenwerking komen met de gemeente Meerlo-Wanssum. wordt een openbare vergadering belegd in de schaduw van een boom, voor het oude schoolge- bouwtje. De verrassing is groot als gemeenteraadslid Guffar Hus sein meldt dat hij de zaak heeft geregeld. De waterleiding wordt hersteld, mits de mensen in het dorp de verantwoordelijk op zich nemen en toezicht houden. Ver rassing twee: bij de in aanbouwde zijnde school wordt een waterput geslagen zodat de bouwvakkers het water geen kilometer verder op hoeven te halen. Maar bovenal ook voor de kinderen die straks groep SOS Meerlo-Wanssum, die actievoeren en geld inzamelen om in Kalundu View (Zambia) een basisschool te bouwen. De dorpelingen kijken ons aan alsof ze het in Keulen (wel erg ver van uit Zambia!) horen donderen. De dagen die wij daarna in het dorp verblijven, praat iedereen over het waterprobleem. En warempel! De voorzitter van het bouwcomité van de school, Japhet Phiri, belt mobiel naar verschillende mensen en instanties. Ineens dienen zich twee gemeenteraadsleden aan die wel een handje willen helpen. Er

Peel en Maas | 2007 | | pagina 23