2007
Peel en Maas blikt terug en vooruit
"2008 wordt
een mooi jaar"
"Gemengde
gevoelens
over 2007"
"2007 was me een jaar"
"Rijkdom delen met de
armsten van de wereld"
"Een goede
gezondheid
voor iedereen"
"Tijd dringt voor
multifunctioneel
centrum"
"Goed nieuws
voor onze
omgeving"
PEEL EN MAAS
Donderdag 27 december 2007 - Pagina 23
PEEL EN MAAS BLIKT TERUG EN VOORUIT PEEL EN MAAS BLIKT TERUG EN VOORUIT PEEL EN MAAS BLIKT TERUG EN VOORUIT PEEL EN MAAS BLIKT TERUG EN VOORUIT PEEL EN MAAS BLIKT TERUG EN VOORUIT
Pastoor Ruud Verheggen:
Dit jaar met carnaval heb ik
de mensen een spiegel voorge
houden. Om ze zo tot naden
ken te stemmen, van waar zijn
we mee bezig en waar gaan
we naartoe? U hebt daar ook
in de Peel en Maas toen over
kunnen lezen. Eigenlijk heeft
Peel en Maas me nu ook een
spiegel voorgehouden met
de opdracht om hier iets te
schrijven aan het einde van
het jaar, met de vraag om terug
te kijken hoe het bijna afgelo
pen jaar is geweest en wat het
komende jaar zal worden.
En als je dan zo in de spie
gel van je leven kijkt, dan zijn er
datums die je altijd zullen bijblij
ven. Datums die samenhangen
met dingen die er gebeurd zijn.
In de wereld, zoals bijvoorbeeld
11 september, maar ook binnen
je eigen leven. Het kunnen mooie
dingen zijn, maar soms ook moei
lijke waaraan je dan terugdenkt.
Dit jaar is er voor mij een datum
bijgevoegd, namelijk 12 juni. De
dag dat de kerk van Swolgen werd
leeggeroofd. Dat is iets wat een
grote invloed op je heeft. Maar het
is niet alleen voor jezelf als pries
ter van grote invloed, ook voor de
Swolgense gemeenschap is het
heel belangrijk geweest. Je merkt
dat ook uit de vele reacties die je
dan krijgt en de manier waarop
erover gesproken wordt. Je merkt
dan ook dat je niet alleen staat,
niet alleen als priester of als kerk
bestuur. Maar dat er een hechte
gemeenschap is. Dat er gemeen
schap is die werkelijk meeleeft.
En zo mag je uit iets moeilijks ook
iets moois zien ontstaan.Als je dan
terugkijkt op deze moeilijke peri
ode voor de Swolgense gemeen
schap, dan zie je door de tranen
heen ook weer de lach, dan zie
je achter de wolken ook weer
de zon. Gelukkig is het afgelopen
jaar niet alleen een jaar met dit
verdrietige element geweest, op
andere vlakken is het ook weer
een mooi en goed jaar geweest.
Je ziet nu na acht jaar pastoor
zijn echt mooie dingen gebeuren,
goede ontwikkelingen ontstaan.
En als je dan verder kijkt hoop je
dat het ook door gaat zetten. Want
het komend jaar wordt een mooi
jaar. Een jaar met feest in Tienray
vanwege het jubileum, 150 jaar
Lourdes, met vele acties en acti
viteiten daar rondom heen. Een
jaar met acties voor nieuw glas-in-
loodramen in Meerlo, en natuur
lijk de zoektocht naar de nieuwe
beelden, hoewel we blijven hopen
en bidden dat de oude terugko
men, voor Swolgen. En zo wordt
komend jaar ook een jaar met
bijzondere datums waarop je met
heel veel vreugde aan blijft terug-
denken.Aan het begin van het jaar
zijn alle blaadjes van de kalender
nog blank en niet in gekleurd. Zo
is het ieder van ons. Ik hoop dat
het afgelopen jaar voor ieder van
u een jaar is geweest met mooie
kleuren, kleuren die ook de moei
lijke momenten mooier kunnen
maken. En zo mag hopelijk ook
het komende jaar voor u worden
een jaar met de mooiste kleuren.
En als je dan weer aan het einde
van het jaar terugkijkt in de spie
gel het een jaar mag zijn waarin je
heel mooie herinneringen ziet.
De beste wensen voor het nieu
we jaar voor alle lezers.
pastoor Ruud Verheggen
Jan Lensen uit Wanssum:
Bart Mous, directeur Mariaschool én trotse vader
2007 kort samengevat: span
nend, ontroerend, druk, afwis
selend, feestelijk... Absoluut
hoogtepunt was de geboorte
van onze dochter, Jente. Wat
een geluk om een geboorte te
mogen meemaken. En bijzon
der dat je eigen leventje plots
zo anders wordt. De spanning
vooraf, het onwezenlijke op
het moment dat je je eigen
dochter in je handen hebt en
vooral heel veel nieuwe din
gen ervaren. De eerste volle
luier, samen met Monique de
verantwoordelijkheid voor
ons wondertje, lekker in bad,
slapeloze nachten, de eerste
lach, de twijfels, trotse opa's
en oma's, maar bovenal heel
veel geluk.
Hoe anders was het in het
begin van 2007. Niet in de pri-
vésfeer, maar op mijn werk. Wat
een tumult is er ontstaan bij de
verandering van de naam van de
Mariaschool. Als brede school de
gemeenschap mee laten denken,
viel niet in goede aarde. Het begon
zo onschuldig met een berichtje
in het plaatselijke blaadje. Vlak
voor carnaval... Wie denkt er
mee over een nieuwe naam voor
de Brede School in Tienray? Wel
overwogen en besproken met
de diverse geledingen. Carnaval-
vierend Tienray was verrukt, een
geweldig onderwerp voor de
optocht. De kranten stonden er in
februari en maart bol van en wij
hadden in die periode vooral één
gespreksonderwerp. Gelukkig kon
ik het goed van me afzetten en na
een fietstocht vanuit Tienray naar
Venray was mijn hoofd weer leeg.
Maar leuk was anders. Vrienden
spraken me erop aan en lopend in
Venray vroeg men mij regelmatig
naar wat er allemaal aan de hand
was in Tienray. Vooral verbazing.
Kan dat nog in 2007? We hadden
goede en opbouwende gesprek
ken metTienraynaren, maar helaas
waren er ookTienraynaren die het
spelletje minder plezierig én op
de man speelde. Dit heeft mij en
mijn collega's flink getroffen. We
hebben ons wel eens afgevraagd
waarvoor we het allemaal doen.
We doen toch elke dag ons uiter
ste best om de kinderen in Tienray
een mooie en goede basisschool
tijd te geven. Dit hadden we niet
verdiend. We hadden een mooie
alternatieve naam, "De Zonne
straal". De link met de omgeving,
met het dorp en met onze visie!
Iedereen mag en moet stralen in
onze school. Zo ziet de school
eruit en zo willen we kinderen
graag zien. Het bleef de Maria
school. Hoe mooi is het dan om
in juni de school feestelijk te her
openen. Na een flinke renovatie
hebben we er een mooie school
voor teruggekregen. Een school
waar we voorlopig mee vooruit
kunnen. Het werd een superweek
met voor de kinderen een paar
onvergetelijke dagen. Uiteindelijk
doen we het daar allemaal voor.
Werken in het onderwijs is
geweldig. Elke dag anders, meestal
leuk en soms minder prettig. De
afwisseling maakt het een gewel
dig beroep. Samen kinderen laten
ontwikkelen is mooi en daar sta
ik, samen met mijn collega's, voor.
Hiervoor verdient iedereen in het
onderwijs een dikke pluim! Voor
2008 hoop ik op een rustiger jaar
waarin we van de Mariaschool een
nog betere school maken waar
kinderen, ouders en leerkrachten
trots op kunnen zijn. Er staat een
mooie school, een zeer gemoti
veerd team, het leerlingenaantal
gaat flink groeien en de onder
wijsontwikkelingen zijn in volle
gang. 2007, snel vergeten en ver
der naar 2008? Nee, toch niet.
Ik heb geleerd van alles in 2007
en ben vooral ontzettend trots en
gelukkig met ons dochtertje Jente.
Dat wil ik nooit vergeten! Na een
werkdag naar huis fietsen met het
gelukkige snoetje van haar in het
vooruitzicht.Jammer dat ze al zo
snel groeit. Lekker in mijn armen
slapen, is er nu al niet meer bij.
Maar lachen des te meer! Ik wens
iedereen een gezellig en vrolijk
einde van 2007 en veel geluk en
gezondheid in 2008.
Bart Mous, directeur Maria
school Tienray
René Poels, SOS Meerlo-Wanssum:
Toon Knoops uit Tienray:
Joos de Swart uit Swolgen:
Erik van Maarschalkerwaard uit Tienray:
Heeft u ook zo'n verrassend
kerstkaartje gekregen? Altijd
fijn een mooie wens. Eigen
lijk kunnen we dat het hele
jaar door wel gebruiken! Net
als meer tijd. 2007, jaar van
elpees draaien en het stoken
van een houtkacheltje. Lekker
omslachtig en tijdwinnend.
Geen voorgeprogrammeerde
dagelijkse werkelijkheid.
Met plezier denk ik terug aan
de opening van atelier tien dit jaar,
maar ook aan de minder monu
mentale momenten wanneer je
gewoon samen bent met de men
sen waar je van houdt. Een per
soonlijk dieptepunt zou ik zo niet
durven noemen, het zou in geen
verhouding staan met leed elders.
Kan kunst niet een bijdrage leve
ren aan een betere wereld? Zij kan
er voor zorgen dat wij niet ver
vallen in een starre en plichtma
tige samenleving. Ik wens mijzelf
mooie projecten, de gemeente
waarin ik woon wijsheid in aan
loop naar een toekomstige her
indeling, Peel en Maas veel goed
nieuws voor onze omgeving en
iedereen de allerbeste wensen
voor 2008!
Erik van Maarschalkerwaard
Mijn terugblik op 2007 is er als
bewoner van de buurt Postbaan-
Beemdweg een met gemengde
gevoelens. Het dieptepunt is
natuurlijk het ontbreken van
ondersteuning van de gemeente
Meerlo- Wanssum als we het heb
ben over het bouwproject in
onze achtertuinen. Afspraken die
niet worden nagekomen, toezeg
gingen die zo aan de kant worden
geschoven. Dat kan toch niet? Ver
der blijkt de gemeente niet bereid
te zijn om enige aanpassingen te
doen in de richting van de huidige
bewoners .Wat ons zeker ook heeft
verbaasd is de flexibele houding
en mening die raadsleden en wet
houders over dit project hebben
gehad voor en na de verkiezingen.
In het gemeentehuis in Meerlo
was maar weinig bereidheid om
met ons mee te denken. Een groot
deel van de buurtbewoners denkt
zelfs dat de gemeente de belan
gen van de bouwer en de nieuw
komers een hoger belang vindt
dan de belangen van de bestaande
bewoners. Maar goed, wat een
zeer prettige herinnering en ook
een goed gevoel geeft, is dat we
in onze buurt een hoge mate van
eensgezindheid hebben ondervon
den. Mijn vooruitblik is toch meer
een vraag. Zal het bouwproject
We zijn net gearriveerd in het
dorpje Kalundu View (Zambia)
als een jongetje van amper
zes jaar roepend de aandacht
vraagt. 'Please, please, water!
Please'. Het knulletje heeft een
ontbloot bovenlijfje, een te
dik buikje en een sportbroek-
je aan dat tot op de draad is
versleten. Zijn roep om water
galmt in onze oren. Mijn reis
genote heeft een flesje water.
Ze durft het niet aan te bieden
omdat vervolgens alle kin
deren van het dorp, die als
vliegen om ons heen zoemen,
om water vragen en het flesje
amper genoeg is voor één dor
stig kind. Het blijft knagen!
Komend uit een wereld waar
water zo vanzelfsprekend is,
kun je nauwelijks bevatten dat
het elders helemaal anders is.
En hier rennen kinderen op
straat met vieze lege flesjes en
tubes op zoek naar vocht.
Het zit mij niet lekker. Kinde
ren roepen om water terwijl in
het dorpje drie waterkranen staan
waaruit geen druppel komt. Al
een jaar is de situatie hetzelfde,
zeggen de dorpelingen tegen ons.
Een kilometer verderop heeft
ooit iemand illegaal de leiding
doorgezaagd waardoor er geen
water meer naar de kranen loopt.
Alle vrouwen en kinderen van
het dorp moeten dagelijks grote
afstanden lopen met grote gele
tonnen op hun hoofden om water
te halen om de plaats waar de lei
ding is doorgezaagd. Niemand die
zich iets aantrekt van het water
probleem. We wijzen de mensen
op hun eigen verantwoordelijk
heid. Totdat wij er ons echt mee
gaan bemoeien. Als dit waterpro
bleem niet vlug is opgelost, stop
pen wij met het geven voor geld
van een basisschool', houd ik de
dorpsoudsten voor. Wij, dat zijn
de vrijwilligers van de mondiale
op de nieuwe basisschool in
Kalundu View onderwijs volgen.
Het schoolbestuur is verantwoor
delijk voor deze pomp.
SOS Meerlo-Wanssum heeft het
afgelopen jaar weer veel mensen,
verenigingen en particulieren
in de gemeente en in de regio
enthousiast weten te maken voor
haar werk: bewustwording hier en
helpen in het zuiden. Het jongetje
hoeft aan voorbijgangers nu geen
water meer te vragen. Hij kan het
krijgen bij een van de drie open
bare waterkranen of op het plein
van de school waar hij overdag
lessen volgt. De school in Kalundu
View wordt begin 2008 in gebruik
genomen. Vervolgens worden er
drie lerarenhuizen gebouwd waar
de gediplomeerde leerkrachten
hun intrek kunnen nemen. Kin
deren krijgen hier een basis om
straks naar het voortgezet onder
wijs te gaan en in de toekomst een
bijdrage te leveren aan de ontwik
keling van het land en het welzijn
van de eigen mensen. En dat alle
maal omdat in Meerlo-Wanssum
en in de regio steeds meer men
sen de activiteiten van SOS Meer
lo-Wanssum ondersteunen. Het is
een mooie kerstgedachte: je rijk
dom delen met de armsten van de
wereld. En rijkdom hoeft niet altijd
geld te zijn. Rijkdom is ook kennis,
creativiteit, energie, enthousiasme
en vrije-tijd. En daarvan een beetje
beschikbaar stellen ten behoeve
van mensen die het minder goed
getroffen hebben dan wij. Ook dat
is solidariteit!
Bij ons afscheid in Kalundu
View werden we meer dan stevig
geknuffeld door de struise voor
zitster Margreta Kachepa van het
schoolbestuur. Ze is heel erg blij
met de nieuwe school en ze dankt:
voor de solidariteit én het water!
René Poels, voorzitter SOS
Meerlo-Wanssum
Ik heb me het afgelopen jaar
als oud-leraar druk gemaakt
over het plan van de directie
om de naam Mariaschool in
Tienray te veranderen. Dat
plan ging gelukkig niet door.
Ja, dat was een hoogtepunt in
2007!
Nee, nu even zonder gekheid:
het belangrijkste is toch wel een
goede gezondheid. Ja, ik weet het:
dat klinkt wat afgezaagd, maar een
goede gezondheid is voor ieder
een toch het belangrijkste? Dat
geldt ook voor mij. Ik zou tegen
iedereen willen zeggen: geniet!
Geniet van je gezin, je familie en
je naaste omgeving. Ik beleef bij
voorbeeld nog altijd veel plezier
aan het samenwerken met oude
ren, biljartenvrienden en de jeugd
van SVOC, maar kan net zo goed
genieten van de waardering van
een asielzoeker. Of dat je op het
juiste moment ergens aanwezig
bent als iemand je keihard nodig
heeft. Maar ook die blije, verwach
tingsvolle snoetjes rond 6 decem
ber, dat zijn en blijven hoogtepun
ten. Maar helaas bestaat het leven
niet alleen uit hoogtepunten.
Dieptepunten horen er ook bij.
Als je geconfronteerd wordt met
ziektes in je naaste omgeving bij
voorbeeld. Of, nog erger, het weg
vallen van dierbaren. Mijn wens
voor 2008 is een goede gezond
heid voor iedereen. Ik ben tevre
den met wat ik nu heb. En voor
Tienray, Klein Lourdes: Een mooi
jubileumjaar!"
Als ik terugkijk op 2007 dan
constateer is dat het nog niet
wil vlotten met de bouw van
het multifunctionele centrum
in ons dorp. De locatie is het
grote struikelblok. De tijd
dringt. De huidige gebouwen
aan de Bosweg zijn oud, onvei
lig en te klein.
Het weekblad de Haverkist bij
voorbeeld werkt, door ruimtege
brek, al jaren in de berging van
het houten gebouw en nu in de
berging van het stenen gebouw.
Op sportief gebied was de onno
dige degradatie uit de vierde klas
se van het eerste elftal van Swol
gense Boys zeer jammer. Positief
is de samenwerking van de voet-
baljeugd van Swolgen en Tienray.
Compliment aan de leiding hier
van. Ik hoop dat we komend jaar
met het multifunctionele centrum
zover komen, dat we de eerste
spade in de grond kunnen zetten.
Op sportief gebied hoop ik dat
de Boys in het komende seizoen
weer vierdeklasser zijn. Afsluiten
wil ik met een nieuwjaarswens: Ik
hoop dat we de beren die we op
onze weg tegenkomen in goede
gezondheid tegemoet kunnen tre
den. Als verenigingsman hoop ik
dat de samenwerking van TOP'27
en Swolgense Boys niet beperkt
blijft tot de jeugdafdeling, maar
dat ook de senioren samen gaan
voetballen en werken. Tot slot
hoop ik dat onze gedachten over
het multifunctionele centrum
werkelijkheid worden.
Joos de Swart
Postbaan Beemdweg in 2008 ook
werkelijk gestart gaan worden?
De vraag- en aanbodverhoudingen
van woningen verschuiven nog
steeds, Het aantal inwoners daalt
immers nog steeds in onze pro
vincie. De vraag blijft natuurlijk
of er wel belangstelling is voor dit
soort woningen, gepropt in deze
wijk van Wanssum?
Mijn wens voor het nieuwe jaar
2008 is dat we tot een positieve
samenwerking komen met de
gemeente Meerlo-Wanssum.
wordt een openbare vergadering
belegd in de schaduw van een
boom, voor het oude schoolge-
bouwtje. De verrassing is groot
als gemeenteraadslid Guffar Hus
sein meldt dat hij de zaak heeft
geregeld. De waterleiding wordt
hersteld, mits de mensen in het
dorp de verantwoordelijk op zich
nemen en toezicht houden. Ver
rassing twee: bij de in aanbouwde
zijnde school wordt een waterput
geslagen zodat de bouwvakkers
het water geen kilometer verder
op hoeven te halen. Maar bovenal
ook voor de kinderen die straks
groep SOS Meerlo-Wanssum, die
actievoeren en geld inzamelen
om in Kalundu View (Zambia)
een basisschool te bouwen. De
dorpelingen kijken ons aan alsof
ze het in Keulen (wel erg ver van
uit Zambia!) horen donderen. De
dagen die wij daarna in het dorp
verblijven, praat iedereen over het
waterprobleem. En warempel! De
voorzitter van het bouwcomité
van de school, Japhet Phiri, belt
mobiel naar verschillende mensen
en instanties. Ineens dienen zich
twee gemeenteraadsleden aan die
wel een handje willen helpen. Er