'Dance is gewoon hót'
Peter
Nellen
m
Koester uw
Monument
"Ik heb nog steeds een
beetje heimwee"
Honderdachtentwintigste jaargang - week 37 - donderdag 13 september 2007
NEWPORT BLUE.
WILHELMINATRAAT IC VENRAY
Zaterdag 15 september dance-event Funk The System open air in de Kruisstraat in Venray
Funk the System en Synthe
se, organisatie voor zorg en
welzijn, geven invulling aan
de campagne 'Mijn idee is geld
waard'. De actie komt voort uit
de gemeentelijke regeling die
jongeren de kans geeft te par
ticiperen in de organisatie van
plaatselijke activiteiten. Ven-
rayse jongeren maakten ken
baar dat er naar hun mening
te weinig te doen is in Venray.
De gemeente pikte dat signaal
op en besloot 2000 euro 'wens-
geld' ter beschikking te stellen
aan jongeren die aan de hand
van een goed plan een festijn
in Venray willen organiseren.
Het resultaat: dance-event
Funk The System, dat zaterdag
15 september voor de eerste
keer wordt gehouden.
Funk The System wordt georga
niseerd door elfVenrayse jongeren.
Zij kunnen haast niet wachten tot
het zaterdag is. Roel Kessels, één
van de kartrekkers, zegt: "dance-
Event Funk The System mag wat
mij betreft een jaarlijks evene
ment worden."
Roel Kessels (20) en Toine Pel
(19) wilden al eerder tijdens de
Venrayse kermis een soortgelijk
evenement organiseren. Proble
men met gemeentelijke vergun
ningen en gebrek aan geld zijn
doorgaans de redenen die zulke
activiteiten dwarsbomen. Ook de
twee jonge ondernemers werden
hiermee geconfronteerd, maar
lieten zich er niet door afschrik
ken. Goede ideeën van kennis
sen en de campagne 'Mijn idee is
geld waard' deed hen besluiten
om samen met vriend Niek van
der Leeuw (19) naar de gemeente
Venray te stappen.
Er werd een gedegen plan opge
steld en de aanvraag voor 2000
euro aan 'wensgeld' werd goedge
keurd. "Eindelijk konden we onze
ideeën écht gaan uitwerken. We
hadden in no-time een enthousi
aste groep jongeren om ons heen
en we gingen aan de slag. Eigen
lijk hebben we alles in een dikke
maand tijd geregeld," grinnikt
Roel Kessels.Binnen een maand
zulk evenement op poten zetten
vergt een goede organisatie, veel
inspanning, kennis van zaken en
eenvoud. "We zijn samengekomen,
hebben ideeën uitgewisseld, per
soonlijke doelen kenbaar gemaakt
en gekeken naar wat we nodig
hadden. Hetgeen wat we zelf niet
konden uitvoeren, moesten we
uitbesteden, zo simpel was het."
Ze zijn alle elf fanatiek, willen
het beste van het beste en met
de juiste taakverdeling kregen ze
de organisatie rond. "We hebben
niet alles zelf gedaan. Natuurlijk
kregen we hulp van de gemeente
en dankzij Gijs Schapendonk van
't Podium hebben we onder meer
elektriciteit en tapvoorzieningen
op straat. De opbouw van het bui
tenpodium gaan we samen met
een hoop vrienden doen."
Dat het dance-event een groot
succes gaat worden, daar is Funk
The System van overtuigd. "De
organisatie is goed en het pro
gramma, waar het uiteindelijk om
draait, is spectaculair. Vanaf 20.00
uur is de Kruisstraat afgesloten
voor 1500 feestgangers en zullen
achtereenvolgens dj Faberge, Gre-
gor Salto, en dj Jose op een buiten
podium hun beste dance-muziek
laten horen. Dit zijn echt goede
Roel Kessels, Toine Pel en Nick van der Leeuw.
dj's, zelfs met veel bekendheid in
het buitenland", zegt Roel Kes
sels trots. "Ik mag het feest buiten
afsluiten. Dance is op dit moment
hot en ik vind het zelf ook leuke
muziek. Samen met Toine draai ik
als 'Decom vs. Roel' het laatste half
uurtje op het buitenpodium.Vanaf
01.00 uur neemt D'Light het feest
je over in café 't Podium."
De subsidie van 2000 euro is
veel te weinig om alles kostendek
kend te krijgen. "Alleen al de kos
ten van de grote dj's kunnen met
dit bedrag niet worden gedekt.
We hebben daarom besloten om
entreegelden te vragen. Een kaart
je kost in de voorverkoop 6 en aan
de 'deur' 8 euro. We hadden geen
andere keuze. Als je kijkt naar de
namen, dan is 6 of 8 euro entree
niet duur. De kaartverkoop bij
Sport 2000,Anytime en 't Podium
loopt in ieder geval al hartstikke
goed. Bij succes willen we er een
jaarlijks terugkerend evenement
van maken en het liefst nóg gro
ter."
Jéérraan beta ling
7 jaar garantie op keukenapparatuur
jaar garantie op keukenmeubels
Het landelijke thema van het
monumentenjaar 2007 is Moder
ne Monumenten, de naoorlogse
bouwperiode. De bijzonder fraaie
moderne woning aan de Everest-
laan 16 in Venray is ontworpen
door architect M. de Jonge en
gebouwd in 1980. Het is een speels
vormgegeven huis, samengesteld
uit verschillende bouwmassa" s
en vooral niet conventioneel. Elke
massa heeft een eigen dakvorm
en is voorzien van lichtkoepels,
die voor bijzondere licht zorgen.
Het huis bevindt zich met deze
vormen, halverwege de architec
tuur van Piet Blom (paalwoningen
in Helmond en Rotterdam) en ook
door de antroposofische geïnspi
reerde rotsformaties van Alberts
van Huut. Tevens doet het den
ken aan de twee westtorens van
een Franse Kathedraal. Onder de
ogenschijnlijk vrije vormen gaat
een symmetrische opbouw schuil
van zowel plattegrond als gevels.
Het grondpatroon is gebaseerd
op een vierkant van 12x12 meter
waar een diagonaal raster over
heen gelegd is. De ruimten in de
woning liggen voor het merendeel
overhoeks en dit wordt versterkt
door de hoekramen. Ook het dak
en de schoorstenen liggen over
hoeks. Hiervan wordt op enkele
plaatsen afgeweken. Inspiratie
voor deze woning werd gevonden
in de structuralistische architec
tuur van de jaren '70-'90. Deze
architectuur werd vaak geënt
op kristalvormen. In de woning
en ook in de gevels bevindt zich
een soort tweeledigheid. Dit is
bedoeld om vormversterkend te
werken. De materialen echter zijn
eenvoudig gehouden, zoals rode
baksteen en houten kozijnen. Op
aantal elementen zijn kleurac
centen aangebracht om toch een
moderne uitstraling te bereiken.
Bron; architecten M. de Jonge en
C.Colsen, uit boek architectuur
Noord en Midden Limburg. Rea
geren op deze wekelijkse rubriek
kan via koesteruwmonument@
kpnplanet.nl., p.a. Jerusalem 7,
5801 ML in Venray.
Sanne de Kleijn vrijwilliger Bobbi Bear project in Zuid-Afrika
Half juli vertrok Sanne de
Kleijn voor vijf weken naar
Zuid-Afrika om vijf weken
deel te nemen aan het vrijwil-
ligersproject Bobbi Bear via de
organisatie Be More. De Kleijn
is inmiddels weer twee weken
terug en kijkt met tevreden
heid en veel plezier terug op
haar tijd in Zuid-Afrika. "Ik
moet eerlijk zeggen dat ik nog
steeds een beetje heimwee heb
naar Zuid-Afrika, de cultuur en
de mensen daar..." Een mono
loog over haar ervaringen in
Zuid-Afrika en het Bobbi Bear
project.
'Op 9 juli kwam ik aan op het
vliegveld van Durban en werd
ik direct heel welkom onthaald
door een aantal medewerkers
van Operation Bobbi Bear. De eer
ste week stond in het teken van
kennismaken en een HFV/AIDS
training, omdat dit een veel voor
komend virus is en tevens een
groot probleem in Zuid-Afrika. Ik
moest in het begin vooral wen
nen aan de werkstijl en vooral
het werktempo van de Afrikaanse
(Zulu)cultuur. Ook was de orga
nisatie Bobbi Bear niet zo georga
niseerd en gestructureerd als in
Nederland. Mijn werkdagen zagen
er dan ook iets anders uit dan
hier. Ik ben gewend direct mijn
handen uit de mouwen te steken
en aan de slag te gaan, maar in
Zuid-Afrika nemen ze overal de
tijd voor en bekijken ze per dag
wat er gedaan kan worden. Dus
ze vonden ons (de Nederlandse
vrijwilligers) veel te planmatig en
gestructureerd. Maar ik moet zeg
gen dat ik in twee weken tijd toch
aardig in een Afrikaan veranderd
ben en ook maar het motto 'go
with the flow' heb gehandhaafd.
Het is als buitenlander moeilijk
om echt iets te veranderen in een
organisatie zoals Bobbi Bear en
daarvoor is vijf weken al helemaal
te kort. Maar zoals de oprichtster
van Bobbi Bear, Jackie Branfleld,
tegen ons heeft gezegd; je doet
veel meer dan je denkt, door als
blanke Westerse vrouw samen te
werken met zwarte (zoals ze zelf
zeggen over hun huidskleur: cho
colat!) Zulu vrouwen. Het feit dat
ik de tijd en moeite genomen heb
om naar Afrika te komen, betekent
heel veel voor hen."
Het werk dat Operation Bobbi
Bear doet, heb ik als ontzettend
goed en dankbaar ervaren. Het
land kampt met een enorm pro
bleem van seksueel misbruik van
kleine, onschuldige kinderen,
armoede, werkloosheid, HFV/AIDS
verspreiding etc. Ik vind het wel
lastig om te merken hoe verpest
dit land eigenlijk is, doordat de
normen van mensen zo laag lij
ken te liggen. Ik bedoel hiermee
dat verkrachting en mishandeling
meer regel dan uitzondering zijn
en dat kinderen het gedrag van
volwassenen imiteren. Het is heel
frustrerend om deze verhalen van
Jackie en de CSO's (Child Safety
Officers) te horen en het zelf mee
te maken, maar ik ben blij dat
Bobbi Bear doet wat het kan om
seksueel misbruik aan te pakken
en daarmee de verspreiding van
HIV probeert te beperken. Wat
ik zelf bijgedragen heb, is dat ik
tijdens een call-out (telefoontje
van een geval van verkrachting of
seksueel misbruik) een kindje heb
mogen begeleiden. Allereerst heb
ben we het vijfjarige meisje opge
vangen en naar het politiebureau
gebracht. Daar hebben we haar
proberen gerust te stellen, door
met haar te spelen en vertrouwen
te winnen. De taak van een CSO
is om aan de hand van een Bobbi
bear (een knuffelbeer) het makke
lijker te maken voor de kinderen
om te praten over wat gebeurd
is. Het is erg indrukwekkend om
de CSO's met deze beer te zien
werken en het werkt. Kinderen
kunnen met een stift aangeven
waar de dader hen pijn gedaan
heeft. Deze beer geldt tevens als
bewijs in de rechtbank. In dit
geval bleek het meisje meerdere
keren verkracht te zijn door twee
verschillende daders: de ene was
haar 9-jarige neefje en de andere
een 14-jarige buurjongen. Ik was
erg geschokt door het feit dat zulk
jonge kinderen zich al met seks
bezig houden. Nadat het kindje
een politieverklaring afgelegd
had, zijn we naar het ziekenhuis
gegaan om het meisje lichamelijk
te laten onderzoeken. Hier moes
ten we vooral heel lang wachten,
omdat er geen dienstdoende arts
aanwezig was. In deze wachttijd
hebben wij het meisje voorbereid
op het lichamelijke onderzoek,
want dit wordt vaak gezien als
'secondary abuse'. Doordat het
meisje wist wat er ging gebeuren
en wij bij haar waren om haar te
steunen, heeft ze het onderzoek
goed doorstaan. Ik vond het echt
bewonderenswaardig om te zien
hoe sterk dit kleine meisje was...
ze heeft bijna geen traan gelaten,
terwijl bij ons de tranen in onze
ogen sprongen. Na het zieken
huisbezoek hebben we het meisje
naar huis gebracht. De komende
weken komt het meisje naar de
Support Group die Bobbi Bear op
zaterdag geeft en waar ook een
zulusprekende psychologe aan
wezig is om haar te helpen met
traumaverwerking. Voordat deze
zaak in de rechtbank verschijnt,
kan alleen helaas nog wel twee
jaar duren. Dat is het Afrikaanse
rechtssysteem. Naast deze call-
outs ondersteunde ik Bobbi Bear
als vrijwilliger op alle mogelijke
manieren. Zo ben ik mee geweest
naar een workshop van de depart
ment of justice and constitutional
development over de rechten van
een slachtoffer in de City Hall in
Durban. Wij als Nederlanders heb
ben ons actief gemengd in een
discussie over deze rechten en de
communicatie tussen instanties
(politie, ziekenhuis etc.) en slacht
offers van misbruik, mishandeling
en huiselijk geweld. We hebben
deze regelgevers eens even laten
weten dat er niets van hun mooie
wetten in de praktijk gebracht
wordt, vooral niet in de rural areas
en townships. Daarnaast hield
Bobbi Bear elke woensdag een
bijeenkomst onder een heel grote
boom (de Tree Clinic genaamd),
waar alle vrouwen en kinderen uit
de omgeving van Amanzimtoti en
Durban naar toe konden komen
om samen te zingen en te bidden.
Hier deelden wij eten, kleding en
speelgoed uit, dat we via sponso
ring gekregen hadden. Ook was er
af en toe een spreker die iets ver
telde over belanariike. maatschap
pelijke onderwerpen, zoals de
gelijke rechten tussen mannen en
vrouwen. Onder deze boom heb
ik ook voor het eerst echt ken
nis gemaakt met de Zulu-cultuur.
Binnen deze cultuur is het geloof
heel belangrijk en de positieve
levenskracht van de vrouwen
vond ik opmerkelijk. Hoewel ze
leven in armoede en sloppenwij
ken zonder stromend water, zor
gen ze allemaal voor elkaar in hun
gemeenschap.Tijdens mijn laatste
Tree Clinic ben ik echt omge
doopt tot een Zulu; in kleurrijke
kleding gehuld en met de spieren
opgewarmd, mocht ik mijn benen
in de lucht gooien onder het mom
van een traditionele zuludans en
onder de klanken van de krach
tige stemmen van de zuluvrou-
wen. Uiteindelijk ben ik gezegend
en kreeg ik een echte zulunaam:
Nontsikelelo (wat een 'gift from
God' betekend). Een heel bijzon
dere ervaring, die ik nooit meer
zal vergeten. Ik kan volgens mij
wel een hele krant vol schrijven
over mijn belevenissen in Zuid-
Afrika, maar ik wilde het hier bij
laten. Uit alle positieve en leuke
reacties op mijn weblog (san-
nedekleijn.helptmee.nl) heb ik
begrepen dat veel Oostrumse en
Venrayse mensen de weg naar het
internet eevonden hebben. Ik wil
jullie via deze weg allemaal bedan
ken voor de lieve woorden en
interesse voor het project. Verder
wil ik iedereen ontzettend bedan
ken die een financiële bijdrage op
de rekening van Be More gestort
heeft middels een donatie aan
'mijn' project! Ook al zijn vrijwil
ligers die meewerken heel belang
rijk, het is mij duidelijk geworden
dat geld zeker zo belangrijk is om
de doelen te behalen. Jullie dona
ties zijn dus zeker goed van pas
gekomen. Van de eerste bedragen
die binnen zijn gekomen heb ik
een nieuwe voorraad knuffelbe
ren gekocht en van het geld dat
eventueel nog binnenkomt wil ik
de vergoedingen voor de CSO's
betalen. Want zonder CSO's kan
Bobbi Bear niet meer bestaan.
Donaties zijn dus nog steeds van
harte welkom op het rekening
nummer 12.17.74.228, t.n.v. Stich
ting Be More te Nijmegen en zul
len goed besteed worden.Als je in
de omschrijving mijn naam Sanne
de Kleijn vermeldt, dan komt het
geld ook daadwerkelijk ten goede
van het project Bobbi Bear. Daar
naast zou ik iedereen aan willen
raden om een dergelijke ervaring
in het buitenland op te doen. Want
naast het werk dat je voor anderen
doet, is het ook een heel leerzame
ervarine voor iezelf."
Moderne stijl
EL EN MAAS
SCAPA SPORTS VANGUARD L' ARGENTINA MURPHY&NYE JOSCO SPORT
POLO JEANS VAN SANTEN S VAN SANTEN DOCKERS NEWPDRT BLDE
De Hulst 9a 5807 EW Oostrum (Venray)
Tel. 0478 - 569328 www.peternellenkeukens.nl
