Koester uw Monument Politie zoekt getuigen Peter Nellen <r Moderne stijl Honderdachtentwintigste jaargang - week 35 - donderdag 30 augustus 2007 Theatervrouwen vinden elkaar in De eeuwige snoepjurk ca's, want zo heten de bewoners van het bos, Affie. Zij is een vro lijk en grappig vrouwtje die in een hutje woont, onder de grote kankantrie boom en zij kan de taal van de dieren verstaan. In het bos wonen ook de drie godinnen zussen: Maisa: godin van waarden, normen, vriendschap en vertrou wen; Kripie: godin van de schone natuur. Zij moppert dat zij steeds vaker zwerfvuil het bos inwaait en Pommerak: godin van groenten en fruit. Zij let er op dat iedereen gezond eet, veel beweegt en ze is tegen overdadig snoepen. Boeboe is de boze bosgod. Hij geniet zicht baar van ruzie en kan absoluut niet tegen vrede. Op een zwoele tropenmiddag, enkele jaren gele den stond Affie plotseling oog in oog met Boeboe die haar verleid de tot het eten van een overheer lijk snoepje. Vanaf dat moment ging er van alles mis in het Wanica bos. Zou alles nog goed komen met Affie en de andere Wanica's? Zouden de drie godinnen zussen een oplossing weten voor dit pro bleem? Kinderen met creatieve ideeën die kunnen helpen aan een oplossing van dit gigantisch probleem mogen plaatsnemen op de 'vertelkruk'Ze worden altijd beloond met een daverend applaus of dansje. Voor de voorstelling wordt gebruikt gemaakt van kleurrijke poppen, door Hellen Trustfull zelf gemaakt. Zoals Pommerak, behan gen met groenten en fruit, en Krippie, die is behangen met rot zooi. "Daar zit ook een educatief aspect aan. Ik maak gebruik van lege flesjes Jiff of wasverzachter, lege doosjes Pringles, wc-rolletjes. Laat de kinderen zien dat je niet alles hoeft weg te gooien. Dat je lege doosjes en flesjes opnieuw kunt gebruiken." De teksten zijn bedacht en geschreven door Trustfull: "Het is allemaal opvoedend, heel speels, zeker geen Balkenende", lacht ze, "De voorstelling is gebaseerd op het hoofdthema gezonde voe ding. We willen de kinderen heel speels leren dat er niks verkeerd is met snoepen maar dat alles met 'te' niet goed is. Maar ook andere thema's komen aan de orde. Dat we zuinig moeten zijn met onze natuur. Dat we die niet teveel moeten vervuilen, vriendschap en vertrouwen heel belangrijk is, evenals waarden en normen. Op een leuke manier brengen we die boodschap over." De voorstelling heeft nadruk kelijk dus een educatief aspect. "Het leuke aan de voorstelling is dat de kinderen zien dat er ook in het oerwoud een manier is om te overleven. Mensen die met houts kool hun tanden poetsen, limoen blaadjes gebruiken voor een frisse adem. Het verhaal speelt zich dan wel af in de amazone maar is abso luut geen ver van mijn bed show. In principe zelfs heel dichtbij. Kinderen zijn daardoor heel erg geïnteresseerd." Bij de voorstelling hoort een cd met tien liedjes die door Lynn Ste- verink zijn ingezongen. De muziek is van de hand van Hans Kalberg. Ruim vijftien jaar geleden kreeg Hellen Trustfull les van Lynn Ste- verink. Sindsdien is het contact nooit verwaterd. De samenwer king bevalt in ieder geval uitste kend. Lynn:"Ik ben blond, Hellen is zwart. Een heel opvallend verschil. De kinderen vinden dit prachtig. We hebben ook geprobeerd daar bewust iets mee te doen. Zo ver telt Hellen op scholen ook over de zwarte cultuur en ik vanuit de witte. Uiteraard passen we ons aan de groepen aan. Maar de inhoud van het verhaal komt op hetzelfde neer. Het zijn beslist geen kinder- preken." De voorstelling is gerelateerd aan de vasten. De liedjes en tek sten worden vooraf naar de deel nemende scholen gestuurd. Als beide theatervrouwen dan met hun voorstelling komen, kun nen de kinderen actief meedoen en -zingen. Lynn: "Zo creëren we een stuk betrokkenheid met de kinderen. Er zijn scholen die aan de hand van de voorstelling een hele Surinamedag organiseren. Compleet met het maken van Surinaamse hapjes, de voorstel ling en verhalen en vertellingen. Via lesbrieven en liedjes worden kinderen vooraf geïnformeerd wat ze die dag kunnen verwachten." Hellen vult aan: "Op een dag krij gen de kinderen stukjes biologie, aardrijkskunde, geschiedenis. Hoe de kinderen vroeger leefden. Dit schooljaar gaan we met de voor stelling weer het hele land door. In overleg met de scholen stellen we het programma samen. Dat kan dus voor iedere school ver schillend zijn." Linda Engels uit Merselo is win nares geworden van de publieks prijs van de door Combi Dom Melskens en Nieuwsblad Peel en Maas gehouden vakantie fotowed strijd 2007. Uit handen van Theo Klabbers van Combi Dom Mels kens mocht Linda een fraaie digi tale camera ter waarde van 200 euro in ontvangst nemen. Met de uitreiking van de publieksprijs, voor het eerst in vijf jaar, is de vakantie fotowedstrijd 2007 afgesloten. "Een heel goed fotojaar", aldus Theo Klabbers van Combi Dom Melskens. "We moch ten in de afgelopen weken meer dan 500 foto's ontvangen. En die waren van een ontzettend hoog niveau. Het heeft ons de afgelo pen weken hoofdbrekens gekost om de weekwinnaars en de win naar van de hoofdprijs te kiezen. Gelukkig werd in de laatste week de rol van de jury overgenomen door de lezers van Peel en Maas." "En die hebben massaal gestemd"zegt Henk Lammen van het Venrayse nieuwsblad. "Er zijn enkele honderden mailtjes gestuurd of bonnetjes ingeleverd." Daarbij werd het een close finish want winnares Linda Engels, goed voor ruim 60 stemmen, kreeg welgeteld een stem meer dan de nummer twee, Roy Kusters uit Heide. Vele inzenders vielen voor het schattige, kleine jonge tje met op de achtergrond een prachtig blauwe zee. Echter net niet genoeg om de foto van Linda Engels, met de silhouetten van drie wachtende reizigers op een treinstation, te verslaan. Volgend vakantiejaar krijgt de fotowedstrijd absoluut een vervolg. Theo Klabbers: "Dit jaar heeft ons geleerd dat fotogra fie nog steeds ontzettend leeft en mensen niet alleen maar een doorsnee vakantiekiekje willen maken, maar echt hun best doen om er iets moois van te maken. De fotowedstrijd is voor die mensen een unieke mogelijkheid om hun werk te laten zien. We gaan dus absoluut door." De politie is op zoek naar getui gen van een ongeval, zondagavond omstreeks hall acht, waarvan een 12-jarige jongen uit Venray het slachtoffer is geworden. Het slachtoffertje reed op zijn fiets vanuit de bomenbuurt en wilde de rotonde Zuidsingel oversteken richting Brukske. Daarbij verleen de een scooter geen voorrang aan de jongen. De jongen viel van zijn flets en liep een kneuzing op. Zijn flets raakte beschadigd. De jongen spreekt van een donkerkleurige scooter, zonder verzekeringsplaat je aan de achterkant en met spor tieve kappen aan de voorzijde. De bestuurder betreft een lichtgetinte jongeman van circa 18 jaar met een normaal postuur en zwart haar. Hij droeg een bodywarmer met spij kerbroek. De bijrijder was net als de bestuurder een jongeman met een lichtgetint uiterlijk, had een steviger postuur en zijn zwart haar was naar achteren gekamd. Hij droeg een wit shirt en een spijker broek. De politie vraagt getuigen zich te melden via telefoonnum mer 0900-8844 (lokaal tarief). Ditmaal een foto van de heilige Oda in het Odapark. Een gemeen telijk monument. De heilige Oda wordt tegenwoordig tot die groep van heiligen gerekend waaraan men twijfelt of ze wel echt heb ben bestaan. Als ze werkelijk tot het rijk der legenden zou moeten worden verwezen dan moet men toch goed beseffen dat: Een legen de is afgeleid van 'Legenda' oor spronkelijk dat wat in de liturgie gelezen wordt. Het gaat om ide aalbeelden van vroom, heldhaftig ascetisch leven. Ter stichting, ter bemoediging en ter navolging. Hieronder een tekst van de hei lige Oda uit het boek van profes sor Ludo Jongen: "Heiligenlevens in Nederland en Vlaanderen" (uitg. Bert Bakker 1998), hier en daar bewerkt en/of aangevuld met gegevens uit de kroniek van Jerusalem getiteld: "Den beginne des cloesters Jerusalem". Oda, de blinde Schotse prinses. Op het graf van St. Lambertus (+706) in Luik gebeurden vele wonderen. De verhalen over miraculeuze genezingen verspreidden zich als een lopend vuurtje. Mensen die al jaren sukkelden en bij geen enkel heiligdom baat hadden gevonden, bezochten ten einde raad het graf van deze heilige. En deze verhalen over de wonderkracht van Lam bertus bereikten ook Schotland, waar men al jaren naarstig alle heiligen aanriep ter genezing van Oda, de beeldschone blinde doch ter van de koning. Zodra de wonderverhalen over Lambertus tot het Schotse hof doordrongen, besloot het konings paar hun dochter naar Luik te zenden. In een groot gezelschap arriveerde Oda in Luik. Wakend en biddend bracht ze onmiddel lijk na aankomst de nacht door bij het graf van Lambertus. Tegen de ochtend viel ze in slaap. Toen ze wakker werd zag ze voor het eerst van haar leven de zon schijnen. Dankbaar voor het wonder dat God ter ere van Lambertus had laten geschieden, beloofde Oda haar verdere leven in dienst van God te stellen. Terug in Schotland werd niet alleen gesproken over haar won derbaarlijke genezing, maar vooral over haar schoonheid die nu vol maakt genoemd kon worden. Rid ders, graven, hertogen, prinsen en zelfs koningen maakten binnen de kortste keren hun opwachting bij de Schotse koning en vroegen hem om de hand van zijn dochter. Hoewel Oda haar vader duide lijk te kennen had gegeven niet in het huwelijk te willen treden, trok haar vader zich niets van haar wensen aan. Hij koos een echtgenoot en stelde de huwe lijksdatum vast. Oda zag maar één uitweg. Midden in de nacht sloop ze met haar trouwste dienaar en twee vriendinnen uit het paleis. Dit vrome en Godvrezende gezel schap stak over naar het vasteland en trok via Frankrijk naar Italië. In Rome bezochten ze de graven van de apostelen Petrus en Paulus. Vervolgens zette het gezelschap weer koers naar het noorden. Na een barre tocht door de Alpen, de Vogezen en de Ardennen volgden ze de Maas stroomafwaarts, tot ze in de buurt van Venray kwamen. Ze hoopten in het afgelegen Peel- land in alle rust en stilte hun leven te kunnen doorbrengen, in dienst van God. Hun aanwezigheid bleef niet onopgemerkt, doordat kwet terende eksters rond hun hutje neerstreken op zoek naar brood kruimels en andere etensresten. Mensen uit de omgeving kwamen een kijkje nemen. Dat was niet zo erg want het vrome volk van Venray liet Oda met rust. Zoniet de jongeheren uit de buurt, want voor hen was Oda een meer dan aantrekkelijke vrouw en ze begon nen haar lastig te vallen. Uiteinde lijk vluchtten Oda en haar gezel schap weg. Maar niet dan nadat Oda bij het verlaten van Venray zich nog eens had omgekeerd en haar zegen over Venray had uitge sproken.... Venray zou nooit meer door vijanden worden verwoest. (Ze was in de oktoberdagen van 1944 om onverklaarbare wijze helaas echter een ogenblik niet bij de les en liet heel Venray zomaar in puin schieten!) In de buurt van Weert bouwden ze een nieuwe hut, midden op de hei. Om hun nederige onderkomen enigszins te beschermen tegen weer en wind, en om het aan het oog van de wereld te onttrekken, plantte Oda enkele struikjes. De volgende dag al waren die tot een dichte haag uitgegroeid. Op die manier wilde God zijn bruid beschermen. Ondertussen was haar vader naar haar op zoek. Na vele omzwer vingen bereikte hij de herberg in Weert. Toen hij afrekende merkte de waard op dat de kluizenaar ster op de heide ooit ook eens met dezelfde munten had betaald. Oda's vader begreep dat zijn dochter in de buurt moest zijn. Toen hij haar kluis naderde, werd hij aangevallen door eksters. Wat hij ook probeerde, hij kreeg zijn dochter niet te zien. Onverrichter zake droop hij af, terug naar Schot land. Ofschoon God zijn dienares steeds had beschermd, voelde Oda zich op die plek niet meer veilig. Daarom besloot ze nog verder de wildernis in te trekken. Een kilo meter of zeven ten noorden van het huidige Eindhoven bouwde ze voor de derde en laatste maal een cel. Daar overleed ze omstreeks 726. Bij haar overlijden liet God midden in de nacht een helder licht vanuit de hemel op haar cel schijnen. De omwoners meenden dat Oda's kluis in brand stond en kwamen toegesneld. Ze dolven ter plekke een graf voor de vrome maagd. Ter ere van Zijn dienares liet God vele wonderen plaatsvin den, zodat talloze pelgrims haar graf bezochten. Nu behoorde het land waarop Oda's kluis stond, toe aan de edelvrouwe van Rode. Zodra deze over de wonderen hoorde, liet ze boven Oda's graf een kerk bouwen. In de loop der tijd kwamen steeds meer mensen wonen in de plaats die haar naam draagt: Sint-Oedenrode. (Tot zover het verhaal van Ludo Jongen). In Venray is haar devotie waarschijn lijk ontstaan door het verhaal van een zeer knappe, vrome non van het oude Jerusalem, die uit de oude stukken en overleveringen een mooie legenda over sint Oda samenstelde waarmee zij haar in verbinding bracht met Venray. Met name zochten de zusters van Jerusalem in de 15e eeuw een soort mythische oorsprong en creëerden dat door Oda ten tonele te voeren en haar te laten zeggen dat op de plaats waar zij een tijdje gewoond had eens een 'vergaderingh van susteren' zou ontstaan. Dat was dan het in 1422 gestichte klooster Jerusalem. Heeft Oda het in St. Oedenrode in som mige opzichten verder geschopt dan in Venray - bijvoorbeeld een kapittel kerk boven haar graf en verbinding van haar naam aan een hele gemeente - hier in Ven ray heeft Oda een paar prachtige middeleeuwse beelden gekregen: een zeer mooi beeld, afkomstig uit het atelier van Mr. Arnt, dat op onnavolgbare wijze het edele van haar karakter en de schoon heid van haar gestalte tot uitbeel ding brengt en dat een ereplaats inneemt temidden van de rijkste kerkelijke beeldenschat in Neder land. Het mooie beeldje dat in 1628 of daaromtrent een plaats heeft gekregen in de kapel op de Hiept. Dit beeldje is zo mooi en aantrekkelijk dat iemand het in 1967 meende te moeten stelen... Maar St. Oda was er zelf bij en zij heeft de ongelukkige dief blijkbaar tot het inzicht gebracht dat er op deze wijze geen eer aan Oda was te behalen. Hij liet het dan ook schielijk achter in de trein op het station in Eindhoven. Duizenden Venraynaren hebben in de loop der eeuwen voor dit beeldje neer geknield, er kaarsen voor gebrand en vol vertrouwen hun zorgen en noden aan haar voeten gelegd. Het Restauratie Atelier Limburg heeft het beeldje onder leiding van A. Truyen deskundig en mooi gerestaureerd. Deze restauratie is aangeboden door de toenmalige Heiligen van de Grote kerk. Op 20 juni 1999 is het St. Odabeeldje -na een heilige mis die werd opge dragen in een bamboekathedraal in het Odapark- bijgezet in de beeldenschat van de Grote Kerk in Venray. Dit werd voor de Ven rayse bevolking een massale vie ring, net zoals dat het geval was in 1926 toen Venray een week lang de 1250e sterfdag van Oda vierde. Koester Uw Monument! Bron; T. den Brok. Reageren op deze wekelijkse rubriek kan door een e-mail te stu ren naar koesteruwmonument@ kpnplanet.nl., namens Stichting Venray Monumentaal, p.a. Jerusa lem 7,5801 ML in Venray. In het kader van de Cor- daid Vastenaktie heeft Hellen Trustfull uit Venray ook voor dit schooljaar weer een thea terproductie gemaakt. Samen met theatervrouw Lynn Ste- verink maakte zij De eeuwige snoepjurk, een verhaal met een boodschap voor de kin deren in het basis- en speci aal onderwijs. Met thema's als milieu, normen en waarden, vriendschap en vertrouwen en gezonde voeding. Hellen Trustfull schreef al eer der theaterproducties voor de Cordaid Vastenaktie. Voor haar nieuwste productie kreeg ze hulp van een vrouw die haar sporen in de theater-, zang- en danswereld al meer dan verdiend heeft, Lynn Steverink, eveneens uit Venray. Steverink leidde vijftien jaar een theaterschool in Venray en is op dit moment vooral druk met Thea ter op Bezoek in hotel Asteria. Het resultaat van twee creatieve thea terdames is de vertelvoorstelling De eeuwige snoepjurk. De regie daarvan is in handen van Simone Trustfull, de dochter van Hellen. De voorstelling in een noten dop: Ergens in de wereld staat er een vrolijk, warm en kleurrijk bos, het Wanica bos geheten. Hier woont te midden van alle Wani- Zorgvuldig keukenassortiment tegen aangename prijzen De Hulst 9a 5807 EW Oostrum (Venray) Tel. 0478 - 569328 www.peternellenkeukens.nl EL EN MAAS "We willen op speelse wijze een boodschap overbrengen" CBW-erkend

Peel en Maas | 2007 | | pagina 21