1 k. Huisarts Venray" voor Venray "Een gemiste kans dat partijen niet samenwerken" PEEL EN MAAS Donderdag 14 juni 2007 - Pagina 22 RAV RAV Limbur Noord Colofon W— ACUTE ZORG IN VENRAY: SNEL BETER GRAAG! Volgende week opent de nieuwe huisartsenpost (HAP) in Venray zijn deuren. Niet bij het ziekenhuis zoals u waarschijnlijk zou ver wachten, maar aan de Leunseweg. Het feitelijke vertrek van de HAP bij het ziekenhuis is de jongste ontwikkeling op het gebied van de acute-zorgverlening in de regio Venray. Sinds de gefuseerde ziekenhuizen van Venlo en Venray in 2000 gingen reorganiseren, is er voor patiënten in de regio Venray het nodige veranderd. Prima als de kwaliteit en toegankelijkheid van de zorg daar beter van worden, maar bij lang niet alle ontwik kelingen heeft het belang van u als inwoner - en mogelijk patiënt - voorop gestaan. Juist dat belang van de inwoners van deze regio is waarvoor de Stichting Behoud Basiszorg Ziekenhuis Venray de afgelopen zeven jaar is opgekomen. Want medische zorg zou altijd primair op die patiënt gericht moeten zijn, of het nu gaat om de eerstelijns (huis artsen) of tweedelijns (ziekenhuizen) zorg. Alle partijen dienen dat zelfde belang na te streven en daarop ook hun onderlinge samen werking af te stemmen. Patiënten zijn immers gebaat bij een opti maal functionerende zorgketen. Juist daarom betreuren wij het dat de HAP in Venray, en vooralsnog ook in Venlo, niet meer bij het ziekenhuis is ondergebracht. Sinds het verdwijnen van de intensive care en daarmee de eerste hulp afdeling uit het Venrayse ziekenhuis, moeten patiënten met ernstige complicaties in Venlo worden behandeld. Maar veruit de meeste patiënten die een HAP of eerste hulp-afdeling bezoeken, hebben niet zulke complexe behandelingen nodig. Een acute-zorgpost met medium-care in Venray, waar ziekenhuis en huisartsen samenwer ken, was in onze ogen dan ook de best mogelijke oplossing geweest in het belang van de patiënt. Uiteraard juichen wij toe dat huisartsen en ziekenhuis elkaar op een ander terrein dan de acute zorg wél hebben gevonden. Er zijn onlangs afspraken gemaakt op het gebied van diagnostiek en chro nische zorg. Die samenwerking is echter gebaseerd op een "inventa risatie in de markt" en een "zakelijke onderhandeling". Daaruit mag worden afgeleid, dat de belangen van beide partijen naar bevrediging zijn vastgelegd. De vraag of ook de belangen van de inwoners van deze regio bevredigend zijn vastgelegd, blijft onbeant woord. Daarvoor zou inspraak van de inwoners structureel geregeld moeten zijn. En dat is tot op heden nog niet het geval. Die stem van de inwoners wordt niet structureel gehoord. Dat heb ben de afgelopen zeven jaar wel aangetoond. Zeven jaren waarin wij als Stichting Behoud Basiszorg Ziekenhuis Venray veel hebben bereikt. Het ziekenhuis in Venray bestaat nog steeds - en heeft er zelfs specialisaties bij gekregen. Andere afdelingen zijn verhuisd naar Venlo, wat wel eens lastig kan zijn, maar wat voor de kwaliteit van de zorg in veel gevallen wel de beste oplossing was. We zijn erg benieuwd naar uw mening over de toestand én de toekomst van de acute-zorgverlening in deze regio. We hebben Centennial Commu nicatie gevraagd alle bij deze zorgverlening betrokken partijen aan het woord te laten. Zakelijk en objectief. Op deze pagina's leest u interviews met deze tien partijen: de Raad van Bestuur, de medische staf en de cliëntenraad van VieCuri, Cohesie en HuisArtsenPosten Noord-Limburg, de Regionale Ambulance Voorziening, zorgverze keraar VGZ, het Huis voor de Zorg, de gemeente Venray en de pro vincie Limburg, en onze Stichting. Naast deze pagina's in Peel en Maas gaat dezer dagen de website www.bbzv.nl de lucht in, waar u van harte bent uitgenodigd om uw reactie te geven. Bovendien vindt u daar historische en actuele informatie. Ook verschijnt er bin nenkort een flyer met de kernzaken op een rij, en komen er pro gramma-items op lokale en regionale RTV-stations. U zult zien dat de meningen uiteenlopen. Dat deden ze zeven jaar geleden al, dat doen ze nog, en dat zullen ze altijd wel blijven doen. Belangrijk is dat bij alle partijen de bereidheid blijft bestaan om die meningsver schillen te overbruggen, de samenwerking verder te verbeteren en in de toekomst dat te doen wat het beste is - het beste voor u als inwoner van deze regio welteverstaan. Het bestuur van de Stichting Behoud Basiszorg Ziekenhuis Venray Theo Michiels voorzitter Charles de Vilder (secretaris) voorziening. Dat zijn niet meer de ambulances van tien jaar gele den, dat zijn bijna rijdende intensive cares. Bij hartkwalen word je eerst gestabiliseerd en pas daarna ga je naar het ziekenhuis. Dat was tien jaar geleden wel anders. Toen moest je zo snel mogelijk naar de EHBO worden gereden, want daar werd je gestabiliseerd. Dat is een heel belangrijk verschil. Bovendien zijn de aanrijtijden sterk verbeterd." Kortom: geen probleem dat de EHBO niet meer in Venray zit? "Nou, ik zou het liefste hier in Venray een EHBO hebben. Maar dan wel een van een hoog niveau. Doe mij maar een goede EHBO met adequate hulpverlening via huisartsenpost en ambulance. En als die dan in Venlo is, dan is mij dat liever dan een eigen EHBO in Venray die mankementen vertoont. Die niet doet wat mensen daarvan mogen verwachten. Maar ik snap het wel: Venraynaren vinden het vervelend om naar Venlo te moeten. Daar komen de verschillen tus sen dorp en stad om de hoek kijken. In het Venrayse ziekenhuis kwam je bekenden tegen en kende je de zuster. In Venlo ken je nie mand en moet je een nummertje trekken. Dat blijft lastig." Wat vindt u van de nieuwe huisartsenpost in Venraydie niet meer bij het ziekenhuis zit? "Waar ik blij om ben, is dat er een Venrayse combinatie is van huis artsenpost, ambulancevoorziening en apotheek. Die combinatie zorgt voor een 24-uurs bereikbaarheid. Er is nu een plek waar men sen terecht kunnen met acute problemen. En als ze daar merken dat ze op de EHBO moeten zijn, dan is die ambulance ter plekke. Dat zorgt voor helderheid voor de inwoners van Venray. Het maakt niet zoveel uit waar die huisartsenpost precies zit, dat had van mij ook bij het ziekenhuis gemogen, als het voor de Venraynaren maar dui delijk is. Belangrijk vind ik, dat de partijen de ketenzorg goed rege len. Dat is wat anders dan dat ze per se bij elkaar onder een dak moeten zitten. Het is een kwestie van met elkaar samenwerken, en daar heb ik altijd op aangedrongen. Mij gaat het om de kwaliteit van de integrale zorg. Er zit verschil tussen huisartsenzorg en zieken huiszorg. Die aansluiting moeten ze goed regelen. De huisarts is, na de patiënt zelf, de regisseur van de zorg. Ik heb wel wat zorgen over die aansluiting, en daar hamer ik ook op. Leg de nadruk op de samenwerking. Kijk, iedereen doet zijn werk goed, daar ben ik van overtuigd. Het gaat er mij om dat ze dat dan ook optimaal op elkaar afstemmen." Deze pagi Stichting I ina's zijn gemaakt in opdracht van de Behoud Basiszorg Ziekenhuis Venray. Redactie en eindredactie: Centennial Communicatie - Venray Eric Willemsen Vormgeving: bureauLEO - Venray Fotografie: Hans van der Beele - Sevenum portretten: aangeleverd door geïnterviewden Mathieu Emonts is wel voor de afgevaardigden uit Venray die in onze raad zaten. Het was lastig, maar we wisten dat dit de juiste weg was. De spoedeisen de hulp met alle bijbehorende faciliteiten was in Venray op termijn niet te behouden. De sluiting is zelfs sneller gekomen dan aanvan kelijk gedacht." Wat is uw rol als wethouder in de discussies rond de regionale gezondheidszorg? "Ik draag geen directe verantwoordelijkheid. Wel heb ik de taak om zorgpartijen erop aan te spreken dat hun voorzieningen voor de inwoners van Venray op maat zijn. Dat er een goed zorgniveau is qua verscheidenheid en bereikbaarheid. De beste zorg voor Venray, dat hoeft niet per se in Venray te zijn. Als het ziekenhuis zegt: we gaan reorganiseren en dat heeft gevolgen voor de voorzieningen in Venray, dan ben ik de partner van de Venrayse bevolking die opkomt voor haar belangen. Dan praat ik dus namens 40.000 inwo ners. Maar in directe zin kan ik niets afdwingen." Krijgt u alle informatie van de diverse zorgpartijen uit eerste hand? "Het is niet zo dat ontwikkelingen in de zorg voor mij geheim wor den gehouden. Wel heeft de zorg een heel eigen dynamiek. Daarin spelen allerlei processen waar ik ook niet altijd de vinger achter krijg. Die processen hebben niet altijd met zorg te maken, maar ook met verhoudingen. Kijk je naar de verhouding tussen ziekenhuis, ambulance en huisartsen, dan spreek ik die partijen aan op hun ver antwoordelijkheden in het kader van de integrale ketenzorg, van de samenwerking. Daar zitten wel eens belangenverschillen. Veel pro cessen in de zorg gaan nu eenmaal twee stappen vooruit, en dan weer een terug. Dat is in Venray niet anders. Wel dring ik er bij de partijen altijd op aan om aan de bevolking uit te leggen waar ze mee bezig zijn. Leg uit wat je doet en waarom je dat doet. Dat is niet altijd even goed gebeurd in de afgelopen jaren." Wat vindt u van de ontwikkeling van de ziekenhuiszorg in de regio sinds 2000? "Een aantal functies is uit Venray verdwenen: moeder-kind-zorg, Eerste Hulp en intensive care. Ik vind het nog steeds heel lastig dat het zo gegaan is. Maar ik denk wel dat het past in de ontwikkeling van de medische technologie en het kunnen organiseren van de spe cialistische zorg. Die moet je concentreren. Ziekenhuizen fuseren om alle specialistische en technologische ontwikkelingen te kunnen bijbenen. Dat vind ik een goede zaak. De zorg is in technische zin vele malen beter geworden. Of de zorg in termen van vertrouwd heid en nabijheid ook de kwaliteit heeft die ze voorheen had, dat kun je betwijfelen. Maar dat geldt voor de hele samenleving. Op alle terreinen zie je oude zekerheden verdwijnen. De zorg vormt daar op geen uitzondering. De nabijheid van zorg is geen garantie voor de beste kwaliteit van die zorg. Maar door het verloren gaan van de nabijheid, is de kwaliteit van de zorg in de beleving van de mensen achteruit gegaan. Maar kijk bijvoorbeeld eens naar de ambulance- Wat vindt de cliëntenraad van de manier waarop het wegvallen van die spoedeisende hulpverlening is opgevangen? "De Provincie heeft indertijd bemiddeld en onderzoek laten doen naar alternatieven. Daaruit is een ziekenhuispost voortgekomen. Maar die had in deze vorm geen toegevoegde waarde. Het had alleen wat kunnen worden als huisartsen, ambulance en ziekenhuis dit samen hadden opgepakt. De vraag blijft in hoeverre zo'n post logistiek goed bereikbaar was geweest. Dat huisartsen en ambulan ce nu hebben gekozen voor een locatie aan de Leunseweg is niet alleen omdat ze per se weg wilden bij het ziekenhuis. Voor de bereikbaarheid van de regio lijkt dit een betere plek. Als de kwali teit wordt gegarandeerd, zou dit een positieve ontwikkeling kunnen zijn." Juicht de cliëntenraad deze ontwikkeling toe? "Nee, ik vind het een gemiste kans dat de samenwerking tussen zie kenhuis, huisartsen en ambulance niet tot stand is gekomen. Maar ik denk dat elke partij haar eigen redenen had om het anders te willen. De huisartsen zeggen dat er geen meerwaarde aan zat om bij het ziekenhuis te blijven. De Raad van Bestuur en het management team van VieCuri hadden weer andere redenen om huisartsen en ambulance wél binnen boord te willen houden. Er zou dan altijd een ambulance klaar staan. Voor het geval er in het Venrayse ziekenhuis iets gebeurt, zou je dan meteen naar Venlo kunnen rijden. En ver geet niet dat op zo'n ambulance een hooggekwalificeerd medisch team zit. Prima als je dat voor je deur hebt staan. Dat zou ook voor de cliënten van het Venrayse ziekenhuis beter zijn geweest. Als cliëntenraad hebben we dat ook kenbaar gemaakt, net als de Raad van Bestuur. Maar de huisartsen hebben toch anders beslist. Bij het ziekenhuis blijven zou voor hen geen betere kwaliteit hebben opge leverd. Ja, bijvoorbeeld röntgenapparatuur zou sneller ter beschik king staan, maar snelheid telt pas echt als de ambulance moet uit rukken, en die moet in elk geval toch naar Venlo rijden." Maakt de cliëntenraad zich zorgen om de ketensamenwerking in de Noord-Limburgse zorg? "Concurrentie is er altijd geweest. Doet een huisarts een hechting zelf of stuurt hij de patiënt door naar het ziekenhuis? Ik heb zelf beginjaren negentig in Horst, waar de polikliniek toen werd afge bouwd, geprobeerd een huisartsenpost met extra voorzieningen van de grond te krijgen. Een paar huisartsen dachten positief mee, maar anderen niet. En dan is het snel einde verhaal. Huisartsen vormen een beroepsgroep die niet zo makkelijk op één wagen te krijgen is. Maar dat is geen typisch verschijnsel van deze regio. De financie ringsstromen hebben altijd geleid tot een tweedeling tussen eerste en tweedelijns zorg. Door de mogelijkheden die iedereen binnen zijn eigen lijn krijgt, zal de ketensamenwerking niet versterkt wor den. Ik denk dat het heel belangrijk is dat we een regisseur hebben die de diverse zorgpartijen in een gebied bij elkaar brengt. Ik kan niet zeggen wie die rol op zich zou kunnen nemen. Het moet een onafhankelijk iemand zijn, die boven de partijen staat en die zijn sporen heeft verdiend." van de gemeente Venray. Tot zijn portefeuille behoort onder meer de ketenzorg op het gebied van wonen, zorg en welzijn. Hij heeft alle begrip voor de maatschappe lijke onrust over de veranderingen in de Noord-Limburgse zieken huiszorg in de afgelopen jaren. Maar, zo stelt hij: "De nabijheid van zorg is geen garantie voor de beste kwaliteit van die zorg." Harrie Peerbooms is voorzitter van de cliëntenraad van VieCuri. De zeven leden tellende raad geeft gevraagd en ongevraagd advies aan de Raad van Bestuur van het ziekenhuis. De cliëntenraad had liever gezien dat huisartsen en ambulance in het ziekenhuis onderdak hadden gekozen. "Een gemiste kans. Maar elke partij had haar eigen redenen om het anders te willen." De indertijd pas opgerichte cliëntenraad stemde in het jaar 2000 in met de omstreden reorganisatieplannen voor het ziekenhuis in Ven ray. Hoe kijkt u daarop terug? "Er was toen sinds kort een wettelijke verplichting voor ziekenhui zen om een cliëntenraad in te stellen. Maar ook voor de reorganisa tie, De Oversteek genoemd, was het belangrijk voor de directie van het ziekenhuis Venlo/Venray om een cliëntenraad te hebben. Ener zijds om advies in te winnen, maar ook als legitimatie voor die plan nen. Een van de meest negatieve elementen uit die tijd is dat er te weinig werd gecommuniceerd naar de bevolking. Als het ziekenhuis eenzelfde reorganisatie nóg eens zou moeten doen, zou het dat heel anders aanpakken. De angst was destijds dat communicatie tégen het ziekenhuis zelf zou werken. Op dat punt kunnen zij zich nog ver beteren: uitleggen waarmee ze bezig zijn. Het is nog steeds een naar binnen gerichte cultuur. Terwijl de reorganisatie gewoon noodzake lijk was. Vanuit medische en financiële overwegingen. Bovendien hadden de Raad van Bestuur en de Raad van Toezicht nooit de bedoeling om het Venrayse ziekenhuis te sluiten, integendeel. Her verdelen van functies, en zelfs uitbreiden waar mogelijk, was het plan. Sluiting was nooit aan de orde. Alleen kwam dat niet naar bui ten. Het was geen afbraak, maar een nieuwe opbouw. Daarom stem de de cliëntenraad in met het proces, op voorwaarde dat we bij elke volgende stap nauw betrokken zouden worden. Dat was geen mak kelijke beslissing. Niet eens voor mij persoonlijk als voorzitter, maar

Peel en Maas | 2007 | | pagina 22