1
k.
Huisarts
Venray"
voor Venray
"Een gemiste kans dat
partijen niet samenwerken"
PEEL EN MAAS
Donderdag 14 juni 2007 - Pagina 22
RAV
RAV Limbur
Noord
Colofon
W—
ACUTE ZORG IN VENRAY: SNEL BETER GRAAG!
Volgende week opent de nieuwe huisartsenpost (HAP) in Venray
zijn deuren. Niet bij het ziekenhuis zoals u waarschijnlijk zou ver
wachten, maar aan de Leunseweg.
Het feitelijke vertrek van de HAP bij het ziekenhuis is de jongste
ontwikkeling op het gebied van de acute-zorgverlening in de regio
Venray. Sinds de gefuseerde ziekenhuizen van Venlo en Venray in
2000 gingen reorganiseren, is er voor patiënten in de regio Venray
het nodige veranderd. Prima als de kwaliteit en toegankelijkheid
van de zorg daar beter van worden, maar bij lang niet alle ontwik
kelingen heeft het belang van u als inwoner - en mogelijk patiënt -
voorop gestaan.
Juist dat belang van de inwoners van deze regio is waarvoor de
Stichting Behoud Basiszorg Ziekenhuis Venray de afgelopen zeven
jaar is opgekomen. Want medische zorg zou altijd primair op die
patiënt gericht moeten zijn, of het nu gaat om de eerstelijns (huis
artsen) of tweedelijns (ziekenhuizen) zorg. Alle partijen dienen dat
zelfde belang na te streven en daarop ook hun onderlinge samen
werking af te stemmen. Patiënten zijn immers gebaat bij een opti
maal functionerende zorgketen.
Juist daarom betreuren wij het dat de HAP in Venray, en vooralsnog
ook in Venlo, niet meer bij het ziekenhuis is ondergebracht. Sinds
het verdwijnen van de intensive care en daarmee de eerste hulp
afdeling uit het Venrayse ziekenhuis, moeten patiënten met ernstige
complicaties in Venlo worden behandeld. Maar veruit de meeste
patiënten die een HAP of eerste hulp-afdeling bezoeken, hebben
niet zulke complexe behandelingen nodig. Een acute-zorgpost met
medium-care in Venray, waar ziekenhuis en huisartsen samenwer
ken, was in onze ogen dan ook de best mogelijke oplossing geweest
in het belang van de patiënt.
Uiteraard juichen wij toe dat huisartsen en ziekenhuis elkaar op een
ander terrein dan de acute zorg wél hebben gevonden. Er zijn
onlangs afspraken gemaakt op het gebied van diagnostiek en chro
nische zorg. Die samenwerking is echter gebaseerd op een "inventa
risatie in de markt" en een "zakelijke onderhandeling". Daaruit
mag worden afgeleid, dat de belangen van beide partijen naar
bevrediging zijn vastgelegd. De vraag of ook de belangen van de
inwoners van deze regio bevredigend zijn vastgelegd, blijft onbeant
woord. Daarvoor zou inspraak van de inwoners structureel geregeld
moeten zijn. En dat is tot op heden nog niet het geval.
Die stem van de inwoners wordt niet structureel gehoord. Dat heb
ben de afgelopen zeven jaar wel aangetoond. Zeven jaren waarin
wij als Stichting Behoud Basiszorg Ziekenhuis Venray veel hebben
bereikt. Het ziekenhuis in Venray bestaat nog steeds - en heeft er
zelfs specialisaties bij gekregen. Andere afdelingen zijn verhuisd
naar Venlo, wat wel eens lastig kan zijn, maar wat voor de kwaliteit
van de zorg in veel gevallen wel de beste oplossing was. We zijn erg
benieuwd naar uw mening over de toestand én de toekomst van de
acute-zorgverlening in deze regio. We hebben Centennial Commu
nicatie gevraagd alle bij deze zorgverlening betrokken partijen aan
het woord te laten. Zakelijk en objectief. Op deze pagina's leest u
interviews met deze tien partijen: de Raad van Bestuur, de medische
staf en de cliëntenraad van VieCuri, Cohesie en HuisArtsenPosten
Noord-Limburg, de Regionale Ambulance Voorziening, zorgverze
keraar VGZ, het Huis voor de Zorg, de gemeente Venray en de pro
vincie Limburg, en onze Stichting. Naast deze pagina's in Peel en
Maas gaat dezer dagen de website www.bbzv.nl de lucht in, waar u
van harte bent uitgenodigd om uw reactie te geven. Bovendien
vindt u daar historische en actuele informatie. Ook verschijnt er bin
nenkort een flyer met de kernzaken op een rij, en komen er pro
gramma-items op lokale en regionale RTV-stations. U zult zien dat
de meningen uiteenlopen. Dat deden ze zeven jaar geleden al, dat
doen ze nog, en dat zullen ze altijd wel blijven doen. Belangrijk is
dat bij alle partijen de bereidheid blijft bestaan om die meningsver
schillen te overbruggen, de samenwerking verder te verbeteren en
in de toekomst dat te doen wat het beste is - het beste voor u als
inwoner van deze regio welteverstaan.
Het bestuur van de Stichting Behoud Basiszorg Ziekenhuis Venray
Theo Michiels voorzitter
Charles de Vilder (secretaris)
voorziening. Dat zijn niet meer de ambulances van tien jaar gele
den, dat zijn bijna rijdende intensive cares. Bij hartkwalen word je
eerst gestabiliseerd en pas daarna ga je naar het ziekenhuis. Dat was
tien jaar geleden wel anders. Toen moest je zo snel mogelijk naar de
EHBO worden gereden, want daar werd je gestabiliseerd. Dat is
een heel belangrijk verschil. Bovendien zijn de aanrijtijden sterk
verbeterd."
Kortom: geen probleem dat de EHBO niet meer in Venray zit?
"Nou, ik zou het liefste hier in Venray een EHBO hebben. Maar dan
wel een van een hoog niveau. Doe mij maar een goede EHBO met
adequate hulpverlening via huisartsenpost en ambulance. En als die
dan in Venlo is, dan is mij dat liever dan een eigen EHBO in Venray
die mankementen vertoont. Die niet doet wat mensen daarvan
mogen verwachten. Maar ik snap het wel: Venraynaren vinden het
vervelend om naar Venlo te moeten. Daar komen de verschillen tus
sen dorp en stad om de hoek kijken. In het Venrayse ziekenhuis
kwam je bekenden tegen en kende je de zuster. In Venlo ken je nie
mand en moet je een nummertje trekken. Dat blijft lastig."
Wat vindt u van de nieuwe huisartsenpost in Venraydie niet meer bij
het ziekenhuis zit?
"Waar ik blij om ben, is dat er een Venrayse combinatie is van huis
artsenpost, ambulancevoorziening en apotheek. Die combinatie
zorgt voor een 24-uurs bereikbaarheid. Er is nu een plek waar men
sen terecht kunnen met acute problemen. En als ze daar merken dat
ze op de EHBO moeten zijn, dan is die ambulance ter plekke. Dat
zorgt voor helderheid voor de inwoners van Venray. Het maakt niet
zoveel uit waar die huisartsenpost precies zit, dat had van mij ook
bij het ziekenhuis gemogen, als het voor de Venraynaren maar dui
delijk is. Belangrijk vind ik, dat de partijen de ketenzorg goed rege
len. Dat is wat anders dan dat ze per se bij elkaar onder een dak
moeten zitten. Het is een kwestie van met elkaar samenwerken, en
daar heb ik altijd op aangedrongen. Mij gaat het om de kwaliteit van
de integrale zorg. Er zit verschil tussen huisartsenzorg en zieken
huiszorg. Die aansluiting moeten ze goed regelen. De huisarts is, na
de patiënt zelf, de regisseur van de zorg. Ik heb wel wat zorgen over
die aansluiting, en daar hamer ik ook op. Leg de nadruk op de
samenwerking. Kijk, iedereen doet zijn werk goed, daar ben ik van
overtuigd. Het gaat er mij om dat ze dat dan ook optimaal op elkaar
afstemmen."
Deze pagi
Stichting I
ina's zijn gemaakt in opdracht van de
Behoud Basiszorg Ziekenhuis Venray.
Redactie en eindredactie:
Centennial Communicatie - Venray
Eric Willemsen
Vormgeving:
bureauLEO - Venray
Fotografie:
Hans van der Beele - Sevenum
portretten:
aangeleverd door geïnterviewden
Mathieu Emonts is
wel voor de afgevaardigden uit Venray die in onze raad zaten. Het
was lastig, maar we wisten dat dit de juiste weg was. De spoedeisen
de hulp met alle bijbehorende faciliteiten was in Venray op termijn
niet te behouden. De sluiting is zelfs sneller gekomen dan aanvan
kelijk gedacht."
Wat is uw rol als wethouder in de discussies rond de regionale
gezondheidszorg?
"Ik draag geen directe verantwoordelijkheid. Wel heb ik de taak om
zorgpartijen erop aan te spreken dat hun voorzieningen voor de
inwoners van Venray op maat zijn. Dat er een goed zorgniveau is
qua verscheidenheid en bereikbaarheid. De beste zorg voor Venray,
dat hoeft niet per se in Venray te zijn. Als het ziekenhuis zegt: we
gaan reorganiseren en dat heeft gevolgen voor de voorzieningen in
Venray, dan ben ik de partner van de Venrayse bevolking die
opkomt voor haar belangen. Dan praat ik dus namens 40.000 inwo
ners. Maar in directe zin kan ik niets afdwingen."
Krijgt u alle informatie van de diverse zorgpartijen uit eerste hand?
"Het is niet zo dat ontwikkelingen in de zorg voor mij geheim wor
den gehouden. Wel heeft de zorg een heel eigen dynamiek. Daarin
spelen allerlei processen waar ik ook niet altijd de vinger achter
krijg. Die processen hebben niet altijd met zorg te maken, maar ook
met verhoudingen. Kijk je naar de verhouding tussen ziekenhuis,
ambulance en huisartsen, dan spreek ik die partijen aan op hun ver
antwoordelijkheden in het kader van de integrale ketenzorg, van de
samenwerking. Daar zitten wel eens belangenverschillen. Veel pro
cessen in de zorg gaan nu eenmaal twee stappen vooruit, en dan
weer een terug. Dat is in Venray niet anders. Wel dring ik er bij de
partijen altijd op aan om aan de bevolking uit te leggen waar ze mee
bezig zijn. Leg uit wat je doet en waarom je dat doet. Dat is niet
altijd even goed gebeurd in de afgelopen jaren."
Wat vindt u van de ontwikkeling van de ziekenhuiszorg in de regio
sinds 2000?
"Een aantal functies is uit Venray verdwenen: moeder-kind-zorg,
Eerste Hulp en intensive care. Ik vind het nog steeds heel lastig dat
het zo gegaan is. Maar ik denk wel dat het past in de ontwikkeling
van de medische technologie en het kunnen organiseren van de spe
cialistische zorg. Die moet je concentreren. Ziekenhuizen fuseren
om alle specialistische en technologische ontwikkelingen te kunnen
bijbenen. Dat vind ik een goede zaak. De zorg is in technische zin
vele malen beter geworden. Of de zorg in termen van vertrouwd
heid en nabijheid ook de kwaliteit heeft die ze voorheen had, dat
kun je betwijfelen. Maar dat geldt voor de hele samenleving. Op alle
terreinen zie je oude zekerheden verdwijnen. De zorg vormt daar
op geen uitzondering. De nabijheid van zorg is geen garantie voor
de beste kwaliteit van die zorg. Maar door het verloren gaan van de
nabijheid, is de kwaliteit van de zorg in de beleving van de mensen
achteruit gegaan. Maar kijk bijvoorbeeld eens naar de ambulance-
Wat vindt de cliëntenraad van de manier waarop het wegvallen van
die spoedeisende hulpverlening is opgevangen?
"De Provincie heeft indertijd bemiddeld en onderzoek laten doen
naar alternatieven. Daaruit is een ziekenhuispost voortgekomen.
Maar die had in deze vorm geen toegevoegde waarde. Het had
alleen wat kunnen worden als huisartsen, ambulance en ziekenhuis
dit samen hadden opgepakt. De vraag blijft in hoeverre zo'n post
logistiek goed bereikbaar was geweest. Dat huisartsen en ambulan
ce nu hebben gekozen voor een locatie aan de Leunseweg is niet
alleen omdat ze per se weg wilden bij het ziekenhuis. Voor de
bereikbaarheid van de regio lijkt dit een betere plek. Als de kwali
teit wordt gegarandeerd, zou dit een positieve ontwikkeling kunnen
zijn."
Juicht de cliëntenraad deze ontwikkeling toe?
"Nee, ik vind het een gemiste kans dat de samenwerking tussen zie
kenhuis, huisartsen en ambulance niet tot stand is gekomen. Maar ik
denk dat elke partij haar eigen redenen had om het anders te willen.
De huisartsen zeggen dat er geen meerwaarde aan zat om bij het
ziekenhuis te blijven. De Raad van Bestuur en het management
team van VieCuri hadden weer andere redenen om huisartsen en
ambulance wél binnen boord te willen houden. Er zou dan altijd een
ambulance klaar staan. Voor het geval er in het Venrayse ziekenhuis
iets gebeurt, zou je dan meteen naar Venlo kunnen rijden. En ver
geet niet dat op zo'n ambulance een hooggekwalificeerd medisch
team zit. Prima als je dat voor je deur hebt staan. Dat zou ook voor
de cliënten van het Venrayse ziekenhuis beter zijn geweest. Als
cliëntenraad hebben we dat ook kenbaar gemaakt, net als de Raad
van Bestuur. Maar de huisartsen hebben toch anders beslist. Bij het
ziekenhuis blijven zou voor hen geen betere kwaliteit hebben opge
leverd. Ja, bijvoorbeeld röntgenapparatuur zou sneller ter beschik
king staan, maar snelheid telt pas echt als de ambulance moet uit
rukken, en die moet in elk geval toch naar Venlo rijden."
Maakt de cliëntenraad zich zorgen om de ketensamenwerking in de
Noord-Limburgse zorg?
"Concurrentie is er altijd geweest. Doet een huisarts een hechting
zelf of stuurt hij de patiënt door naar het ziekenhuis? Ik heb zelf
beginjaren negentig in Horst, waar de polikliniek toen werd afge
bouwd, geprobeerd een huisartsenpost met extra voorzieningen van
de grond te krijgen. Een paar huisartsen dachten positief mee, maar
anderen niet. En dan is het snel einde verhaal. Huisartsen vormen
een beroepsgroep die niet zo makkelijk op één wagen te krijgen is.
Maar dat is geen typisch verschijnsel van deze regio. De financie
ringsstromen hebben altijd geleid tot een tweedeling tussen eerste
en tweedelijns zorg. Door de mogelijkheden die iedereen binnen
zijn eigen lijn krijgt, zal de ketensamenwerking niet versterkt wor
den. Ik denk dat het heel belangrijk is dat we een regisseur hebben
die de diverse zorgpartijen in een gebied bij elkaar brengt. Ik kan
niet zeggen wie die rol op zich zou kunnen nemen. Het moet een
onafhankelijk iemand zijn, die boven de partijen staat en die zijn
sporen heeft verdiend."
van de gemeente Venray. Tot zijn
portefeuille behoort onder meer de ketenzorg op het gebied van
wonen, zorg en welzijn. Hij heeft alle begrip voor de maatschappe
lijke onrust over de veranderingen in de Noord-Limburgse zieken
huiszorg in de afgelopen jaren. Maar, zo stelt hij: "De nabijheid van
zorg is geen garantie voor de beste kwaliteit van die zorg."
Harrie Peerbooms is voorzitter van de cliëntenraad van VieCuri. De
zeven leden tellende raad geeft gevraagd en ongevraagd advies aan
de Raad van Bestuur van het ziekenhuis. De cliëntenraad had liever
gezien dat huisartsen en ambulance in het ziekenhuis onderdak
hadden gekozen. "Een gemiste kans. Maar elke partij had haar
eigen redenen om het anders te willen."
De indertijd pas opgerichte cliëntenraad stemde in het jaar 2000 in
met de omstreden reorganisatieplannen voor het ziekenhuis in Ven
ray. Hoe kijkt u daarop terug?
"Er was toen sinds kort een wettelijke verplichting voor ziekenhui
zen om een cliëntenraad in te stellen. Maar ook voor de reorganisa
tie, De Oversteek genoemd, was het belangrijk voor de directie van
het ziekenhuis Venlo/Venray om een cliëntenraad te hebben. Ener
zijds om advies in te winnen, maar ook als legitimatie voor die plan
nen. Een van de meest negatieve elementen uit die tijd is dat er te
weinig werd gecommuniceerd naar de bevolking. Als het ziekenhuis
eenzelfde reorganisatie nóg eens zou moeten doen, zou het dat heel
anders aanpakken. De angst was destijds dat communicatie tégen
het ziekenhuis zelf zou werken. Op dat punt kunnen zij zich nog ver
beteren: uitleggen waarmee ze bezig zijn. Het is nog steeds een naar
binnen gerichte cultuur. Terwijl de reorganisatie gewoon noodzake
lijk was. Vanuit medische en financiële overwegingen. Bovendien
hadden de Raad van Bestuur en de Raad van Toezicht nooit de
bedoeling om het Venrayse ziekenhuis te sluiten, integendeel. Her
verdelen van functies, en zelfs uitbreiden waar mogelijk, was het
plan. Sluiting was nooit aan de orde. Alleen kwam dat niet naar bui
ten. Het was geen afbraak, maar een nieuwe opbouw. Daarom stem
de de cliëntenraad in met het proces, op voorwaarde dat we bij elke
volgende stap nauw betrokken zouden worden. Dat was geen mak
kelijke beslissing. Niet eens voor mij persoonlijk als voorzitter, maar