Kinderkoor
Eige Wijsjes viert
40-jarig jubileum
"ledereen heeft wel eens
een akkefietje"
"We kunnen elkaar niet missen"
Koester uw
monument
Honderdachtentwintigste jaargang - week 20 - woensdag 16 mei 2007
Kinderkoor Eige Wijsjes uit
Ysselsteyn viert met Pinkste
ren het 40-jarig jubileum. Op
tweede pinksterdag, maandag
28 mei, presenteert het kin
derkoor zich daarbij ook aan
het grote publiek.
Het kinderkoor werd in 1967
opgericht door Anton Steverink,
toenmalig hoofd van de school. Hij
nam de leiding op zich. Organist
Gerrit Flinsenberg zorgde voor
de orgelbegeleiding. Een jaar later
nam Piet Deters dit van hem over.
Na ruim 30 jaren het kinderkoor
begeleid te hebben, heeft Jeanne
Spreeuwenberg-Deters, dochter
van Piet, in augustus 1998 zijn taak
overgenomen. In de tussentijd
heeft Jacqueline Thiessen het kin
derkoor zo'n negen jaar versterkt
met gitaarmuziek. In 1972 vertrok
Anton Steverink en zijn opvolger
was Piet van de Kolk, leraar van
de basisschool. In het jaar 2001
nam hij afscheid. Na een half jaar
kwam Ank Jacobs-Linders als diri-
gente. Maar al gauw wist ze dat
deze taak niet echt iets voor haar
was. In augustus 2002 kwam Rian
Spreeuwenberg-Hagens in haar
plaats. Ze nam afscheid van het
koor in 2006, waarna Franka Bou-
ten-Willemse haar taak overnam.
Sinds enkele jaren zingt het koor
niet alleen in de kerk. Ze laten
hun vrolijke klanken tegenwoor
dig ook in bijvoorbeeld zorgin
stellingen horen. Het plezier dat
de bewoners en de kinderen hier
aan beleven is geweldig. Ook zin
gen zij al een aantal jaren op het
Engelse kerkhof. Hoe dankbaar
de aanwezige Engelse gasten dan
zijn is fantastisch. Het ledenaantal
wisselt van jaar tot jaar. Meestal
zijn het kinderen van groep 5 tot
en met groep 8. Als het nieuwe
schooljaar begint, dan begint ook
voor het kinderkoor uit Ysselsteyn
weer een nieuw jaar. Kinderen uit
groep 8 verlaten het koor meest
al, maar uit groep 5 komen weer
nieuwe leden die zich aansluiten
bij de Eige Wijsjes. Een nieuw jaar,
nieuwe kinderen, dus het oefenen
begint weer van voren af aan. Op
dit moment bestaat het kinder
koor uit 22 leden.
Tijdens de pinksterdagen staat
het kinderkoor stil bij het 40-jarig
jubileum, waarbij voor de kinde
ren een leuk programma in elkaar
is gezet. Voor de kinderen begint
het op eerste pinksterdag met de
generale repetitie. Hierna gaan
ze met z'n allen naar het JOC in
Ysselsteyn waar ze nog een gezel
lig programma hebben dat ook in
het teken zal staan van muziek, 's
Avonds gaan ze hopelijk op tijd
slapen want 's morgens is het
weer vroeg dag.
Rond 10.30 uur worden alle
kinderen en begeleiding op
maandag 28 mei weer opgehaald
waarna om 11.00 uur het pro
gramma begint voor iedereen
die het maar wil horen maar ook
zeker wil zien. Om 11.00 uur is er
uit dankbaarheid een heilige mis
in de Odakerk in Ysselsteyn. Tij
dens deze mis zullen de oud-leden
met weemoed terug denken aan
hun tijd bij het koor. Er worden
namelijk enkele liedjes uit de
oude doos gezongen maar ook
nieuwe liedjes die speciaal voor
deze dag zijn geschreven. Na de
mis is iedereen van harte welkom
in de Smelehof in Ysselsteyn, waar
het feestprogramma om ongeveer
13-00 uur zal worden voortgezet.
Voor de inwendige mens zal er
voldoende te krijgen zijn, zodat
u rechtstreeks mee kunt gaan. De
entree is overigens gratis. Tijdens
dit programma zal de hele levens
loop van het koor voorbij komen.
Van de oud-begeleiding tot het
jaarlijks uitstapje. Alle teksten zijn
geschreven door de begeleiding
van het koor op melodieën die u
beslist bekend in de oren zullen
klinken. Laat u verrassen en feest
gezellig met het koor mee. U zult
beslist niet stil kunnen blijven zit
ten. Eige Wijsjes hoopt ook vele
oud-leden te mogen begroeten.
Want of ze nu een jaar of 40 jaar
geleden bij het koor zijn geweest,
ze zijn allemaal in het programma
verwerkt.
Gouden bruidspaar Raijmakers in Oostrum
Gouden bruidspaar Hay en Agnes Classens uit Oirlo
Ja, ze weet het nog precies:
hun eerste liefdesdans. We
schrijven 14 augustus 1955 en
Venray vierde kermis. De feest
tent bij café In den Engel was
bomvol en iedereen genoot
met volle teugen van de gezel
ligheid. Zo ook de jonge twin
tigers Piërre Raijmakers en
Mien Janssen, die 52 jaar na
die eerste romantische dans
nog steeds samen zijn en vijf
tig jaar geleden in het huwe
lijksbootje stapten. Op vrijdag
18 mei vieren Piërre (73) en
Mien (72) Raijmakers-Janssen
hun gouden bruiloft in fami
liekring.
Pierre zag het levenslicht inTien-
ray. Het gezin Raijmakers bestond
uit vader, moeder en vijf kinderen.
Als puber verhuisde Piërre naar
Roggel, waar hij vanwege ziekte
van zijn moeder bij een tante
ging inwonen. Zijn vader had in
die jaren een slagerij, maar Piërrë
ging, na zijn militaire dienstplicht
vervuld te hebben, in Venray aan
de slag als elektricien. Gelukkig
maar, want wellicht dat hij anders
nooit zijn grote liefde Mien had
ontmoet. Mien, een rasechte Ven-
rayse, groeide op in een gezin met
elf kinderen. De familie Janssen
woonde in het buurtschap Lull en
vader was vroeger buschauffeur
en later verzekeringsagent.
Net als talloze andere gezin
nen in Nederland hadden ook de
families Raijmakers en Janssen het
zwaar tijdens en na de oorlogsja
ren. Kermissen waren na WOU
een leuk uitje, ook voor Mien en
Piërre. De vrouw des huizes had
halverwege de jaren vijftig al lan
ger een oogje op die jongeman uit
Tienray. Elektricien Pierre fietste
in die periode bijna dagelijks aan
het ouderlijk huis van Mien aan
de Stationsweg in Venray voorbij.
"Piërre werkte toen op St. Servaas.
Ik probeerde al langer zijn aan
dacht te trekken, maar hij groette
nooit terug", weet Mien nog pre
cies. "Daar is later gelukkig wel
verandering in gekomen." Ze zegt
het met een lach, en ook Piërre
grijnst.'Tk weet dat echt niet meer,
maar het is ook al zo lang geleden."
Dat ze ruim anderhalf jaar later
elkaar het jawoord gaven, op 16
mei 1957 in het gemeentehuis en
twee dagen later in de kerk, kan
hij zich nog wél goed herinneren.
"We gingen daarna in een huis aan
de Stationsweg wonen, tegenover
de kapel."
Eind 1961 verhuisden de twee
samen met hun vier kinderen
naar een nieuw huis aan de Val-
kenkampstraat in Oostrum waar
Piërre en Mien een rijschool
begonnen en nog altijd wonen.
Beiden vertellen dat ze hebben
genoten van die tijd. Want ze run
den het bedrijf samen, ook Mien
leerde de jongens en meisjes de
fijne kneepjes van het autorijden.
Het echtpaar had op een gegeven
moment zelf een aantal mensen in
vaste dienst als rij-instructeur."Die
rijschool hebben we tot begin
jaren tachtig gehad", zegt Mien.
"Een heel mooi beroep", vindt
Piërre. "Vooral door het contact
met de mensen." Hoeveel automo
bilisten in spe ze beiden in hun
lesauto's hebben gehad, weten ze
niet precies. "Duizend", zegt Piër
re. "Nee, veel meer", weet Mien.
"Ik heb de pasfoto's bewaard van
alle mensen die bij ons lesten en
in Venlo moesten afrijden. Dat zijn
er veel meer dan duizend."
Mien is net als haar vader een
echt verenigingsmens. In tegen
stelling tot Piërre, die weinig van
drukte moet hebben. Het is dan
ook niet verwonderlijk dat het
houden van paarden en pony's
jarenlang zijn grote hobby was.
In Oirlo had het gezin een stuk
grond gekocht, waar Piërre vaak
te vinden was. Zeker nadat ze
stopten met hun rijschool, toog
hij vaak naar de wei en de stal in
Oirlo om zijn dieren te verzorgen.
In die jaren was hij ook lid van de
ruiterclub in Oirlo."Ik kon uren in
de wei staan, zonder iets te zeg
gen. En weet je wat het mooie is:
die paarden zeggen niks terug.
Heerlijk rustig was dat."
Mien zit momenteel nog altijd
in het bestuur van de plaatselijke
KBO en was in het verleden ook
actief in het bestuur van de vrou
wenbond. Zij kient, kaart en puz
zelt graag. Piërre is niet zo'n gezel
schapsmens, hij kan zich prima
in zijn eentje vermaken en klust
regelmatig in de garage. Beiden
houden wel van wandelen. Als
het een beetje weer is maken ze
samen een ommetje. En ook kijken
ze altijd uit naar de komst van hun
acht kleinkinderen. Pierre vertelt
met glinsterende pretogen dat ze
onlangs samen met een groot deel
Het gouden bruidspaar Piërre
en Mien Raijmakers-Janssen.
van de familie in Disneyland Parijs
waren. "Ik moest van de kleinkin
deren overal in. Prachtig was dat,
die kinderen hebben zo'n plezier
gehad." En opa en oma ook, zo
blijkt uit hun enthousiaste verhaal
over de reis.
En dan tot slot de hamvraag.
Wat is het geheim achter hun gou
den huwelijk? Hebben ze nog een
advies voor mensen die onlangs in
het huwelijksbootje stapten? "Het
is geven en nemen", zegt Mien
kort. "Iedereen heeft wel eens
een akkefietje", weet Piërre zeker.
"Maar je moet met elkaar overleg
gen en niet meteen weglopen als
er iets is. Dat is te gemakkelijk.
Respect voor elkaar en verdraag
zaamheid zijn heel belangrijk."
Met een heilige mis in de
kerk in Oirlo en aansluitend
een feest voor vrienden en
bekenden in het Pelgrimshuis
in Smakt vieren Hay (73 jaar)
en Agnes Classens-Versehuu-
ren (71) uit Oirlo op zaterdag
19 mei het feit dat zij vijftig
jaar geleden samen in het
huwelijksbootje stapten. En de
liefde bloeit nog steeds: "We
zouden elkaar niet kunnen
missen", klinkt het in koor.
H-Antoniusabt en Alfonsuskapel
aan de Deurneseweg 52 in Heide.
Deze kapel werd rond 1920 in
neo-gotische stijl gebouwd in
opdracht van J. Poels.Alfonsus Ver-
cauteren (schoonzoon van J. Poels)
en Antonius Poels (zoon van J.
Poels) hadden een ongeluk gehad
met een van de weinige auto s
die er toen waren. Uit dankbaar
heid voor de goede afloop heeft
toen J. Poels dit kapelletje laten
bouwen. J. Poels koos voor deze
heiligen vanwege zijn zoon en
schoonzoon die het auto-ongeluk
overleefd hadden. Daarom ook de
heiligen- Alfonsus en Antonius. J.
Poels vroeg aan de caféhouder die
daar in die tijd woonde een stuk
grond.
Dat vond de heer van Dijck
goed op voorwaarde dat dan de
kapel de zijne zou worden. De
bouwer ging daarmee akkoord en
ging aan de slag.Toen bleek dat er
geen vergunning was aangevraagd,
werd de bouw stilgelegd en J.
Poels nam burgemeester de Loo
mee naar deze plek en er mocht
weer verder gebouwd worden. Bij
het gebouwtje werd gebeden door
de buurt als iemand erg ziek was
of overleden. Bij slecht weer deed
men dat in het café. Het offergeld
ging eerst naar de Venrayse Grote
Kerk, later naar het Rectoraat in
Heide. Rond 1970 raakte het in
verval en de werkgroep zorgde in
1982 voor een flinke herstelbeurt.
De vrije academie leverde de beel
den. Het zware ijzeren geruite tra
liewerk is opengeklapt en achter
plexiglas staan de beelden. Het
hekwerk is later aangebracht en
het dak is door de eigenaar van
nu met een leien dak bedekt. Een
Antoniusbeeld van T. Litjens en
eenAlfonsusbeeld van R Hermans.
Het naamfeest ven de heilige
Alfonsus Maria de Ligouri valt op
2 augustus. Alfonsus werd gebo
ren als telg van een adellijke fami
lie uit Napels in Italië. Ondanks
een goedlopende advocaten prak
tijk besloot hij in 1726 priester
te worden. Hij werd de stichter
van de redemptoristen. Daarnaast
maakte hij in de tijd van de ver
lichting naam als moraal theoloog.
In 1762 werd hij tot bisschop
gewijd. Zijn slechte gezondheid
dwong hem te stoppen in 1775.
De heilige Alfonsus stierf in 1787.
In de kapel staat hij afgebeeld in
bisschoppelijke gewaden. Het
kerkleraarschap is uitgedrukt door
de ganzenveer, en zijn kloosteror
de door het regelboek .De heilige
Antonius is in de volksdevotie de
boerenpatroon en de beschermer
van het vee. Veel kerken zijn aan
hem toegewijd, in Venray alleen al
zes kapelletjes. Als Patriarch van
de kloosterorden staat hij meestal
afgebeeld in een habijt. Het T-
kruis, als enige atribuut, dat niets
anders is dan een krukstaf, die
hij tijdens zijn voetreizen bij zich
had. De Heilige Antonius is 105
jaar oud geworden, zijn feestdag is
27 januari. Het kapelletje is sinds
1973 tot op heden, eigendom van
de fam. J.Vroomen die toen de
grond en het daarbij behorende
kapelletje van de familie van Dijck
hebben gekocht, en ook tot nu
toe het kapelletje verzorgen.
Reageren kan via het Secretari
aat Stichting Venray Monumentaal,
p/a Groene Hart 7, 5801 ML in
Venray, E-mail venraymonumen-
taal@kpnplanet.nl.
"Ze viel toen al voor mij op de
knieën." Hay Classens, geboren in
Oirlo, lacht als de eerste ontmoe
ting met Agnes, een meisje uit Leu
nen, ter sprake komt. "Ik bracht
samen met de pastoor met de
auto de communie naar de zieken.
Agnes fietste naar school.Toen wij
langs kwamen knielde zij naast
haar fiets voor de pastoor. Zo ging
dat toen. Vanaf die tijd heb ik haar
in de gaten gehouden." Classens
lacht opnieuw, zoals het gouden
bruidspaar graag en veel lacht.
Ze genieten samen nog iedere
dag van het leven in hun mooie
woning in het centrum van Oirlo.
Op een fancy-fair in Oirlo sloeg
de vonk echt over. Hay bracht haar
voor het eerst naar huis en daarna
zagen ze elkaar vooral op de zon
dagen. Na enkele jaren gaven ze
elkaar uiteindelijk het jawoord.
Het jonge paar kocht een huis in
Oostrum waar ze anderhalf jaar
woonden. "Het plan was om in
Oostrum een kuikenbroederij te
beginnen. Toen dit niet lukte, zijn
we teruggegaan naar Oirlo", aldus
Agnes. Ze verhuisden naar de
Castenrayseweg en hadden daar
aan huis een kuikenbroederij en
bedrijf dat zich bezighield met
de opfok van jonge hennen. Het
was vooral een tijd van keihard
werken. Vaak tot een, twee uur 's
nachts. "Maar het was ook hart
stikke gezellig. Als we klaar waren
dan werden er eieren gebakken
en werden er moppen getapt."
Tijd om op vakantie te gaan was
er nauwelijks. De zorg voor het
bedrijf slokte alle energie op. Hay:
"Je hebt toch te maken met leven
dig goed. Dan ga je niet zo snel op
vakantie." "Bovendien was er de
zorg om de kinderen. Met carna
val, kermis en andere activiteiten
in het dorp waren we wel altijd
present", vult Agnes aan. Hay en
Agnes kregen vijf kinderen, drie
zoons en twee dochters. Alle drie
de zoons gingen aan de slag in het
familiebedrijf.
De bedrijfsmatige activitei
ten weerhielden Hay en Agnes
Classens er niet van om midden
in het dorpsleven te staan. Zo
speelde Hay dertig jaar trompet
bij muziekvereniging Ons Genoe
gen. Verder voetbalde hij in de
jeugd en later het veteranenteam
(waarvan hij medeoprichter was)
van voetbalvereniging DIS. Maar
hij was vooral supporter van de
Oirlose voetballers. Hij had daar
naast al vroeg zijn hart verpand
aan het biljartspel. "De ouders van
een kameraad hadden café Drab-
bels aan het spoor. De oudjes gin
gen dan in het café kaarten en wij
biljarten." Hij glundert, biljarten is
nog steeds zijn lust en leven. Hij
speelde voor Ons Plezier libre in
de A-klasse. Nu is hij nog steeds
actief bij de 50-plussers van Onder
Ons in Oirlo. En daarvoor hoeft hij
niet ver van huis te gaan. Achter
in de tuin van hun woning is een
heuse biljartzaal aangelegd waar
de biljarters geregeld hun kunsten
vertonen. Agnes Classens is veer
tig jaar lid geweest van de afdeling
Oirlo van de Vrouwenbond. Ver
der zwemt zij al meer dan veertig
jaar trouw een keer per week. Ze
is verder lid van het dames zang
koor, bezoekt trouw de repetities
op maandagavond en zingt vaker
in het weekend met het koor.
Al twintig jaar fietsen ze samen.
Agnes: "Dan zetten we de fietsen
op de auto en gaan iets verder
weg. We zoeken ons dan prachtige
routes uit die we fietsen."
Niet helemaal gepland waren ze
ook zo'n tien jaar 'uitbaters' van
jeugdsoos 't Kelderke, een begrip
in Oirlo. "De oudste zoon en doch
ter waren in de leeftijd van 16 tot
20 jaar. Voor hen was er eigenlijk
weinig te doen. Vandaar dat we in
de kelder van ons bedrijf aan de
Boddenbroek een jeugdsoos zijn
we begonnen. In 't Kelderke is
ook de Kelderband ontstaan, die
groep heeft daar altijd geoefend."
Tijdens een reünie enkele jaren
geleden kwamen bij velen de her
inneringen van toen weer boven.
"Een man uit Overloon gaf aan dat
Hay en Agnes Classens zijn
vijftig jaar getrouwd.
hij desnoods te voet naar Oirlo
was gekomen. Hij wilde de reünie
voor geen goud missen. In 't Kel
derke had hij zijn eerste vriendin
getroffen. Ja, in de jeugdsoos zijn
heel wat paartjes bij elkaar geko
men. Maar ik kon altijd wel een
oogje in het zeil houden", lacht
Agnes Classens.
Ze doen het tegenwoordig iets
rustiger aan. Alleen op zondag
niet, dan is het druk aan De Leng
in Oirlo. "Iedere zondag komen de
kinderen en vijftien kleinkinderen
op de koffie. En het liefste heb
ben ze dan de aardbeienvlaai van
oma. Heerlijk in de zomer, met z'n
allen naar buiten. Dan kunnen we
genieten. Maar dat doen we altijd."
EL EN
MAAS
