f
Het bleef altijd aan
Nelly beste kok van Meerlo
Koester uw
monument
Nekaf Trophy
in Geijsteren
Stop discriminatie
in Nederland
'-r v
ff
ff
f.
ff
ff
Honderdachtentwintigste jaargang - week 17 - donderdag 26 april 2007
Gouden bruidspaar Herman en Mien Wijnhoven-Peeters
Op vrijdag 27 april is het pre
cies vijftig jaar geleden dat Her
man Wijnhoven (71 jaar) en Mien
Peeters (69 jaar) in het huwelijks
bootje stapten. Dit heuglijke feit
wordt die dag gevierd met een
gezellig samenzijn met familie,
vrienden en bekenden in Blerick.
Herman en Mien leerden elkaar
kennen in Venray. Hij zat op de
ambachtschool, zij op de huis
houdschool. Tussen de middag
slenterden de jongens door het
centrum van Venray. "We waren
echte kwajongens die naar de mei
den keken. Ik had wel een oogje
op Mien. Al snel was onder ons
jongens de vraag of ik het lef had
om achter op de fiets van Mien te
springen." Nadat hij zijn moed had
getoond en daadwerkelijk voor
de eerste keer achter op de fiets
was gesprongen, bleven beiden
elkaar zien. En was het 'aan'. Mien
was toen veertien jaar. Het prille
geluk werd al meteen op de proef
gesteld. "Van mijn ouders moest
ik met mijn zussen naar Noord-
wijkerhout. Daar hebben we drie
jaar gewoond en gewerkt in een
psychiatrische inrichting."Op haar
zeventiende keerde ze terug naar
Venray. "Maar we hebben altijd
contact gehouden", zegt Herman
niet zonder trots. "Het is altijd aan
gebleven."
In 1955 werd Herman Wijnho
ven opgeroepen als dienstplichtig
militair. Hij volgde de kaderoplei
ding en stond na zijn diensttijd
voor een moeilijke keuze. "Het
salaris in overheidsdienst was veel
beter dan in de burgerwereld. Ik
koos daarom voor het leger. Ik
werd eerst vrijwillig nadienen-
de en later beroepsmilitair. Als
instructeur werd ik geplaatst in
de Frederik Hendrikkazerne in
Blerick."
In 1957 stapten Herman en
Mien in het huwelijksbootje.
Anderhalf jaar woonden ze in bij
de ouders van Mien. Via defensie
■IJ |J! I[Hl
kregen ze vervolgens een huis in
Arcen aangewezen. Daar hebben
ze meer dan 30 jaar gewoond,
alvorens ze verhuisden naarVenlo.
Herman Wijnhoven had in al
die jaren een grillige carrière als
beroepsmilitair. Hij ging naar de
KMS in Weert, ging naar Oirschot,
diende anderhalf jaar vrijwillig in
Nieuw Guinea en een jaar in Suri
name. In 1975 werd hij rij-instruc-
teur/examinator in Blerick om ver
volgens in 1978 personeelszaken
te gaan op de basis in het Duitse
Rheindahlen.Via Duitsland keerde
hij weer terug in Venlo en ging
in 1991 met pensioen. Het echt
paar kreeg in die tijd een dochter
(Marijke) en een zoon (John). Her
man en Mien zijn nu de trotse opa
van zes kleinkinderen, gelijkelijk
verdeeld met drie jongens en drie
meisjes.
Met een man die als beroeps
militair werkzaam was, had Mien
Wijnhoven het niet altijd even
makkelijk. Herman: "Toen ik in de
tijd van de Koude Oorlog paraat
was in Oirschot, mocht ik een
keer per veertien dagen naar huis.
En naar Nieuw Guinea en Suri
name ben ik ook alleen geweest."
Mien Wijnhoven had in die jaren
dan ook vooral de zorg over de
beide kinderen. Later ging ze in
de gezins- en bejaardenzorg (de
tegenwoordige Thuishulp, red.)
werken. "Ik heb altijd iets in de
verpleging willen doen. Maar
omdat we zo vroeg getrouwd zijn,
was dat in die eerste jaren niet
mogelijk. Ik had de zorg over de
kinderen, dat stond toen op de
eerste plaats. Pas later ben ik in de
gezinszorg gaan werken."
Veel tijd voor hobby's bleef er
niet over. Herman Wijnhoven vol
leybalde en was later nog vier jaar
voorzitter van de Bond van Wapen
broeders afdeling Venray. Tien jaar
geleden verhuisden ze naar Anto-
niusveld in Venray. Ondanks dat ze
genoeg vrije tijd hebben, vervelen
Het gouden bruidspaar Herman
en Mien Wijnhoven.
Herman en Mien zich geen secon
de. "We wandelen en fietsen heel
veel", zegt Mien. Haar man bereidt
zich voor op de Vierdaagse van
Nijmegen. Vorig jaar wilde hij al
de 40 kilometer lopen, maar werd
hij voor het evenement getroffen
door een hartaanval. Inmiddels is
hij weer opgeknapt en voelt zich
fit als altijd tevoren. "Ik ga dit jaar
voor de 30 kilometer. Samen met
Mien ben ik nu aan het trainen.
We lopen nu vaker twintig kilo
meter in de omgeving van Venray.
Dat is heerlijk."
Gouden bruidspaar Janssen-Mooren geniet nog altijd volop van het leven
Ja, Bertus Janssen (79) kan mooi
verhalen. Prachtig vertellen over
zijn jeugd, zijn jaren als jonge mili
tair in NederlandsTndië, zijn liefde
voor kippen, zijn geboorteplaats
Meerlo en de kookkunsten van
zijn vrouw Nelly Mooren (75). Zijn
ogen stralen als hij herinneringen
ophaalt aan hun eerste avondje
uit, de groei van hun pluimvee-
bedrijf, de verhuizingen en de
geboorte van hun zes kinderen en
negentien kleinkinderen. Bertus
praat, Nelly luistert vooral. Zo is de
rolverdeling al jaren bij de twee
geboren en getogen Meerlonaren,
die op Koninginnedag maandag
30 april hun gouden bruiloft in
familiekring vieren. Peel en Maas
had een gesprek met het echtpaar
Janssen-Mooren, dat nog altijd met
volle teugen geniet van het leven.
Hij is nog altijd een onderne
mer in hart en nieren. Bertus,
zoon van Arnoldus 'Pluisbergs
Nöl' Janssen, werd in een boer
derij aan de Pluisberg in Meerlo
geboren in een gezin dat bestond
uit zeven kinderen. Vader hield
onder meer kippen en van jongs
af aan ging ook Bertus aan de slag
in het kleine boerenbedrijf. Zijn
vrouw Nelly zag enkele jaren later
op een steenworp afstand in een
boerderij aan de Veestraat het
levenslicht. Zoals gebruikelijk was
in die tijd werkte ook zij net als de
zes andere kinderen uit het gezin
Mooren mee in het kleine boeren
bedrijf. Elk dubbeltje moest in die
jaren bij de meeste Nederlandse
families omgedraaid worden en
dat was bij de gezinnen Janssen
en Mooren niet anders. Hard wer
ken, weinig verdienen. Maar toch
bewaren zowel Nelly als Bertus
goede herinneringen aan die tijd.
"Ik heb een mooie jeugd gehad",
zegt Bertus en Nelly knikt.
VER VAN HUIS
Als jonge twintiger beleefde
Bertus twee zware jaren toen hij
werd uitgezonden naar Neder
landsTndië. Nederland verzette
zich tegen de Indonesische onaf
hankelijkheid, en stuurde militai
ren om de opstand neer te slaan.
Een van die militairen was Bertus
Janssen, die van 1948 tot 1950 in
het land verbleef en zag hoe 22
kameraden uit zijn bataljon om
het leven kwamen in de oorlog.
Zelf raakte hij twee keer gewond
in het oorlogsgeweld. "Je dacht
dat je ging voor een mooie reis
naar een ver land, maar het werd
uiteindelijk heel anders, een erg
moeilijke tijd. Je zat midden in
de rimboe, ver van huis, in een
oorlog. Ook mijn broer Jeu was
in NederlandsTndië. Later, als je
ouder bent en zelf kinderen hebt,
ga je pas nadenken over wat dat
heeft betekend voor je ouders."
Na thuiskomst in 1950 begon de
zon in het leven van Bertus geluk
kig weer te schijnen. Want Nelly
Mooren verscheen al snel op het
toneel. De twee kenden elkaar
natuurlijk al langer als dorpsgeno
ten, maar tot een echt romantisch
uitje was het nog niet gekomen.
Tot die ene dansavond in 't Brug-
eind, toen Nelly Bertus ten dans
vroeg. "Voor een dameswals",
weet Nelly nog goed. "Eigenlijk
vroegen de jongens de meisjes
altijd, maar af en toe mochten de
meiden de jongens ook uitnodi
gen." Nelly koos voor Bertus en
een eerste voorzichtige stap op
weg naar een huwelijk was gezet.
"Ik heb Nelly toen voor het eerst
naar huis gebracht", grijnst Bertus.
"Maar niet tot voor de deur. Dat
kon niet in die tijd. Ik heb bij haar
vader later ook officieel de hand
moeten vragen. Dat kun je je nu
niet meer voorstellen, maar in die
tijd was dat heel gewoon."
Het was overigens niet de eer
ste keer dat ze met elkaar dans
ten, want Bertus had al langer een
oogje op die jonge Meerlose 'met
die zwarte haren en dat mooie
figuur'. Zelfs in de kerkbanken
werden de meiden door de jon
gens goed in de gaten gehouden,
zo blijkt uit de woorden van Ber
tus. "In de kerk zei ik altijd tegen
mijn vrienden: 'Die van Mooren
ziet er mooi uit en gaat weer goed
gekleed'."
HUWELIJK
Op 30 april 1957 gaven Bertus
en Nelly elkaar op respectievelijk
29-jarige en 25-jarige leeftijd het
jawoord, om daarna te verhuizen
naar de Wieringermeer, waar Ber
tus kon beginnen als knecht van
een grote boer. Ze gingen wonen
in een arbeiderswoning bij het
bedrijf en in de polder werden
ook hun eerste twee zonen gebo
ren: Noud en Martien. Na drie jaar
verhuisde het echtpaar samen
met hun twee kinderen naar de
Noordoostpolder, waar hun derde
zoon, Geert, het levenslicht zag.
Waarom weg uit Meerlo? "Er was
in die jaren in Meerlo geen geld
te verdienen, hier was niks. In de
polder kon ik twee keer zoveel
verdienen", vertelt Bertus.
Toen de twee korte tijd later de
kans kregen om naar Meerlo terug
te keren om aan de Megelsum een
Bertus en Nelly Janssen-
Mooren uit Meerlo zijn vijftig
jaar getrouwd.
eigen bedrijf op te starten, hoef
den ze niet lang na te denken. Ber
tus was altijd al een kippenvriend
geweest en samen besloten ze om
in een boerderij aan de Megelsum
aan een nieuw leven te beginnen
als ondernemersechtpaar in de
pluimveesector. In het begin hiel
den ze ook nog wat koeien, maar
vanaf dat moment stond hun leven
voor een groot deel in het teken
van de kip en het ei. In Meerlo
werd ook hun eerste en enige
dochter geboren: José, waarna
met de geboorte van Jan en Frank
het halve dozijn kinderen Jans
sen-Mooren vol werd gemaakt. In
de loop der jaren veranderde de
boerderij oude stijl in een steeds
groter en moderner pluimvee-
bedrijf, dat via de Tienrayseweg,
waar Bertus en Nelly begin jaren
zestig naast een nieuwe stal ook
een nieuwe woning bouwden, in
1972 naar de Heesweg verkaste.
In 1990 ging het hele bedrijf over
in de handen van hun oudste
zoon Noud. "Nee, dat deed geen
pijn. Helemaal niet zelfs, maar het
werd allemaal teveel voor mij. We
hadden inmiddels schat ik zo'n
driehonderdduizend kippen. Het
was een mooie tijd, ook aan de bij
eenkomsten van en de reizen met
de erg actieve regionale studie
club voor pluimveehouders denk
ik graag terug. Ik ben er trots op
we samen ons eigen bedrijf heb
ben kunnen opbouwen, maar het
is nu ook mooi om te zien dat
alles zo goed draait en dat ook
Martien en Frank met veel plezier
in het bedrijf werken."
Nelly en Bertus, die in 1992 het
Draaginsigne Gewonden ontving,
een onderscheiding die wordt
toegekend aan militairen die
onder oorlogsomstandigheden
een lichamelijke verwonding of
psychisch letsel hebben opgelo
pen, verhuisden in 1994 nog een
keer, naar hun 'droomhuis' aan de
Dorpbroekstraat in Meerlo. "Een
prachtig huis, lekker in het cen
trum", vindt Nelly. "Met deze loca
tie hebben we echt geluk gehad."
Het woord verveling kennen
Bertus en Nelly nog altijd niet. Ze
zijn beiden onder meer lid van
de ouderenvereniging en van het
ouderenkoor en het gregoriaans
koor in Meerlo. Verder 'moeten'
ze regelmatig babysitten en bren
gen ze samen ook heel wat uur
tjes door in de tuin. Bertus is ook
nog altijd lid van het CDA, terwijl
borduren al jaren een grote hobby
van Nelly is. Een andere passie
van Nelly is koken en daar geniet
Bertus met volle teugen van. Het
spreekwoord 'De liefde van de
man gaat door de maag' is zeker
van toepassing op de man des
huizes, want volgens Bertus zit
het met de kookkunsten van zijn
vrouw wel goed. "Nelly kan het
beste koken van Meerlo", grijnst
hij. Wat het geheim achter hun
huwelijk is? "We hebben het er wel
over gehad", zegt Nelly. "Maar een
echt geheim hebben we niet. We
hebben allebei altijd hard gewerkt
en kunnen het eigenlijk nog altijd
goed met elkaar en gelukkig ook
met onze kinderen en kleinkinde
ren vinden." Bertus vult aan: "Wij
luisteren goed naar elkaar als er
wat is en begrijpen elkaar. Dat is
denk ik toch nog altijd het belang
rijkste. In elk gezin gebeurt wel
eens wat, maar dan hoef je toch
niet meteen uit elkaar te gaan?
Dat is te gemakkelijk." En zo is het
maar net
Maandag 30 april vieren Bertus
en Nelly Janssen-Mooren hun 50-
jarig huwelijksfeest. Uit dankbaar
heid is er om 14.00 uur een hei
lige mis in de kerk van Meerlo.
Een woonhuis aan de Langeweg
42 inVenray. Een gemeentelijk
monument in 1948 gebouwd door
de Amsterdamse architect L. Water
man. Een rij vrijstaande woning-
wet- woningen, een zeldzaamheid
in de Nederlandse architectuur en
zeker zo kort na de oorlog toen
de woningnood groot was. Deze
woningen zijn gekenmerkt door
een afgewogen onregelmatigheid.
Dak en gevels zijn asymmetrisch
opgebouwd, met een opmerke
lijke plaatsing van schoorsteen
en gevelopeningen. De bakstenen
gevels zijn deels gepleisterd en
deels gewit. Koester uw Monu
ment! Reacties graag naar secreta
riaat SVM, Groene Hart 7,5801 SX
in Venray, e-mail venraymonumen-
taal@kpnplanet.nl.
'Z:
Afgelopen weekend vond in
de bossen rond Geijsteren de 9e
Nekaf Trophy plaats. Er waren
ruim twintig Nekafs met chauf
feurs, vrouwen en kinderen die
elkaar ontmoetten in Geijsteren.
De deelnemers kwamen uit heel
het land en de organisatie was
in handen van de Venraynaren
Bart Wessel en Sjaak jr en Sjaak sr
Hermsen, allen verwoed Nekaf-rij-
ders. Op vrijdagmiddag kwamen
de eerste deelnemers al uit het
hele land binnen. Allereerst werd
begonnen met kwartier maken,
en de tenten op te zetten. Waarna
uiteraard eikaars Nekaf geïnspec
teerd werden. Het was een keur
van Nekafs, originele maar ook
aangepaste uitvoeringen.'s Avonds
was de gelegenheid om kennis te
maken bij het kampvuur en ook
om eikaars bevindingen en uiter
aard sterke verhalen uit te wis
selen. Zaterdagmorgen werd het
noodzakelijk onderhoud verricht
waarna de groep vertrok naar
Overloon om op het crossterrein
van den Duivenbos volop de jeeps
te laten rijden. In de loop van de
avond werd er de traditionele
nachtrit verreden, het hoogtepunt
van de Trophy.
Op zondagmorgen werd er een
tourrit gemaakt door de omge
ving met daarna een statiefoto, de
uitreiking van de Trophy en een
bezoek aan het oorlogsmuseum in
Overloon. Na deze geweldige hap
pening keerde de deelnemers moe
maar voldaan terug naar huis.
Amnesty Peel Maas voert
maandag 30 april op Koningin
nedag actie in het centrum van
Venray. Er worden handtekenin
gen verzameld op petitielij sten
die aangeboden gaan worden aan
premier Balkenende.
Er wordt gevraagd voor ver
betering van de aanpak van dis
criminatie. Discriminatie is ook
in Nederland een omvangrijk
en hardnekkig probleem dat om
een effectievere aanpak vraagt.
Burgers hebben recht op meer
bescherming dan nu wordt
geboden. De bestrijding wordt
bemoeilijkt door een versnip
perde aanpak vanuit het Rijk. Veel
verschillende instanties werken
zonder goede afstemming langs
elkaar heen. De Nederlandse over
heid toont daarnaast weinig daad
kracht om discriminatie met voor
rang en effectief aan te pakken.
De registratie en vervolging van
discriminatiezaken door politie
en Openbaar Ministerie schieten
tekort. En ondanks alle toezeg
gingen heeft nog altijd slechts de
helft van de Nederlanders toe
gang tot een anti-discriminatiebu
reau. Ook maken veel gemeenten
niet of onvoldoende gebruik van
de mogelijkheden die zij hebben
om hun inwoners (beter) tegen
discriminatie te beschermen.
In het coalitieakkoord geeft de
regering aan dat 'de aanpak van
discriminatie een speerpunt zal
zijn in de komende jaren'. Priori
teitsstelling op zich is belangrijk,
maar niet voldoende. Het is van
groot belang dat de regering een
gedegen plan van aanpak ontwik
kelt om burgers beter te bescher
men tegen discriminatie. Amnesty
vraagt de Nederlandse regering:
Maak vóór het eind van het jaar
een gedegen plan van aanpak van
discriminatie op alle gronden. Pre
senteer daarin een samenhangend
pakket van maatregelen tegen dis
criminatie op alle maatschappelij
ke terreinen. Zorg dat provincies
en gemeenten gestuurd en onder
steund worden bij de bestrijding
van discriminatie. Zorg voor een
kwalitatief goede strafrechte
lijke aanpak van discriminatie, en
waarborg de continuïteit daar
van. Realiseer op korte termijn
een landelijk dekkend netwerk
van anti-discriminatiebureaus. De
stand van Amnesty Peel Maas is
te vinden bij de achteringang van
de HEMA en toegang tot de Bleek.
Laatste schooldag
Raayland College
De laatste schooldag wordt
op het Raayland College afge
sloten met het thema Wild
Wild West. Ieder jaar wordt
de laatste schooldag afgeslo
ten met een geintje om met de
school iets uit te halen.
Dit jaar wordt het anders aan
gepakt. havo-/vwo- en (voor de
eerste keer) vmbo-leerlingen gaan
gezamenlijk een feestje bouwen.
En natuurlijk worden de leraren te
grazen genomen. Deze happening
gaat gebeuren op vrijdag 11 mei.
Iedere examenleerling krijgt een
LSD-shirt. Op donderdag 10 mei
wordt er 'ingevierd' in De Schaaps
kooi. Daar zijn alleen de examen
leerlingen uitgenodigd. Op vrijdag
11 mei begint het geheel. De laat
ste schooldag wordt gehouden
op de sportvelden van de Wet-
teling, met spellen en attracties
zoals bijvoorbeeld een rodeostier.
In iedere hoek is er iets te bele
ven. Natuurlijk worden er nog
een aantal mensen uit de klassen
gehaald. Die dan wel om 13-30
uur terugkeren, 's Avonds is er
een afterparty in De Schaapskooi.
Alle examenleerlingen mogen een
introducé meenemen en natuur
lijk zijn de leraren welkom. Ook is
er een dj. Er zijn enkele LSD-com-
missies opgezet, zodat het spekta
kel soepel gaat verlopen.
Voor meer informatie zie Kreuk-
petje@hotmail.com.
Provinciaal
kampioenschap
Stratego
In Oostrum wordt op zater
dag 28 april het provinci
aal kampioenschap Stratego
gehouden. Senioren en juni
oren uit heel Nederland strij
den die dag om de provinciale
titels. Naast bekers en medail
les zijn er ook Jumbospellen
te winnen.
Het provinciaal kampioenschap
Stratego wordt gehouden door
Stratego Bond Nederland (SBN).
Het toernooi is bedoeld voor
iedereen die het spel van strate
gisch inzicht en bluf graag speelt.
Onder hen is in ieder geval de
Nederlandse kampioen senioren
Pim Niemeijer. De Stratego Bond
Nederland, verwacht dan ook dat
er veel spelers inVenray aanwezig
zijn uit Nederland, België en Duits
land. Het toernooi vindt plaats
in café/zaal Back in Oostrum en
is bedoeld voor ervaren spelers
en voor mensen die Stratego pas
hebben ontdekt en met elkaar de
sportieve strijd willen aangaan.
Er wordt gespeeld volgens het
Zwitsers competitiesysteem. Dat
betekent dat niemand voortijdig
wordt uitgeschakeld. Deelnemers
komen op het bord tegenstanders
tegen van hun eigen niveau.
Het kampioenschap begint om
10.45 uur. Inschrijven kan vanaf
10.00 uur. De prijsuitreiking is om
17.35 uur. Meer informatie is ver
krijgbaar via tel. 06-24662345 of
kijk op www.strategobond.nl.
EL EN MAAS
