BVV'27 bouwt op jeugd
TV/Sportijn zoekt
dit seizoen de aanval
Altijd fluitend de wei in
terug bij af
PEEL EN MAAS
Donderdag 31 augustus 2006 - Pagina 27
Paspoort
TV/SPORTIJN
Indeling
zaalvoetbal
Mark Maassen: "Degradatie was mentaliteitskwestie"
Nieuws uit Venray
en omgeving
leest U in
PEEL EN MAAS
Keeper Marco Rutten: "Vijfde klasse zit er voorlopig niet meer in"
De late roeping van Chris Peters en Jos Tunnissen
Coen Linskens: "Voetballen in zaal leuker dan op veld"
SEVENS
gend denken zit er bij ons nog erg in.
We moeten nu meer vooruit spelen en
druk zetten naar voren. Daar hamert
Edward steeds op. Het is een omscha
keling maar we pakken het snel op."
Thuiswedstrijd
Vrijdag 20.45 uur in De Wetteling.
Klassering vorig seizoen
Zevende plaats in eerste divisie B.
Coach
Edward Linskens (Venray) le sei
zoen.
Nieuwe spelers
Robert-Paul Hulsman, Frits Lucassen,
Martin Michels en Dick Saiimena
(eigen jeugd), Stephan Sijbers (weer
begonnen) en Saïd Yahia (Fermonia
Boys).
Vertrokken
Raymond Janssen (ZSW Oriënt Plaza)
en Bennie Kneepkens (CFE/VDL
Groep).
Selectie
Tim van den Bekerom, Niels Dekkers,
Robert-Jan Hulsman, Fred Jeuken,
Frank van Kempen, Thijs Lenders
(keeper), Coen Linskens, Frits Lucas
sen, Martin Michels (keeper), Roel
Mocking, Dick Saiimena, Gert-Jan
Spee, Stephan Sijbers, Mahbod Tah-
sini, Freek Thoone, Eric Troisfontaine
en Saïd Yahia.
Verwachting
Coach Edward Linskens: "Het doel
is promotie. We moeten bij de eer
ste vier eindigen om de play-offs te
halen."
Eerste divisie D
Amicitia (Montfort)
Arcan (Maastricht)
FCH/Decora (Heerlen)
FSG/Ben Metsers (Heerlen)
Fermonia Boys (Roermond)
In de Bende'92 (Landgraaf)
't Kesjotje (Swalmen)
ODVYerna (Maastricht)
ZW RoodWit (Kerkrade)
TV/Sportijn (Venray)
ZW Roerdalen (Melick)
ZWM/Campus (Maastricht)
Eerste klasse A
Beringe (Panningen)
't Brökske (Nederweert)
BZW (Swalmen)
Fermonia Boys 3 (Roermond)
Gallus/Café de Tijd (Venray)
De Gastronoom (Neer)
Inter'80 (Tegelen)
Lake Valley (Venray)
ZW Leunen (Venray)
Panningen (Panningen)
ZW Roerdalen 2 (Melick)
TFH/Pet's Place (Helmond)
TV/Sportijn 3 (Venray)
Venrode/Café Hulsman (Venray)
Het jaar 2006 heeft tot nu toe
weinig goeds gebracht voor Mer-
selo. De geelzwarten degradeer
den roemloos uit de vijfde klasse
G. De laatste overwinning dateert
alweer van 30 oktober 2005 (4-2
zege op VIOS). Het gevolg was een
leegloop aan spelers en als klap
op de vuurpijl stapte trainer Ger
Delauw vlak voor de start van de
voorbereiding op.
Libero Mark Maassen (23) bleef
zijn club trouw. Hij groeide in de
afgelopen jaren uit tot een belangrij
ke pion in het elftal. Het vertrek van
Ger Delauw bevreemdt hem. De trai
ner lag met het bestuur in de clinch
over de inpassing van jeugdspelers.
"Een raar verhaal. Tien minuten voor
onze eerste bespreking kregen we
het nieuws te horen. We hebben
drie heel mooie jaren onder Delauw
gehad. Maar aan de andere kant is
zo'n periode ook lang genoeg. De trai
ningen worden steeds meer hetzelfde
en een nieuwe wind kan na drie jaar
geen kwaad", vindt Maassen, die het
met zijn vertrokken trainer eens is.
In plaats van talentvolle jeugdspelers
wordt de hoofdmacht nu aangevuld
met een kwartet voetballers uit het
tweede elftal. "Die vier moeten nu
doodgedwongen weer in het eerste
gaan voetballen. Ze zouden liever 's
ochtends in een lager elftal spelen.
Terwijl de jeugdspelers er echt voor
willen gaan. In de Al staan zeker drie
goede voetballers die zo in het eerste
meekunnen. Maar om hen draait juist
het hele Al-elftal en daarnaast zijn ze
nog vrij jong ook."
Met het vertrek van Roel Biezenaar,
Nick van Hoek,Willem Koenen en Bas
Litjens heeft Merselo een flinke ader
lating ondergaan. "Ik geef ze groot
gelijk dat ze vertrokken zijn. Ze wil
len hogerop en hebben geen zin om
terug te gaan naar de zesde klasse.
Nee, ondanks het slechte jaar heb ik
er zelf niet aan gedacht om ook weg
te gaan."
Het ouderlijk huis van Mark Maas
sen aan de Merseloseweg staat tegen
woordig op Venrays grondgebied. "De
dorpsgrens is al drie keer opgescho
ven. Wij woonden in Venray, maar ik
ben in Merselo naar de lagere school
gegaan. Na het samengaan van de
jeugd van Merselo met SSS' 18 ben ik
in Venray gaan voetballen. Vanaf de
C-jeugd heb ik zeven jaar in Venray
gespeeld."
Vier jaar geleden keerde hij, samen
met Roy Swinkels, terug bij Merselo,
dat toen een kwijnend bestaan leidde
in de kelder van het amateurvoetbal.
Een jaar later kreeg de club met de
komst van het Venrayse trio Bieze
naar, Van Hoek en Koenen een flinke
kwaliteitsimpuls. Na een aanpassings
periode kwamen de successen. In het
seizoen 2004/05 werd met mooi aan
vallend voetbal het kampioenschap
binnengehaald. In de vijfde klasse was
de start nog veelbelovend. De eerste
acht duels leverden acht punten op.
Maar al heel vroeg in het seizoen
moest rechterspits Ronald Bonants
geblesseerd afhaken. Topschutter Wil
lem Koenen volgde al snel. Trainer
Ger Delauw kon nog maar zelden
over zijn gouden kampioensploeg
beschikken. Met slechts twee scha
mele puntjes uit de laatste veertien
duels volgde een roemloze degradatie.
"Het niveauverschil met de vijfde klas
se was helemaal niet zo groot", vindt
Mark Maassen. "In het begin hebben
we ook goed meegedaan. Maar na
een paar mindere duels ging het
steeds verder bergafwaarts. Het was
vooral een kwestie van mentaliteit. De
meeste spelers geloofden het wel. We
waren niet meer in staat de negatieve
spiraal om te buigen."
De jeugdafdeling van Merselo is
sinds drie jaar weer helemaal losge
koppeld van SSS'18. De naweeën zijn
nog voelbaar, want talentvolle spelers
als John Poels en Luuk Vogelsangs
bleven achter in Overloon. Terwijl zij
juist nu zeer welkome versterkingen
voor de Merselose hoofdmacht zou
den zijn.
Ondanks alle problemen van het
degradatiejaar blijft Mark Maassen
Mark Maassen: "Op het midden
veld kom ik meer aan voetballen
toe.
positief. "Vanaf de terugkeer is het
me heel goed bevallen in Merselo.
Er hangt een goede sfeer. Vooral het
kampioensjaar was schitterend." De
afgelopen seizoenen vormde Maassen
achterin een hecht koppel met Marcel
Bos. Met de comeback van Eric Baten
zal hij de liberopositie aan de routinier
overdragen. "Eric is heel rustig en kan
goed als laatste man spelen. Dat heeft
hij voor mijn komst ook altijd gedaan.
Dan kan ik opschuiven naar het mid
denveld. Daar kom je meer aan voet
ballen toe. Achterin is het toch vooral
de bal wegruimen."
Mark Maassen heeft er vrede
mee dat elftalleider Math Denissen
is gepromoveerd tot trainer. "In het
begin had ik mijn twijfels. Maar een
trainer van buitenaf is nu nog moei
lijk te vinden. Het was even wennen,
maar nu loopt het perfect. We weten
wat we aan elkaar hebben."
Sportspecial '06-'07
Twee jaar geleden draaide
BW'27 bijna een superseizoen.
De Blitterswijckse ploeg verloor
nipt de titelstrijd van Resia en
ook via de nacompetitie wisten
de geelzwarten niet te promove
ren naar de vijfde klasse. Daarna
zakte BW'27 weg in de anonieme
middenmoot van de zesde klasse.
Sterspeler Johan Speijcken ver
trok naar Volharding en het is
hoogst onzeker of de steunpilaren
Ralph en Roger Wolters komend
seizoen van de partij zijn. De twee
broers kampen met slepende
knieblessures.
Doelman Marco Rutten (25) is
reëel. Hij begint al aan zijn negende
seizoen in de hoofdmacht. Waarvan
hij drie jaargangen keepte in de vijfde
klasse. "Het zal heel moeilijk worden
op korte termijn weer te promove
ren. We missen vooral de creativiteit
van Johan en Roger. BW is maar
een Ideine vereniging. Er stromen nu
jeugdspelers door, maar het is afwach
ten hoe ze zich ontwikkelen. Als alles
meezit, kunnen we best een goed
jaar draaien. Het is belangrijk om een
goede competitiestart te maken. Als
we in het begin punten pakken dan
komen de jongere spelers er ook wat
gemakkelijker in."
Marco Rutten, geboren inWanssum
en getogen in Geijsteren, komt uit
een echte keepersfamilie. Zijn vader
Twan verdedigde jarenlang het Wans-
sumse doel. Toch was Marco liever
voetballer dan doelman geworden.
Hij zag zichzelf als een rechterspits.
Maar als vierjarige kleuter kreeg hij
een zwaar ongeluk. Bij het oversteken
van de straat voor het ouderlijk huis
werd hij geschept door een tractor. "Ik
wilde naar een vriendje rennen aan
de overkant. Ik had die tractor hele
maal niet zien aankomen. Ik kwam
onder de gierton terecht en werd een
stuk meegesleept. Verder kan ik me
er niets meer van herinneren. Ik was
direct buiten kennis."
Liefst negen maanden verbleef hij
in ziekenhuizen in Amsterdam, Nijme
gen en Venlo. Lange tijd moest hij in
een cabine liggen. Zijn rechterbeen
was verbrijzeld. Toch knapte hij weer
goed op en kon zelfs weer gaan voet
ballen. "Ach, ik heb nog geluk gehad.
En ik heb het getroffen met de dok
toren/Voetballen was en is zijn lust
en zijn leven. In Geijsteren op straat
samen met zijn maatje Constantijn
Jeuken, die via een omweg naar Ven
ray nu ook bij BW'27 speelt. Marco
Rutten zegt nauwelijks of geen hinder
van zijn handicap te ondervinden.
Zelfs de doeltrappen neemt hij met
zijn 'slechte' rechterbeen.
Omdat Geijsteren geen jeugdafde
ling kende, ging hij in Wanssum bij
de F'jes voetballen. Vanaf de C's werd
de jeugd samengevoegd met Blitters-
wijck. Hij besloot later de overstap
naar BW'27 te maken. "Ze zochten
een keeper in Blitterswijck. Eerste
doelman Teun Surminski kampte met
een schouderblessure. Ik weet nog
dat trainer Toon Knoops mij opbelde.
Het was vlak voor het derde com
petitieduel tegen HRC. Ik maakte in
Afferden mijn debuut en we wonnen
met 3-1Die wedstrijd vergeet ik nooit
meer." Vanaf die zondag in september
1998 verdedigt Rutten onafgebroken
het BW-doel. Alleen vorig jaar moest
hij door een knieblessure een aantal
duels laten schieten. Zoals het bles-
surespook wel vaker toesloeg in Blit
terswijck. Ook Johan Speijcken en
de broers Wolters zaten geruime tijd
in de lappenmand. Het resulteerde
uiteindelijk in een magere negende
plaats op de ranglijst. Zijn mooiste sei
zoen was het kampioensjaar 2000/01.
Met als goede tweede het bijna-pro-
motiejaar 2003/04. Voor dat seizoen
keerde Ralph Wolters (Volharding)
Marco Rutten: "Een goede competi
tiestart is heel belangrijk"
terug op het oude nest en Constantijn
Jeuken maakte zijn opwachting. "We
hadden toen een heel sterk team. We
draaiden uitstekend, maar verloren
op het laatst de kampioensstrijd van
Resia. En ook in de nacompetitie red
den we het niet. Dat zie je wel vaker.
Na de uitschakeling tegen Vios was de
teleurstelling enorm groot."
Marco Rutten begint aan zijn vierde
jaar van de opleiding Speco (sport,
economie en communicatie) in Til
burg. Door de week zit hij op kamers
in de studentenstad. "Maar op dinsdag
en donderdag probeer ik altijd terug
te komen om te trainen."
Hij vindt dat BW nog meer de
mouwen moet opstropen om het
vertrek van Johan Speijcken te com
penseren. "Toen Johan terugkwam
van VW wisten we dat hij niet zolang
bij ons zou blijven. Vorig jaar twijfelde
hij ook al. We hebben hem wel eens
een bierviltje onder de neus gescho
ven met een contract tot 2009. Maar
voor hem is Volharding een goeie stap
omhoog. Iedereen gunt hem dat ook.
Hij kan dat niveau aan. Op de feest
avond hebben we mooi afscheid van
hem genomen."
Een jaar of drie geleden voetbal
de Coen Linskens een potje mee
bij het zesde van Lake Valley. TV/
Sportijn stond klaar om te gaan
trainen. In die paar minuten viel
het oog van coach Paul Janssen
op het talent van Coen Linskens.
Een paar weken later werd hij
door de eerstedivisionist ingelijfd.
Linskens (25) begint nu aan zijn
derde seizoen bij TV/Sportijn.
Als Paul Janssen er toen niet had
gestaan, dan had Coen Linskens nu
wellicht nog anoniem zijn partijtje
meegeblazen in een recreantenteam
van Lake Valley. De overstap was twee
jaar geleden erg groot. Van een lagere
klasse naar de top van de eerste divi
sie. In zijn debuut jaar was TV/Sportijn
in een felle titelstrijd gewikkeld met
Malabata. Uiteindelijk trokken de Ven-
raynaren aan het kortste eind. Coen
Linskens kreeg in zijn eerste jaar nog
niet veel speelminuten. "Het spel
letje werd heel anders gespeeld dan
ik gewend was. Het tempo ligt veel
hoger en er komt veel meer tactiek bij
kijken. Ik heb het zaalvoetbal eigenlijk
opnieuw moeten leren. Vooral op de
trainingen heb ik heel veel opgesto
ken. Dan hadden ze het over allerlei
spelsystemen. In het begin wist ik
niet eens waar het over ging. Maar
door het te doen, leer je snel bij. Hoe
je moet lopen en hoe je ruimte moet
maken. Alhoewel het in de praktijk
brengen tijdens een wedstrijd onder
druk nog lastiger is."
Linskens had er vrede mee dat hij
in zijn debuutjaar veel moest toekij
ken. "Er stond een heel sterke selectie.
Dan moet je accepteren dat je minder
speelt."TV/Sportijn finishte als tweede,
waarna belangrijke spelers als Ruud
Brands, Tommy Kroes, Dennis Snijder
en Saïd Yahia naar elders vertrokken.
Met een kwalitatief minder team liep
TV/Sportijn afgelopen seizoen nipt de
eredivisie mis, ondanks de versterkte
promotieregeling. Aan het einde van
de rit kwamen de Venraynaren pre
cies één punt tekort. Coen Linskens
boekte daarentegen veel progressie
en kreeg een belangrijkere rol in het
team. Hij scoorde ook twaalf doelpun
ten. Toch is hij allerminst tevreden.
Linskens meent dat het fout is gegaan
door het spel teveel af te stemmen op
de nieuwe spitsen Benny Kneepkens
en Freek Thoone. "We bleven met zes
man over en er komen twee nieuwe
lingen bij. Dan is het logisch dat die
twee zich aanpassen en niet anders
om. Vooral bij Bennie lag het moeilijk.
Freek snapte het spelletje veel sneller.
Daarnaast hebben we vaak knullig
verloren door persoonlijke fouten."
Toch vindt Linskens niet dat het
team, dat afgelopen seizoen zevende
werd, zoveel minder was. "Het is niet
vlekkeloos verlopen. Iedereen moest
wennen aan de nieuwe situatie. Ook
voor coach Paul Janssen was het niet
gemakkelijk. Toch hadden we kwali
teit genoeg om te promoveren. Daar
hadden we vooraf ook op gerekend.
Maar we misten vooral een speler als
Tommy Kroes. Hij was iemand die van
achteruit veel coachte."
Over zijn eigen ontwikkeling is hij
niet ontevreden. "Ik speel achterin
graag met Niels Dekkers en Eric Trois
fontaine. Zij nemen goed de posities
over. Daardoor kreeg ik de kans meer
diep te gaan, waardoor ik vaker voor
het doel kwam. Ik kreeg meer zelfver
trouwen en dan durf je ook meer. Ik
ben ook rustiger geworden. In mijn
eerste jaar was ik nog heel nerveus als
ik erin moest."
Coen Linskens heeft definitief voor
de zaal gekozen. Van zijn achttiende
tot zijn twintigste was hij een gewaar
deerde rechtsachter van Venray 1.
Daarna verhuisde hij naar Maastricht
om samen te gaan wonen met zijn
vriendin. Hij speelde er nog een jaar
bij tweedeklasser Leonidas. Na zijn
terugkeer in Venray, ging hij op het
veld in een lager elftal spelen. AI snel
raakte hij verslingerd aan het zaalvoet
bal. "Ik had geen zin meer om drie
keer per week op het veld te trainen.
Het zaalvoetbal vind ik veel leuker.
Het geeft me meer plezier."
Na het zesjarig bewind van Paul
Janssen staat nu Edward Linskens
voor de groep. Edward en Coen zijn
beiden rasechte Venraynaren, maar
ze zijn geen familie. Coach Linskens
kiest voor een andere benadering en
spelopvatting. "Edward is rustiger. Hij
benadert je ook meer persoonlijk.
Paul was meer met de groep in zijn
geheel bezig. Terwijl Edward je wel
eens apart neemt. Hij zegt ook pre
cies wat hij verwacht. Ik heb met Paul
enkele akkefietjes gehad. Over zijn
wissels of over de tactiek. Maar het
is niet zo dat ik niet met Paul verder
gekund had. Maar het is niet verkeerd
dat er nu een nieuw gezicht voor de
groep staat."
Edward Linskens kiest voor een
aanvallender concept. "Het verdedi-
Coen Linskens: "Zaalvoetbal is leu
ker dan veldvoetbal.
Weliswaar mondjesmaat, maar
ieder seizoen, krijgt het scheids-
rechterskorps versterking. Zo
sloten Venraynaar Jos Tunnissen
(verleden jaar) en Chris Peters uit
Wanssum (twee jaar geleden) zich
aan bij het legertje fluitisten. Sei
zoenen waarin beide sportliefheb
bers veel indrukken, ervaringen
maar bovenal plezierige sportbe
leving ondervonden. Een portret
van twee enthousiastelingen met
de fluit.
Geen voetbal zonder scheidsrechter.
Voor een starre enkeling is een leids
man een noodzakelijk kwaad. Echter
de ware sportieveling heeft waarde
ring voor de arbiters die dankzij de
nodige inspanning van de KNVB nog
steeds beschikbaar zijn. Alhoewel? In
de lagere regionen is het al jarenlang
behelpen met fluitisten die de clubs
uit eigen leden rekutreren.
De 50-jarige Jos Tunnisssen blikt
terug op zijn eerste seizoen: "Het is
voorbijgevlogen. Nooit had ik gedacht
dat fluiten zo kon boeien. Ik ben
jarenlang trainer van jeugdelftallen
geweest. In Leunen maar vooral bij SV
Venray. In februari 2004 wilde mijn
zoon Nick naar de scheidsrechterscur-
sus, die was in Beek en Donk. Omdat
hij toen nog voor vervoer op mij aan
gewezen was, dacht ik 'dan doe ik ook
maar mee'."
Chris Peters werd als ouder van
voetballende zoon Willem in Wans
sum eens gevraagd om te fluiten. Het
beviel zo goed dat het niet bij die ene
keer bleef. Hij volgde in april 2004 de
cursus BOS (Basis Opleiding Scheids
rechter). In eerste instantie om meer
spelregelkennis te vergaren. Maar
hij ging al ras verder met de 'echte'
scheidsrechterscursus. Hij floot voor
namelijk wedstrijden in de tweede
en derde divisie van de landelijke C-
jeugd. Komend seizoen stapt Chris
over naar de senioren. Het fluiten op
zondag komt hem beter uit en het is
weer een nieuwe uitdaging. "Het is
heerlijk om weer het gras te ruiken en
het voetbalspel zo correct mogelijk te
laten verlopen. Als voetballer was ik
een aanvaller en vond het fijn als de
'scheids' het goed zag. Deze rol wil ik
nu zelf ook vervullen."
Voor Jos is iedere match een bele
ving. "Niet door de baas te spelen,
maar door zo onopvallend mogelijk
de wedstrijd naar een goed einde te
brengen. Daar 'kick' ik op. Tja, en de
minder leuke kanten nemen wel eens
de overhand. Een scheidsrechter mag
geen fouten maken, de spelers uiter
aard wel. Het ongenoegen laat ik op
het veld niet blijken. Want ik ben de
leidsman." Chris zet alles wat gemak
kelijker van zich af. Over reacties van
leiders en trainers op een foutieve
beslissing: "Het is vaak buitenpropor
tionele heisa buiten de lijnen. En tel
kens terugkomen op een gemaakte
fout. Waarbij spelers - die het voorval
vaak allang vergeten zijn - worden
opgehitst."
Hoe hoog denken beide fluitisten
met een late roeping nog te reiken?
Tunnissen: "Theoretisch zit er nog
promotie in. Maar ik ben al blij met
een stabiele gezondheid. Want ik heb
al het een en ander achter de rug.
Gelukkig gaat het conditioneel steeds
beter. Kijk, als ik vanaf de middenstip
alles moeten gaan volgen, dan stop
ik ermee." Maar die tijd lijkt nog ver
weg.
Peters is werkzaam in de zorgsec
tor en was actief in het jeugdwerk. Op
de trainingen loopt hij voorop."Inder
daad, het lopen is mijn sterke punt.
Het is een groot voordeel om vaak op
gelijke hoogte met de bal zijn. En je
krijgt ook respect bij de jongelui als
ze zien dat de scheids ook tot ver in
de tweede helft een sprintje kan trek
ken."
"Ik kijk ieder jaar naar boven", ver
volgt Peters. "Ik mag tot mijn zeventig
ste fluiten. De rapportage? Promotie
is inherent aan de beoordeling. Het
scoren geeft een voetballer een kick.
En wij kicken op een goed verlopen
wedstrijd.Als het op het einde van het
seizoen promotie oplevert, dan is dat
prachtig."
Komend seizoen wordt een nieuw
rapportagesysteem ingevoerd. De
aloude punten gaan nu synoniem
staan voor termen als 'goed' of 'kan
beter'."Docent Jac Heidens leerde me
'iedere wedstrijd is een finale'. En zo
is het ook. In het begin dacht ik op
het veld wel eens aan de rapportage.
Een scheidsrechter is niets menselijks
vreemd." Dus een goed rapport klopt
altijd. En een minder? Peters: "Tja,
daar ben je het vaak niet helemaal
mee eens. Maar ik heb veel aan mijn
begeleiding gehad. In het begin stond
ik wel eens met mijn handen in de
zij. En ik heb me de intonatie van het
fluitje eigen gemaakt. Aan het fluitsig
naal kun je als het ware de ernst van
de overtreding afleiden."
Ook Tunnissen heeft veel aan het
persoonlijke contact met zijn bege
leider gehad. Hij heeft inmiddels twee
rapporten ontvangen. "Nogal wat col
lega's doen onverschillig over een
rapport. Ik zou er juist graag meer
ontvangen. Want je leert ervan. Zoals
ik er ook van leer om 's zondags met
Nick mee te gaan. Je ontdekt steeds
nieuwe dingen." Zoon Nick (19) is al
drie jaar arbiter en mag komend sei
zoen in de vierde en vijfde klasse flui
ten. "Laat het maar weer september
worden", zo mijmert Jos verlangend
naar de competitiestart. Dan zwerven
weer duizenden arbiters uit naar de
clubs in de regio. Hoe is de ontvangst?
Chris:"Dat moet me van het hart.Altijd
goed. Een kopje koffie, een wandeling
over het veld. Prima. Na afloop meest
al ook. Het hangt soms van de uitslag
af. Eerlijk is eerlijk. Een verliezer heeft
toch het recht teleurgesteld te zijn."
Op de foto: links Chris Peters,
rechts Jos Tunnissen