BVV'27 bouwt op jeugd TV/Sportijn zoekt dit seizoen de aanval Altijd fluitend de wei in terug bij af PEEL EN MAAS Donderdag 31 augustus 2006 - Pagina 27 Paspoort TV/SPORTIJN Indeling zaalvoetbal Mark Maassen: "Degradatie was mentaliteitskwestie" Nieuws uit Venray en omgeving leest U in PEEL EN MAAS Keeper Marco Rutten: "Vijfde klasse zit er voorlopig niet meer in" De late roeping van Chris Peters en Jos Tunnissen Coen Linskens: "Voetballen in zaal leuker dan op veld" SEVENS gend denken zit er bij ons nog erg in. We moeten nu meer vooruit spelen en druk zetten naar voren. Daar hamert Edward steeds op. Het is een omscha keling maar we pakken het snel op." Thuiswedstrijd Vrijdag 20.45 uur in De Wetteling. Klassering vorig seizoen Zevende plaats in eerste divisie B. Coach Edward Linskens (Venray) le sei zoen. Nieuwe spelers Robert-Paul Hulsman, Frits Lucassen, Martin Michels en Dick Saiimena (eigen jeugd), Stephan Sijbers (weer begonnen) en Saïd Yahia (Fermonia Boys). Vertrokken Raymond Janssen (ZSW Oriënt Plaza) en Bennie Kneepkens (CFE/VDL Groep). Selectie Tim van den Bekerom, Niels Dekkers, Robert-Jan Hulsman, Fred Jeuken, Frank van Kempen, Thijs Lenders (keeper), Coen Linskens, Frits Lucas sen, Martin Michels (keeper), Roel Mocking, Dick Saiimena, Gert-Jan Spee, Stephan Sijbers, Mahbod Tah- sini, Freek Thoone, Eric Troisfontaine en Saïd Yahia. Verwachting Coach Edward Linskens: "Het doel is promotie. We moeten bij de eer ste vier eindigen om de play-offs te halen." Eerste divisie D Amicitia (Montfort) Arcan (Maastricht) FCH/Decora (Heerlen) FSG/Ben Metsers (Heerlen) Fermonia Boys (Roermond) In de Bende'92 (Landgraaf) 't Kesjotje (Swalmen) ODVYerna (Maastricht) ZW RoodWit (Kerkrade) TV/Sportijn (Venray) ZW Roerdalen (Melick) ZWM/Campus (Maastricht) Eerste klasse A Beringe (Panningen) 't Brökske (Nederweert) BZW (Swalmen) Fermonia Boys 3 (Roermond) Gallus/Café de Tijd (Venray) De Gastronoom (Neer) Inter'80 (Tegelen) Lake Valley (Venray) ZW Leunen (Venray) Panningen (Panningen) ZW Roerdalen 2 (Melick) TFH/Pet's Place (Helmond) TV/Sportijn 3 (Venray) Venrode/Café Hulsman (Venray) Het jaar 2006 heeft tot nu toe weinig goeds gebracht voor Mer- selo. De geelzwarten degradeer den roemloos uit de vijfde klasse G. De laatste overwinning dateert alweer van 30 oktober 2005 (4-2 zege op VIOS). Het gevolg was een leegloop aan spelers en als klap op de vuurpijl stapte trainer Ger Delauw vlak voor de start van de voorbereiding op. Libero Mark Maassen (23) bleef zijn club trouw. Hij groeide in de afgelopen jaren uit tot een belangrij ke pion in het elftal. Het vertrek van Ger Delauw bevreemdt hem. De trai ner lag met het bestuur in de clinch over de inpassing van jeugdspelers. "Een raar verhaal. Tien minuten voor onze eerste bespreking kregen we het nieuws te horen. We hebben drie heel mooie jaren onder Delauw gehad. Maar aan de andere kant is zo'n periode ook lang genoeg. De trai ningen worden steeds meer hetzelfde en een nieuwe wind kan na drie jaar geen kwaad", vindt Maassen, die het met zijn vertrokken trainer eens is. In plaats van talentvolle jeugdspelers wordt de hoofdmacht nu aangevuld met een kwartet voetballers uit het tweede elftal. "Die vier moeten nu doodgedwongen weer in het eerste gaan voetballen. Ze zouden liever 's ochtends in een lager elftal spelen. Terwijl de jeugdspelers er echt voor willen gaan. In de Al staan zeker drie goede voetballers die zo in het eerste meekunnen. Maar om hen draait juist het hele Al-elftal en daarnaast zijn ze nog vrij jong ook." Met het vertrek van Roel Biezenaar, Nick van Hoek,Willem Koenen en Bas Litjens heeft Merselo een flinke ader lating ondergaan. "Ik geef ze groot gelijk dat ze vertrokken zijn. Ze wil len hogerop en hebben geen zin om terug te gaan naar de zesde klasse. Nee, ondanks het slechte jaar heb ik er zelf niet aan gedacht om ook weg te gaan." Het ouderlijk huis van Mark Maas sen aan de Merseloseweg staat tegen woordig op Venrays grondgebied. "De dorpsgrens is al drie keer opgescho ven. Wij woonden in Venray, maar ik ben in Merselo naar de lagere school gegaan. Na het samengaan van de jeugd van Merselo met SSS' 18 ben ik in Venray gaan voetballen. Vanaf de C-jeugd heb ik zeven jaar in Venray gespeeld." Vier jaar geleden keerde hij, samen met Roy Swinkels, terug bij Merselo, dat toen een kwijnend bestaan leidde in de kelder van het amateurvoetbal. Een jaar later kreeg de club met de komst van het Venrayse trio Bieze naar, Van Hoek en Koenen een flinke kwaliteitsimpuls. Na een aanpassings periode kwamen de successen. In het seizoen 2004/05 werd met mooi aan vallend voetbal het kampioenschap binnengehaald. In de vijfde klasse was de start nog veelbelovend. De eerste acht duels leverden acht punten op. Maar al heel vroeg in het seizoen moest rechterspits Ronald Bonants geblesseerd afhaken. Topschutter Wil lem Koenen volgde al snel. Trainer Ger Delauw kon nog maar zelden over zijn gouden kampioensploeg beschikken. Met slechts twee scha mele puntjes uit de laatste veertien duels volgde een roemloze degradatie. "Het niveauverschil met de vijfde klas se was helemaal niet zo groot", vindt Mark Maassen. "In het begin hebben we ook goed meegedaan. Maar na een paar mindere duels ging het steeds verder bergafwaarts. Het was vooral een kwestie van mentaliteit. De meeste spelers geloofden het wel. We waren niet meer in staat de negatieve spiraal om te buigen." De jeugdafdeling van Merselo is sinds drie jaar weer helemaal losge koppeld van SSS'18. De naweeën zijn nog voelbaar, want talentvolle spelers als John Poels en Luuk Vogelsangs bleven achter in Overloon. Terwijl zij juist nu zeer welkome versterkingen voor de Merselose hoofdmacht zou den zijn. Ondanks alle problemen van het degradatiejaar blijft Mark Maassen Mark Maassen: "Op het midden veld kom ik meer aan voetballen toe. positief. "Vanaf de terugkeer is het me heel goed bevallen in Merselo. Er hangt een goede sfeer. Vooral het kampioensjaar was schitterend." De afgelopen seizoenen vormde Maassen achterin een hecht koppel met Marcel Bos. Met de comeback van Eric Baten zal hij de liberopositie aan de routinier overdragen. "Eric is heel rustig en kan goed als laatste man spelen. Dat heeft hij voor mijn komst ook altijd gedaan. Dan kan ik opschuiven naar het mid denveld. Daar kom je meer aan voet ballen toe. Achterin is het toch vooral de bal wegruimen." Mark Maassen heeft er vrede mee dat elftalleider Math Denissen is gepromoveerd tot trainer. "In het begin had ik mijn twijfels. Maar een trainer van buitenaf is nu nog moei lijk te vinden. Het was even wennen, maar nu loopt het perfect. We weten wat we aan elkaar hebben." Sportspecial '06-'07 Twee jaar geleden draaide BW'27 bijna een superseizoen. De Blitterswijckse ploeg verloor nipt de titelstrijd van Resia en ook via de nacompetitie wisten de geelzwarten niet te promove ren naar de vijfde klasse. Daarna zakte BW'27 weg in de anonieme middenmoot van de zesde klasse. Sterspeler Johan Speijcken ver trok naar Volharding en het is hoogst onzeker of de steunpilaren Ralph en Roger Wolters komend seizoen van de partij zijn. De twee broers kampen met slepende knieblessures. Doelman Marco Rutten (25) is reëel. Hij begint al aan zijn negende seizoen in de hoofdmacht. Waarvan hij drie jaargangen keepte in de vijfde klasse. "Het zal heel moeilijk worden op korte termijn weer te promove ren. We missen vooral de creativiteit van Johan en Roger. BW is maar een Ideine vereniging. Er stromen nu jeugdspelers door, maar het is afwach ten hoe ze zich ontwikkelen. Als alles meezit, kunnen we best een goed jaar draaien. Het is belangrijk om een goede competitiestart te maken. Als we in het begin punten pakken dan komen de jongere spelers er ook wat gemakkelijker in." Marco Rutten, geboren inWanssum en getogen in Geijsteren, komt uit een echte keepersfamilie. Zijn vader Twan verdedigde jarenlang het Wans- sumse doel. Toch was Marco liever voetballer dan doelman geworden. Hij zag zichzelf als een rechterspits. Maar als vierjarige kleuter kreeg hij een zwaar ongeluk. Bij het oversteken van de straat voor het ouderlijk huis werd hij geschept door een tractor. "Ik wilde naar een vriendje rennen aan de overkant. Ik had die tractor hele maal niet zien aankomen. Ik kwam onder de gierton terecht en werd een stuk meegesleept. Verder kan ik me er niets meer van herinneren. Ik was direct buiten kennis." Liefst negen maanden verbleef hij in ziekenhuizen in Amsterdam, Nijme gen en Venlo. Lange tijd moest hij in een cabine liggen. Zijn rechterbeen was verbrijzeld. Toch knapte hij weer goed op en kon zelfs weer gaan voet ballen. "Ach, ik heb nog geluk gehad. En ik heb het getroffen met de dok toren/Voetballen was en is zijn lust en zijn leven. In Geijsteren op straat samen met zijn maatje Constantijn Jeuken, die via een omweg naar Ven ray nu ook bij BW'27 speelt. Marco Rutten zegt nauwelijks of geen hinder van zijn handicap te ondervinden. Zelfs de doeltrappen neemt hij met zijn 'slechte' rechterbeen. Omdat Geijsteren geen jeugdafde ling kende, ging hij in Wanssum bij de F'jes voetballen. Vanaf de C's werd de jeugd samengevoegd met Blitters- wijck. Hij besloot later de overstap naar BW'27 te maken. "Ze zochten een keeper in Blitterswijck. Eerste doelman Teun Surminski kampte met een schouderblessure. Ik weet nog dat trainer Toon Knoops mij opbelde. Het was vlak voor het derde com petitieduel tegen HRC. Ik maakte in Afferden mijn debuut en we wonnen met 3-1Die wedstrijd vergeet ik nooit meer." Vanaf die zondag in september 1998 verdedigt Rutten onafgebroken het BW-doel. Alleen vorig jaar moest hij door een knieblessure een aantal duels laten schieten. Zoals het bles- surespook wel vaker toesloeg in Blit terswijck. Ook Johan Speijcken en de broers Wolters zaten geruime tijd in de lappenmand. Het resulteerde uiteindelijk in een magere negende plaats op de ranglijst. Zijn mooiste sei zoen was het kampioensjaar 2000/01. Met als goede tweede het bijna-pro- motiejaar 2003/04. Voor dat seizoen keerde Ralph Wolters (Volharding) Marco Rutten: "Een goede competi tiestart is heel belangrijk" terug op het oude nest en Constantijn Jeuken maakte zijn opwachting. "We hadden toen een heel sterk team. We draaiden uitstekend, maar verloren op het laatst de kampioensstrijd van Resia. En ook in de nacompetitie red den we het niet. Dat zie je wel vaker. Na de uitschakeling tegen Vios was de teleurstelling enorm groot." Marco Rutten begint aan zijn vierde jaar van de opleiding Speco (sport, economie en communicatie) in Til burg. Door de week zit hij op kamers in de studentenstad. "Maar op dinsdag en donderdag probeer ik altijd terug te komen om te trainen." Hij vindt dat BW nog meer de mouwen moet opstropen om het vertrek van Johan Speijcken te com penseren. "Toen Johan terugkwam van VW wisten we dat hij niet zolang bij ons zou blijven. Vorig jaar twijfelde hij ook al. We hebben hem wel eens een bierviltje onder de neus gescho ven met een contract tot 2009. Maar voor hem is Volharding een goeie stap omhoog. Iedereen gunt hem dat ook. Hij kan dat niveau aan. Op de feest avond hebben we mooi afscheid van hem genomen." Een jaar of drie geleden voetbal de Coen Linskens een potje mee bij het zesde van Lake Valley. TV/ Sportijn stond klaar om te gaan trainen. In die paar minuten viel het oog van coach Paul Janssen op het talent van Coen Linskens. Een paar weken later werd hij door de eerstedivisionist ingelijfd. Linskens (25) begint nu aan zijn derde seizoen bij TV/Sportijn. Als Paul Janssen er toen niet had gestaan, dan had Coen Linskens nu wellicht nog anoniem zijn partijtje meegeblazen in een recreantenteam van Lake Valley. De overstap was twee jaar geleden erg groot. Van een lagere klasse naar de top van de eerste divi sie. In zijn debuut jaar was TV/Sportijn in een felle titelstrijd gewikkeld met Malabata. Uiteindelijk trokken de Ven- raynaren aan het kortste eind. Coen Linskens kreeg in zijn eerste jaar nog niet veel speelminuten. "Het spel letje werd heel anders gespeeld dan ik gewend was. Het tempo ligt veel hoger en er komt veel meer tactiek bij kijken. Ik heb het zaalvoetbal eigenlijk opnieuw moeten leren. Vooral op de trainingen heb ik heel veel opgesto ken. Dan hadden ze het over allerlei spelsystemen. In het begin wist ik niet eens waar het over ging. Maar door het te doen, leer je snel bij. Hoe je moet lopen en hoe je ruimte moet maken. Alhoewel het in de praktijk brengen tijdens een wedstrijd onder druk nog lastiger is." Linskens had er vrede mee dat hij in zijn debuutjaar veel moest toekij ken. "Er stond een heel sterke selectie. Dan moet je accepteren dat je minder speelt."TV/Sportijn finishte als tweede, waarna belangrijke spelers als Ruud Brands, Tommy Kroes, Dennis Snijder en Saïd Yahia naar elders vertrokken. Met een kwalitatief minder team liep TV/Sportijn afgelopen seizoen nipt de eredivisie mis, ondanks de versterkte promotieregeling. Aan het einde van de rit kwamen de Venraynaren pre cies één punt tekort. Coen Linskens boekte daarentegen veel progressie en kreeg een belangrijkere rol in het team. Hij scoorde ook twaalf doelpun ten. Toch is hij allerminst tevreden. Linskens meent dat het fout is gegaan door het spel teveel af te stemmen op de nieuwe spitsen Benny Kneepkens en Freek Thoone. "We bleven met zes man over en er komen twee nieuwe lingen bij. Dan is het logisch dat die twee zich aanpassen en niet anders om. Vooral bij Bennie lag het moeilijk. Freek snapte het spelletje veel sneller. Daarnaast hebben we vaak knullig verloren door persoonlijke fouten." Toch vindt Linskens niet dat het team, dat afgelopen seizoen zevende werd, zoveel minder was. "Het is niet vlekkeloos verlopen. Iedereen moest wennen aan de nieuwe situatie. Ook voor coach Paul Janssen was het niet gemakkelijk. Toch hadden we kwali teit genoeg om te promoveren. Daar hadden we vooraf ook op gerekend. Maar we misten vooral een speler als Tommy Kroes. Hij was iemand die van achteruit veel coachte." Over zijn eigen ontwikkeling is hij niet ontevreden. "Ik speel achterin graag met Niels Dekkers en Eric Trois fontaine. Zij nemen goed de posities over. Daardoor kreeg ik de kans meer diep te gaan, waardoor ik vaker voor het doel kwam. Ik kreeg meer zelfver trouwen en dan durf je ook meer. Ik ben ook rustiger geworden. In mijn eerste jaar was ik nog heel nerveus als ik erin moest." Coen Linskens heeft definitief voor de zaal gekozen. Van zijn achttiende tot zijn twintigste was hij een gewaar deerde rechtsachter van Venray 1. Daarna verhuisde hij naar Maastricht om samen te gaan wonen met zijn vriendin. Hij speelde er nog een jaar bij tweedeklasser Leonidas. Na zijn terugkeer in Venray, ging hij op het veld in een lager elftal spelen. AI snel raakte hij verslingerd aan het zaalvoet bal. "Ik had geen zin meer om drie keer per week op het veld te trainen. Het zaalvoetbal vind ik veel leuker. Het geeft me meer plezier." Na het zesjarig bewind van Paul Janssen staat nu Edward Linskens voor de groep. Edward en Coen zijn beiden rasechte Venraynaren, maar ze zijn geen familie. Coach Linskens kiest voor een andere benadering en spelopvatting. "Edward is rustiger. Hij benadert je ook meer persoonlijk. Paul was meer met de groep in zijn geheel bezig. Terwijl Edward je wel eens apart neemt. Hij zegt ook pre cies wat hij verwacht. Ik heb met Paul enkele akkefietjes gehad. Over zijn wissels of over de tactiek. Maar het is niet zo dat ik niet met Paul verder gekund had. Maar het is niet verkeerd dat er nu een nieuw gezicht voor de groep staat." Edward Linskens kiest voor een aanvallender concept. "Het verdedi- Coen Linskens: "Zaalvoetbal is leu ker dan veldvoetbal. Weliswaar mondjesmaat, maar ieder seizoen, krijgt het scheids- rechterskorps versterking. Zo sloten Venraynaar Jos Tunnissen (verleden jaar) en Chris Peters uit Wanssum (twee jaar geleden) zich aan bij het legertje fluitisten. Sei zoenen waarin beide sportliefheb bers veel indrukken, ervaringen maar bovenal plezierige sportbe leving ondervonden. Een portret van twee enthousiastelingen met de fluit. Geen voetbal zonder scheidsrechter. Voor een starre enkeling is een leids man een noodzakelijk kwaad. Echter de ware sportieveling heeft waarde ring voor de arbiters die dankzij de nodige inspanning van de KNVB nog steeds beschikbaar zijn. Alhoewel? In de lagere regionen is het al jarenlang behelpen met fluitisten die de clubs uit eigen leden rekutreren. De 50-jarige Jos Tunnisssen blikt terug op zijn eerste seizoen: "Het is voorbijgevlogen. Nooit had ik gedacht dat fluiten zo kon boeien. Ik ben jarenlang trainer van jeugdelftallen geweest. In Leunen maar vooral bij SV Venray. In februari 2004 wilde mijn zoon Nick naar de scheidsrechterscur- sus, die was in Beek en Donk. Omdat hij toen nog voor vervoer op mij aan gewezen was, dacht ik 'dan doe ik ook maar mee'." Chris Peters werd als ouder van voetballende zoon Willem in Wans sum eens gevraagd om te fluiten. Het beviel zo goed dat het niet bij die ene keer bleef. Hij volgde in april 2004 de cursus BOS (Basis Opleiding Scheids rechter). In eerste instantie om meer spelregelkennis te vergaren. Maar hij ging al ras verder met de 'echte' scheidsrechterscursus. Hij floot voor namelijk wedstrijden in de tweede en derde divisie van de landelijke C- jeugd. Komend seizoen stapt Chris over naar de senioren. Het fluiten op zondag komt hem beter uit en het is weer een nieuwe uitdaging. "Het is heerlijk om weer het gras te ruiken en het voetbalspel zo correct mogelijk te laten verlopen. Als voetballer was ik een aanvaller en vond het fijn als de 'scheids' het goed zag. Deze rol wil ik nu zelf ook vervullen." Voor Jos is iedere match een bele ving. "Niet door de baas te spelen, maar door zo onopvallend mogelijk de wedstrijd naar een goed einde te brengen. Daar 'kick' ik op. Tja, en de minder leuke kanten nemen wel eens de overhand. Een scheidsrechter mag geen fouten maken, de spelers uiter aard wel. Het ongenoegen laat ik op het veld niet blijken. Want ik ben de leidsman." Chris zet alles wat gemak kelijker van zich af. Over reacties van leiders en trainers op een foutieve beslissing: "Het is vaak buitenpropor tionele heisa buiten de lijnen. En tel kens terugkomen op een gemaakte fout. Waarbij spelers - die het voorval vaak allang vergeten zijn - worden opgehitst." Hoe hoog denken beide fluitisten met een late roeping nog te reiken? Tunnissen: "Theoretisch zit er nog promotie in. Maar ik ben al blij met een stabiele gezondheid. Want ik heb al het een en ander achter de rug. Gelukkig gaat het conditioneel steeds beter. Kijk, als ik vanaf de middenstip alles moeten gaan volgen, dan stop ik ermee." Maar die tijd lijkt nog ver weg. Peters is werkzaam in de zorgsec tor en was actief in het jeugdwerk. Op de trainingen loopt hij voorop."Inder daad, het lopen is mijn sterke punt. Het is een groot voordeel om vaak op gelijke hoogte met de bal zijn. En je krijgt ook respect bij de jongelui als ze zien dat de scheids ook tot ver in de tweede helft een sprintje kan trek ken." "Ik kijk ieder jaar naar boven", ver volgt Peters. "Ik mag tot mijn zeventig ste fluiten. De rapportage? Promotie is inherent aan de beoordeling. Het scoren geeft een voetballer een kick. En wij kicken op een goed verlopen wedstrijd.Als het op het einde van het seizoen promotie oplevert, dan is dat prachtig." Komend seizoen wordt een nieuw rapportagesysteem ingevoerd. De aloude punten gaan nu synoniem staan voor termen als 'goed' of 'kan beter'."Docent Jac Heidens leerde me 'iedere wedstrijd is een finale'. En zo is het ook. In het begin dacht ik op het veld wel eens aan de rapportage. Een scheidsrechter is niets menselijks vreemd." Dus een goed rapport klopt altijd. En een minder? Peters: "Tja, daar ben je het vaak niet helemaal mee eens. Maar ik heb veel aan mijn begeleiding gehad. In het begin stond ik wel eens met mijn handen in de zij. En ik heb me de intonatie van het fluitje eigen gemaakt. Aan het fluitsig naal kun je als het ware de ernst van de overtreding afleiden." Ook Tunnissen heeft veel aan het persoonlijke contact met zijn bege leider gehad. Hij heeft inmiddels twee rapporten ontvangen. "Nogal wat col lega's doen onverschillig over een rapport. Ik zou er juist graag meer ontvangen. Want je leert ervan. Zoals ik er ook van leer om 's zondags met Nick mee te gaan. Je ontdekt steeds nieuwe dingen." Zoon Nick (19) is al drie jaar arbiter en mag komend sei zoen in de vierde en vijfde klasse flui ten. "Laat het maar weer september worden", zo mijmert Jos verlangend naar de competitiestart. Dan zwerven weer duizenden arbiters uit naar de clubs in de regio. Hoe is de ontvangst? Chris:"Dat moet me van het hart.Altijd goed. Een kopje koffie, een wandeling over het veld. Prima. Na afloop meest al ook. Het hangt soms van de uitslag af. Eerlijk is eerlijk. Een verliezer heeft toch het recht teleurgesteld te zijn." Op de foto: links Chris Peters, rechts Jos Tunnissen

Peel en Maas | 2006 | | pagina 27