Afscheid politieman Willem Eickmans
Een jonge Willem Eickmans
zat in militaire dienst en een
van zijn maten ging naar de
politieschool in Leusden. Dat
leek Willem ook wel wat en zo
gezegd zo gedaan. Na de diplo
ma-uitreiking werd zijn eerste
standplaats het Zuid-
Hollandse plaatsje Sliedrecht.
Leuk, maar zijn roots in het
Limburgse bleven trekken en
in 1974 kwam hij als jong
agent in Venray aan. Nu, in
2006, nadert zijn afscheid als
politieman met rasse schre
den.
"Mijn stamhuis stond in
Elsteren - Well", vertelt Willem
Eickmans, "maar omdat ik op de
politieschool in Leusden zat, en
dat is in een andere regio dan
Limburg, werd ik eerst in het wes
ten geplaatst. Ik wilde echter
graag temg en dat lukte al snel."
Agent Eickmans werd na vijf
jaar hoofdagent, in 1984 werd hij
brigadier waarbij hij tevens lei
ding kreeg over een groepje agen
ten. In 1998 werd hij vervolgens
inspecteur waardoor hij een van
de leidinggevenden van de basis
eenheid Venray werd. "Je bent
dan ook hulpofficier van justitie
en officier van dienst waarbij je 's
nachts de leiding over de hele
regio hebt", licht hij toe. "Zo'n
basis eenheid telt 50 mensen, tel
je de rest van de regio met Horst
en Gennep erbij dan zit aio gauw
op 150 man."
Praten met Willem Eickmans
over zijn loopbaan en het nade
rende afscheid is meer dan wat
feitjes noteren. Het is praten met
een man die met hart en ziel
agent is en die zelf zegt dat hij, als
hij opnieuw moest beginnen, het
zo weer zou doen. Hij herleeft
bijna elk onderwerp weer als het
ter sprake komt, en dat heeft ook
wel nadelen toch. "Het is emotio
neel vaak zwaar, er is natuurlijk
goede begeleiding binnen het
korps, maar op een gegeven
moment merk je dat het te veel
kan worden." Willem Eickmans is
altijd veelzijdig geweest in zijn
werk bij de politie, bijvoorbeeld
vijf jaar als rechercheur en twee
jaar bij de vreemdelingendienst,
maar twee aspecten heeft hij fei
telijk altijd als specialiteit gehad:
alcohol in het verkeer en openba
re orde.
"Verkeerscontroles moet je veel
publiciteit geven, dat merkten
we. Zo gaat het ook bij de men
sen leven. Je hebt de meest
moderne apparatuur, maar toen
we de kerstman lieten blazen,
stond het wel groot in de krant."
Met de openbare orde kwam veel
overleg met allerlei instanties en
instellingen op zijn pad. "Ik verza
melde de gegevens van bijvoor
beeld geluidsoverlast van horeca
gelegenheden en vervolgens kon
de burgemeester daarmee een
beslissing nemen." Eickmans
heeft goede herinneringen aan
zijn samenwerking met burge
meester Waals en ambtenaar Hans
Gommans,maar ook, aan de ande
re kant van het spectrum, met
Pieter Gijsbers van Dingus. "We
zitten met alle twee om tafel,
maar je kiest geen partij. Het is
ook fijn dat je dit soort dingen
meekrijgt, je maakt veel mee en
die maatschappelijke betrokken
heid heb ik altijd boeiend gevon
den."
Alhoewel Venray de laatste der
tig jaar behoorlijk gegroeid is, zijn
de taken van de politie op zich
niet zoveel veranderd. In de jaren
'70 en '80 was er veel meer te
doen door overlast in het uit
gaansgebied, maar dat gebeurt fei
telijk niet meer. Willem Eickmans:
"De eigenaren van cafés moeten
nu veel meer zelf zorgen voor de
veiligheid in hun bedrijf. Vroeger
belden ze op als ze een lastige
klant hadden, nu moeten ze zelf
beveiligingspersoneel inzetten.
In de hele periode heeft hij met
tien moorden te maken gehad.
Negen wist de politie er op te los
sen, alleen het geval van het
'meisje in het maïs' is nooit opge
lost. Ingrijpen bij huiselijk
geweld is ook een van de taken
van de politie en niet een van de
makkelijkste. "Huiselijk geweld,
eerwraak, het zijn allemaal zaken
waar je als politie mee te maken
hebt dus je moet goed de achter
grond weten. En", vervolgt hij,
"aanzeggen van overlijden is ook
heel zwaar. Je deed dat altijd met
z'n tweeën, en je sprak goed af
wie wat zou doen, maar het was
elke keer anders. Toch is het ook
dankbaar werk, als je mensen
goed helpt, ze goed opvangt, dan
ben ik trots op mijn werk. Ja, het
is zwaar, maar je krijgt er heel
veel voor terug." Het is alsof de
film in zijn hoofd het allemaal
weer afdraait, "In september 1999
bijvoorbeeld moesten we 's
nachts bij mensen aanbellen en
voordat we wat gezegd hadden,
werd de moeder al helemaal ontd
aan, ze wist wat er ging komen.
Dat was zo ingrijpend, dat moet je
niet te vaak meemaken. Tsja, wat
emotionaliteit betreft is op een
gegeven moment de emmer wel
vol, het is mooi geweest."
PARKIETEN
Natuurlijk heeft het politiewerk
vaak met de wat donkerder kant
van de samenleving te maken,
maar leuke herinneringen zijn er
ook genoeg. "Ik had een zesde
zintuig voor dronken bestuurders
en op een gegeven moment zag ik
een slingerende auto. Hebbes,
dacht ik, maar het bleek een auto
vol met gestolen parkieten te zijn
die allemaal vrij rondvlogen in de
auto! Een andere keer moesten
we 's morgens heel vroeg
Belgische knollen vangen en als
dank kregen we, zes uur 's mor
gens, enkele borreltjes en een
dikke sigaar." En wat te denken
van de man die het politiebureau
was uitgezet, en die vervolgens
weer in ging breken omdat hij
een slaapplaats nodig had.
De herinneringen aan het iglo-
nitrietdrama met twee doden in
Venray, dat opgelost kon worden
dankzij een oplettende verpleger,
of het hard aanpakken van de
Maasdorpenbende in 1983/ "Het
zit gewoon op je harde schijf.
Niet dat ik er last van heb, maar ik
kan het terughalen." Terughalen
deed hij ook met het boek 'Bijna
25 jaar gemeentepolitie Venray in
fotovlucht, 1969-1993', dat
samengesteld werd bij het stop
pen van de gemeentepolitie en
dat nu wordt aangeboden aan col
lega's die stoppen. In het boek
staan ook veel foto's die hij zelf
nam, want Willem Eickmans had
altijd een fototoestel bij zich. In
de eerste plaats ter ondersteuning
van de technische dienst. "Je foto
grafeert gelukkig niet alleen erge
dingen, maar ook de leuke zaken."
Aanstaande vrijdag stopt hij
zelf, en dat doet hij informeel,
zonder grote receptie. Eickmans
heeft in de loop van de week van
iedereen waar hij mee te maken
had al persoonlijk afscheid geno
men. Dan krijgt hij tijd voor zijn
kudde van 25
Mergellanderschapen, voor zijn
oude Deutz-tractor, de oude
Landrover, de verdediging van
zijn Nederlands kampioenschap
ambachtelijk schapen scheren
met schaar en om meer uit te zoe
ken over de geschiedenis en de
bewoners van de Rosmolen: "Ik
heb wat met oude dingen, voor
de Rosmolen heb ik een heel his
torisch archief aangelegd en daar
bij heb ik nog een archief over
veldwachters van rond 1800."
Hij blijft midden in de samenle
ving staan die hij ruim dertig jaar
als politieagent gediend heeft. "Ik
blijf erbij dat dit een prachtig en
dankbaar beroep is, en ik zou het
zo weer doen." En vanuit die
dankbaarheid wordt er nog een
dienst gehouden in de St.
Willibrorduskapel.
"Ik zou het zo weer doen"
