Jos Waals 25 jaar
burgemeester
►eel en maas
Donderdag 1 september 2005 - Pagina 7
agina
Faals
5!!!
3P
1 augustus 1980 werd Jos
_„als geïnstalleerd als burge-
neester van Nootdorp. Een
emeente die hij elf jaar later
erliet voor Venray, waar hij
iu aan zijn derde ambtster-
nijn bezig is. Vandaag viert
os Waals op bescheiden wijze
jjn jubileum. Met Jos Waals
ijken we terug. De burge-
neester laat zijn licht schijnen
p 25 thema's uit de afgelopen
5 jaar.
Hoe word je
burgemeester?
Bij mij was dat gewoon ambitie,
k wilde altijd burgemeester wor-
en, misschien omdat mijn vader
at was, maar ik ben een geboren
estuurder. En wat ga je dan doen
ls je 36 bent en zelf de tijd rijp
cht? Dan schrijf je een brief aan
Commissaris van de Koningin
an je eigen provincie. Die beoor-
eelde of je al dan niet geschikt
ras. Ik moest toen maar eens in
ndere provincies solliciteren.
Dan krijg ik wel van mijn colle-
a's te horen of je geschikt bent",
ei de Commissaris van de
loningin in Overijssel. Blijkbaar
tvas ik geschikt, want mij werd na
en jaar geadviseerd om te sollici-
eren naar vier gemeenten. Het
:rd Nootdorp.
Hoe schets je je tijd in
Nootdorp?
j Als burgemeester word je
benoemd op basis van bepaalde
verwachtingen. In Nootdorp lag
dat wat tegenstrijdig. De gemeen
teraad wilde een andere toekomst
dan de provincie. De gemeente
had in principe had gekozen voor
een agrarische ontwikkeling ter
wijl de provincie graag zag dat er
gebouwd werd omdat de woning
nood in Den Haag enorm hoog
was, Die discussie duurde al jaren
lang. Uiteindelijk is de gemeente
raad unaniem akkoord gegaan
met een vrijwillige grondruil,
waardoor Nootdorp 90 hectare
glastuinbouw kon ontwikkelen,
een gedeelte van het vliegveld
ypenburg erbij kreeg en de
gemeente Leidschendam de
broodnodige woningen kon bou
wen voor Den Haag. Een typisch
ire
vallen. Ook als bedrijven failliet
gaan of er sprake is van andere
zorgen, probeer ik even langs te
gaan om te kijken of we iets kun
nen betekenen. Niet dat de
gemeente alle problemen kan
oplossen, maar luisteren en het
uitwisselen van gedachten en
ideeën is ook onderdeel van het
burgemeester zijn.
Jos Waals als burgemeester van Nootdorp met de toenmalige Commissaris van de Koningin voor
Zuid-Holland, Patijn (Foto: De Eendracht Nootdorp)
:ompromis, maar met veel draag-
plak. Nootdorp is nu helemaal
terf Pgenomen in de Haagse agglo-
neratie. Maar dat werd pas moge-
ivcr- jk toen de muur in 1989 viel en
nele r een andere visie werd ontwik-
cèld op de Nederlandse defensie
taken. Ypenburg werd als vliegba-
iis overbodig.
Nootdorp was met 6700 inwo-
lers stukken kleiner dan Venray.
'n het was een echt dorp. Dat
orpse karakter heb ik ook terug-
evonden bij de viering van het
"50-jarig bestaan van Nootdorp in
•82 Een jaar lang stond
Jootdorp in het teken van dit
ibileum. Ik heb toen de gemeen-
chap goed leren kennen en
ndersom heeft de bevolking mij
ok leren kennen. Een van de
loogtepunten was een openbare
aadsvergadering in middeleeuw-
e kledij op het marktplein.
ie hebt in die periode
ook eens in een B-52-
bommenwerper
gevlogen.
Een geweldige ervaring. Als
>urgemeester sta je vaak aan de
ipntlijn. Dat is soms vervelend,
oms heel leuk. Zo heb ik negen
teer een ballonvaart mogen
naken. Toen Ypenburg bij
footdorp kwam, kreeg ik ook
neer representatieve verplichtin-
;en. Zo kwam het dat ik tijdens
:en grootscheepse NAVO oefe-
ïing door een Amerikaanse gene-
aal werd uitgenodigd om mee te
'liegen in een B-52. Ik ben dan
vel 1 meter 92, maar ik kwam
log niet halverwege de banden
'an dat vliegtuig. En als je dan
)oven in het vliegtuig staat te kij-
ten naar een laadruimte waar
anks drie hoog gestapeld wor-
len, dan voel je je als mens heel
:rg klein. Op het moment dat het
'liegtuig opstijgt, heb je het
;evoel dat een flatgebouw de
ucht in gaat. Dat soort zaken zijn
Ie leuke aspecten van het burge-
neesterschap. Ik kan daar echt
'an genieten. Ook in Venray.
Maar er zijn ook
minder leuke dingen.
Natuurlijk. Als burgemeester
pen je het boegbeeld van je
emeente. Dat betekent dat je af
n toe, maar niet te veel, lintjes
noet knippen en aanwezig moet
ijn bij leuke en minder leuke
nomenten. Een van die minder
-uke momenten was destijds een
ezoek aan drie gezinnen die hun
f>nen verloren hadden bij een
odelijk ongeval op een onbe
waakte spoorwegovergang. Ik
pd dat je als burgemeester het
•rdriet met die mensen moet
men delen. Je moet dat ook
n van mens tot mens en niet als
;n morele verplichting. Ook in
rnray doe ik dat, als de familie
it op prijs stelt. Je moet je bij
"rdriet niet opdringen. Ik ga dan
•estal niet meteen naar de men-
'h toe maar een of twee weken
Eer, als iedereen weer over is
ïgaan tot de orde van de dag. Ik
ak dan een praatje, drink een
Ipje koffie en steek de mensen
hart onder de riem.
'eri^ens niet alleen bij sterfge
Heb je dat ook zelf
aan den lijve
ondervonden?
Ja. Ik vind het prettig als men
sen zich ook in mij interesseren.
Je kunt dan wel in de schijnwer
pers staan, maar je bent niet van
ijzer en staal. Toen mijn ouders, ik
zat toen nog in Nootdorp, binnen
een tijdsbestek van een jaar over
leden, was het goed dat ik daarin
niet alleen stond. Vooral de dood
van mijn vader heeft mij toen aan
gegrepen. Bij mijn moeder ging er
een half jaar ziekbed aan vooraf.
Na een hersenbloeding kwijnde
ze zienderogen weg. Daar kon je
je als familie op voorbereiden en
vrede mee hebben. Bij mijn vader
was dat anders. Die voelde zich
ineens niet goed en binnen twee
dagen was hij gestorven. Later
bleek dat zijn longen en zijn hart
gewoon op waren. Dan sta je als
oudste zoon van het gezin ineens
voor het feit dat je niet meer op je
ouders kunt terugvallen, en dat
anderen op jou terugvallen. Je
krijgt extra verantwoordelijkheid.
Vrienden en naasteliefde zijn dan
oh zo belangrijk. Als generatie
oudste heb ik nu het beheer over
onze familietradidies en ik beheer
de familiebijbel, een eerste druk
uit 1455 uit Antwerpen.Dat
schept verplichtingen. De naam
Waals komt overigens uit
Wallonië. Mijn voorouders komen
uit de buurt van Echtemach.
Je bent als
burgemeester ook in
Israël geweest.
Dat klopt. Nootdorp ligt in het
Westlandr Irrdé" 6(£er jaren waren
grote groepen tuinders met een
joodse afkomst naar Israël geëmi
greerd. Ziyhadden zich gevestigd
aan de rand van de Gazastrook en
produceerden paprika's, rozen,
tomaten, komkommers, etc.
Omdat zij via Nederlandse veilin
gen meer konden verdienen dan
in Israël, gingen zij steeds meer
gebruikmaken van de agrologis-
tiek in Nederland. Dat resulteerde
uiteindelijk in een bezoek aan
Israël met een aantal bestuurders
uit het Westland. Ook om ons te
oriënteren op de wijze waarop zij
bezig waren met de tuinbouw. Als
bestuurder moet je allert zijn op
ontwikkelingen die zich voor
doen om te kijken of die van
invloed kunnen zijn op je eigen
regio. Zo hebben we een project
gezien waarin 5 tot 6 hectare land
bedekt was met draaiende spie
gels. Met die zonne-energie werd
vervolgens stroom opgewekt. Een
schitterend project, alleen in ons
kleine land niet haalbaar. Maar op
het gebied van de agrologistiek
hebben we wel wat voor hen kun
nen bereiken. En daar doe je het
voor.
Uiteindelijk ben je
gaan solliciteren naar
een nieuwe uitdaging.
Dat had meerdere redenen. De
belangrijkste reden was het feit
dat het burgemeesterschap van
Nootdorp slechts een job voor
twee dagen was. Daardoor had ik
tal van betaalde nevenfuncties
zoals bij de NOS, de
Consumentenbond, de hockey-
bond, de Centrale Raad
Milieuhygiëne en de Kraamzorg.
Ik zat in de stuurgroep van de
Floriade Zoetermeer en nog
enkele andere jobs. Maar dat bete
kende dat ik in de praktijk zelden
of nooit thuis was. En dat is niet
goed met drie opgroeiende kinde
ren, want ik wilde ook wel eens
thuis zijn. Het was dus een
bewuste sollicitatie, maar wel
naar een gemeente met zowel een
plattelands als stedelijk karakter.
Venray betekende een forse pro
motie. Van een gemeente met
6700 inwoners naar ruim 30.000
is niet niks.
Promotie, maar Venray
was een gemeente in
zwaar weer.
Jazeker, maar ook dat is een uit
daging. Venray zat met de artikel-
12- status in zak en as en alles was
kommer en kwel. Uiteindelijk
hebben we sneller dan verwacht
deze klus kunnen klaren. Maar er
moest veel gebeuren. Venray had
geen portefieulle economische
zaken of ambtenaren die daar mee
bezig waren. De bedrijventerrei
nen lagen leeg en in de agrarische
sector kwam steeds meer arbeid
vrij. Er was geen economisch
beleid. Daar zijn we toen mee van
start gegaan. Want geld verdienen
moet je als gemeente zelf doen en
leunen op de rijksoverheid is niet
mijn stijl. Met de komst van de
A73, GGW De Peel en het gunsti
ge economische klimaat hadden
we de wind natuurlijk wel mee.
Maar daar hebben we hard aan
moeten trekken, en het was een
gebeurtenis dat we naar het bui
tenland gingen om Venray te pre
senteren. Maar het was duidelijk
dat het roer om moest.
Maar ook intern
moest het roer om
Venray had destijds een ambte
narenkorps gebaseerd op het
gedachtegoed uit de jaren zestig.
Een ambtenaar had een bepaalde
autoriteit. Niets ten nadele van
die mensen, maar we zaten inmid
dels in de jaren negentig. De bur
gers waren mondiger geworden
en de ambtelijke organisatie was
niet met de tijd meegegaan. Een
ambtenaar moet gezag hebben op
basis van zijn vakkennis, maar
geen macht. Zij dienen raad en
college adequaat te adviseren op
basis waarvan de bestuurders
besluiten kunnen nemen. Daarom
werd destijds ook Keerpunt
gestart. Een reorganisatie die
vorig jaar uiteindelijk is afgerond
met het OOT- traject. Ik kan nu
zeggen dat we een adequate orga
nisatie hebben, die bovendien het
experiment niet schuwt. We dur
ven wat dat betreft weer wat in
Venray. En onze ambteranen heb
ben gezag op basis van kennis en
inzicht. Macht, maar ik heb een
hekel aan dat woord, is er voor
bestuur en politiek.
Venray is ook de
samenwerking met de
regio meer gaan
opzoeken.
Die samenwerking is ook nood
zakelijk. Toen ik hier in Venray
kwam, speelde het Gewest een
belangrijke rol. Er werd veel
gepraat met weinig resultaat. We
hebben het initiatief genomen tot
samenwerking, doelgericht. We
hebben nu met Meerlo-Wanssum
een brandweerbureau en we zoe
ken naar een goede vorm van
samenwerking voor de haven in
Wanssum. We werken samen op
het gebied van handhaving met
Sevenum, Horst en Meerlo-
Wanssum. Dat is een samenwer
king die flexibel is en waarmee je
kunt scoren. Er is overleg tussen
de juiste mensen. De Floriade,
Knowhouse en Innovatief
Zaken gezeten, die nieuwe vor
men van samenwerking op het
gebied van veiligheid ontwikkel
de. Een vergaande professionalise
ring bleek noodzakelijk. De vrij
willige brandweer in Venray en
Meerlo-Wanssum doet prima
werk, is deskundig en daar heb ik
grote bewondering voor. Maar
wat ontbreekt is tijd. Deze men
sen hebben een baan waar ze in
geval van nood vandaan gehaald
kunnen worden. Maar wanneer je
goed voorbereid wilt zijn op
bestrijding van rampen, dreiging
van terrorisme en andere bedrei
gingen van de openbare orde en
veiligheid, is een professionele
organisatie noodzakelijk. De loka
le brandweer speelt dan uiteinde
lijk haar rol bij de uitvoering daar
van. Die kant gaat het nu ook op.
De laatste tijd is de
acquisitie van
bedrijven onderwerp
van discussie
Acquisitie is gebruik maken
van netwerken en deskundigheid.
Als gemeente hebben wij niet alle
wijsheid in pacht. Je moet je reali
seren dat sommige netwerken
beter zijn dan de onze. Als Harry
Maessen zaken beter kan, dan
zoek je de samenwerking op. Je
draagt de acquisitie niet over
maar maakt gebruik van zijn net
werken en kennis. Met name zijn
contacten in het Verre Oosten
zijn zeer nuttig. Let wel, niet ieder
contact met een bedrijf leidt tot
succes. Dat geldt voor Harry
Maessen, maar ook voor het Liof,
de Industriële Club of de provin
cie Limburg. Maar we doen ons
best om te zoeken naar win-win
situaties. En tot op heden is er
niets misgegaan en hebben we
regelmatig succes. Zo is een reis
van mij en Bert Kersten naar de
VS succesvol geweest en hebben
we MMT en Penn Color naar
Venray kunnen halen. Het was
nuttig dat Lei Heidens naar Korea
is geweest en we gaan naar
Munchen. Naar de Expo Real
2005 om de Regio Venlo onder de
aandacht te brengen van interna
tionale investeerders. We doen
dat samen met de Kamer van
Koophandel en de gemeente
Venlo.
Wat heeft Jos Waals
met het Odapark?
Het Odapark en De Waan zijn
fantastische ontwikkelingen met
een geweldige impact. Ook de
huidige manifestatie, Living Apart
Together, maakt wat los. Het is
niet altijd even mooi, maar de
onderwerpen staan vaak bol van
baal ik van, want veeteelt, in vele
vormen, is de basis van agrarisch
Venray. Ik maak mij zorgen over
deze sector. Ik vrees dat de
macro-economische ontwikkelin
gen van de voedselindustrie aan
Venray voorbijgaan als het roer
niet omgaat. De sector is in haar
huidige vorm kwetsbaar En dat is
niet goed voor Venray.De MKZ,
vogelpest en parkenspest hebben
de kwetsbaarheid van deze sector
nog eens extra blootgelegd. Dat
betekent dat je moet gaan naden
ken over andere manieren van
produceren op het platteland.
Life-sciences, de agrarische secor
als start van nieuwe ontwikkelin
gen op het gebied van voedsel
technologie, energie en milieube
heer. Daar vecht ik voor.
Daarnaast ontstond een steeds
verdergaande schaalvergroting op
het platteland. Dat leidde tot ont
wikkelingen op het platteland,
waar je als overheid niet blij mee
bent. Dan mag je daar ook voor
waarschuwen en ingrijpen. Dat je
als burgemeester dan de gebeten
hond bent, omdat de boodschap
wel waar maar erg onprettig is?
Het zij zo. Je ziet nu gelukkig ook
ontwikkelingen zoals Innovatief
Platteland en Knowhouse die het
platteland nieuwe impulsen kun
nen geven. Ook de Floriade is een
kans en ook de jeugd op het plat
teland krijgt steeds meer aan
dacht. Ik heb veel vertrouwen,
maar daar moeten we wel hard
aan werken.
Dat heeft natuurlijk
invloed op de
leefbaarheid in de
dorpen
Natuurlijk, maar het begrip leef
baarheid moet je afzetten tegen
de veranderende omgevingsfacto
ren. Je moet geen tradities in
stand houden omdat het tradities
zijn. Je moet eigentijdse impulsen
ontwikkelen. Is er in een kern
woningbouw noodzakelijk, dan
streef je naar woningbouw.
Bovendien betekent Venray
Centrum een duidelijke meer
waarde voor de kleine kernen. De
tijd van volledig zelfstandige ker
nen is voorbij. Maar het zijn niet
alleen de dorpen die uit die tradi
tionele paden moeten stappen.
De politiek zal daar kaders voor
moeten ontwikkelen en duidelij
ke keuzes maken. We zijn daar
met het hele college hard mee
bezig en de raad zal daarin een
belangrijke rol moeten spelen.
Jos Waals anno 2005, waarin
hij zijn 25-jarig ambtsjubileum
als burgemeester viert.
voor hebben. Ik ben blij voor hem
dat hij nu gedeputeerde is, een
functie die hij in mijn ogen zeer
goed aan kan en waardoor hij veel
kan betekenen voor Venray.
Is Jos Waals 24 uur per
dag burgemeester?
Ik ben 24 uur per dag burge
meester, maar ben daar niet 24
uur per dag mee bezig. Tenslotte
ben ik ook nog vader van een
gezin. Dat kost ook enige tijd en is
bovendien erg boeiend. Daarnaast
heb ik een hechte vriendenclub,
binnen maar ook buiten Venray,
en speel ik golf. Ik geniet dan ook
van de sport, mijn gezin en het
maatschappelijke leven in Venray.
Vooral na het overlijden van mijn
echtgenote Birgit, merk je dat met
name je vrienden een belangrijke
rol spelen bij de verwerking van
dit verlies. Vergeten doe ik haar
natuurlijk niet, maar ik heb dat
verlies, mede dankzij mijn vrien
den, na twee jaar een eigen plekje
kunnen geven. Samen met de jon
gens zijn we toen voorzichtig
gaan bouwen aan een nieuwe toe
komst zonder hun moeder. Dat is
vallen en opstaan, maar het lukt
ons steeds beter. En Birgit zorgt
vanuit de hemel dat we geen al te
grote fouten maken.
Dreunen de
gebeurtenissen van 2
april nog na?
De gebeurtenissen van die dag
zijn flink opgeblazen. De situatie
was zeer bedreigend, maar er was
geen sprake van een grootschalig
conflict. Daarnaast heeft 2 april
ook zijn positieve kanten. Die dag
heeft de politieke bereidheid om
een nieuw jongerenbeleid te ont
wikkelen in een stroomversnel
ling gebracht. Bovendien heeft
het jongerenbeleid nu een heel
andere impact gekregen, omdat
nu alle ogen hierop gericht zijn en
het begrip jongeren veel breder is
geformuleerd.Die aandacht is
natuurlijk prima, maar ik had dat
liever gehad zonder de gebeurte
nissen op 2 april. En wat de minis
ter betreft, haar houd ik aan haar
afspraak om terug te komen. Dat
is mijn en haar eer te na.
Een Duitse
ambassadeur spreekt
op 4 mei tijdens de
dodenherdenking
Het is een historisch gegeven
dat in Venray 32.000 Duitse mili
tairen begraven liggen. Daar moet
je mee om durven gaan. De
dodenherdenking in Ysselsteyn
had destijds grote aantrekkings
kracht op neonazi's. In overleg
met de Duitse ambassadeur heb
ben we daar een maatschappelijk
gebeuren van gemaakt, waardoor
die aantrekkingskracht verdween.
Ook de komst van het jongeren
centrum op het Duitse kerkhof
heeft daar aan bijgedragen. Dat de
Duitse ambassadeur vervolgens
op 4 mei mag spreken in onze
Grote Kerk, is een logisch vervolg
in een proces van anders omgaan
met die periode. We kunnen dit
steeds meer vanuit de onderne
mers en dat is een goede zaak.
Platteland zijn ook prima vormen
van samenwerking. In het samen
werkingsverband Regio Noord- en
Midden-Limburg herkennen wij
ons niet. Directe samenwerking
gericht op resultaat met zo min
mogelijk kosten. Dat is Venray.
De plannen voor de Floriade zijn
zo ook ontstaan. Een aantal gelijk
gestemde bestuurders hebben de
koppen bij elkaar gestoken en de
trein op de rails gezet. En die is
op volle snelheid Noord-Limburg
binnengereden. Ik ben daar bere
trots op.
Wat deed Jos Waals
in een landelijke
stuurgroep van de
brandweer?
Veiligheid heeft altijd mijn aan
dacht gehad. Ik heb drieëneenhalf
jaar in een denktank van het
ministerie van Binnenlandse
maatschappijvisie en maatschap
pijkritiek. Neem de foto's van de
huilende wereldleiders, dat is zo
realistisch. En dat terwijl je
bedenkt dat het Odapark in 1992
een bouwval was. Toen het initia
tief werd genomen om het
Theehuis te renoveren, heeft nie
mand kunnen bevroeden dat dat
initiatief zo'n geweldige impact
zou hebben. Vooral dankzij de
inzet van velen is het een kunst
centrum geworden met een func
tie die ver over de regio uitstrekt.
Het is toch fantastisch dat dit in
Venray gerealiseerd is. En die ver-
wijsbordjes, die komen er wel.
Is de agrarische sector
het zorgenkind van
Venray?
Ja en nee. Veeteelt is de op een
na minst innovatieve sector van
Nederland las ik in de krant. Daar
Hoe kijk je in dat
kader tegen de
woningbouwperikelen
van Merselo aan?
Noem dat maar de soap van
Venray. Het besluit om woningen
te bouwen was in strijd met de
uitspraak van een enkele rechter.
Dat leidde tot een geweldige
poeha waar geen poeha nodig
was geweest. De woningen staan
er immers en er is geen enkele
rechter die dit besluit verworpen
heeft. Zelfs de minister heeft zijn
dreigementen ingetrokken.
Bovendien heeft dit besluit de dis
cussie over stankcirkels op gang
gebracht. Daar wordt tegenwoor
dig soepeler mee omgegaan. Het
is jammer dat door al die onnodi
ge emoties Bert Kersten zijn func
tie als wethouder niet meer kon
uitoefenen op de manier die hem
lag. Hij heeft toen een keuze
gemaakt en daar moet je respect
Hoe is Venray door de
scheiding van college
en gemeenteraad
gekomen?
Dat is een heel gewenningspro
ces. Het college bestuurt en de
raad heeft een controlerende
functie en stelt kaders. De raad
worstelt daar volgens mij meer
mee dan het college. Ook de wet
houders zijn nu beroepsbestuur
ders en maken geen deel meer uit
van de politiek. Ik weet dat een
wethouder daar nog wel eens
moeite mee heeft, maar een van
zijn collega's absoluut niet. Mijn
rol als raadsvoorzitter is niet goed.
Ik moet als voorzitter van het
bestuur, het college dus, de
gemeenteraad, die ook mij moet
controleren, voorzitten. Ik denk
ook dat in de wet veranderd gaat
worden. De gekozen burgemees
ter uit 2010 zal nooit geen voorzit
ter van de raad zijn.
Daarnaast mag in mijn ogen de
opzet van de commissies gewij
zigd worden. Nu zijn de commis
sies ingedeeld op basis van de
ambtelijke afdelingen. Dat is te
traditioneel. De commissies zou
den moeten worden gerealiseerd
op basis van thema's. Zo zou je,
net als bij de politie, Venray moe
ten opdelen in vier taartpunten.
Elk gebied krijgt een eigen com
missie. Zo zou de punt Venray
Oost met Oostrum en Oirlo een
geografisch gebied kunnen vor
men met een eigen commissie.
Daardoor worden de commissie
leden minder belangenbeharti
gers en meer volksvertegenwoor
digers. Bovendien denk ik dat dit
de betrokkenheid zal vergroten.
Ik heb natuurlijk niet alle wijsheid
in pacht, maar ik zou dit wel eens
met de raad willen bespreken.
Hoe gaat de
burgemeester om met
de dreigementen van
de laatste tijd?
Daar ben ik niet van onder de
indruk en je leert er mee leven.
Hoge bomen vangen nu eenmaal
veel wind. Die dreigementen zijn
overigens niet alleen aan mijn
adres, maar komen ook voor bij
wethouders en raadsleden. Het is
een zorgelijke maatschappelijke
ontwikkeling, maar zegt in mijn
ogen meer over de diskwalificatie
van de dreigers dan van de
thema niet wegdrukken en die
mensen liggen er nu eenmaal. En
over de doden niets dan goeds,
dat geldt ook voor Duitse doden.
Zij kunnen zich ook niet meer
verdedigen.
Hoe ontwikkelt
Venray zich als stad?
Het centrum van Venray is daar
in beeldbepalend. Met de komst
van de Gouden Leeuw en tal van
andere bouwprojecten die
momenteel op gang zijn gebracht,
krijgt Venray meer porum als ste
delijk centrum. Waar nog wel aan
gewerkt moet worden, is de kwa
liteit van het centrum. Dat doe je
samen met de ondernemers, maar
er is nog te vaak een houding van
"dat doet de gemeente wel" Ook
de ondernemers hebben hun
eigen verantwoordelijkheid.
Gelukkig zie je dat steeds meer.
De drang tot aanpassing komt
Staat Venray nog aan
de vooravond van een
herindeling?
Wat mij betreft niet. Ik heb al
eerder aangegeven dat.de samen
werking tussen gemeenten op
een aantal gebieden prima ver
loopt en zeer belangrijk is. Je
maakt gebruik van eikaars capaci
teiten en het kost weinig tijd. Die
thematische samenwerking is ook
belangrijk. Ook regionaal ontstaat
er steeds meer samenwerking met
de andere kant van de grens. Het
klinkt vreemd, maar je moet de
euregionale samenwerking zien
als een verliefd stel dat elkaar aan
het ontdekken is. Het zal nog wel
een jaar of acht duren voordat die
samenwerking in deze regio het
niveau heeft zoals dat in Zuid-
Limburg of de regio Nijmegen is.
Maar het Duitse grensgebied
wordt sociaal, cultureel en econo
misch steeds" belangrijker voor
ons.
Hoe ziet Jos Waals de
toekomst van Venray?
"Wat de toekomst brenge
moge, heer geleide mijn hand" is
de tekst uit een psalm die ik graag
lees. Je moet niet de pretentie
hebben alles te weten en te wil
len. Ook de politiek moet wat dat
betreft haar hand niet overspelen;
Ik denk dat Venray een goede ont
wikkeling naar een middelgrote
plattelandsgemeente doormaakt.
Dat zal moeten worden bevestigd
door de provinciale bestuur-
krachtmonitor die nu gemaakt
wordt. Daarin wordt getoetst wat
Venray de afgelopen vier jaar
heeft gepresteerd op een aantal
gebieden. Denk daarbij aan het
duale stelsel, het kwalitatieve ont
wikkeling van het ambtelijk appa
raat, de financiële onafhankelijk
heid, de intergemeentelijke
samenwerking en de toekomstvi
sie van de gemeente. Volgend jaar
weten we daar meer over, maar ik
schat in dat Venray van een kleine
6 van vier jaar geleden dik over de
7 zal schieten. En dat was ook de
uitdaging die wij onszelf vier jaar
geleden hebben gesteld in het
kader van de toekomst van
Venray.
En hoe is de toekomst
van Jos Waals?
Bij leven en welzijn gaat Jos
Waals op 1 november 2008 met
pensioen. Dan ben ik 65 jaar.
Misschien iets eerder. Ik heb nu
een vriendin en zij gaat een half
jaar eerder met pensioen. Dan
willen we ook gaan samenwonen
en samen gemeten van de
geneugten des levens. Want ik
blijf tenslotte een levensgenieter.
Maar ik ben met veel plezier bur
gervader, bestuurder en inwoner
van Venray. Een mooi vak, een
mooie plaats en heel veel uitda
gingen. Ik voel me er thuis.