Jos Waals 25 jaar burgemeester ►eel en maas Donderdag 1 september 2005 - Pagina 7 agina Faals 5!!! 3P 1 augustus 1980 werd Jos _„als geïnstalleerd als burge- neester van Nootdorp. Een emeente die hij elf jaar later erliet voor Venray, waar hij iu aan zijn derde ambtster- nijn bezig is. Vandaag viert os Waals op bescheiden wijze jjn jubileum. Met Jos Waals ijken we terug. De burge- neester laat zijn licht schijnen p 25 thema's uit de afgelopen 5 jaar. Hoe word je burgemeester? Bij mij was dat gewoon ambitie, k wilde altijd burgemeester wor- en, misschien omdat mijn vader at was, maar ik ben een geboren estuurder. En wat ga je dan doen ls je 36 bent en zelf de tijd rijp cht? Dan schrijf je een brief aan Commissaris van de Koningin an je eigen provincie. Die beoor- eelde of je al dan niet geschikt ras. Ik moest toen maar eens in ndere provincies solliciteren. Dan krijg ik wel van mijn colle- a's te horen of je geschikt bent", ei de Commissaris van de loningin in Overijssel. Blijkbaar tvas ik geschikt, want mij werd na en jaar geadviseerd om te sollici- eren naar vier gemeenten. Het :rd Nootdorp. Hoe schets je je tijd in Nootdorp? j Als burgemeester word je benoemd op basis van bepaalde verwachtingen. In Nootdorp lag dat wat tegenstrijdig. De gemeen teraad wilde een andere toekomst dan de provincie. De gemeente had in principe had gekozen voor een agrarische ontwikkeling ter wijl de provincie graag zag dat er gebouwd werd omdat de woning nood in Den Haag enorm hoog was, Die discussie duurde al jaren lang. Uiteindelijk is de gemeente raad unaniem akkoord gegaan met een vrijwillige grondruil, waardoor Nootdorp 90 hectare glastuinbouw kon ontwikkelen, een gedeelte van het vliegveld ypenburg erbij kreeg en de gemeente Leidschendam de broodnodige woningen kon bou wen voor Den Haag. Een typisch ire vallen. Ook als bedrijven failliet gaan of er sprake is van andere zorgen, probeer ik even langs te gaan om te kijken of we iets kun nen betekenen. Niet dat de gemeente alle problemen kan oplossen, maar luisteren en het uitwisselen van gedachten en ideeën is ook onderdeel van het burgemeester zijn. Jos Waals als burgemeester van Nootdorp met de toenmalige Commissaris van de Koningin voor Zuid-Holland, Patijn (Foto: De Eendracht Nootdorp) :ompromis, maar met veel draag- plak. Nootdorp is nu helemaal terf Pgenomen in de Haagse agglo- neratie. Maar dat werd pas moge- ivcr- jk toen de muur in 1989 viel en nele r een andere visie werd ontwik- cèld op de Nederlandse defensie taken. Ypenburg werd als vliegba- iis overbodig. Nootdorp was met 6700 inwo- lers stukken kleiner dan Venray. 'n het was een echt dorp. Dat orpse karakter heb ik ook terug- evonden bij de viering van het "50-jarig bestaan van Nootdorp in •82 Een jaar lang stond Jootdorp in het teken van dit ibileum. Ik heb toen de gemeen- chap goed leren kennen en ndersom heeft de bevolking mij ok leren kennen. Een van de loogtepunten was een openbare aadsvergadering in middeleeuw- e kledij op het marktplein. ie hebt in die periode ook eens in een B-52- bommenwerper gevlogen. Een geweldige ervaring. Als >urgemeester sta je vaak aan de ipntlijn. Dat is soms vervelend, oms heel leuk. Zo heb ik negen teer een ballonvaart mogen naken. Toen Ypenburg bij footdorp kwam, kreeg ik ook neer representatieve verplichtin- ;en. Zo kwam het dat ik tijdens :en grootscheepse NAVO oefe- ïing door een Amerikaanse gene- aal werd uitgenodigd om mee te 'liegen in een B-52. Ik ben dan vel 1 meter 92, maar ik kwam log niet halverwege de banden 'an dat vliegtuig. En als je dan )oven in het vliegtuig staat te kij- ten naar een laadruimte waar anks drie hoog gestapeld wor- len, dan voel je je als mens heel :rg klein. Op het moment dat het 'liegtuig opstijgt, heb je het ;evoel dat een flatgebouw de ucht in gaat. Dat soort zaken zijn Ie leuke aspecten van het burge- neesterschap. Ik kan daar echt 'an genieten. Ook in Venray. Maar er zijn ook minder leuke dingen. Natuurlijk. Als burgemeester pen je het boegbeeld van je emeente. Dat betekent dat je af n toe, maar niet te veel, lintjes noet knippen en aanwezig moet ijn bij leuke en minder leuke nomenten. Een van die minder -uke momenten was destijds een ezoek aan drie gezinnen die hun f>nen verloren hadden bij een odelijk ongeval op een onbe waakte spoorwegovergang. Ik pd dat je als burgemeester het •rdriet met die mensen moet men delen. Je moet dat ook n van mens tot mens en niet als ;n morele verplichting. Ook in rnray doe ik dat, als de familie it op prijs stelt. Je moet je bij "rdriet niet opdringen. Ik ga dan •estal niet meteen naar de men- 'h toe maar een of twee weken Eer, als iedereen weer over is ïgaan tot de orde van de dag. Ik ak dan een praatje, drink een Ipje koffie en steek de mensen hart onder de riem. 'eri^ens niet alleen bij sterfge Heb je dat ook zelf aan den lijve ondervonden? Ja. Ik vind het prettig als men sen zich ook in mij interesseren. Je kunt dan wel in de schijnwer pers staan, maar je bent niet van ijzer en staal. Toen mijn ouders, ik zat toen nog in Nootdorp, binnen een tijdsbestek van een jaar over leden, was het goed dat ik daarin niet alleen stond. Vooral de dood van mijn vader heeft mij toen aan gegrepen. Bij mijn moeder ging er een half jaar ziekbed aan vooraf. Na een hersenbloeding kwijnde ze zienderogen weg. Daar kon je je als familie op voorbereiden en vrede mee hebben. Bij mijn vader was dat anders. Die voelde zich ineens niet goed en binnen twee dagen was hij gestorven. Later bleek dat zijn longen en zijn hart gewoon op waren. Dan sta je als oudste zoon van het gezin ineens voor het feit dat je niet meer op je ouders kunt terugvallen, en dat anderen op jou terugvallen. Je krijgt extra verantwoordelijkheid. Vrienden en naasteliefde zijn dan oh zo belangrijk. Als generatie oudste heb ik nu het beheer over onze familietradidies en ik beheer de familiebijbel, een eerste druk uit 1455 uit Antwerpen.Dat schept verplichtingen. De naam Waals komt overigens uit Wallonië. Mijn voorouders komen uit de buurt van Echtemach. Je bent als burgemeester ook in Israël geweest. Dat klopt. Nootdorp ligt in het Westlandr Irrdé" 6(£er jaren waren grote groepen tuinders met een joodse afkomst naar Israël geëmi greerd. Ziyhadden zich gevestigd aan de rand van de Gazastrook en produceerden paprika's, rozen, tomaten, komkommers, etc. Omdat zij via Nederlandse veilin gen meer konden verdienen dan in Israël, gingen zij steeds meer gebruikmaken van de agrologis- tiek in Nederland. Dat resulteerde uiteindelijk in een bezoek aan Israël met een aantal bestuurders uit het Westland. Ook om ons te oriënteren op de wijze waarop zij bezig waren met de tuinbouw. Als bestuurder moet je allert zijn op ontwikkelingen die zich voor doen om te kijken of die van invloed kunnen zijn op je eigen regio. Zo hebben we een project gezien waarin 5 tot 6 hectare land bedekt was met draaiende spie gels. Met die zonne-energie werd vervolgens stroom opgewekt. Een schitterend project, alleen in ons kleine land niet haalbaar. Maar op het gebied van de agrologistiek hebben we wel wat voor hen kun nen bereiken. En daar doe je het voor. Uiteindelijk ben je gaan solliciteren naar een nieuwe uitdaging. Dat had meerdere redenen. De belangrijkste reden was het feit dat het burgemeesterschap van Nootdorp slechts een job voor twee dagen was. Daardoor had ik tal van betaalde nevenfuncties zoals bij de NOS, de Consumentenbond, de hockey- bond, de Centrale Raad Milieuhygiëne en de Kraamzorg. Ik zat in de stuurgroep van de Floriade Zoetermeer en nog enkele andere jobs. Maar dat bete kende dat ik in de praktijk zelden of nooit thuis was. En dat is niet goed met drie opgroeiende kinde ren, want ik wilde ook wel eens thuis zijn. Het was dus een bewuste sollicitatie, maar wel naar een gemeente met zowel een plattelands als stedelijk karakter. Venray betekende een forse pro motie. Van een gemeente met 6700 inwoners naar ruim 30.000 is niet niks. Promotie, maar Venray was een gemeente in zwaar weer. Jazeker, maar ook dat is een uit daging. Venray zat met de artikel- 12- status in zak en as en alles was kommer en kwel. Uiteindelijk hebben we sneller dan verwacht deze klus kunnen klaren. Maar er moest veel gebeuren. Venray had geen portefieulle economische zaken of ambtenaren die daar mee bezig waren. De bedrijventerrei nen lagen leeg en in de agrarische sector kwam steeds meer arbeid vrij. Er was geen economisch beleid. Daar zijn we toen mee van start gegaan. Want geld verdienen moet je als gemeente zelf doen en leunen op de rijksoverheid is niet mijn stijl. Met de komst van de A73, GGW De Peel en het gunsti ge economische klimaat hadden we de wind natuurlijk wel mee. Maar daar hebben we hard aan moeten trekken, en het was een gebeurtenis dat we naar het bui tenland gingen om Venray te pre senteren. Maar het was duidelijk dat het roer om moest. Maar ook intern moest het roer om Venray had destijds een ambte narenkorps gebaseerd op het gedachtegoed uit de jaren zestig. Een ambtenaar had een bepaalde autoriteit. Niets ten nadele van die mensen, maar we zaten inmid dels in de jaren negentig. De bur gers waren mondiger geworden en de ambtelijke organisatie was niet met de tijd meegegaan. Een ambtenaar moet gezag hebben op basis van zijn vakkennis, maar geen macht. Zij dienen raad en college adequaat te adviseren op basis waarvan de bestuurders besluiten kunnen nemen. Daarom werd destijds ook Keerpunt gestart. Een reorganisatie die vorig jaar uiteindelijk is afgerond met het OOT- traject. Ik kan nu zeggen dat we een adequate orga nisatie hebben, die bovendien het experiment niet schuwt. We dur ven wat dat betreft weer wat in Venray. En onze ambteranen heb ben gezag op basis van kennis en inzicht. Macht, maar ik heb een hekel aan dat woord, is er voor bestuur en politiek. Venray is ook de samenwerking met de regio meer gaan opzoeken. Die samenwerking is ook nood zakelijk. Toen ik hier in Venray kwam, speelde het Gewest een belangrijke rol. Er werd veel gepraat met weinig resultaat. We hebben het initiatief genomen tot samenwerking, doelgericht. We hebben nu met Meerlo-Wanssum een brandweerbureau en we zoe ken naar een goede vorm van samenwerking voor de haven in Wanssum. We werken samen op het gebied van handhaving met Sevenum, Horst en Meerlo- Wanssum. Dat is een samenwer king die flexibel is en waarmee je kunt scoren. Er is overleg tussen de juiste mensen. De Floriade, Knowhouse en Innovatief Zaken gezeten, die nieuwe vor men van samenwerking op het gebied van veiligheid ontwikkel de. Een vergaande professionalise ring bleek noodzakelijk. De vrij willige brandweer in Venray en Meerlo-Wanssum doet prima werk, is deskundig en daar heb ik grote bewondering voor. Maar wat ontbreekt is tijd. Deze men sen hebben een baan waar ze in geval van nood vandaan gehaald kunnen worden. Maar wanneer je goed voorbereid wilt zijn op bestrijding van rampen, dreiging van terrorisme en andere bedrei gingen van de openbare orde en veiligheid, is een professionele organisatie noodzakelijk. De loka le brandweer speelt dan uiteinde lijk haar rol bij de uitvoering daar van. Die kant gaat het nu ook op. De laatste tijd is de acquisitie van bedrijven onderwerp van discussie Acquisitie is gebruik maken van netwerken en deskundigheid. Als gemeente hebben wij niet alle wijsheid in pacht. Je moet je reali seren dat sommige netwerken beter zijn dan de onze. Als Harry Maessen zaken beter kan, dan zoek je de samenwerking op. Je draagt de acquisitie niet over maar maakt gebruik van zijn net werken en kennis. Met name zijn contacten in het Verre Oosten zijn zeer nuttig. Let wel, niet ieder contact met een bedrijf leidt tot succes. Dat geldt voor Harry Maessen, maar ook voor het Liof, de Industriële Club of de provin cie Limburg. Maar we doen ons best om te zoeken naar win-win situaties. En tot op heden is er niets misgegaan en hebben we regelmatig succes. Zo is een reis van mij en Bert Kersten naar de VS succesvol geweest en hebben we MMT en Penn Color naar Venray kunnen halen. Het was nuttig dat Lei Heidens naar Korea is geweest en we gaan naar Munchen. Naar de Expo Real 2005 om de Regio Venlo onder de aandacht te brengen van interna tionale investeerders. We doen dat samen met de Kamer van Koophandel en de gemeente Venlo. Wat heeft Jos Waals met het Odapark? Het Odapark en De Waan zijn fantastische ontwikkelingen met een geweldige impact. Ook de huidige manifestatie, Living Apart Together, maakt wat los. Het is niet altijd even mooi, maar de onderwerpen staan vaak bol van baal ik van, want veeteelt, in vele vormen, is de basis van agrarisch Venray. Ik maak mij zorgen over deze sector. Ik vrees dat de macro-economische ontwikkelin gen van de voedselindustrie aan Venray voorbijgaan als het roer niet omgaat. De sector is in haar huidige vorm kwetsbaar En dat is niet goed voor Venray.De MKZ, vogelpest en parkenspest hebben de kwetsbaarheid van deze sector nog eens extra blootgelegd. Dat betekent dat je moet gaan naden ken over andere manieren van produceren op het platteland. Life-sciences, de agrarische secor als start van nieuwe ontwikkelin gen op het gebied van voedsel technologie, energie en milieube heer. Daar vecht ik voor. Daarnaast ontstond een steeds verdergaande schaalvergroting op het platteland. Dat leidde tot ont wikkelingen op het platteland, waar je als overheid niet blij mee bent. Dan mag je daar ook voor waarschuwen en ingrijpen. Dat je als burgemeester dan de gebeten hond bent, omdat de boodschap wel waar maar erg onprettig is? Het zij zo. Je ziet nu gelukkig ook ontwikkelingen zoals Innovatief Platteland en Knowhouse die het platteland nieuwe impulsen kun nen geven. Ook de Floriade is een kans en ook de jeugd op het plat teland krijgt steeds meer aan dacht. Ik heb veel vertrouwen, maar daar moeten we wel hard aan werken. Dat heeft natuurlijk invloed op de leefbaarheid in de dorpen Natuurlijk, maar het begrip leef baarheid moet je afzetten tegen de veranderende omgevingsfacto ren. Je moet geen tradities in stand houden omdat het tradities zijn. Je moet eigentijdse impulsen ontwikkelen. Is er in een kern woningbouw noodzakelijk, dan streef je naar woningbouw. Bovendien betekent Venray Centrum een duidelijke meer waarde voor de kleine kernen. De tijd van volledig zelfstandige ker nen is voorbij. Maar het zijn niet alleen de dorpen die uit die tradi tionele paden moeten stappen. De politiek zal daar kaders voor moeten ontwikkelen en duidelij ke keuzes maken. We zijn daar met het hele college hard mee bezig en de raad zal daarin een belangrijke rol moeten spelen. Jos Waals anno 2005, waarin hij zijn 25-jarig ambtsjubileum als burgemeester viert. voor hebben. Ik ben blij voor hem dat hij nu gedeputeerde is, een functie die hij in mijn ogen zeer goed aan kan en waardoor hij veel kan betekenen voor Venray. Is Jos Waals 24 uur per dag burgemeester? Ik ben 24 uur per dag burge meester, maar ben daar niet 24 uur per dag mee bezig. Tenslotte ben ik ook nog vader van een gezin. Dat kost ook enige tijd en is bovendien erg boeiend. Daarnaast heb ik een hechte vriendenclub, binnen maar ook buiten Venray, en speel ik golf. Ik geniet dan ook van de sport, mijn gezin en het maatschappelijke leven in Venray. Vooral na het overlijden van mijn echtgenote Birgit, merk je dat met name je vrienden een belangrijke rol spelen bij de verwerking van dit verlies. Vergeten doe ik haar natuurlijk niet, maar ik heb dat verlies, mede dankzij mijn vrien den, na twee jaar een eigen plekje kunnen geven. Samen met de jon gens zijn we toen voorzichtig gaan bouwen aan een nieuwe toe komst zonder hun moeder. Dat is vallen en opstaan, maar het lukt ons steeds beter. En Birgit zorgt vanuit de hemel dat we geen al te grote fouten maken. Dreunen de gebeurtenissen van 2 april nog na? De gebeurtenissen van die dag zijn flink opgeblazen. De situatie was zeer bedreigend, maar er was geen sprake van een grootschalig conflict. Daarnaast heeft 2 april ook zijn positieve kanten. Die dag heeft de politieke bereidheid om een nieuw jongerenbeleid te ont wikkelen in een stroomversnel ling gebracht. Bovendien heeft het jongerenbeleid nu een heel andere impact gekregen, omdat nu alle ogen hierop gericht zijn en het begrip jongeren veel breder is geformuleerd.Die aandacht is natuurlijk prima, maar ik had dat liever gehad zonder de gebeurte nissen op 2 april. En wat de minis ter betreft, haar houd ik aan haar afspraak om terug te komen. Dat is mijn en haar eer te na. Een Duitse ambassadeur spreekt op 4 mei tijdens de dodenherdenking Het is een historisch gegeven dat in Venray 32.000 Duitse mili tairen begraven liggen. Daar moet je mee om durven gaan. De dodenherdenking in Ysselsteyn had destijds grote aantrekkings kracht op neonazi's. In overleg met de Duitse ambassadeur heb ben we daar een maatschappelijk gebeuren van gemaakt, waardoor die aantrekkingskracht verdween. Ook de komst van het jongeren centrum op het Duitse kerkhof heeft daar aan bijgedragen. Dat de Duitse ambassadeur vervolgens op 4 mei mag spreken in onze Grote Kerk, is een logisch vervolg in een proces van anders omgaan met die periode. We kunnen dit steeds meer vanuit de onderne mers en dat is een goede zaak. Platteland zijn ook prima vormen van samenwerking. In het samen werkingsverband Regio Noord- en Midden-Limburg herkennen wij ons niet. Directe samenwerking gericht op resultaat met zo min mogelijk kosten. Dat is Venray. De plannen voor de Floriade zijn zo ook ontstaan. Een aantal gelijk gestemde bestuurders hebben de koppen bij elkaar gestoken en de trein op de rails gezet. En die is op volle snelheid Noord-Limburg binnengereden. Ik ben daar bere trots op. Wat deed Jos Waals in een landelijke stuurgroep van de brandweer? Veiligheid heeft altijd mijn aan dacht gehad. Ik heb drieëneenhalf jaar in een denktank van het ministerie van Binnenlandse maatschappijvisie en maatschap pijkritiek. Neem de foto's van de huilende wereldleiders, dat is zo realistisch. En dat terwijl je bedenkt dat het Odapark in 1992 een bouwval was. Toen het initia tief werd genomen om het Theehuis te renoveren, heeft nie mand kunnen bevroeden dat dat initiatief zo'n geweldige impact zou hebben. Vooral dankzij de inzet van velen is het een kunst centrum geworden met een func tie die ver over de regio uitstrekt. Het is toch fantastisch dat dit in Venray gerealiseerd is. En die ver- wijsbordjes, die komen er wel. Is de agrarische sector het zorgenkind van Venray? Ja en nee. Veeteelt is de op een na minst innovatieve sector van Nederland las ik in de krant. Daar Hoe kijk je in dat kader tegen de woningbouwperikelen van Merselo aan? Noem dat maar de soap van Venray. Het besluit om woningen te bouwen was in strijd met de uitspraak van een enkele rechter. Dat leidde tot een geweldige poeha waar geen poeha nodig was geweest. De woningen staan er immers en er is geen enkele rechter die dit besluit verworpen heeft. Zelfs de minister heeft zijn dreigementen ingetrokken. Bovendien heeft dit besluit de dis cussie over stankcirkels op gang gebracht. Daar wordt tegenwoor dig soepeler mee omgegaan. Het is jammer dat door al die onnodi ge emoties Bert Kersten zijn func tie als wethouder niet meer kon uitoefenen op de manier die hem lag. Hij heeft toen een keuze gemaakt en daar moet je respect Hoe is Venray door de scheiding van college en gemeenteraad gekomen? Dat is een heel gewenningspro ces. Het college bestuurt en de raad heeft een controlerende functie en stelt kaders. De raad worstelt daar volgens mij meer mee dan het college. Ook de wet houders zijn nu beroepsbestuur ders en maken geen deel meer uit van de politiek. Ik weet dat een wethouder daar nog wel eens moeite mee heeft, maar een van zijn collega's absoluut niet. Mijn rol als raadsvoorzitter is niet goed. Ik moet als voorzitter van het bestuur, het college dus, de gemeenteraad, die ook mij moet controleren, voorzitten. Ik denk ook dat in de wet veranderd gaat worden. De gekozen burgemees ter uit 2010 zal nooit geen voorzit ter van de raad zijn. Daarnaast mag in mijn ogen de opzet van de commissies gewij zigd worden. Nu zijn de commis sies ingedeeld op basis van de ambtelijke afdelingen. Dat is te traditioneel. De commissies zou den moeten worden gerealiseerd op basis van thema's. Zo zou je, net als bij de politie, Venray moe ten opdelen in vier taartpunten. Elk gebied krijgt een eigen com missie. Zo zou de punt Venray Oost met Oostrum en Oirlo een geografisch gebied kunnen vor men met een eigen commissie. Daardoor worden de commissie leden minder belangenbeharti gers en meer volksvertegenwoor digers. Bovendien denk ik dat dit de betrokkenheid zal vergroten. Ik heb natuurlijk niet alle wijsheid in pacht, maar ik zou dit wel eens met de raad willen bespreken. Hoe gaat de burgemeester om met de dreigementen van de laatste tijd? Daar ben ik niet van onder de indruk en je leert er mee leven. Hoge bomen vangen nu eenmaal veel wind. Die dreigementen zijn overigens niet alleen aan mijn adres, maar komen ook voor bij wethouders en raadsleden. Het is een zorgelijke maatschappelijke ontwikkeling, maar zegt in mijn ogen meer over de diskwalificatie van de dreigers dan van de thema niet wegdrukken en die mensen liggen er nu eenmaal. En over de doden niets dan goeds, dat geldt ook voor Duitse doden. Zij kunnen zich ook niet meer verdedigen. Hoe ontwikkelt Venray zich als stad? Het centrum van Venray is daar in beeldbepalend. Met de komst van de Gouden Leeuw en tal van andere bouwprojecten die momenteel op gang zijn gebracht, krijgt Venray meer porum als ste delijk centrum. Waar nog wel aan gewerkt moet worden, is de kwa liteit van het centrum. Dat doe je samen met de ondernemers, maar er is nog te vaak een houding van "dat doet de gemeente wel" Ook de ondernemers hebben hun eigen verantwoordelijkheid. Gelukkig zie je dat steeds meer. De drang tot aanpassing komt Staat Venray nog aan de vooravond van een herindeling? Wat mij betreft niet. Ik heb al eerder aangegeven dat.de samen werking tussen gemeenten op een aantal gebieden prima ver loopt en zeer belangrijk is. Je maakt gebruik van eikaars capaci teiten en het kost weinig tijd. Die thematische samenwerking is ook belangrijk. Ook regionaal ontstaat er steeds meer samenwerking met de andere kant van de grens. Het klinkt vreemd, maar je moet de euregionale samenwerking zien als een verliefd stel dat elkaar aan het ontdekken is. Het zal nog wel een jaar of acht duren voordat die samenwerking in deze regio het niveau heeft zoals dat in Zuid- Limburg of de regio Nijmegen is. Maar het Duitse grensgebied wordt sociaal, cultureel en econo misch steeds" belangrijker voor ons. Hoe ziet Jos Waals de toekomst van Venray? "Wat de toekomst brenge moge, heer geleide mijn hand" is de tekst uit een psalm die ik graag lees. Je moet niet de pretentie hebben alles te weten en te wil len. Ook de politiek moet wat dat betreft haar hand niet overspelen; Ik denk dat Venray een goede ont wikkeling naar een middelgrote plattelandsgemeente doormaakt. Dat zal moeten worden bevestigd door de provinciale bestuur- krachtmonitor die nu gemaakt wordt. Daarin wordt getoetst wat Venray de afgelopen vier jaar heeft gepresteerd op een aantal gebieden. Denk daarbij aan het duale stelsel, het kwalitatieve ont wikkeling van het ambtelijk appa raat, de financiële onafhankelijk heid, de intergemeentelijke samenwerking en de toekomstvi sie van de gemeente. Volgend jaar weten we daar meer over, maar ik schat in dat Venray van een kleine 6 van vier jaar geleden dik over de 7 zal schieten. En dat was ook de uitdaging die wij onszelf vier jaar geleden hebben gesteld in het kader van de toekomst van Venray. En hoe is de toekomst van Jos Waals? Bij leven en welzijn gaat Jos Waals op 1 november 2008 met pensioen. Dan ben ik 65 jaar. Misschien iets eerder. Ik heb nu een vriendin en zij gaat een half jaar eerder met pensioen. Dan willen we ook gaan samenwonen en samen gemeten van de geneugten des levens. Want ik blijf tenslotte een levensgenieter. Maar ik ben met veel plezier bur gervader, bestuurder en inwoner van Venray. Een mooi vak, een mooie plaats en heel veel uitda gingen. Ik voel me er thuis.

Peel en Maas | 2005 | | pagina 7