125
De reünies worden steeds leuker"
Koester uw
Monument
jift voor zuster
erdïe Muijsers
Hartstichting
huldigt vrijwilligers
SYSTEM:CARE
Honderdzesentwintigste jaargang - week 14 - donderdag 7 april 2005
Ursulaschool, die begin jaren tach
tig verhuisde naar De Vlaswei in
Landweert. Daar nam ze in 1995
afscheid.
EN MAAS
e gezelligste klas van Maria Regina zwaaide 50 jaar geleden af
[n 1955 zwaait een klas van
kersverse onderwijzeressen
aan kweekschool Maria
»ina in Blerick. Een halve
iw later zijn de klasgenoten
weleer elkaar nog steeds
't uit het oog verloren.
ideel. Want de band lijkt
:en maar hechter te worden,
tuige de frequentie van het
ital reünies. Op zaterdag 7
:1 Is het weer zover.
ier$e laatste jaren is de woning van
riëtte Beerkens aan de Prins
nhardstraat in Venray de uitvals-
is. Het is nu precies vijftig jaar
eden dat de dames afstudeerden
hun eigen weg gingen. De
esten hebben een lange en
vogen loopbaan in het onder-
s achter de rug. Midden jaren
jentig trokken de laatste lerares-
(van de 'lichting 1955' de deur
j] n de school voorgoed achter
h dicht. Zo nam Jeanne Beerens
1996 als laatste afscheid bij scho-
Blariacum.
is dat velen later lesga-
in het voortgezet onderwijs.
van Staveren uit Veulen is
van de weinigen die veertig
onafgebroken - en dat nog bij
school - in het basisonder-
voor de klas heeft gestaan. Ze
in 1955 bij de voormalige St.
Op een zonnige vrijdagmiddag
zit het comité in de tuin van
Mariëtte Beerkens. De club van zes
komt weer bij elkaar om de komen
de reünie - die ze gekscherend ook
wel ruïne noemen - te bespreken.
En dit wordt een heel bijzondere.
Want welke klas heeft na een halve
eeuw nog zo'n hechte band? Van
de 34 afgestudeerden komen er tel
kens ruim twintig naar de reünie.
Drie zijn er inmiddels overleden.
Enkelen wonen in het buitenland,
zoals in Venezuela en Brazilië. En
een klein aantal laat de bijeenkom
sten schieten. Maar het enthousias
me is bij het overgrote deel enorm.
Vooral bij de zes die jaarlijks het
voortouw nemen.
De eerste reünie was in 1957.
Daarna volgde er een in 1963-
Deze werden nog door de kweek
school georganiseerd. Daarna nam
de klas zelf het heft in handen. In
1980, een kwart eeuw na dato,
vond weer een bijeenkomst plaats.
Met het klimmen der jaren nam de
frequentie toe. In 1995, veertig jaar
na het afstuderen, vonden de
onderwijzeressen het fijn om
elkaar vaker te treffen. Alhoewel
velen buiten de reünies om ook
contact houden. Het zijn zelfs
dikke vriendinnen van elkaar
geworden. Sindsdien is de reünie
een jaarlijks terugkerend evene
ment bij huize Beerkens in Venray.
"•En we gaan. hierme^dóór. Zolang
het maar gZegfrXros Madders,
dié de seérêtaresse is. 'Zij 'zorgt
ervoor dat iedereen weer op tijd de
uitnodiging krijgt.
Ze hebben al in verschillende
zalen en kroegen bij elkaar geze
ten. Zoals in de Watermeule in
Hout-Blerick, café Holla in Blerick
en in Novotel. "Ik vond het veel
gezelliger om het bij mij thuis te
houden dan ergens in zo'n zaaltje",
zegt Mariëtte Beerkens.
Voor de verslaggever valt het die
vrijdagmiddag niet mee om een
afgerond verhaaltje uit het gesprek
op te tekenen. De anekdotes en
herinneringen vliegen kriskras
door elkaar heen. De meesten zijn
nu rond de zeventig. Ze zijn van
het geboortejaar 1934 of 1935. Ze
waren zestien toen ze naar de
kweekschool aan de Antoniuslaan
gingen. Maar er is één uitzonde
ring, Dat is Alda Bors uit Steijl. Zij is
van 1922 en was al bijna dertig
toen ze met 33 tieners in de klas
kwam. De anderen roemen de
inbreng van Alda. "Zij stak met kop
en schouders boven iedereen uit.
na de tsunami in Azië
'oen wij op onze balie een bus
)laatst om geld in te zamelen
lr de slachtoffers. Onze mede-
fksters boden toen al spontaan
alle fooien in de bus te
Dat heeft in totaal 150 euro
ieleverd", vertelt Nelly Tielen
1 "'j en Zij haarmode.
^e hebben daags voor Pasen
het geld geteld. Toen we vervol
gens het jubileumnummer van
Peel en Maas op onze deurmat kre-
genv was het voor ons meteen dui
delijk. Dit geld gaat naar Gerdie
Muijsers", vervolgt haar man Jac,
"Wij vonden dit een heel goed ini
tiatief. Vooral het feit dat het geld
direct op de plek terechtkomt en
het goede doel een Venrays accent
heeft, sprak ons aan. En ik denk
dat onze klanten dit ook zo zullen
voelen", aldus Nelly.
Afgelopen dinsdag overhandig
den Jac en Nelly een enveloppe
met 150 euro aan hoofdredacteur
Christ van den Munckhof van Peel
en Maas. Hij zal binnenkort de
enveloppe, samen met de netto
opbrengst van de jubileumkrant,
aan de familie Muijsers overhandi
gen.
Zij was heel belangrijk voor onze
klas. Vooral dankzij haar werden
we zo'n fantastische groep", luiden
de meningen.
Alda werkte voor die tijd, ook al
tijdens de Tweede Wereldoorlog,
bij dè PTT in Venlo. Ze was telefo
nist en telegrafiste tegelijk. Als
overbrugging had ze al eeii jaar op
de kweekschool in Echt gezeten.
Dat beviel haar zo goed dat ze de
stoute schoenen aantrok en zich
aanmeldde bij Maria Regina. Ze
heeft er geen moment spijt van
gehad. "Ik vond het heerlijk in die
klas. Er was zo'n prettige sfeer. En
de anderen hebben mij jong gehou
den", lacht ze.
Uit de verhalen blijkt dat de
tucht van de nonnen nogal streng
was. Leerlingen uit Venlo en
Blerick troffen het beter. Ze moch
ten tenminste iedere dag naar huis.
Alleen het examenjaar moesten ze
intern doorbrengen. Voor de aspi
rant-onderwijzeressen van buiten
de regio lag het anders. "We moch
ten alleen de eerste zondag van de
maand naar huis", weet Maria van
Staveren nog. "En het was er
streng, 's Ochtends om kwart over
zes werden we gewekt met een
belletje met de woorden 'Geloofd
zij Jezus Christus'. Waarop wij ant
woordden 'In alle eeuwigheid
Amen'. En om zeven uur moesten
we naar de Heilige Mis in de kapel.
Iedere dag opnieuw. In ons laatste
jaar was dat niet meer verplicht.
Maar als je één keer niet naar de
kerk ging, dan kreeg je zo op je
donder van de nonnen. Zodat je
het niet meer durfde nog een keer
over te slaan." Toch bewaart zij
goede herinneringen aan de
'kweek'. "De sfeer was er gemoede
lijker dan op de Mulo in Venray."
Midden jaren vijftig was er een
groot lerarentekort. Iedereen vond
snel een baan. Er werd in die tijd
ook een spoedopleiding gegeven.
Maar daarvan hebben de onderwij
zeressen geen hoge pet op. Want
die opleiding duurde hooguit
anderhalf jaar. Ze hoefden geen
stage te lopen en lang niet zoveel
te doen terwijl ze toch hetzelfde
diploma kregen.
Een lerares die ging trouwen
kreeg in die tijd automatisch 'eer
vol' ontslag. Zo overkwam ook een
aantal van hen. Jeanne Beerens was
er bijvoorbeeld tussen I960 en
1973 tussenuit. Bij haar rentree
ging ze lesgeven aan de mavo.
Nadat de kweekschool was verd
wenen naar Venlo nam de mavo
bezit van het schoolgebouw. "Ik
stond voor de klas in lokalen waar
in ik zelf op de kweek nog les had
gehad", zegt Beerens. Inmiddels is
het oude gebouw afgebroken en
heeft plaatsgemaakt voor apparte
menten.
Maria Regina was begin jaren
vijftig een echt vrouwenbolwerk.
De nonnen zwaaiden er de scepter.
Drie mannen hadden zich er 'bin
nengedrongen'. Rector Emanuel
Hell en de leraren Verbakei en
Sprengers. De onderwijzeressen in
spe werden kort, héél kort gehou
den. Alleen na de middagmaaltijd
mochten ze even de stad in, via de
oude Baileybrug over de Maas.
Voor de rest mochten ze het
schoolterrein niet verlaten en was
het studeren. Om negen uur werd
de dag afgesloten in de kapel waar
de rozenkrans gebeden werd.
Zuster Directrice las dagelijks een
meditatie voor uit het boek van
Professor Grossouw. Gedachten
die iedereen zich nog kan herinne
ren zijn: 'Je moet een raspaard in
Gods renstal zijn' en 'Delf op de
plaats waar je staat, daar bevat de
bodem goud'. Bezoek ontvangen
was nauwelijks mogelijk. En als je
je niet aan de strenge regels hield
dan werd het verlof verder inge
perkt.
Toch willen de dames geen
kwaad woord zeggen over de non
nen, die toch heel bepalend voor
hun vorming zijn geweest. "Nee,
we willen ze geen trap nageven. Je
moet het ook in die tijd zien", zegt
Toos Manders.
Tijdens de opleiding werden ze
ook ingeschakeld voor hulpacties.
Zo hebben ze in het parochiehuis
in Blerick kleding gesorteerd voor
de slachtoffers van de water
snoodramp in februari 1953- En ze
hebben huis aan huis steentjes ver
kocht voor de bouw van de nieu
we Antoniuskerk in Blerick.
Als beginnend onderwijzeres
werden ze voor alles en nog wat
inschakeld. Het geven van gymles
aan oudere dames, mensen aan
huis helpen met invullen van for
mulieren, het zangkoortje leiden,
toezicht houden in de kindermis
en het lof en ga zo maar door. "Je
werd toen geacht 24 uur per dag in
dienst te zijn. Dat is niet meer te
vergelijken met tegenwoordig.
Bijna iedere avond waren we bezig
met met allerlei maatschappelijke
gebeurtenissen. En dat voor een
loontje van ruim tweehonderd gul
den per maand", weet Jeanne
Beerens.
Toch willen ze niet klagen. Stuk
voor stuk overheersen de mooie
herinneringen aan het onderwijs
en de kweekschool. Reikhalzend
kijken ze alweer uit naar 7 mei.
"Het wordt steeds leuker", vindt
Chris Battels. "In het begin werd er
nog veel gepraat over de kinderen
en het werk. Maar nu we allemaal
uit het onderwijs zijn wordt het
veel persoonlijker. We beseffen nu
steeds meer in wat een fantastische
klas we elkaar getroffen hebben."
gebruikte
Tevens reparatie
van TV-toestellen
wij zijn officieel TV Home
dealer van TVHOME
en @HOME Cj/Home.
Oude Oostrumseweg 12a Venray
S 0478-569666
www.systemcare.nl
in het monumentenjaar, 2005 is
het thema Het jaar van het religi
eus erfgoed met als motto
Geloven in monumenten. Dit
betekent dat er speciale aandacht
wordt besteed aan diverse aspec
ten van religieuze uitingen.Wij
zullen daarom de komende maan
den in Koester uw monument de
nog niet geplaatste monumenten
van ons religieus erfgoed en alles
rondom dit thema plaatsen.
Deze week een gemeentelijk
monumentde Begraafplaats van
de Zusters Ursulinen, gelegen tus
sen het gemeentehuis, het voor
malig klooster Jerusalem, aan de
Raadhuisstraat, en het
Kunstencentrum aan de
Heuvelstraat.
In 1838 kwamen de eerste
Ursulinen vanuit Belgie op een
boerenkar naar Venray,en in 1974
werd het klooster Jerusalem ver
kocht aan de gemeente Venray
met de afspraak dat de gemeente
deze begraafplaats ook zou onder
houden. Het werk van de
Ursulinen is voor Venray van zeer
grote invloed geweest. Ze brach
ten onderwijs, opvoeding, gods
dienst, en cultuur. Een belangrijk
stuk Venrayse geschiedenis vindt
men op deze begraafplaats. De
eerste begraving vond plaats in
mei 1844 toen zuster Agnes
Henssen uit Venray ter aarde
werd besteld. Deze zuster behoor
de tot de familie van Godefridus
Henschenius waarvan een stand
beeld op het Henscheniusplein
staat. Verschillende bekende over
sten zijn hier begraven zoals
Mere Pelage, Felicite, en
Dominica. Als enige leek is hier
begraven de tuinman S. Rongen
die in de oorlog omkwam tijdens
een bombardement. Deze
begraafplaats is omringd met een
eeuwenoude muur en oude
monumentale bomen, een beuk
en een doodsbeenderboom
waarvan er maar enkele in
Limburg zijn. Een H.
Barbarabeeld staat aan de binnen
kant van de muur, de enige origi
nele in Nederland. Ook is er een
zelfde beeld te zien in Belgie een
zustercongregatie uit Thildonk bij
Leuven.
De werkgroep Kruisen
Kapellen heeft de namen van alle
zusters op koperen plaatjes gegra
veerd en op de kruizen van de
zusters geplaatst. Een grafzerk is
te zien van de oud rector van
Heusden overleden in 1690 daar
na zijn er later meerdere rectoren
bij begraven o.a. rector C. Fröling
en professor de Rijk. Deze graf
zerk is via velerlei omzwervingen
door toedoen van de heer B.
Kruysen en met inzet van meerde
re Venraynaren weer in ere her
steld en heeft een plek gekregen
op deze begraafplaats helemaal
voorin tegen de muur. Deze graf-
zerkwas in meerdere stukken
gebroken maar is aan elkaar
geplakt door J. Hendriks, een
steenhouwer. Het wapen is weer
te zien en de inscriptie is weer
leesbaar. Deze intieme serene stil
teplek, ook opgenomen in de
poezieroute, is te bereiken via de
Heuvelstraat rechts naast het
Kunstencentrum voor ieder toe
gankelijk en zeer de moeite waard
om te gaan bezoeken. Nu zowel
het gemeentehuis een grondige
verbouwing heeft ondergaan,
men bezig is de Engelse tuin een
heel nieuw aanzicht te geven zal
toch ook deze begraafplaats een
opknapbeurt krijgen. Een klein
begin is er al gemaakt. Een
begraafplaats in een groot monu
mentaal, beschermd gebied, lig
gend tussen de Grote Kerk, het
oorlogsmonument, het Kerkepad
met zijn eeuwen oude prachtige
muren, het gemeentehuis, de
Engelse tuin, het
Kunstencentrum. 't
Freulekeshuus, de Turkse Moskee
en de Witte Hoeve. Ook het
Odapark behoort bij de erfenis
van de Zusters Ursulinen. Daarbij
een aantal eeuwenoude
beschermde bomen aan de voor
kant van het gemeentehuis bij de
herstelde Odaput en de zeer oude
kastanjebomen in de Engelse tuin.
Dit alles hebben de zusters
Ursulinen de Venrayse gemeen
schap nagelaten.
Kent u ook zo'n beeldbepalen
de, monumentale plek in Venray
of een van haar kerkdorpen? Wilt
u reageren of wilt u ons een (digi
tale) foto ter beschikking stellen?
Die kunt u sturen naar hetsecre
tariaat,van Stichting Venray-
Monumentaal ,p/a Groene Hart 7,
5801 SX Venray. E-mail: venray-
monumentaal@hccnetnl
Mevrouw Jopie Peters-Rutjens
ontving maandagmorgen bij de
start van de jaarlijkse voorjaarscol
lecte van Henriëtte Poels-Peters,
voorzitter van de afdeling Venray
van de Nederlandse Hartstichting,
de zilveren speld. Na jarenlang als
collectant voor de Hartstichting
op pad te zijn geweest en tal van
hand- en spandiensten voor de
Venrayse afdeling te hebben ver
richt, onder meer als wijkhoofd
van de wijk Noord, stopt
mevrouw Peters-Rutjens met haar
vrijwilligerswerk. Haar dochter
Moniek gaf zich op als nieuwe
collectant voor de wijk Noord.
Ook Cees van Baarsen werd tij
dens de bijeenkomst in het zonne
tje gezet. De Venraynaar werd in
1999 al onderscheiden met de zil
veren speld van de Nederlandse
Hartstichting, als wijkhoofd van
Brukske. Daarnaast was hij jaren
lang actief en succesvol als
bedrijfscontactpersoon. Samen
met voorzitter Henriëtte Poels-
Peters bracht hij het werk en de
ideële doelen van de Nederlandse
Hartstichting onder de aandacht
van vele bedrijven. Ook Van
Ba: rsen wil stoppen met het vrij
willigerswerk.