5-1
Cl
Schrikkelpaar' 65 jaar getrouwd
125)
=i
S(
i
Schending mensenrechten
aan de orde van de dag"
Koester uw
Monument
Living Apart geopend in
het Odapark
Wie schrijft geschiedenis?
)ni
SYSTEM:CARE
Boomplantdag
EL
Aj Koningin feliciteert Bep en Huib Monster uit Meerio
EN-MAAS
De felicitatiebrieven van de
gemeente Meerlo-Wanssum, de
provincie Limburg en konin
gin Beatrix hebben een promi
nente plek in de woonkamer
gekregen. Net als de prachtige
bos bloemen die ze maandag
van burgemeester Joep Hahn
ontvingen. Bep Hoekveen en
Huib Monster vierden zondag
hun 65ste trouwdag. Eigenlijk
twee dagen te vroeg, maar ja:
Bep en Huib zijn een 'schrik
kelpaar'. Ze trouwden in 1940
op 29 februari en die schrik
keldag staat maar eens in de
vier jaar op de kalender. Zo
niet dit jaar, en dus week het
echtpaar uit naar zondag 27
februari om hun 65ste trouw
dag te vieren.
Bep (83) en Huib (87) togen
zondag naar Duitsland, waar hun
dochter Joke woont, om met hun
naasten een hapje te eten in een
Chinees restaurant. "We hebben
onze trouwdag lang niet altijd
echt op 29 februari kunnen vie
ren", vertelt Bep."Eigenlijk maar
zestien keer echt. Maar ja, je 65ste
trouwdag moet je wel vieren. Het
is toch bijzonder, vind ik. Het
'iwerd een gezellige familiedag, we
hebben echt genoten."
Natuurlijk, vijf jaar geleden vier
den Bep en Huib, die elkaar in
Rijswijk op respectievelijk 18-jari-
ge en 22-jarige leeftijd het
jawoord gaven, hun diamanten
huwelijk op grootse wijze. Met
een rondvaarttocht samen met
onder meer hun dochter, twee
leinzoons en vier achterkleinkin-
leren over de Maas en een recep-
ie op rondvaartboot Filia Mosae.
Maar dit jaar besloten Bep en
fluib het rustig aan te doen, van
wege de gezondheid van de ernsti
ge zieke Huib. Toch hebben ze er
«ji geen moment aan gedacht om
hun huwelijksdag niet te vieren.
We hebben in ons leven heel wat
loogte- en dieptepunten meege-
uur naakt", zegt Bep. "Veertig jaar
lang hebben we ziekenhuizen van
143
on
binnen gezien, vanwege Huibs
familieleden maar vooral vanwege
een nierziekte van onze oudste
dochter. Ria is vijf jaar geleden
een paar maanden voor de viering
van ons diamanten huwelijk over
leden."
Huib en Bep hebben het nog
altijd moeilijk met het verlies van
hun dochter. Maar toch besloten
ze vijf jaar geleden hun diamanten
huwelijksdag niet ongemerkt
voorbij te laten gaan. Het is dus
niet zo vreemd dat ze deze week -
ondanks de ziekte van Huib- hun
65ste huwelijksdag vierden. In
familiekring weliswaar, maar toch.
"65 jaar samen, dat mag gevierd
worden", vindt Huib.
EERSTE ONTMOETING
Huib en Bep ontmoeten elkaar
op een dansfeest in Den Haag, in
het vooroorlogse jaar 1940, weet
Bep nog goed. "We dansten met
elkaar en Huib bleef die avond
maar terugkomen. 'Ik laat je niet
meer los', vertelde hij ook nog. En
hij heeft gelijk gekregen. We zijn
nog steeds bij elkaar."
Maar waarom hebben ze de
trouwdag in godsnaam op 29
februari gepland? Het antwoord is
simpel, legt Bep uit. "Tijdens de
mobilisatie stonden de mensen in
de rij om te trouwen en mocht je
blij zijn als je aan de beurt kwam."
Bep en Huib wonen al ruim twin
tig jaar in Meerio. Maar hun tong
val verraadt dat ze niet uit het
Limburgse of Brabantse land
afkomstig zijn. En ook de molen in
de tuin en hun namen verwijzen
naar de streek waarin ze geboren
en getogen zijn: 'het westen'. Al
wonen Bep en Huib al meer dan
twintig jaar in Meerio, ze zijn en
voelen zich nog steeds geen
Limburgers. "Van dat taaltje versta
ik bijvoorbeeld niets. Mijn buur
vrouw Maria vertelde me eens dat
iemand 'neeje kneeje' had gekre
gen. Ik wist echt niet waar ze het
over had. Nieuwe knieën?"
Lachend: "Ja, dat weet ik nu ook
Bep en Huib Monster uit
Meerio vierden zondag hun
65ste huwelijksdag. "We mogen
niet klagen. We zijn 65 jaar
getrouwd. Wie kan dat zeggen?"
wel."
HANDIGE HUIB
Huib is van beroep timmerman.
Hij maakte de molen in de tuin
eigenhandig, maar verdiende de
kost vooral in een garagebedrijf en
werd later onderhoudsmonteur in
een familiebedrijf met zijn broer,
dat plastic-fabricerende machines
plaatste. Huisvrouw en moeder
Bep moest het in die jaren vaak
zonder haar man doen. Huib was
namelijk veel onderweg, niet
alleen in eigen land maar ook in
België en Duitsland. Daar streek
het echtpaar na meer dan dertig
jaar in Nederland gewoond te heb
ben neer in een dorp bij
Düsseldorf toen een huidziekte
Huib dwong om te stoppen met
zijn werk. "We wilden toen dich
ter bij onze dochter gaan wonen.
Huib kon aan de slag in de manege
van onze dochter."
Want Huib is een handige klus
ser. Hij kan en is alles. Bep somt
het rijtje op: "Timmerman, straten
maker, elektriciën, schilder. Hij is
eigenlijk een allround bouwvak
ker. Maar hij maakte ook schom-
melpaarden en een poppenhuis
voor onze achterkleindochter."
Het werk in de manege van hun
dochter bracht het echtpaar uit
eindelijk in Meerio. Huib ging op
een vakantieboerderij van een
Duitse eigenaar aan het Moleneind
dieren verzorgen. Dieren als pau
wen en reeën, zoals een foto in de
huiskamer laat zien. Op de foto
staat Huib trots met een kleine
ree, zijn ogen beginnen te stralen
als hij de foto ziet. "Dat is echt bij
zonder", zegt hij. "Reeën zijn
namelijk ontzettend schuwe die
ren. Aan die tijd bewaren we ont
zettend goede herinneringen."
In mei wonen Huib en Bep
alweer elf jaar in hartje Meerio, in
een woning aan de Van
Hatzfeldtstraat 9. "Een rustige
straat", vindt Bep. "We wonen hier
graag, maar toch merken we nog
altijd dat we een beetje buiten
staanders zijn. Tja, het Haags blijft
mijn taaltje hè. Ik versta het dia
lect nu beter maar spreek het
niet."
En dat hoeft ook niet, want
Huib en Bep weten zich prima te
redden met z'n tweetjes.
Natuurlijk zijn ze door de ziekte
van Huib meer aan huis gekluis
terd dan jaren geleden, maar ver
velen doen ze zich niet. Huib puz
zelt vele uurtjes en kijkt veel tv,
Bep kookt nog graag en is dage
lijks in de weer met de verzorging
van haar man. Maar ze klaagt niet,
integendeel zelfs. Bep doet het
graag en hoopt nog vele jaren
samen met Huib door te mogen
brengen. "We mogen niet klagen.
We zijn 65 jaar getrouwd. Wie kan
dat zeggen?"
Marjo Jenniskens, vrijwilligster in Nepal (3)
II
ïl v<
bedri Je hebt 35 jaar in een 'veili-
ge' omgeving gewoond en je
A zet je nu in voor kinderen die
jjiodit vooruitzicht niet hebben.
Marjo Jenniskens, oud-
ovalinwoonster van Ysselsteyn, is
serreeen jaar in Nepal om zich
lers ebezig te houden met de coör-
'dinatie van projecten van de
.^organisatie Child Welfare
Scheme (CWS). Voor Peel en
in-nl -Maas doet zij verslag. In deel 3
van de reeks: 'Jongeren en
^gconflict'.
e relc
ast ore
uzèl
5.000
"Ik had de vorige keer al aange-
aekervjeondigd dat dit artikel over Nepal
thema 'Jongeren en conflict'
!ou krijgen. Een actueel onder
werp op dit moment. De huidige
politieke situatie heeft hieraan
lotieemiet positief bijgedragen. De
schendingen van mensen- en kin
derrechten zijn aan de orde van
le dag. Het is verschrikkelijk wat
t-datf ;r tijdens de tsunami is gebeurd
Zuidoost-Azie, daar zijn geen
'oorden voor! De situatie in
is van een hele andere aard,
.lie we ook zeker niet kunnen
negeren. Nepal is het land met
het hoogste aantal verdwijningen
in de wereld en staat inmiddels
loog op de ranglijst van landen
iet de meeste schendingen van
iensenrechten. Als liefdadig-
leidsinstelling kunnen wij geen
jolitiek standpunt innemen, maar
kan jullie wel een weergave
pen van de gevolgen van de hui-
'ige situatie.
DE POLITIEKE SITUATIE
2004 is voor Nepal het meest
jaar geworden in de
tien jaar durende burgeroorlog,
conflict heeft inmiddels al
dan 11.000 mensenlevens
en de huidige berichten
dat dagelijks 200 Nepali
per uur (ja, je leest het
per uur!). Zij vluchten de
over voor de politieke en
situatie. Het is duide-
dat de situatie in Nepal verer-
De strijd tussen de Maoïsten
de regering blijft voortduren
de recente ingreep van de
helpt daarbij niet. Steeds
strategien worden
aan beide zijden om
burgers te misbruiken en te inti
mideren. Vele verhalen doen al de
ronde over 'opleidingskampen'
van beide partijen, waarin kinde
ren en jongeren worden geintimi-
deerd en opgeleid tot kindsoldaat!
Families worden bezocht en
ouders hebben de keus tussen
een vaak onbetaalbaar bedrag
betalen of hun kind afstaan.
Beide partijen moorden en mis
handelen gewetensloos onschul
dige burgers of nemen hun eigen
dommen in bezit, met name in de
bergen waar 80% van de bevol
king leeft. Met als gevolg dat een
groeiend aantal burgers hun huis
verlaat op zoek naar veiligheid en
onderdak. Vele mensen vinden dit
niet, met als gevolg de dood, mis
handelingen, verdwijningen,
arrestaties, verkrachtingen of
hopeloos zoeken naar een beter
bestaan.
MENSENRECHTEN
Waar de Maoïsten te werk gaan
zonder enig respect voor interna
tionale wetgevingen, doet de
regering niet anders. De koning
(de regering dus) en de Maoïsten
slagen er niet in om tot een realis
tische oplossing te komen. Door
deze staatsgreep meent de koning
de rust in het land te herstellen.
Het hele parlement heeft 'huisar
rest' door disfuncioneren en jour
nalisten en mensenrechtenactivis
ten worden opgepakt. Vele
rechten zijn afgenomen van de
bevolking, zoals vrijheid van
meningsuiting, persvrijheid, vrij
heid van lezen, eigendomsrech
ten etcetc.
Sinds 1 februari dit jaar is Nepal
voor de tweede keer in vijftien
jaar in handen van één persoon:
de koning. Dit betekent voor mij
dat ik voor het eerst in m'n leven
in een 'on-officiële' dictatuur leef.
Op de ochtend van 1 februari
hield de koning een speech die
op alle kanalen, radio en tv, werd
uitgezonden. Na zijn laatste woor
den werden direct alle communi
catiekanalen geblokkeerd; geen
Hoe ziet de toekomst van
Nisanta, het buurjongetje van
Marjo Jenniskens in Nepal,
eruit?
telefoon, geen internet, geen tv.
Een vreemde ervaring om een
week lang volledig afgesloten te
zijn van de buitenwereld.
De nationale kranten zijn vanaf
die tijd veranderd in propaganda-
publicaties, evenals de nieuwsuit
zendingen. Geen enkel nieuws
bereikt de bevolking, behalve
positief geblabla. Af en toe komen
er via via berichten door van ont
wikkelingen of gevechten die
hebben plaatsgevonden tussen..?
Waarschijnlijk zijn er nog meer
onschuldige burgers de dupe van
de huidige situatie.
De TOEKOMST
Niemand weet wat de toekomst
brengen zal, niemand weet wat er
precies gebeurt en gaat gebeuren.
Ik krijg alleen berichten mee van
de omgeving waarin ik leef, of
eigenlijk alleen van Pokhara, de
plaats waarin ik leef. Het leven in
Pokhara is relatief rustig. Iedereen
leeft in het ongewisse en gaat
gewoon door met zijn of haar
dagelijkse beslommeringen.
Mensen die gezamenlijk wat zou
den willen ondernemen, worden
geremd door angst voor een
geweldadige tegenactie vanuit de
regering of de Maoisten. In de
dorpen in Nepal leven de mensen
al tien jaar op deze manier en zij
zijn nog steeds de grootste slacht
offers van het politieke conflict.
Mocht de situatie uit de hand
lopen, dan is het werk van CWS
alleen maar meer nodig. Nog
meer jongeren zullen naar de stad
komen, waar ook geen toekomst
voor ze. Wij willen deze jongeren
helpen en voorkomen dat ze op
straat belanden, worden mis
bruikt door Maoïsten of de rege
ring, het land uitvluchten of wor
den vermoord. CWS geeft deze
jongeren de kans om hun leven
op te pakken, door ze een vaar
digheid te leren waarmee ze wel
een toekomst op kunnen bou
wen, via ons Jyoti-rehabilitatie
project.
De mensen- en kinderrechten
worden hier aan de lopende band
geschonden. Vele initiatieven
worden nu genomen om de kop
pen bij elkaar te steken en te
vechten voor de rechten van de
kinderen en jongeren in Nepal.
NISANTA.
Het jongetje op de foto is mijn
tien maanden oude buurjongen-
tje, een schatje! Hoe zal zijn toe
komst eruit gaan zien? Zal hij in
de toekomst in een land in vrede
kunnen opgroeien? Zal hij zich in
de toekomst niet druk hoeven te
maken over de dag van morgen?
Nu heeft hij in ieder geval nog
geen zorgen, we lachen heel wat
af op onze 'varanda'!
Zijn toekomst ligt nog ver weg.
Maar., hoe zit het met de toe
komst van de kinderen en jonge
ren in de schoolgaande leeftijd?
Zij zijn de toekomst, zij moeten
de kansen krijgen om dit land op
te bouwen! Zullen zij hun school
tijd kunnen herinneren?
Stichting Venray Monumentaal
Deze week het Oude Raadhuis,
een rijksmonument aan de Grote
Markt 1 in Venray. Het oude raad
huis werd in 1885 gebouwd naar
een ontwerp van architect J.
Kayser uit Venlo. Dit ontwerp is
gemaakt door Kayser aan de hand
van een schetsontwerp van archi
tect dr. P. Cuypers. Het raadhuis
kwam op de plaats van een laatgo
tisch raadhuis dat er voor 1550
stond. In 1925 werd het gebouw
aan de marktzijde uitgebreid in
vergelijkbare stijl door ir. J.
Kayser, zoon van de architect.
Het is in neogotische bouwstijl
gebouwd, gesitueerd aan de oost
kant van de markt en hééft aan de
voorkant een opmerkelijke knik
omdat de historische rooilijn van
de straat is gehandhaafd. De toe
gang bestaat uit een tweezijdige
hardstenen trap met bordes. Op
het bordes bevinden zich aan
beide zijden in de borstwering
hardstenen pilasters met daarop
in natuursteen gehakte leeuwtjes.
Onder de trappen, twee pilasters
met daarop een bol. De eikenhou
ten driedelige toegangsdeur is rijk
versierd met een in natuursteen
uitgehakt wapen van Venray.
Onder het bordes ziet u een twee
delige deur met een elipsvormige
bovendorpel met daarnaast hard
stenen halfzuilen. Het rode bak
stenen gebouw opgetrokken in
kruisverband is afgewisseld met
natuursteenbanden bij aanzet, en
sluitstukken, afdekkingen van
trapgevels, de torentjes etc. De
ramen bestaan uit kruiskozijnen
met daarin eikenhouten raam
werk en boven deze ramen ziet u
natuur en baksteen met boogvul
lingen van siermetselwerk. De
daken zijn bedekt met leien en in
de dakvlakken bevinden zich fraai
bewerkte dakkapellen met hou
ten luiken en leiendakjes met een
pion. Langs de Hofstraat is een
prachtige arcade (een open
bogen galerij) waar met de uit
breiding van de muziekschool
(1975) helaas een gebouw in
geplaatst is en bovendien staat er
in de arcade een electriciteitskast
dat deze prachtige bogengalerij
ontsiert. Het geheel, een mooi
rijksmonument aan de Grote
Markt waar we heel zuinig op
moeten zijn.
Kent u ook zo'n beeldbepalen
de, monumentale plek in Venray
of een van zijn kerkdorpen? Wilt
u reageren of wilt u ons een (digi
tale) foto ter beschikking stellen?
Deze kunt u sturen naar het
secretariaat,van Stichting Venray-
Monumentaal ,p/a Groene Hart 7,
5801 SX Venray. E-mail: venray-
monumentaal@hccnetnl
LET OP UW
BRIEVENBUS
Onze nieuwe Q-motion
folder komt eraan!
Maatwerk in:
Automatisering
Computers
TV-video
Multimedia
Oude Oostrumseweg 12a Venray
9 0478-569666
www.systemcare.nl
Afgelopen vrijdag, klokslag
20.00 uur, was het afgeladen vol in
het Odapark in Venray. Ruim hon
derd gasten en kunstliefhebbers
waren aanwezig voor het start
schot voor Living Apart, het twee
de deel in de kunstmanifestatie
LAT - Living Apart Together. Een
succesvolle aftrap met een speciale
performance door kunstenaar
Chris Dobrowolski: hij haalde een
stunt uit met zijn zelfgemaakte
tank. De verwachtingen waren
hooggespannen voor dit tweede
deel van LAT. Het succes van
Living en de positieve reacties
daarop deden reikhalzend uitzien
naar Living Apart. Mathieu Emonts,
wethouder Cultuur van de gemeen
te Venray, opende de tentoonstel
ling: "Er borrelt iets in bestuurlijk
Noord-Limburg: de politiek heeft
het Odapark (en kunst en cultuur
in het algemeen) omarmt. Het
Odapark verrast, eerst met bijvoor
beeld De Waan, maar ook nu met
LAT. Odapark toont samen met
andere initiatieven zoals in Gennep
en Venlo, dat Noord-Limburg een
regio van belang is als het gaat om
nieuwe ideeën op het gebied van
kunst. De politiek heeft dit opge
pikt in ons regionaal overleg, dat
de veertien gemeenten onlangs
gestart zijn. Her en der ontstaan
nieuwe initiatieven om kunst en
cultuur bij de mensen te brengen,
waarbij ook jongeren nadrukkelijk
in beeld zijn. Het Odapark heeft
wat dat betreft reeds het voortouw
genomen met het educatieve pro
gramma voor het onderwijs."
Emonts legde meteen de link naar
de Floriade, die in 2012 in de regio
Venlo wordt georganiseerd: "Ligt
daar niet een grote kans om tuin
bouw, architectuur en kunst met
elkaar te verbinden? Ik denk het
wel. De invulling hiervan Iaat ik
graag aan jullie over", verwijzend
naar de ciratoren van het Odapark,
Marijke Cieraad en Theo Lenders.
Na de openingshandeling van
Emonts bezochten de bezoekers de
tentoonstelling. Deze keer is deze
opgesteld in zowel de
Projectruimte als het Theehuis.
Behalve de tank. De tank van de
Engelse kunstenaar Chris
Dobrowolski staat in de foyer,
maar niet meer op de plek die oor
spronkelijk zijn deel was. Chris
luisterde de opening op door de
tank te starten en een stukje te
laten rijden over een schansje en
een televisie. Uiteraard liep de tank
vast en besloten is de tank op die
plek te laten staan. Het leverde de
nodige hilariteit op. De reacties op
Living Apart waren wederom posi
tief. Sommigen vonden 'm zelfs
sterker dan Living en dat is een
compliment aan Marijke Cieraad en
Theo Lenders. Zij zijn er in
geslaagd zichzelf te overtreffen
met een expositie, die zeer tot
nadenken stemt.
Living Apart loopt tot en met 22
mei 2005.
Op woensdag 16 maart is er een
boomplantdag aan de Jaegerhofweg
in Veulen. Aan deze dag doen mee
ruim 100 leerlingen van de basis
scholen Veulen-Heide en
Ysselsteyn. Vooraf krijgen de groe
pen 7 en 8 van deze scholen, een
theorieles op school over het plan
ten van bomen. De kinderen plan
ten tussen 9-30 en 10.30 uur 1500
bomen en struiken, in het gebied
van de Oostrumsebeek. Deze beek
is nu weer zodanig ingericht dat zij
weer kan meanderen. Als afronding
hiervan gaan de toekomstige
beheerders (de jeugd van nu) de
laatste bomen en struiken planten
langs deze beek, in samenwerking
met SBB, Waterschap Peel en
Maasvallei en SBNL en leden van de
WBE Venray.
Op 10 maart organiseert de openbare bibliotheek Venray de gemeentelijke ronde van de provinciale
geschiedenisquiz. Het motto van deze quiz is Spiegel van de Lage Landen. De quiz vindt plaats in de stu
diezaal van de bibliotheek. Het programma begint om 19.30 uur en duurt tot ongeveer 22.00 uur. De quiz
bestaat uit een gemeentelijke ronde en een provinciale finale en is qua presentatie vergelijkbaar met het
GrootNationaal Dictee. Bijna alle Limburgse bibliotheken organiseren op een zelfde dag en tijdstip hun
eigen gemeentelijke ronde. De winnaar van deze ronde wordt vervolgens uitgenodigd deel te nemen aan
de provinciale finale. De deelnemers krijgen veertig vragen schriftelijk voorgelegd, over onder meer de
regio en Limburg. Het gaat in de meeste gevallen om meerkeuzevragen. Daarnaast worden enkele film
fragmenten getoond. De presentator van de quiz (Gerard de Beijer) presenteert de vragen via een beamer
en leest ze ook voor. De antwoorden worden na afloop verzameld. De winnaar van de Venrayse ronde ont
vangt een Iris-cheque ter waarde van 50,00. Er zijn ook tweede en derde prijzen 35,00 en 20,00).
Alleen de winnaar gaat door naar de provinciale finale. Doe mee en schrijf geschiedenis. Haal de folder in
de bibliotheek en vul het inschrijfformulier in. Inschrijven kan óók telefonisch (0478 581970) en via e-
mail obvenray@obvenray.nl.
Honderdzesentwintigste jaargang - week 9 - donderdag 3 maart 2005
