noet haar
leren rijden"
"Dit werk is enorm
dankbaar"
Koester uw
Monument
Kiwanis schenkt
1 lotgenoot-knuffel1
Beleef en
ontdek
ALCnST \o\ 1" a
I
(door Henk Lammen)
ïaii
Zij staan zondag 18 juli aan
ns de start van de tiende editie
van de Venrayse Oldtimer
Toertocht. Rijanny (37 jaar) en
Geert Heintges (39) uit
Wanssum pronken dan op het
Venrayse Schouwburg- en
Henseniusplein met hun
'Dafjes' tussen klassieke Britse
grootheden als de Wolseley,
-Triumph, MG, Austin Healey
en Jaguar. Maar wie het kleine
niet eert
Mijn vader opperde ooit in de
zestiger jaren om zijn oude VW
IAKT Kever in te ruilen voor een nieuw
8 Dafje. Als jonge autofanaat verslik
te ik me aan de keukentafel bijna
in de hete piepers die op mijn
bord lagen. Een Daf, nee toch.
Toch niet zo'n koektrommeltje
waar alleen gehandicapten mede-
mensen, met alle respect en
gelukkig wel, goed mee uit de
voeten konden, en oudjes zich als
een God in Frankrijk waanden
pa Van de eerste schrik bekomen
üm gjng jk ajs snotjochie van ik
geloof zes of zeven, de discussie
met mijn vader aan. 'Koop dan
een Opel Kadett', liet ik een bal-
d* Ion op. Niet wetende dat die auto
voor een doorsnee gezin in die
tijd een kapitale investering bete-
r:^| kende. Het werd uiteindelijk een
NSU Prinz, niet veel groter dan
H een Dafje, maar het leek in ieder
geval op een auto. Een soortgelijk
'trauma' moet Geert Heintges
ongetwijfeld ook gehad hebben,
toen hij zijn fraaie Audi Coupé
zo'n twintig jaar geleden noodge-
dwongen tijdelijk moest inruilen
voor een Daf 55 marathon coupé.
"Ik werkte destijds bij Philips en
I moest iedere dag naar Eindhoven
rijden. De Audi begaf het echter
en er was geen geld voor de repa
ratie.1' De broer van zijn vrouw
Rijanny, Leon Brouwers, kwam
met de oplossing. Hij had nog een
i' Daf staan die Geert zo lang kon
lenen. Het werd dus die 55 mara
thon coupé. "Mijn eerste reactie
i was 'ik rij niet in een Daf'", lacht
Geert als de move van een luxu
euze Audi naar de Spartaanse Daf
ay I ter sprake komt. Met een spreek
woordelijke 'zak over de kop'
tufte hij toch dagelijks vanuit
Venlo naar Eindhoven. "Maar al
snel kreeg ik er lol in. Ik kreeg
ontzettend veel reacties en toen
ik in Eindhoven bij een friture een
frietje pakte, kwam er al een man
1 finnen die de auto wilde kopen.
De auto liep ook als een trein met
die variomatic. Bij een stoplicht
liet ik iedereen staan als het licht
op groen sprong."
LIEFDE
De liefde voor Daf ontluikte.
niet in het minst omdat ook
Rijanny helemaal weg was van dit
per-Hollandse autoproduct. Na
Honderdvijfentwintigste jaargang - week 29 - donderdag 15 juli 2004
MAAS
Heintges koesteren hun Dafjes
Noord- en Midden-Limburg en
het oosten van Brabant bruisen in
2004 wederom van de activitei
ten. De Regio VW's Noord- en
Midden-Limburg, Zuidoost-
Brabant en Meierij Noordoost-
Brabant organiseren wegens suc
ces voor het zesde jaar op rij de
Doe Dagen. Tot en met zondag 5
september is er van alles te onder
nemen. Veel toeristische,
ambachtelijke en agrarische
bedrijven zetten tijdens de Doe
Dagen hun deuren letterlijk en
figuurlijk wagenwijd open.
Bezoekers worden gastvrij ont
vangen en krijgen de gelegenheid
een kijkje achter de schermen te
nemen. Wat kan men zoal onder
nemen? Een bezoek brengen aan
een pottenbakker of kaarsenma
kerij, meemaken hoe de dieren op
een hertenhouderij of varkens
boerderij leven, alles te weten
komen over de bes of de aardbei,
op onderzoek gaan in de natuur,
vissen, zeilen en allerlei interes
sante excursies en speurtochten
doen. De voorbeelden geven het
al aan. De Doe Dagen zijn een
ideale manier om de streek te ont
dekken, zonder je daarbij ook
maar enig moment te vervelen!
Natuurlijk is dit maar een kleine
greep uit alle mogelijkheden. De
gratis folder Doe Dagen 2004 met
een compleet overzicht van de
activiteiten is nu verkrijgbaar bij
de VW's in Noord- en Midden-
Limburg. Zuidoost-Brabant en
Meierij Noordoost-Brabant.
Maar ook bij diverse toeristisch-
recreatieve bedrijven in de regio.
Marjo Jenniskens een jaar naar Nepal
Stichting Venray Monumentaal
Je hebt 35 jaar in een 'veili
ge' omgeving gewoond en je
gaat je nu inzetten voor kinde
ren die dit vooruitzicht niet
hebben. Marjo Jenniskens,
oud-inwoonster van
Ysselsteyn, vertrekt binnen
kort voor een jaar naar Nepal
om zich bezig te gaan houden
met de coördinatie van projec
ten van de organisatie Child
Welfare Scheme (CWS). Een
portret van een bevlogen vrij
willigster die in Peel en Maas
verslag gaat doen van haar
bevindingen in Nepal.
Marjo Jenniskens groeide op in
Ysselsteyn en had feitelijk alles
wat haar hartje begeerde.
Natuurlijk, ook zij moest knokken
voor de dingen in haar leven. "Als
kind was het normaal dat je naar
school ging en daarna ging stude
ren, zelfs twee opleidingen. Het is
normaal dat je wordt ingeënt als
baby, medische controles krijgt
en als je ziek bent naar de dokter
gaat. Een basis waarom ik nu
gezond ben en een goede baan
heb", zegt de 35-jarige Marjo als
vanzelfsprekend over haar zorge
loze jeugd. Maar ze beseft als geen
ander dat het ook anders kan.
"Deze dingen zijn ver van normaal
in Nepal. Nepal is één van de arm
ste landen van de wereld. 80%
van de bevolking heeft geen toe
gang tot de gezondheidszorg en
meer dan 50% leeft onder de
armoedegrens. Vorig jaar heb ik
mijn vakantie besteed aan vrijwil
ligerswerk in een kindertehuis in
Nepal, Hamro Niwas van stichting
Veldwerk. In Hamro Niwas wor
den kansarme kinderen opgevan
gen; kinderen zonder huis of fami
lie en die geen mogelijkheden
hebben om naar school te gaan.
Als dit kindertehuis er niet was
geweest hadden zij op straat
geleefd, gewerkt op het land of
waren ze misschien zelfs verkocht
aan India om daar in de industrie
te werken De kinderen van
Hamro Niwas hebben geluk
gehad, maar een veel groter aantal
kinderen heeft nog hulp nodig
om een toekomst op te bouwen."
Ze ervaarde het verblijf in
Nepal als een fantastische erva
ring en het werk in het kinderte
huis als enorm dankbaar. Voor
haar was die ervaring ook de aan
leiding om terug te keren naar
Nepal. Dit keer echter voor een
jaar. "Ik heb er voor gekozen om
niet voor het kindertehuis te gaan
werken. In het kindertehuis is
voornamelijk behoefte aan kinder
psychologen en vrijwilligers met
een didactische achtergrond. Mijn
achtergrond is communicatie en
organisatiekunde. Via Stichting
Veldwerk ben ik aan het adres
van Child Welfare Scheme geko
men. Zij hadden behoefte aan
iemand met mijn vaardigheden,
m.n. om mijn kennis en kunde
over te brengen op de
Nepalezen."
KLINIEKEN
Op haar achttiende ging Marjo
Jenniskens studeren en verliet
haar geboortedorp Ysselsteyn,
waar haar ouders en broers overi
gens nog altijd wonen. Na twee
opleidingen (hotelschool en com
municatie/organisatiekunde) en
een aantal banen verder woont ze
nu in Utrecht en werkt in
Amsterdam. "Ik werk als commu
nicatieadviseur bij een internatio
nale stichting die de standaards
bepaald voor o.a, barcodes (unie
ke identificatie) ten behoeve van
logistieke optimalisatie. Het
onderwerp waar ik me voorname
lijk mee bezie houd. is hoe ie voe
dingsmiddelen door de hele keten
snel en nauwkeurig kunt volgen
en herleiden, onder andere ten
behoeve van voedselveiligheid.
Het is een leuke baan. In deze
baan doe ik veel ervaring op
zowel op het gebied projectcoör
dinatie als op communicatiege
bied. Daarnaast heb ik een huis in
Utrecht waar ik heel tevreden
mee ben. Niets te klagen dus. De
kriebels voor ontwikkelingswerk,
om écht wat toe te voegen aan de
wereld, spelen echter al jaren.
Inmiddels heb ik aardig wat erva
ring opgedaan waarmee ik in een
derde wereldland écht iets kan
toevoegen. Iets waar de locale
bevolking weer mee verder kan.
Dit ga ik dus ten uitvoer brengen
bij Child Welfare Scheme in
Nepal,"
Marjo gooit binnenkort alle
zekerheid van een goede baan
overboord, kiest voor het avon
tuur en de drang om mensen die
minderbedeeld zijn te helpen. Ze
kiest voor de organisatie Child
Welfare Scheme. "CWS heeft als
hoofddoel het bieden van moge
lijkheden aan de lokale bevolking
om hun eigen toekomst op te
bouwen. Voor alle projecten
geldt dat CWS de eerste paar jaar
een project op gang helpt, zowel
financieel als organisatorisch. Op
termijn zal de bevolking zelf het
management gaan voeren en de
financiële middelen vergaren.
CWS besteedt haar energie aan de
twee grootste behoeften in het
land, de gezondheidszorg en
scholing voor kinderen."
Zo heeft CWS tien 'klinieken'
opgezet in dorpjes rondom
Pokhara aan de voet van de
Himalya. Daarnaast hebben zij
een mobiele kliniek voor de
gebieden waar de mensen in ten
ten en hutten leven en de leefom
standigheden erg slecht zijn.
Marjo: "Ouders moeten beiden
hard werken op het land om het
hele jaar voedsel voor hun familie
te verbouwen. Kinderen moeten
mee door gebrek aan opvang of
worden op pad gestuurd om geld
te verdienen voor het levenson
derhoud van de familie. Dit bete
kent dat deze kinderen niet naar
school kunnen. CWS heeft bij de
tien 'klinieken' dagopvang voor
kinderen geregeld, waar ze onder
wijs, eten en aandacht krijgen. In
Pokhara is de werkeloosheid
onder jongeren enorm. Voor deze
straatjongeren zonder toekomst1
beeld heeft CWS afgelopen jaaf
een school gebouwd waar zij een
beroepsopleiding kunnen vol
gen." In de kleine behuizingen
zonder goede luchtafvoer koken
de meeste Nepalezen op open
vuur. Veel kinderen sterven aan
verbrandingswonden of stoflon-
gen. CWS bouwt nieuwe, verbe
terde 'kookvuren', zodat er in huis
geen open vuur meer is en de
rook naar buiten wordt geleid.
Marjo Jenniskens wil het komen
de jaar haar steentje bijdragen. "Ik
ga me in Nepal voornamelijk
bezig houden met de coördinatie
van bovenstaande projecten van
Child Welfare Scheme. Op dit
moment wordt de complete coör
dinatie door de oprichter, mijn
toekomstige baas, Douglas
Maclagan, gedaan, samen met een
aantal Nepalezen. Hij heeft acht
jaar geleden huis en haard verla
ten om CWS op te starten. Op ter
mijn zullen de werkzaamheden
moeten worden overgenomen
door de lokale bevolking. Ik ga dë
Nepalezen leren hoe deze projecr
ten verder te coördineren en hoé
dit de komende jaren te continu1
eren. Daarnaast zal ik ook nog
regelmatig bij de kinderen in
Hamro Niwas te vinden zijn. Ik
mis ze namelijk enorm."
Om haar vrijwilligerswerk iri
Nepal te ondersteunen, is Marjo
Jenniskens gestart met een spon
soractie om geld in te zamelen.
Alle gelden worden rechtstreeks
besteed aan de organisaties
Kindertehuis Hamro Niwas en
Child Welfare Scheme. "Ik besef
dat dit een ongewone vraag is,
maar hopelijk hebben de lezers
iets over voor de kinderen in
Nepal. Iedere kleine gift is in
Nepal een enorm bedrag. Ik kan
de mensen garanderen dat iedere
cent goed terecht komt." Wil je
ook de kinderen van Nepal hel
pen? Giro 945516 t.n.v. M.L.G.
Jenniskens. Wil je op de hoogte
blijven? Mail dan naar marjojen-
niskens@hotmail.com. "En tot de
volgende keer vanuit Pokhara in
Nepal!" Voor meer informatie
over beide stichtingen:
www.childwelfarescheme.org en
www.stichting-veldwerk.org.
Deze week:Hagelkruis, monu
mentje van devotie. In de buurt
schap Beek in Merselo staat het
enige ijzeren kruis binnen de
gemeente. Van oorsprong stond
dit ijzeren kruis aan het oude
Kerkpad. Dat was een zandweg
die van de Odakapel aan de
Hoenderstraat naar de
Merseloseweg leidde. De plek
was enkele tientallen meters ver
op het hoge bouwland. Ooit hing
er een porseleinen beeld, later
een van zink. De laatste was erg
groot en zwaar van verhoudingen.
In de oktoberdagen van 1944
werd het kruis zwaar getroffen
door granaatinslagen en onher
stelbaar beschadigd. Daarna is het
kruis naar zijn huidige plek geko
men, kompleet met een klein
nieuw kunststoffen beeld (bron
Veldeke).
Kent u ook zo'n bijzondere
plek in Venray of een van heer
kerkdorpen? Wilt u reageren of
wilt u ons een goede foto sturen?
Het adres is Stichting Venray
Monumentaal,p/a Groene Hart 7,
6801 SX venray.E-Mail venraymo-
numentaal@hccnet.nl
Ramen Deuren Serres
Horsterweg 10A - Leunen - Tel. 0478-531144 - info@alcast.nl
een maand werd de coupé weer
ingeleverd voor de Audi. De liefde
echter verdween nimmer. Er deed
zich een open kans voor toen een
oud vrouwtje haar Daf naar de
sloop wilde brengen. Geert en
Rijanny behoedden het autootje
voor de pietmachine. "Hoewel
Rijanny nog geen rijbewijs had,
ben ik met haar broer begonnen
het autootje voor haar op te knap
pen. We woonden inmiddels in
Helmond en hadden de beschik
king over een garage. De deukjes
werden eruit gehaald, optisch
werd de auto bijgewerkt en ver
volgens hebben we haar laten
spuiten. Het was een 46, het laat
ste model van Daf. De meest
ondergewaarde tweecilinder
ook."
Geert en Rijanny sloten zich in
1990 aan bij de Dafclub
Nederland. En de verzameling
Dafjes groeide in de loop der
jaren gestaag. Als ze de balans
opmaken moeten ze zelf nog even
goed tellen. Zo komen uiteinde
lijk uit op vijf rijdende en twee
niet rijdende. Een Daffodil 32 uit
1967, een 46 uit 1976, twee 55's
waarvan een zelfvervaardigde
cabrio en twee 66's. De geheel
onderkelderde woning aan de
Venrayseweg ligt daarnaast vol
met onderdelen. "Want dat wordt
een steeds groter probleem. Er
zijn bijna geen originele onderde
len meer te krijgen. Bijna alles wat
we nog op de kop kunnen tikken,
kopen we dan ook."
Geert is ontzettend trots op de
verzameling. Samen met zijn zwa
ger heeft hij er duizenden uurtjes
werk inzitten om de auto's op te
knappen. De 55 coupé cabrio is
hun gemeenschappelijk project.
Ze zijn beiden dan ook eigenaar
van het juweeltje.
Maar ook de andere 55 coupé is
een oogappel van Geert. "Dat was
echt het wrak van de weg toen
we hem kochten. Die hebben we
werkelijk helemaal uit elkaar
gehaald. Nieuwe achterbalken,
dorpels, spatborden, motorkap,
noem maar op. Alles hebben we
compleet moeten vernieuwen.
Vervolgens weer plamuren, de
naden weer aan elkaar lassen,
waterproof schuren en tot slot
spuiten. Inferno-rood, het fantasti
sche Ferrari-kleurtje."
Toch was het niet alleen hosan-
nah. Af en toe had hij zin om er de
brui aan te geven. "Aan de cabrio
hebben we in totaal drie jaar
gewerkt. Bij wijze van spreken
dag en nacht. Dan heb je wel eens
de neiging om er een punt achter
te zetten. Maar als je uiteindelijk
het resultaat ziet, dan ben je blij
dat je hebt doorgezet."
FEELING
Wie in een Daf rijdt, hoeft niet
te rekenen op de alledaagse
geneugten van een luxueuze
limousine. Geen stuur- of rembe-
Geert, Rijanny en dochter Lissy bij drie van hun juweeltjes
krachtiging, geen electrische
ramen, over airco of cruise con
trol maar niet te spreken. De
Spartaanse eenvoud van de auto
heeft ook zijn charme. Geert en
Rijanny weten inmiddels niet
beter. Rijanny tuft als kraamver
zorgster dagelijks met haar 32
Daffodil, met die karakteristieke
vleugeltjes, door het Limburgse
en Brabantse land. Op gas welte
verstaan. Goedkoper kan toch
niet. "Hij lust hem wel, een op
zes, zeven", lacht ze als de econo
mische voordelen van een oldti
mer aan de orde komen. De Daf
laat haar ook van tijd tot tijd staan.
"Meestal zijn het kleine, eenvoudi
ge dingetjes zoals een kabel die
losgeschoten is. Mensen vinden
het dan prachtig als ze zien dat
een vrouw onder de motorkap
het zelf wel even opknapt."
Het is ook geen complexe auto.
Niks geen electronica. Maar toch
ook weer een auto met een
gebruiksaanwijzing. "Je moet haar
echt leren rijden", zegt Rijanny,
"Luisteren naar de auto Dat is het
allerbelangrijkste. Als een slange
tje of kabeltje loszit, hoor ik aan
het geluid van de auto dat er iets
niet klopt. Je moet echt feeling
hebben om een Dafje te bestu
ren."
Feeling die manlief Geert ont
beert, of beter gezegd waar hij
niet aan wil. Plankgassen is ook
mooi stoer. Zeker in zijn Dafje
waar hij een Renault 5 Alpine
motor heeft ingebouwd. "Op de
teller staat 160 km/uur, maar hij
loopt dik boven de 180. Prachtig
toch als je met zo'n autootje nieu
we, moderne auto's je achterste
laat zien."
Schaduwzijde van zijn rijstijl is
dat de auto's regelmatig in de
garage staan voor reparatie. "Maar
ook dat is geen probleem, dan
maak ik hem toch gewoon weer."
Rijanny is met haar Dafje inmid
dels een bezienswaardigheid in
Wanssum en ver daarbuiten. "Als
ik bij een bevalling ben, komt het
vaak genoeg voor dat mijn autoot
je meer aandacht krijgt dan de
vrouw die moet bevallen. Je hebt
ontzettend veel aanspraak en je
krijgt hele leuke en spontane
reacties."
GENIETEN
Zondag staan Geert, Rijanny,
dochter Lissy en zoon Niek aan de
start van de tiende editie van de
Venrayse Oldtimer Toertocht. Een
verplicht nummer inmiddels voor
de beide Daf-fanaten die ieder in
hun eigen trots deelnemen. "Het
is een echt familie-uitje. We rijden
met twee auto's en de kinderen
lezen de kaart. Er wordt ook altijd
iets voor de kinderen georgani
seerd, bovendien heb je op de
pleinen veel aanspraak. Ik ben
bovendien altijd de enige vrouw
die rijdt", aldus Rijanny. Ze zijn
vol lof over de organisatie van de
Venrayse toertocht. "Alles is goed
verzorgd, er spelen bands, de aan
kleding is perfect en de kinderen
worden bezig gehouden. Je moet
niet ieder jaar starten, maar dat
wil je. We genieten telkens weer
van de sfeer", vult Geert aan.
Vorige week overhandigde een
kleine delegatie van de Kiwanis
honderd Kiwanispoppen aan
VieCuri Medisch Centrum voor
Noord-Limburg.
In de speelkamer van de kinder
afdeling in Venlo kreeg patiëntje
Stannie Hendriks de eerste pop
uitgereikt door Cees Baart, presi
dent van de club Jaommerdal in
Venlo. De pedagogisch medewer
kers van VieCuri zijn blij met de
poppen. Zij vormen een goede
aanvulling op de manier waarop
kinderen voor een ingreep of
behandeling in het ziekenhuis
worden voorbereid. De Kiwanis
Pop is een circa 40 cm grote pop
met een gestileerd kinderfiguur,
gemaakt uit katoen gevuld met
polyester. De poppen worden aan
de kinderen gegeven tijdens de
voorbereiding op de behandeling
die zij moeten ondergaan. De pop
wordt gebruikt om het kind uit te
leggen wat er gaat gebeuren. De
hele behandeling (voorbereiding,
operatie en nazorg) kan door de
behandelend arts, verpleegkundi
ge of pedagogisch medewerker
op de blanco pop worden gete
kend.