"Het was gewoon je plicht" Kunst Cultuur 1 Gedenkteken kan steun gebruiken Nieuwe beelden in tuin De Lochting De grote trek der vogels Open Podium in 't Podium Expositie in Freulekeshuus Doe mee met het Literair Café Expositie Galerie Rooyart Midzomeravondwandeling Smedendag in De Locht PEEL EN MAAS Donderdag 25 juli 2002 - Pagina Jan Reintjes diende ruim drie jaar in Nederlands Indië Tot half september is in museum 't Freulekeshuus een tentoonstelling te zien over het voormalige Nederlands Indië (1945-1951). Jan Reintjes was één van de tweehonderd jongemannen uit de gemeente Venray die voor minimaal een jaar als militair naar de tropen vertrok. Voor de Leunenaar duurde de dienstplicht zelfs drie jaar en drie maanden. Na thuiskomst werd er amper nog naar de Indiëgangers omgekeken. "Nazorg bestond er niet. Daar werd nooit over gepraat. Het was gewoon. Je deed je plicht." Jan Reintjes (77) is van het geboortejaar 1925. Hij behoorde tot de eerste lichting militairen die naar het huidige Indonesië werd uitgezonden. Uit zijn woon plaats Leunen gingen ook enkele leeftijdgenoten als oorlogsvrijwil liger (OVW). "Nee, als ik niet gemoeten had, was ik zeker niet gegaan", zegt hij stellig. Na de Japanse bezetting tijdens de Tweede Wereldoorlog riep Soekamo op 17 augustus 1945 de onafhankelijkheid uit. Nederland erkende dit niet want het wilde zijn kolonie niet prijsgeven. Er werden troepen naar Indië gestuurd om de vrijheidsstrijd de kop in te drukken. Het aantal liep op tot 160.000 militairen. Twee grote militaire acties in 1947 en 1948 werden door de Veiligheids raad afgekeurd. Er was internatio naal weinig steun voor Neder land. Uiteindelijk ondertekende koningin Juliana op 27 december 1949 in Den Haag de soevereini teitsoverdracht en werd Indone sië. met z'n 13.600 eilanden, een republiek. OORLOG Jan Reintjes was vijftien en zat in het laatste jaar van de land bouwschool in Venray toen in mei 1940 de oorlog uitbrak. Na de bevrijding kon hij zijn opleiding alsnog voltooien. Maar vlak daar na, in mei 1946, werd hij opge roepen voor militaire dienst. "Het was bekend dat we onze dienst tijd in Indië zouden doorbrengen. Maar verder wisten we van niets. Vakantie bestond in die tijd niet en ik was nog nooit in het buiten land geweest. Verder dan Merselo en Ysselsteyn was ik niet geweest", lacht de Leunenaar. Reintjes werd ingedeeld bij de geneeskundige troepen. Eerst kreeg hij in Eibergen een algeme ne infanterie-opleiding. Daarna ging hij een maand naar Amster dam bij de bloedtransfusiedienst. Begin oktober 1946 werd hij met duizenden anderen ingescheept op weg naar Batavia, het huidige Jakarta. "Het was een enorm groot schip. Wel zo hoog als de Leunse kerktoren. Niemand wist hoe lang we wegbleven. De schatting was een halfjaar tot een jaar." Pas op 8 januari 1950 keerde de Leunenaar weer terug op vaderlandse bodem. Drie jaar en drie maanden was hij onafgebroken van huis geweest. Een kistje met brieven hefinnert nog aan zijn contacten mdt het thuisfront. Bijna tien jaar lang had zijn leven in het teken van oorlog en dienstplicht gestaan. Hij was bijna 25 toen hij teriigkeerde in de 'gewone maat- - schappij'. "Ik had niks geleerd en er was geen werk. Maar toch heb ik er geen spijt van gehad", relati veert hij. EXPOSITIE Jan Reintjes is al twee keer in 't Freulekeshuus gaan kijken. Er zijn ook foto's en spullen van hem ten toongesteld. De Indische periode heeft een diepe indruk achtergela ten. In 1993 is hij met zijn vrouw Nel teruggeweest. "Dat heb ik altijd gewild. Maar ik weet van anderen dat zij nooit en te nim mer terug zouden willen. Maar ik had die behoefte wel. En ik ben blij dat ik ben geweest. Het duur de drie weken en het was lang genoeg. We zijn op Java en Bali geweest. Ik heb ook het zieken huis in Garoet bezocht waar ik de laatste twee jaar van de diensttijd heb doorgebracht. Er was weinig veranderd. Het ziekenhuis met zijn paviljoens aan de rivier lag er hetzelfde bij als ruim veertig jaar terug." Twee videobanden en 180 dia's herinneren aan de vakantie trip. Na een bootreis van 28 dagen arriveerde hij eind oktober 1946 in de haven van Batavia op west- Java. Daar zou de Leunenaar een half jaar blijven. Na enkele omzwervingen over het eiland kwam hij in het zuiden in Garoet terecht, waar hij in een burgerzie kenhuis werkte. Er zaten nog drie Venraynaren in zijn onderdeel van de 7 december divisie. Piet Thissen uit de Gasstraat, Harry Jacobs uit Lull en Fun Peeters. Een maand later kwamen Joost van Meijel, Teng Claessens en Bert Geurts, alle drie uit Leunen, in Batavia aan. "Ik zat twintig kilo meter van de Priokhaven af. Van de dokter kreeg ik toestemming om die dag te gaan kijken. Toen ik aankwam lag de loopplank al uit. Bert had ik in de verte al gezien en opeens zag ik Joost naar bene den komen. 'God, Jan jij ook hier', zei Joost, terwijl de tranen over zijn wangen liepen." HEIMWEE Verlof of vakantie was er niet bij. En niemand die wist te vertel len hoe lang het verblijf zou duren. Jan Reintjes zegt alleen in het begin last van heimwee te hebben gehad. Gaandeweg leerde hij zich aanpassen aan de (tropi sche) omstandigheden. Java ligt heel dicht bij de evenaar, 's Och tends om zes uur werd het licht en 's avonds om zes uur was het alweer donker. Het hele jaar door. Twee keer heeft hij onder vuur gelegen. Eenmaal tijdens een transport door de bergen en toen het ziekenhuis in Garoet bescho ten werd. "We waren er voor de militairen maar we hebben heel veel burgers verzorgd. In het begin was er wantrouwen bij de plaatselijke bevolking. Maar dat verdween snel. Je leerde ook hun taal spreken en verstaan. We zochten kampongs op om daar mensen te helpen. De meesten hadden zweren of malaria. Later moesten ze zelf naar het zieken huis komen. De weg was makke lijk te vinden want er liepen alle maal mensen met een verband." Hij heeft een soldaat met een schotwond van het leven gered door hem zijn eigen bloed te geven. "Daar moet ik nu nog bijna dagelijks aan denken. Hij was op sterven na dood. Later is die jon gen naar Batavia gebracht. Geluk kig heeft hij het gered. Dat hoor de ik pas twintig jaar later toen ik de internist van het ziekenhuis op de reünie trof." ZIEKTE Reintjes heeft collega's zien sneuvelen of aan een tropische ziekte zien overlijden. Zesduizend Nederlandse militairen zijn er in totaal gestorven. "Ik ben in die tijd gelukkig maar één keer ziek geweest. Met geelzucht heb ik twee weken op bed gelegen. We waren overal tegen ingeënt en met een klamboe en tabletten kon je malaria voorkomen." De onzekerheid over het einde van de diensttijd bleef lang voort bestaan. Omdat hij bij de hulpver- bandplaats behoorde was hij met de eerste brigade weggestuurd. En zo moest hij ook het langste wachten om in december 1949 met één van de laatste brigades terug te keren naar Nederland. Na drie keer Kerstmis en nieuwjaar in de tropen gevierd te hebben, vielen de feestdagen nu samen met de terugreis. "Ik heb de dagen zeker niet afgeteld. Boven mijn bed hing een bordje waarop ik 'morgen kom ik terug' geschreven had. Ik had me goed gewend in Garoet. Ik kreeg zelfs lol in het werk. Met de hoofdverpleger heb ik er wel eens over gehad om er te blijven. Als een soort ontwikke lingswerker." In 't Freulekeshuus hangt een opmerkelijke foto waarop serge ant Reintjes een praatje maakt met koningin Juliana. "Ze was er 'toen wij op 8 januari 1950 van de boot afkwamen. We moesten alle maal in vakken gaan staan om met bussen naar huis vervoerd te wor den. Juliana liep op ons vak af en de meeste jongens deinsden terug. Ik zette net mijn tanden in een grote appel toen een officier mij wenkte. Ik werd voorgesteld aan de koningin en ze vroeg hoe het geweest was." THUISKOMST Bij thuiskomst was het ouder lijk huis versierd en voor het eerst sinds drie jaar liep Jan Reintjes weer op klompen. "Het was zo gek om thuis te zijn. Dat ik weer met paard en kar naar Leunen reed. Van het beetje geld wat we van defensie kregen kon ik net een nieuw pak kopen. En dat was het dan. Ik wilde graag in de ver pleging werken. Maar dat was moeilijk. In het ziekenhuis werk ten alleen maar nonnen. Ik ben toen als leerling naar Servaas gegaan. Maar dat duurde slechts een paar weken. Dat was een heel andere leefwereld. Het beviel me niet zo. Via het arbeidsbureau kon ik maatschappelijk werker wor den in Apeldoorn. Dat had ik ach teraf misschien wel moeten doen. Maar ik dacht ik ga thuis maar aan het boeren bij mijn vader." Eind 1950 trad hij in dienst bij het Kl-station voor rundvee als inseminator. Jan Reintjes verwierf de meeste bekendheid in de poli tiek. Twintig jaar lang, van 1970 tot 1990, vertegenwoordigde hij Leunen in de gemeenteraad. Eerst voor de kerkdorpenlijst, waarvan hij ook fractieleider was, en later voor het CDA. Als het kan bezoekt hij de jaar lijkse reünie op de kazerne van Hilversum. Na een hartoperatie heeft hij een paar keer verstek moeten laten gaan. "Maar dit jaar ben ik weer geweest. We zijn nog steeds één grote familie." Twee vrouwen uit Venray, Nel Aben en Jeanne Peters-Thomas sen, hebben zoals u enige maan den geleden al in Peel en Maas kon lezen, in de Venrayse gemeenschap het initiatief geno men om voor doodgeboren kinde ren een monumentje op te rich ten. Een monumentje, waarmee tevens een plekje wordt gecreëerd, waarmee aan ouders, die dat verschrikkelijks is overko men, eerherstel wordt gegeven voor het verdriet, dat hun is aan gedaan. Een gedenkplaats, los van welke religie dan ook en onder steund door vele personen en instanties, voor de kinderen, die stierven zonder naam. Het is immers nog niet zo lang geleden, dat doodgeboren kinderen moes ten worden begraven buiten de normaal daartoe aangewezen begrafenisruimte. Het monumentje zal belange loos door de kunstenaar Piet Her mans worden ontworpen. Dat betekent wél, dat de materiaalkos ten, die 15.000 euro bedragen, zullen moeten worden vergoed door de Stichting Naamloze Kin deren. "We zijn volop bezig en hopen dat het gedenkteken goed van de grond komt", zegt Nel Aben, "Maar we hebben nog een lange weg te gaan, tot nu toe heb ben we ruim 3000 euro binnen." De onthulüng zal naar verwach ting rond Allerheiligen 2002 plaatsvinden.' Ter ondersteuning van dit initiatief kunt u een bedrag storten op banknummer 15.93.08.720 ten name van de Stichting. Tijdens de Venrayse kermisdagen is er op zondagavond een open podium voor muziektalent. Iedereen die kan zingen of een instrument bespeelt, of beiden, kan zich opgeven. Dit Open Podium is niet bedoeld voor bands. De aanvang is om 21.00 uur. Opgeven kan in café 't Podium, tel. 0478-581143 of 06-5159627 of 06-51356716. Bij de tentoonstelling 'Van de Peel naar de Sawah's en terug' in Museum 't Freulekeshuus in Venray is nu ook een speurtocht voor de jeugd van circa 9 tot 14 jaar uitgezet. Op deze manier zie je nog duidelijker wat Nederland se, jonge mannen mee hebben gemaakt tijdens de onafhankelijk heidsstrijd in Indonesië. Mis schien kun je er heen gaan met je opa, die in die periode zelf soldaat was. Immers uit Venray en de omringende plaatsen gingen er zo'n 600 mannen naar de Oost. Tegenwoordig is zo'n reis een peulenschil, maar toen was het een enorm avontuur. Wil je dus in de vakantie eens iets anders doen, kom dan naar Museum 't Freulek eshuus, Eindstraat 8 te Venray. Iedere woensdagmiddag, zater dagmiddag en zondagmiddag van 14.00 tot 17.00 uur is het muse um open. Wil je met de klas komen na de vakantie, dan kan er ook een afspraak gemaakt worden voor een andere tijd. De tentoonstelling over de Indiëgangers duurt nog tot en met 15 september 2002. Op de laatste donderdag van juli, ligt de vraag voor van wie het gedicht is waar onderstaand fragment uit afkomstig is: "Op het water dreven bordkartonnen blaren, de vlinders vielen uit elkaar tot losse vlerken en van geur verdorden alle perken als alle mensen eensklaps bloemen waren. Uit welk gedicht zijn deze regels afkomstig en wie is de auteur ervan. Antwoorden op deze vragen kunt u voor vrijdag 23 augustus a.s. stu ren naar het Secretariaat. Rochusstraat 1, 5801 RR Venray. Telefoon: 0478-582948. Elke laatste donderdag van de maand zal er een citaat van een of meer dichtregels verschijnen op het speciale plekje in Peel en Maas. Aan elke poëzieliefhebber of poëzickenner wordt dan de vraag gesteld van welke dichter en uit welk gedicht de aangehaalde dichtregels afkom stig zijn. Elke maand zijn er zo 10 punten te verdienen: 5 voor de juiste naam van de dichter en 5 voor de juiste titel van het gedicht. Elke maand wordt ook het klassement gepubliceerd. De uiteindelijke winnaar daarvan wordt tijdens de feesteüjke zitting rond de uitreiking van de Raadselige Roos gehuldigd. Uit reacties, die het Literair Café regelmatig krijgt, blijkt dat velen in Venrav-regio de poëzie in deze rubriek lezen en waarderen, ook zon der dat zij aan de wedstrijd meedoen. Zij genieten van de prachtige gedichten die er in de Nederlandstalige literatuur zijn, zonder dat zij een heel jaar lang willen wedijveren om de le plaats. Maar ook wan neer zij wel eens een oplossing weten kunnen zij meedoen en de prijs die beschikbaar gesteld wordt voor incidentele deelnemers verdienen. Aan kop gaat mevrouw R. van Daal met 60 punten gevolgd door de dames R. van Dommelen, L. Colsen en de heer J Craghs met 50 pun ten, de heer A. Leijssen met 40 punten en mevrouw H. van Beek met 30 punten. Levi Weemoedt was de auteur van het gedicht "Talens en Zn", dat de opgave leverde van de maand juni. Het ironische gedicht drijft de spot met de auteur ervan: Al heel jong kwam zijn kleurtalent te voorschijn en ook werden zijn rake limericks bekroond. Maar de dichter lijdt aan "Weltschmerz" Hij is altoos triest en ondanks alle applaus, ervaart hij de wereld als een plaats waar hij niet thuishoort. Romantischer kan het niet. Levi Weemoedt - Talens en Zn Ik was al vroeg artiest: Ik won een ivedstrljd kleuren héél jong verzon 'k een rake limerick. Bewierookt werd mijn vers in aangename geuren en meen'ge fraaie beker inde ik. Zo rees mijn sterdoor tantes en vriendinnen voor ieder woord op zoetigheid onthaald, wordt thans mijn tong wel vorstelijk betaald: men leest mijn lied in goud-op-snee of linnen. Toch was ik altoos triest: al bij 't applaudisseren word ik bevangen door een plotseling verdriet en moet de juich'nde zaal héél snel de rug toekeren terwijl ik huiverend snik: 'ik hoor hier niet!' Het programma voor het komend jaar biedt weer voor elk wat wils: En w eer komen er toppers naar Venray.' Zondag 1 september: Annette Heffels om 11.30 uur in het Theehuis (In het kader van "de Waan") een uniek optreden. Maandag 16 september: Jan Wolkers-in de Schouwburg van St. Anna. Aanvang 20.00 uur. Zondag 17 november: Samen met Amnesty International, afdeling Ven ray organiseert het Literair Café een ochtend met de schrijver van de "Abbessijnse kronieken" Moses Isegawa. Aanvang 11.30 uur in het Theehuis van het St. Odapark Zaterdag 7 december In de Schouwburg van Venray en in samenwer king daarmee - de voorstelling: "Godfried Bomans, een opgewekt Mens". Aanvang 20.00 uur. Op 13 maart 2003 bezoekt Marion Bloem het Literair Café en op 25 mei: Leon de Winter! Het programma met ook alle andere activiteiten daarin, wordt in augustus aan donateurs en belangstellenden toegezonden. Als u donateur wü worden van het Literair Café Venray-regio - minima le bijdrage van 15,90 Euro per jaar - dan krijgt u het programma toege zonden. Als donateur steunt u hiermede de activiteiten van het Ven rayse Literair Café en krijgt u bovendien reductie op de entreekosten van de bijeenkomsten. Informatie over het bovengenoemde of over het werk van het Literair Café kunt u verkrijgen bij het secretariaat: Rochusstraat I, 5801 RR VENRAY, Telefoon. 0478-582948 maar ook op onze website: wwwliterair-cafe-venray.nl. In de voorbije week is het aantal beelden in de Venrayse beeldentuin uitgebreid met twee beeldhouwers uit België. Zij tonen beeldhouwwerk, dat in de rustieke omgeving van de beeldentuin bijzonder tot zijn recht komt Patricia Hiele gaat in haar werk de confrontatie aan met natuur steen, met de bedoeling die tot leven te brengen; de ruwe steen geeft zijn gepolijste binnenkant bloot, en zelfs glad gepolijst, is er nog steeds ergens een breukvlak dat het beeld herinnert aan zijn oorsprong als steen. De vormgeving is zeer afgeme ten, haast wiskundig correct, met een verwerking van geometri sche vormen, steeds zoekend naar een evenwicht, door een dia loog tot stand te brengen tussen twee materialen zoals witte mar mer en arduin, tussen hard en zachter, verwijst naar ons leven dat bestaat uit een wisselwerking met onze omgeving, het streven naar harmonie, De invloed van het natuurele ment water op arduin wekt de steen tot leven, in een constant spel met weer en wind. Het water baant zich een weg naar beneden, als een onuitputtelijke bron. Het element vuur werkt in op metaal, dat, eens getemperd, een extra dimensie verwerft, en in symbiose gaat leven met de steen. Het creatief proces staat niet los van zijn omgeving, maar is er de synthese van. Lode Tibos Zoekt met een kelti- sche hevigheid zijn materialen: arduinen stenen, machine onder delen, restanten van hijskranen, boormachines en nooit eerder ontmantelde entiteiten. Tibos betrekt zijn geest in een proces dat niets verbergt; elk onderdeel van zijn beelden blijft een geheel, maar wordt slechts functioneel doordat het zonder het andere geen zin in zich draagt. Tibos accentueert, knot af, hakt stukken weg, polijst en schaaft, beitelt en zaagt; het is een levensverwekkend proces en het staat regelrecht tegenover het bijna mechanische van andere beeldhouwwerken. Tibos slaagt er inderdaad in om een nieuw bestaan te geven aan elke materiaalvorm; hij ordent, schept een nieuwe wereld; breidt zijn eigen cerebraliteit uit tot de ziel van elke steen, tot de wereld van kracht in elk metaal. Deze aanvullingen in de beel dentuin maken een nieuw bezoek meer dan de moeite waard. U bent van harte welkom in de beeldentuin van galerie "De Lochting" Laagheidseweg 16 Venray. Open: zaterdag en zondag en op afspraak Tel: 0478-585173 Van 28 juli t/m 25 augustus vindt in Galerie Rooyart in Venray een expositie plaats van de kunstenaars Anke Sondhof (D) en Wiebren Veen- stra (NL). Anke Sondhof heeft een van zelfsprekende verhouding met klei opgebouwd. Ze heeft zich ontwikkeld van een gebonden heid aan deze materie tot een creëren in vrijheid. Het schep pingsproces begint met een (vaag) omlijnd idee. Er ontstaat een proces tussen denken en dro men. Natuurlijke krachten, centri fugaal krachten, beweging, plasti citeit van de klei e.d. moeten overwonnen worden, maar ook worden gebruikt om tot realise ring van het idee te komen. Het is een precair proces van vrijheid in gebondenheid. Er ontstaan orga nische, amorfe vormen. Anke Sondhof omspant volumes met een huid van ldei en geeft er vorm aan. Haar werk geeft uitdrukking aan een gevoel dat alle grenzen doorbroken moeten (kunnen) worden, een gevoel van 'niets is onmogelijk'. Het straalt een grote kracht en persoonlijkheid uit. Dit scheppingsproces is eigen lijk deel van het kunstwerk dat je als kijker mist. De fysieke 'strijd' om de vorm op de materie te ver overen, de mentale en lichamelij ke inspanning om gedurende 48 uur de vier m3 grote houtoven te stoken. Anke Sondhof s kunst i meer dan je ziet. De keramische sculpturen di4, Wiebren Veenstra maakt ziji hevig geabstraheerde hoofden [- driedimensionale en meerlagig wandreliëfs en mythische reliek p houders met relikwieën uit onzi elektronische samenleving. Uitge voerd in een primitief picturali verschijningsvorm. D.e beeldei L; laten de binnenkant van zichzel L, zien, een chaotische gedachtewe reld van ideeën, gevoelens en het inneringsflarden, waarbij verstani en gevoel met elkaar verbondei zijn. Alles gaat over verandering en beweging, het zoeken naa sporen, paden en richtingen di< samenkomen in knooppunten controle- en zenuwcentra. DAS elektronische supersnelweg gaa ;g eigenlijk terug naar de oorsprong f* en komt steeds dichter bij he begin. Door de vooruitgang vallei v' begin en eind steeds meer samen. Tegelijk met de opening van deze expositie start de beelden tuin. Deelnemende kunstenaar aan de beeldentuin zijn: Andre Stotzer (NL), Christine Hach (D) Eva Roucka (F), Jennifer Slinken (NL) en Anke Sondhof (D). Galerie Rooyart, de Hulst 12. 5807 EW Venray, tel. 047» j 589245. Internet www.artned.nl/rooyart. Opening stijden: wo t/m zo van 13-00 toi 17.00 uur en op afspraak. Staatsbosbeheer organiseert op woensdag 31 juli een zomeravondwandeling door Nationaal Park De Groote Peel. De wandeling start om 19.00 uur bij bezoekerscentrum Mijl op Zeven in Ospel en is voor volwassenen en kinderen. De zomeravondwandeling duurt ongeveer 2 uur. Deelname is gratis en aanmelden is niet nodig. Een regelmatig terugkerende activiteit deze zomer zijn de avondwandelingen in Nationaal Park De Groote Peel. Want wat is er meer ontspannend dan 's avonds een wandeling door het afwisselende natuurgebied te maken. Onderweg zullen de Peel- gidsen uitleggen hoe de Peel is ontstaan en welke planten en die- ren er voorkomen. Een goedéj gelegenheid om kennis te maken] met het gebied. Voor de kinderen zijn er gidsen;, die hen die avond speciaal bege-£- leiden. Dit betekent een spannend de tocht met onderweg veel spel;] letjes, veel zelf doen en;^ ontdekken. Dus trek kleren aan g die vies mogen worden en doëU mee! Denk aan gepast schoeisel eil p muggenolie. Het bezoekerscentrum Mijl op' Zeven is geopend van dinsdag t/nj zondag van 10.00 tot 17.00 uur. De horeca! is tot zeker 18.00 uur geopend 1 Het centrum ligt aan de Moostdijk 15 te Ospel (gemeente Neder weert) telefoonnummer: 0495 - 641 497. De toegang is gratis. De smedendag op zondag 28 juli in museum De Locht in Mel- derslo wordt gehouden onder de bezielende leiding van de smid Ger Vullings. Ger is 82 jaar oud. Vanaf zijn veertiende is hij met smeden bezig. Destijds in de prak tijk opgeleid door zijn vader en de bekende Horster smid 'Smitte Jac'. Ervaren smeden, waar hij alles van heeft geleerd. Nu heeft hij zelf vier leerling-smeden en geeft hij op zijn beurt de ervaring door. Aan de muur van de smederij in De Locht prijkt zijn diploma. Met sierlijke krul staat er: 20 april 1950-. Alweer meer dan een halve eeuw geleden. En nog steeds als smid werkzaam. Een gedreven man, klein van stuk, maar groot van daden. Hij leeft toe naar 28 juli. De dag dat er in De Locht maar liefst acht smeden aan het werk zullen zijn. Voor Ger het mooiste wat er bestaat. Het vak van smid is een zwaar vak, waarin het spreekwoord dat je geen ijzer met handen kunt bui gen wordt gelogenstraft. Soms moet je dat ijzer met drie of vier mensen tegelijk bewerken maar buigen zal het. Ger vertelt trots dat dat ook op de demodag teil zien zal zijn. Met drie smeden en; misschien zelfs met vier wordt in een mooie cadans een stuk ijzer! 1 bewerkt. Daar is ooit zelfs een muziekstuk op gecomponeerd: de aambeeld-polka. Ger's ogen stra len. Hij ziet zich al dirigeren die l zondag; 82 jaar en nog steedsr fanatiek. 'Toen ik mijn diploma moest halen voor hoefsmid, moes-: j ten wij elke zaterdagochtend in de leer bij Thei Verbugt in Hel- den. Ik weet nog dat ik als broe kie daar elke zaterdagochtend de j vader van Thei Verbugt aan hel vuur zag staan. Die man was toen 91 jaar. Ik zie hem nu nog voor me. Als ik dat geluk mag heb ben...'. Ook is er deze dag een demon- stratie kantklossen en wordt er i brood gebakken in het bakhuisje. i De jeugd kan de bakker meehel- pen. Het museum is deze zondag geopend van 11.00 tot 17.00 uur. Demonstraties vanaf 14.00 uur. Boekrecensie in Peel en Maas Gedurende het hele jaar trekken overal ter wereld mil joenen vogels door het lucht ruim. Het zijn allerlei verschil lende soorten: kleine zwaluwen en reusachtige alba trossen, ganzen en pelikanen, ooievaars en piepkleine zan gertjes. Ze volgen al eeuwenlang dezelf de vaste routes, steken oceanen, woestijnen en bergen over en vol tooien onvoorstelbare zwerftoch ten. Al sinds mensenheugenis DE GROTE TREK DER VOGELS markeren hun verbluffende reizen j de opeenvolging der seizoenen. Het van dichtbij volgen van' trekvogels, ze beter leren kennen en begrip van de wetten en regels die ten grondslag liggen aan hun duizelingwekkende tochten... dat, was de droom die Jacques Perrin met zijn groep cineasten en orni thologen wilde realiseren. Jaren van voorbereiding en geduld, toe-: passing van de moderne technolo-!; gie, veel wilskracht en bovenal en] jeugdige geest waren nodig voor;j deze unieke zoektocht naar het" 'trekkersvolk'. Het resultaat is deze impone rende uitgave met zijn honderden; ongeëvenaarde dichtbij-opnamen die ons in staat stelt de grote trek! der vogels van nabij mee te bele ven. Dit boek is samengesteld; door de makers van de film The! Travelling Birds en is te koop bij!: boekhandel van den Munckhof in de Grotestraat in Venray. Dit boek is gepubliceerd door; Tirion Uitgevers in Baam Prijs: 69,90 euro. ISBN: 9052104735.

Peel en Maas | 2002 | | pagina 8