"Het was gewoon je plicht"
Kunst Cultuur
1
Gedenkteken kan
steun gebruiken
Nieuwe beelden in
tuin De Lochting
De grote trek
der vogels
Open Podium in 't Podium
Expositie in Freulekeshuus
Doe mee
met het
Literair Café
Expositie Galerie Rooyart
Midzomeravondwandeling
Smedendag in De Locht
PEEL EN MAAS
Donderdag 25 juli 2002 - Pagina
Jan Reintjes diende ruim drie jaar in Nederlands Indië
Tot half september is in
museum 't Freulekeshuus een
tentoonstelling te zien over
het voormalige Nederlands
Indië (1945-1951). Jan Reintjes
was één van de tweehonderd
jongemannen uit de gemeente
Venray die voor minimaal een
jaar als militair naar de tropen
vertrok. Voor de Leunenaar
duurde de dienstplicht zelfs
drie jaar en drie maanden. Na
thuiskomst werd er amper
nog naar de Indiëgangers
omgekeken. "Nazorg bestond
er niet. Daar werd nooit over
gepraat. Het was gewoon. Je
deed je plicht."
Jan Reintjes (77) is van het
geboortejaar 1925. Hij behoorde
tot de eerste lichting militairen
die naar het huidige Indonesië
werd uitgezonden. Uit zijn woon
plaats Leunen gingen ook enkele
leeftijdgenoten als oorlogsvrijwil
liger (OVW). "Nee, als ik niet
gemoeten had, was ik zeker niet
gegaan", zegt hij stellig.
Na de Japanse bezetting tijdens
de Tweede Wereldoorlog riep
Soekamo op 17 augustus 1945 de
onafhankelijkheid uit. Nederland
erkende dit niet want het wilde
zijn kolonie niet prijsgeven. Er
werden troepen naar Indië
gestuurd om de vrijheidsstrijd de
kop in te drukken. Het aantal liep
op tot 160.000 militairen. Twee
grote militaire acties in 1947 en
1948 werden door de Veiligheids
raad afgekeurd. Er was internatio
naal weinig steun voor Neder
land. Uiteindelijk ondertekende
koningin Juliana op 27 december
1949 in Den Haag de soevereini
teitsoverdracht en werd Indone
sië. met z'n 13.600 eilanden, een
republiek.
OORLOG
Jan Reintjes was vijftien en zat
in het laatste jaar van de land
bouwschool in Venray toen in
mei 1940 de oorlog uitbrak. Na de
bevrijding kon hij zijn opleiding
alsnog voltooien. Maar vlak daar
na, in mei 1946, werd hij opge
roepen voor militaire dienst. "Het
was bekend dat we onze dienst
tijd in Indië zouden doorbrengen.
Maar verder wisten we van niets.
Vakantie bestond in die tijd niet
en ik was nog nooit in het buiten
land geweest. Verder dan Merselo
en Ysselsteyn was ik niet
geweest", lacht de Leunenaar.
Reintjes werd ingedeeld bij de
geneeskundige troepen. Eerst
kreeg hij in Eibergen een algeme
ne infanterie-opleiding. Daarna
ging hij een maand naar Amster
dam bij de bloedtransfusiedienst.
Begin oktober 1946 werd hij met
duizenden anderen ingescheept
op weg naar Batavia, het huidige
Jakarta. "Het was een enorm groot
schip. Wel zo hoog als de Leunse
kerktoren. Niemand wist hoe lang
we wegbleven. De schatting was
een halfjaar tot een jaar." Pas op 8
januari 1950 keerde de Leunenaar
weer terug op vaderlandse
bodem. Drie jaar en drie maanden
was hij onafgebroken van huis
geweest. Een kistje met brieven
hefinnert nog aan zijn contacten
mdt het thuisfront. Bijna tien jaar
lang had zijn leven in het teken
van oorlog en dienstplicht
gestaan. Hij was bijna 25 toen hij
teriigkeerde in de 'gewone maat-
- schappij'. "Ik had niks geleerd en
er was geen werk. Maar toch heb
ik er geen spijt van gehad", relati
veert hij.
EXPOSITIE
Jan Reintjes is al twee keer in 't
Freulekeshuus gaan kijken. Er zijn
ook foto's en spullen van hem ten
toongesteld. De Indische periode
heeft een diepe indruk achtergela
ten. In 1993 is hij met zijn vrouw
Nel teruggeweest. "Dat heb ik
altijd gewild. Maar ik weet van
anderen dat zij nooit en te nim
mer terug zouden willen. Maar ik
had die behoefte wel. En ik ben
blij dat ik ben geweest. Het duur
de drie weken en het was lang
genoeg. We zijn op Java en Bali
geweest. Ik heb ook het zieken
huis in Garoet bezocht waar ik de
laatste twee jaar van de diensttijd
heb doorgebracht. Er was weinig
veranderd. Het ziekenhuis met
zijn paviljoens aan de rivier lag er
hetzelfde bij als ruim veertig jaar
terug." Twee videobanden en 180
dia's herinneren aan de vakantie
trip.
Na een bootreis van 28 dagen
arriveerde hij eind oktober 1946
in de haven van Batavia op west-
Java. Daar zou de Leunenaar een
half jaar blijven. Na enkele
omzwervingen over het eiland
kwam hij in het zuiden in Garoet
terecht, waar hij in een burgerzie
kenhuis werkte. Er zaten nog drie
Venraynaren in zijn onderdeel
van de 7 december divisie. Piet
Thissen uit de Gasstraat, Harry
Jacobs uit Lull en Fun Peeters.
Een maand later kwamen Joost
van Meijel, Teng Claessens en
Bert Geurts, alle drie uit Leunen,
in Batavia aan. "Ik zat twintig kilo
meter van de Priokhaven af. Van
de dokter kreeg ik toestemming
om die dag te gaan kijken. Toen ik
aankwam lag de loopplank al uit.
Bert had ik in de verte al gezien
en opeens zag ik Joost naar bene
den komen. 'God, Jan jij ook hier',
zei Joost, terwijl de tranen over
zijn wangen liepen."
HEIMWEE
Verlof of vakantie was er niet
bij. En niemand die wist te vertel
len hoe lang het verblijf zou
duren. Jan Reintjes zegt alleen in
het begin last van heimwee te
hebben gehad. Gaandeweg leerde
hij zich aanpassen aan de (tropi
sche) omstandigheden. Java ligt
heel dicht bij de evenaar, 's Och
tends om zes uur werd het licht
en 's avonds om zes uur was het
alweer donker. Het hele jaar door.
Twee keer heeft hij onder vuur
gelegen. Eenmaal tijdens een
transport door de bergen en toen
het ziekenhuis in Garoet bescho
ten werd. "We waren er voor de
militairen maar we hebben heel
veel burgers verzorgd. In het
begin was er wantrouwen bij de
plaatselijke bevolking. Maar dat
verdween snel. Je leerde ook hun
taal spreken en verstaan. We
zochten kampongs op om daar
mensen te helpen. De meesten
hadden zweren of malaria. Later
moesten ze zelf naar het zieken
huis komen. De weg was makke
lijk te vinden want er liepen alle
maal mensen met een verband."
Hij heeft een soldaat met een
schotwond van het leven gered
door hem zijn eigen bloed te
geven. "Daar moet ik nu nog bijna
dagelijks aan denken. Hij was op
sterven na dood. Later is die jon
gen naar Batavia gebracht. Geluk
kig heeft hij het gered. Dat hoor
de ik pas twintig jaar later toen ik
de internist van het ziekenhuis op
de reünie trof."
ZIEKTE
Reintjes heeft collega's zien
sneuvelen of aan een tropische
ziekte zien overlijden. Zesduizend
Nederlandse militairen zijn er in
totaal gestorven. "Ik ben in die tijd
gelukkig maar één keer ziek
geweest. Met geelzucht heb ik
twee weken op bed gelegen. We
waren overal tegen ingeënt en
met een klamboe en tabletten kon
je malaria voorkomen."
De onzekerheid over het einde
van de diensttijd bleef lang voort
bestaan. Omdat hij bij de hulpver-
bandplaats behoorde was hij met
de eerste brigade weggestuurd.
En zo moest hij ook het langste
wachten om in december 1949
met één van de laatste brigades
terug te keren naar Nederland. Na
drie keer Kerstmis en nieuwjaar
in de tropen gevierd te hebben,
vielen de feestdagen nu samen
met de terugreis. "Ik heb de dagen
zeker niet afgeteld. Boven mijn
bed hing een bordje waarop ik
'morgen kom ik terug' geschreven
had. Ik had me goed gewend in
Garoet. Ik kreeg zelfs lol in het
werk. Met de hoofdverpleger heb
ik er wel eens over gehad om er
te blijven. Als een soort ontwikke
lingswerker."
In 't Freulekeshuus hangt een
opmerkelijke foto waarop serge
ant Reintjes een praatje maakt
met koningin Juliana. "Ze was er
'toen wij op 8 januari 1950 van de
boot afkwamen. We moesten alle
maal in vakken gaan staan om met
bussen naar huis vervoerd te wor
den. Juliana liep op ons vak af en
de meeste jongens deinsden
terug. Ik zette net mijn tanden in
een grote appel toen een officier
mij wenkte. Ik werd voorgesteld
aan de koningin en ze vroeg hoe
het geweest was."
THUISKOMST
Bij thuiskomst was het ouder
lijk huis versierd en voor het eerst
sinds drie jaar liep Jan Reintjes
weer op klompen. "Het was zo
gek om thuis te zijn. Dat ik weer
met paard en kar naar Leunen
reed. Van het beetje geld wat we
van defensie kregen kon ik net
een nieuw pak kopen. En dat was
het dan. Ik wilde graag in de ver
pleging werken. Maar dat was
moeilijk. In het ziekenhuis werk
ten alleen maar nonnen. Ik ben
toen als leerling naar Servaas
gegaan. Maar dat duurde slechts
een paar weken. Dat was een heel
andere leefwereld. Het beviel me
niet zo. Via het arbeidsbureau kon
ik maatschappelijk werker wor
den in Apeldoorn. Dat had ik ach
teraf misschien wel moeten doen.
Maar ik dacht ik ga thuis maar aan
het boeren bij mijn vader."
Eind 1950 trad hij in dienst bij
het Kl-station voor rundvee als
inseminator. Jan Reintjes verwierf
de meeste bekendheid in de poli
tiek. Twintig jaar lang, van 1970
tot 1990, vertegenwoordigde hij
Leunen in de gemeenteraad. Eerst
voor de kerkdorpenlijst, waarvan
hij ook fractieleider was, en later
voor het CDA.
Als het kan bezoekt hij de jaar
lijkse reünie op de kazerne van
Hilversum. Na een hartoperatie
heeft hij een paar keer verstek
moeten laten gaan. "Maar dit jaar
ben ik weer geweest. We zijn nog
steeds één grote familie."
Twee vrouwen uit Venray, Nel
Aben en Jeanne Peters-Thomas
sen, hebben zoals u enige maan
den geleden al in Peel en Maas
kon lezen, in de Venrayse
gemeenschap het initiatief geno
men om voor doodgeboren kinde
ren een monumentje op te rich
ten. Een monumentje, waarmee
tevens een plekje wordt
gecreëerd, waarmee aan ouders,
die dat verschrikkelijks is overko
men, eerherstel wordt gegeven
voor het verdriet, dat hun is aan
gedaan.
Een gedenkplaats, los van
welke religie dan ook en onder
steund door vele personen en
instanties, voor de kinderen, die
stierven zonder naam. Het is
immers nog niet zo lang geleden,
dat doodgeboren kinderen moes
ten worden begraven buiten de
normaal daartoe aangewezen
begrafenisruimte.
Het monumentje zal belange
loos door de kunstenaar Piet Her
mans worden ontworpen. Dat
betekent wél, dat de materiaalkos
ten, die 15.000 euro bedragen,
zullen moeten worden vergoed
door de Stichting Naamloze Kin
deren. "We zijn volop bezig en
hopen dat het gedenkteken goed
van de grond komt", zegt Nel
Aben, "Maar we hebben nog een
lange weg te gaan, tot nu toe heb
ben we ruim 3000 euro binnen."
De onthulüng zal naar verwach
ting rond Allerheiligen 2002
plaatsvinden.' Ter ondersteuning
van dit initiatief kunt u een
bedrag storten op banknummer
15.93.08.720 ten name van de
Stichting.
Tijdens de Venrayse kermisdagen is er op zondagavond een open
podium voor muziektalent. Iedereen die kan zingen of een instrument
bespeelt, of beiden, kan zich opgeven. Dit Open Podium is niet
bedoeld voor bands. De aanvang is om 21.00 uur.
Opgeven kan in café 't Podium, tel. 0478-581143 of 06-5159627 of
06-51356716.
Bij de tentoonstelling 'Van de
Peel naar de Sawah's en terug'
in Museum 't Freulekeshuus in
Venray is nu ook een speurtocht
voor de jeugd van circa 9 tot 14
jaar uitgezet. Op deze manier zie
je nog duidelijker wat Nederland
se, jonge mannen mee hebben
gemaakt tijdens de onafhankelijk
heidsstrijd in Indonesië. Mis
schien kun je er heen gaan met je
opa, die in die periode zelf soldaat
was. Immers uit Venray en de
omringende plaatsen gingen er
zo'n 600 mannen naar de Oost.
Tegenwoordig is zo'n reis een
peulenschil, maar toen was het
een enorm avontuur. Wil je dus in
de vakantie eens iets anders doen,
kom dan naar Museum 't Freulek
eshuus, Eindstraat 8 te Venray.
Iedere woensdagmiddag, zater
dagmiddag en zondagmiddag van
14.00 tot 17.00 uur is het muse
um open.
Wil je met de klas komen na de
vakantie, dan kan er ook een
afspraak gemaakt worden voor
een andere tijd.
De tentoonstelling over de
Indiëgangers duurt nog tot en met
15 september 2002.
Op de laatste donderdag van juli, ligt de vraag voor van wie het
gedicht is waar onderstaand fragment uit afkomstig is:
"Op het water dreven bordkartonnen blaren,
de vlinders vielen uit elkaar tot losse vlerken
en van geur verdorden alle perken
als alle mensen eensklaps bloemen waren.
Uit welk gedicht zijn deze regels afkomstig en wie is de auteur ervan.
Antwoorden op deze vragen kunt u voor vrijdag 23 augustus a.s. stu
ren naar het Secretariaat. Rochusstraat 1, 5801 RR Venray. Telefoon:
0478-582948.
Elke laatste donderdag van de maand zal er een citaat van een of meer
dichtregels verschijnen op het speciale plekje in Peel en Maas. Aan
elke poëzieliefhebber of poëzickenner wordt dan de vraag gesteld van
welke dichter en uit welk gedicht de aangehaalde dichtregels afkom
stig zijn.
Elke maand zijn er zo 10 punten te verdienen: 5 voor de juiste naam
van de dichter en 5 voor de juiste titel van het gedicht.
Elke maand wordt ook het klassement gepubliceerd. De uiteindelijke
winnaar daarvan wordt tijdens de feesteüjke zitting rond de uitreiking
van de Raadselige Roos gehuldigd.
Uit reacties, die het Literair Café regelmatig krijgt, blijkt dat velen in
Venrav-regio de poëzie in deze rubriek lezen en waarderen, ook zon
der dat zij aan de wedstrijd meedoen. Zij genieten van de prachtige
gedichten die er in de Nederlandstalige literatuur zijn, zonder dat zij
een heel jaar lang willen wedijveren om de le plaats. Maar ook wan
neer zij wel eens een oplossing weten kunnen zij meedoen en de prijs
die beschikbaar gesteld wordt voor incidentele deelnemers verdienen.
Aan kop gaat mevrouw R. van Daal met 60 punten gevolgd door de
dames R. van Dommelen, L. Colsen en de heer J Craghs met 50 pun
ten, de heer A. Leijssen met 40 punten en mevrouw H. van Beek met
30 punten.
Levi Weemoedt was de auteur van het gedicht "Talens en Zn", dat de
opgave leverde van de maand juni. Het ironische gedicht drijft de spot
met de auteur ervan: Al heel jong kwam zijn kleurtalent te voorschijn
en ook werden zijn rake limericks bekroond. Maar de dichter lijdt aan
"Weltschmerz" Hij is altoos triest en ondanks alle applaus, ervaart hij
de wereld als een plaats waar hij niet thuishoort. Romantischer kan
het niet.
Levi Weemoedt - Talens en Zn
Ik was al vroeg artiest: Ik won een ivedstrljd kleuren
héél jong verzon 'k een rake limerick.
Bewierookt werd mijn vers in aangename geuren
en meen'ge fraaie beker inde ik.
Zo rees mijn sterdoor tantes en vriendinnen
voor ieder woord op zoetigheid onthaald,
wordt thans mijn tong wel vorstelijk betaald:
men leest mijn lied in goud-op-snee of linnen.
Toch was ik altoos triest: al bij 't applaudisseren
word ik bevangen door een plotseling verdriet
en moet de juich'nde zaal héél snel de rug toekeren
terwijl ik huiverend snik: 'ik hoor hier niet!'
Het programma voor het komend jaar biedt weer voor elk wat wils:
En w eer komen er toppers naar Venray.'
Zondag 1 september: Annette Heffels om 11.30 uur in het Theehuis
(In het kader van "de Waan") een uniek optreden.
Maandag 16 september: Jan Wolkers-in de Schouwburg van St. Anna.
Aanvang 20.00 uur.
Zondag 17 november: Samen met Amnesty International, afdeling Ven
ray organiseert het Literair Café een ochtend met de schrijver van de
"Abbessijnse kronieken" Moses Isegawa. Aanvang 11.30 uur in het
Theehuis van het St. Odapark
Zaterdag 7 december In de Schouwburg van Venray en in samenwer
king daarmee - de voorstelling: "Godfried Bomans, een opgewekt
Mens". Aanvang 20.00 uur.
Op 13 maart 2003 bezoekt Marion Bloem het Literair Café en op
25 mei: Leon de Winter!
Het programma met ook alle andere activiteiten daarin, wordt in
augustus aan donateurs en belangstellenden toegezonden.
Als u donateur wü worden van het Literair Café Venray-regio - minima
le bijdrage van 15,90 Euro per jaar - dan krijgt u het programma toege
zonden. Als donateur steunt u hiermede de activiteiten van het Ven
rayse Literair Café en krijgt u bovendien reductie op de entreekosten
van de bijeenkomsten. Informatie over het bovengenoemde of over
het werk van het Literair Café kunt u verkrijgen bij het secretariaat:
Rochusstraat I, 5801 RR VENRAY, Telefoon. 0478-582948 maar ook
op onze website: wwwliterair-cafe-venray.nl.
In de voorbije week is het
aantal beelden in de Venrayse
beeldentuin uitgebreid met
twee beeldhouwers uit België.
Zij tonen beeldhouwwerk,
dat in de rustieke omgeving
van de beeldentuin bijzonder
tot zijn recht komt
Patricia Hiele gaat in haar werk
de confrontatie aan met natuur
steen, met de bedoeling die tot
leven te brengen; de ruwe steen
geeft zijn gepolijste binnenkant
bloot, en zelfs glad gepolijst, is er
nog steeds ergens een breukvlak
dat het beeld herinnert aan zijn
oorsprong als steen.
De vormgeving is zeer afgeme
ten, haast wiskundig correct, met
een verwerking van geometri
sche vormen, steeds zoekend
naar een evenwicht, door een dia
loog tot stand te brengen tussen
twee materialen zoals witte mar
mer en arduin, tussen hard en
zachter, verwijst naar ons leven
dat bestaat uit een wisselwerking
met onze omgeving, het streven
naar harmonie,
De invloed van het natuurele
ment water op arduin wekt de
steen tot leven, in een constant
spel met weer en wind. Het water
baant zich een weg naar beneden,
als een onuitputtelijke bron.
Het element vuur werkt in op
metaal, dat, eens getemperd, een
extra dimensie verwerft, en in
symbiose gaat leven met de steen.
Het creatief proces staat niet los
van zijn omgeving, maar is er de
synthese van.
Lode Tibos Zoekt met een kelti-
sche hevigheid zijn materialen:
arduinen stenen, machine onder
delen, restanten van hijskranen,
boormachines en nooit eerder
ontmantelde entiteiten.
Tibos betrekt zijn geest in een
proces dat niets verbergt; elk
onderdeel van zijn beelden blijft
een geheel, maar wordt slechts
functioneel doordat het zonder
het andere geen zin in zich
draagt. Tibos accentueert, knot af,
hakt stukken weg, polijst en
schaaft, beitelt en zaagt; het is een
levensverwekkend proces en het
staat regelrecht tegenover het
bijna mechanische van andere
beeldhouwwerken.
Tibos slaagt er inderdaad in om
een nieuw bestaan te geven aan
elke materiaalvorm; hij ordent,
schept een nieuwe wereld; breidt
zijn eigen cerebraliteit uit tot de
ziel van elke steen, tot de wereld
van kracht in elk metaal.
Deze aanvullingen in de beel
dentuin maken een nieuw bezoek
meer dan de moeite waard.
U bent van harte welkom in de
beeldentuin van
galerie "De Lochting"
Laagheidseweg 16 Venray.
Open: zaterdag en zondag
en op afspraak
Tel: 0478-585173
Van 28 juli t/m 25 augustus
vindt in Galerie Rooyart in
Venray een expositie plaats
van de kunstenaars Anke
Sondhof (D) en Wiebren Veen-
stra (NL).
Anke Sondhof heeft een van
zelfsprekende verhouding met
klei opgebouwd. Ze heeft zich
ontwikkeld van een gebonden
heid aan deze materie tot een
creëren in vrijheid. Het schep
pingsproces begint met een
(vaag) omlijnd idee. Er ontstaat
een proces tussen denken en dro
men. Natuurlijke krachten, centri
fugaal krachten, beweging, plasti
citeit van de klei e.d. moeten
overwonnen worden, maar ook
worden gebruikt om tot realise
ring van het idee te komen. Het is
een precair proces van vrijheid in
gebondenheid. Er ontstaan orga
nische, amorfe vormen. Anke
Sondhof omspant volumes met
een huid van ldei en geeft er vorm
aan. Haar werk geeft uitdrukking
aan een gevoel dat alle grenzen
doorbroken moeten (kunnen)
worden, een gevoel van 'niets is
onmogelijk'. Het straalt een grote
kracht en persoonlijkheid uit.
Dit scheppingsproces is eigen
lijk deel van het kunstwerk dat je
als kijker mist. De fysieke 'strijd'
om de vorm op de materie te ver
overen, de mentale en lichamelij
ke inspanning om gedurende 48
uur de vier m3 grote houtoven te
stoken. Anke Sondhof s kunst i
meer dan je ziet.
De keramische sculpturen di4,
Wiebren Veenstra maakt ziji
hevig geabstraheerde hoofden [-
driedimensionale en meerlagig
wandreliëfs en mythische reliek p
houders met relikwieën uit onzi
elektronische samenleving. Uitge
voerd in een primitief picturali
verschijningsvorm. D.e beeldei L;
laten de binnenkant van zichzel L,
zien, een chaotische gedachtewe
reld van ideeën, gevoelens en het
inneringsflarden, waarbij verstani
en gevoel met elkaar verbondei
zijn. Alles gaat over verandering
en beweging, het zoeken naa
sporen, paden en richtingen di<
samenkomen in knooppunten
controle- en zenuwcentra. DAS
elektronische supersnelweg gaa ;g
eigenlijk terug naar de oorsprong f*
en komt steeds dichter bij he
begin. Door de vooruitgang vallei v'
begin en eind steeds meer samen.
Tegelijk met de opening van
deze expositie start de beelden
tuin. Deelnemende kunstenaar
aan de beeldentuin zijn: Andre
Stotzer (NL), Christine Hach (D)
Eva Roucka (F), Jennifer Slinken
(NL) en Anke Sondhof (D).
Galerie Rooyart, de Hulst 12.
5807 EW Venray, tel. 047» j
589245. Internet
www.artned.nl/rooyart. Opening
stijden: wo t/m zo van 13-00 toi
17.00 uur en op afspraak.
Staatsbosbeheer organiseert
op woensdag 31 juli een
zomeravondwandeling door
Nationaal Park De Groote Peel.
De wandeling start om 19.00
uur bij bezoekerscentrum Mijl
op Zeven in Ospel en is voor
volwassenen en kinderen. De
zomeravondwandeling duurt
ongeveer 2 uur. Deelname is
gratis en aanmelden is niet
nodig.
Een regelmatig terugkerende
activiteit deze zomer zijn de
avondwandelingen in Nationaal
Park De Groote Peel. Want wat is
er meer ontspannend dan 's
avonds een wandeling door het
afwisselende natuurgebied te
maken. Onderweg zullen de Peel-
gidsen uitleggen hoe de Peel is
ontstaan en welke planten en die-
ren er voorkomen. Een goedéj
gelegenheid om kennis te maken]
met het gebied.
Voor de kinderen zijn er gidsen;,
die hen die avond speciaal bege-£-
leiden. Dit betekent een spannend
de tocht met onderweg veel spel;]
letjes, veel zelf doen en;^
ontdekken. Dus trek kleren aan g
die vies mogen worden en doëU
mee!
Denk aan gepast schoeisel eil p
muggenolie.
Het bezoekerscentrum Mijl op'
Zeven is geopend van dinsdag t/nj
zondag van
10.00 tot 17.00 uur. De horeca!
is tot zeker 18.00 uur geopend 1
Het centrum ligt aan de Moostdijk
15 te Ospel (gemeente Neder
weert) telefoonnummer: 0495 -
641 497. De toegang is gratis.
De smedendag op zondag 28
juli in museum De Locht in Mel-
derslo wordt gehouden onder de
bezielende leiding van de smid
Ger Vullings. Ger is 82 jaar oud.
Vanaf zijn veertiende is hij met
smeden bezig. Destijds in de prak
tijk opgeleid door zijn vader en de
bekende Horster smid 'Smitte Jac'.
Ervaren smeden, waar hij alles
van heeft geleerd. Nu heeft hij
zelf vier leerling-smeden en geeft
hij op zijn beurt de ervaring door.
Aan de muur van de smederij in
De Locht prijkt zijn diploma. Met
sierlijke krul staat er: 20 april
1950-. Alweer meer dan een halve
eeuw geleden. En nog steeds als
smid werkzaam. Een gedreven
man, klein van stuk, maar groot
van daden. Hij leeft toe naar 28
juli. De dag dat er in De Locht
maar liefst acht smeden aan het
werk zullen zijn. Voor Ger het
mooiste wat er bestaat.
Het vak van smid is een zwaar
vak, waarin het spreekwoord dat
je geen ijzer met handen kunt bui
gen wordt gelogenstraft. Soms
moet je dat ijzer met drie of vier
mensen tegelijk bewerken maar
buigen zal het. Ger vertelt trots
dat dat ook op de demodag teil
zien zal zijn. Met drie smeden en;
misschien zelfs met vier wordt in
een mooie cadans een stuk ijzer! 1
bewerkt. Daar is ooit zelfs een
muziekstuk op gecomponeerd: de
aambeeld-polka. Ger's ogen stra
len. Hij ziet zich al dirigeren die l
zondag; 82 jaar en nog steedsr
fanatiek. 'Toen ik mijn diploma
moest halen voor hoefsmid, moes-: j
ten wij elke zaterdagochtend in
de leer bij Thei Verbugt in Hel-
den. Ik weet nog dat ik als broe
kie daar elke zaterdagochtend de j
vader van Thei Verbugt aan hel
vuur zag staan. Die man was toen
91 jaar. Ik zie hem nu nog voor
me. Als ik dat geluk mag heb
ben...'.
Ook is er deze dag een demon-
stratie kantklossen en wordt er i
brood gebakken in het bakhuisje. i
De jeugd kan de bakker meehel-
pen.
Het museum is deze zondag
geopend van 11.00 tot 17.00 uur.
Demonstraties vanaf 14.00 uur.
Boekrecensie in Peel en Maas
Gedurende het hele jaar
trekken overal ter wereld mil
joenen vogels door het lucht
ruim. Het zijn allerlei verschil
lende soorten: kleine
zwaluwen en reusachtige alba
trossen, ganzen en pelikanen,
ooievaars en piepkleine zan
gertjes.
Ze volgen al eeuwenlang dezelf
de vaste routes, steken oceanen,
woestijnen en bergen over en vol
tooien onvoorstelbare zwerftoch
ten. Al sinds mensenheugenis
DE GROTE TREK
DER VOGELS
markeren hun verbluffende reizen j
de opeenvolging der seizoenen.
Het van dichtbij volgen van'
trekvogels, ze beter leren kennen
en begrip van de wetten en regels
die ten grondslag liggen aan hun
duizelingwekkende tochten... dat,
was de droom die Jacques Perrin
met zijn groep cineasten en orni
thologen wilde realiseren. Jaren
van voorbereiding en geduld, toe-:
passing van de moderne technolo-!;
gie, veel wilskracht en bovenal en]
jeugdige geest waren nodig voor;j
deze unieke zoektocht naar het"
'trekkersvolk'.
Het resultaat is deze impone
rende uitgave met zijn honderden;
ongeëvenaarde dichtbij-opnamen
die ons in staat stelt de grote trek!
der vogels van nabij mee te bele
ven. Dit boek is samengesteld;
door de makers van de film The!
Travelling Birds en is te koop bij!:
boekhandel van den Munckhof in
de Grotestraat in Venray.
Dit boek is gepubliceerd door;
Tirion Uitgevers in Baam
Prijs: 69,90 euro.
ISBN: 9052104735.