€Q5Q
De kinderen zijn eindelijk
lens echt verwend
"Roparun loopspektakel
voor een goed doel11
"Dat we nog lang samen
mogen zijn"
ieijsteren middelpunt van
nternationale kunstmanifestatie
Jolanda van den Heuvel geniet zichtbaar met volle teugen van haar stage in een weeshuis in Suriname
alanda van den Heuvel uit
iray verblijft voor een sta-
leriode van vijf maanden in
amaribo (Suriname). De
jarige studente Pedagogiek
de Fontys Hogescholen in
mrg loopt daar stage bij de
:hting voor het Kind, een
telling die zich richt op
deren die seksueel mis-
likt zijn. Tijdens haar stage-
node levert Jolanda bijdra-
voor Peel en Maas over
ir activiteiten in het wees-
s en haar ervaringen in
riname. Deze week deel 5:
De afgelopen weken heb ik
of meer stilgestaan. Ik sta niet
er op de groep binnen de
hting. Ik werk nu alleen nog
irin kleine groepjes met kin-
en aan hun behandelplannen,
noet zelf opdrachten beden-
en uitvoeren om met hen
icht bezig te zijn aan hun
landelpunten. Onderwerpen
seksuele voorlichting, asserti-
ttt, angst, agressie en pseudo-
vassenheid zijn daar voorbeel-
i van. Vol goede moed ben ik
raan begonnen. Een echte start
ik alleen nog niet maken
dat de kinderen op dat
ment twee weken vakantie
Iden. In deze twee weken
ten de kinderen helemaal vrij
behandelplannen, school,
prekken en andere dingen die
in een echte kindervakantie
lis horen, Tijdens deze vakantie
we met de gehele stichting
ee dagen naar Colakreek
veest. Een soort minivakantie
We hebben heerlijk gezworn-
o, spelletjes gedaan, laat naar
en heerlijk gegeten en
Ironken. De kinderen zijn ein-
ijk eens echt verwend. Er was
t koekjes, bonbons en verse
lodjes met dikke plakken kaas.
We hebben met z'n allen twee
heerlijke dagen gehad. En dat had
ik ook wel verdiend vond ik na
drie maanden.
Thuisgekomen ben ik even
langs het ziekenhuis gegaan. Ik
had twee beten van muskieten
opengekrabt en inmiddels waren
dat redelijke wonden geworden
die er steeds onsmakelijker uit
begonnen te zien. Misschien een
beetje mijn eigen schuld want ik
heb gezwommen in kreken. En
overal is er zand en zijn er vliegjes
dus was het niet zo vreemd dat
het inmiddels een echte ontste
king was geworden. Gelukkig is
het ziekenhuis djcht bij mijn huis
en kon ik er op de fiets naar toe.
Niet wetende hoe groot het zie
kenhuis is, fietste ik de eerste
poort binnen.
Ik vroeg naar de EHBO en een
wachter zou me de weg wel wij
zen. Ik volgde hem op de voet
maar voordat ik het in de gaten
had liep ik met mijn fiets in de
hand dwars door het ziekenhuis!
Zo kwam ik langs de kinderafde
ling en de intensive care.
Uiteindelijk stond ik bij de EHBO
en werk ik doorverwezen naar de
particuliere huisartsenpraktijk op
hetzelfde terrein. Liep ik daar
weer met mijn fiets het hele stuk
terug. Ik ben er gelukkig met een
penicellinekuurtje en een zalfje
vanaf gekomen. De week daarna
kon ik niks doen vanwege een
soort reorganisatie binnen de
stichting. Dus stond ik nog steeds
een beetje stil. En het weekend
daarna had ik mijn eerste uitstapje
naar Galibi. Galibi staat bekend
om de vele zeeschildpadden die
er elke dag duizenden eieren
komen leggen op het strand.
OUDERS
Ik had besloten twee dagen te
gaan om even te kijken of het
voor mijn ouders de moeite
waard is om naar toe te gaan als
zij straks hier zijn. De tocht
Paramaribo Albina waar je met
de boot overgaat naar Galibi)
duurde ongeveer drie uur met de
bus. Dit zou geen probleem zijn.
Maar toen de boot. Het bleek een
uitgeholde boomstam met hierin
een aantal gammele bankjes. Maar
de zon scheen en het uitzicht was
prachtig. Maar onderweg begon
het te regenen. Steeds harder en
harder. Gelukkig lag er een zeil in
de boot waar we met vijftien men
sen net onder pasten. Niet dat we
er minder nat door werden maar
voor het idee was het prettig. De
zee was inmiddels ook een stuk
onrustiger geworden. Ik was dan
ook blij dat we na twee uur varen
het strand van Galibi hadden
bereikt. Wel zat ik met in mijn
achterhoofd dat ik 's avonds nog
een keer in het donker de zee op
zou gaan om de schildpadden te
gaan bekijken. Gelukkig duurde
dat nog lang en het kon nog best
opklaren, had ik bedacht.
Helaas bleek dat niet het geval
en liepen we om tien uur 's
avonds in de stromende regen
over het strand naar de boot om
anderhalf uur te gaan varen om de
schildpadden te gaan zien. Ik was
zo bang! Waarschijnlijk mag ik
nooit meer op Galibi komen want
mijn vriendin en ik hebben alleen
maar gegild van angst. De zee was
alleen maar wilder geworden! En
het is zo tegennatuurlijk om in het
donker de zee in te lopen en in
een boot te stappen. Zeker als je
je bedenkt dat ik normaal gespro
ken alleen zwem in een zee die zo
blauw is als een zwembad. En dat
kun je van de zee in Suriname dus
niet zeggen. Maar ik ben toch
gegaan en heb anderhalf uur lang
alleen maar gegild. De schildpad
den bekijken was geweldig. We
mochten alles opnemen op video,
maar helaas onze camera werkte
niet in verband met condens door
al het vocht op de boot. En als je
heen bent gegaan moet je ook
weer terug. En het regende naar
mijn idee steeds harder. Toen heb
ik mijn ogen dicht gedaan en heel
rustig zitten wachten totdat ik er
weer uit mocht. En geloof me dat
duurde heel lang! Ik weet nu dus:
dit gaan ze nooit doen als het
regent. Maar als het goed weer is
en de zon schijnt is het daar echt
een paradijs. Ik hoop er dan ook
nog wel een keer terug te komen
maar dan zonder regen!"
DEZE MAAND
ALLE APS FORMATEN
PER STUK
SCHOOLSTRAAT5 5801 BN VENRAY
Tel, 0478-512567
Ook APS in 1 uur
Ramen Deuren Serres
Tel: 0478-571 481
Het pittoreske Noord-lim-
rgse dorpje Geijsteren is op
lederdag, zondag 12 mei,
*>r de zesde keer het middel-
M van een internationale
Wstmanifestatie. Meer dan
Wg kunstenaars uit maar
Hst acht landen geven acte
presence. Bovendien zijn er
monstraties rakustoken, is
overal in het dorp muziek
verschillende genres en is
een overdekt Frans terras,
"e kunstmanifestatie is van
HO tot 17.00 uur. De officiële
ening wordt om 11.30 uur ver
ft' door de bekende galerie-
'idster Marijke Raaymakers uit
ubbenvorst. De kunstenaars
afkomstig uit België,
"island, Oostenrijk, Lithouwen,
"e. Frankrijk, Spanje en
iderland. De organisatie is in
"tien van de Stichting
|nstmanifestatie in Geijsteren.
•Zijn de afgelopen jaren uitge
groeid tot een grote kunstmanifes
tatie met kunstenaar uit heel het
land, veel buitenlandse kunste
naars en publiek uit alle delen van
ons land en zelfs uit Duitsland en
België", zegt kunstenares Mieke
van Uden uit Geijsteren, een van
de drijvende krachten achter deze
kunstmanifestatie. De afgelopen
jaren vonden duizenden bezoe
kers de weg naar de Geijsterse
manifestatie. De hele dorpskern
dienst als tentoonstellingsruimte,
waarvan zelfs een deel overdekt
is. De kunstenaars exposeren alle
soorten beeldende kunst van
onder andere schilderijen, kera
miek, glasobjecten tot en met
edelsmeedkunst, beeldhouw
werk, raku, schilderijen en bron
zen sculpturen. Maar er zijn ook
kunstenaar met metaalobjecten,
olieverfschilderijen, papierkunst
werken en houtsculpturen.
De Italiaanse kunstenaars
Sergio Pagliai en Vanni Gritte en
Lia Vriend uit Paterswolde geven
tijdens de kunstmanifestatie
demonstraties raku-stoken. De
Sinl Willibrorduskerk van
Geijsteren is voor deze gelegen
heid omgetoverd tot een' bijzon
dere expositieruimte waar twee
Geijsterse kunstenaars exposeren.
Jeanny van Lieshout toont daar
haar schilderijen en Harm Rutten
bouwt voor deze gelegenheid een
speciale installatie. Deze expositie
wordt muzikaal opgeluisterd door
Paul Vens Friends uit Boxmeer.
De kunstmanifestatie wordt
opgeluisterd met muziek en dans.
De uit negen personen tellende
Braziliaanse familie Kriya uit
Rotterdam geeft enkele voorstel
lingen van muziek en dans.
Daarnaast loopt de troubadour
Corinda van Tilburg uit Bergen op
Zoom in de dorpskern rond en zal
ook de bekende Venrayse
allround musicus Ad Haans met
zijn accordeon Franse en andere
melodieën spelen. Genietend van
de muziek op het Franse terras
worden daar ook Franse hapjes
geserveerd. De dorpskern van
Geijsteren is tijdens de manifesta
tie autovrij, het parkeren is gratis.
De entree bedraagt slechts 1.30
euro. De kinderen hebben gratis
toegang.
Jenniskens
installatie
verwarming elek
tra
ventilatie
sanitair
airconditioning
Oude Kerkstraat 3 5861 BM Wanssum
Tel. 0478-532441, fax 0478-532a645
Email: Jenniskensinstallatie@Jewa.nl
Honderddrieëntwintigste jaargang - week 19 - woensdag 8 mei 2002
MAAS
van den Heuvel met wezen op vakantie naar Colakreek
Hans, Mare en Marij Derks als kwartiermakers naar lichtstad Parijs
Noud Hendriks van de
Weem en Toos van den Berg
werden ruim 50 jaar geleden
op een bijzondere manier aan
elkaar gekoppeld. Niet via de
televisie, de krant of een
modern bemiddelingsbureau,
maar door een kennis.
"Mevrouw Spee vond ons
waarschijnlijk goed bij elkaar
passen en heeft gezorgd voor
ons eerste afspraakje", zegt
Toos lachend. "En ze heeft
gelijk gehad, want vrijdag vie
ren we onze gouden huwe
lijksdag samen met onze drie
kinderen en vijf kleinkinde
ren."
Mevrouw Hendriks van de
Weem- Van den Berg, zowaar een
naam om trots op te zijn. "En die
erg vaak verkeerd geschreven
wordt", zegt Toos, "de voorouders
van Noud schijnen af te stammen
van een of andere graaf uit
Duitsland, maar precies weten
doen we dat niet. Is ook niet
Voor het tweede jaar op rij
gaan Hans (47), Mare (38) en
Marij (44) van de Venrayse
familie Derks naar Parijs, om
in de hoofdstad van Frankrijk
als kwartiermakers de komst
van een Nijmeegse lopers-
groep voor te bereiden. "De
lopers nemen deel aan de
Roparun, een absoluut unieke
estafetteloop van ruim 500
kilometer door drie landen",
zegt Hans Derks. "Met de
opbrengst van de Roparun
wordt geprobeerd de kwaliteit
van het leven van mensen met
kanker zpveel mogelijk te ver
beteren."
De Roparun is de langste non
stop estafetteloop ter wereld en
ontleent zijn naam aan het start
punt (Rotterdam) en eindpunt
(Parijs). De afstand van ongeveer
530 kilometer moet binnen maxi
maal 48 uur worden afgelegd. Het
motto van de Roparun luidt:
'Trachten toe te voegen aan de
dagen, waar geen dagen meer
kunnen worden toegevoegd aan
het leven'. In 2002 neemt voor de
derde keer een team uit Nijmegen
aan de Roparun deel. Zij hebben
zich ingeschreven als de Pro-
Athletics Runners. "Marij en Mare
hielden met leden van die groep
hun conditie op peil en kwamen
op die manier in aanraking met de
Roparun. De dames en heren die
aan de run deelnemen, moeten
allemaal over een topconditie
beschikken. Vorig jaar vroegen
Mare en Marij aan mij of ik wel
licht ook zin had om mee te gaan
als kwartiermaker voor de
Nijmeegse groep. Zorgen voor de
maaltijden, de huisvesting en zo
mogelijk wat ontspanning, in
Parijs verrijst een 'Ropadorp', met
zo'n 7000 lopers en begeleiders
die zich allemaal inspannen voor
het goede doel."
Woensdagmorgen gaan de
kwartiermakers van de Nijmeegse
lopers, zes in getal, met een aantal
campers op weg naar Parijs. "De
lopers starten op Hemelvaartsdag
om 15.00 uur op de Coolsingel",
weet Hans Derks. "Het merendeel
van de deelnemers is afkomstig
uit Nederland, maar er doen ook
wat Fransen en Belgen aan het
evenement mee."
Alle teams bestaan uit acht
lopers. Iedere loper rent ruim 80
kilometer binnen 1,5 tot 2 dagen.
De lopers doen het niet alleen.
Eén of meerdere fietsers begelei
den hen tijdens het lopen. De fiet
sers wijzen de lopers de weg,
schermen hem of haar af van het
verkeer en zorgen voor de verde
re geestelijke en lichamelijke
ondersteuning.
"Gezien de gigantische krachts
inspanningen van lopers en fiet
sers heeft ieder team ook de nodi
ge masseurs, verzorgers en
chauffeurs. Ook hun inzet is gedu
rende de 1,5 tot 2 dagen absoluut
vereist. Onderweg worden de
lopers verwend door het
Steunpunt Daniel met soep,
broodjes, bemoedigende woor
den en massage", weet Hans
Derks. In 2000 deden 150 teams
mee; voor de Roparun 2001 werd
een maximum van 150 inschrij
vingen gehanteerd. Dit maximum
•werd half oktober bereikt; voor
2002 is het maximum aantal
teams 200. Alle lopers en fietsers
leggen dit parcours in 1,5 tot 2
dagen af. De snelste teams leve
ren een absolute topprestaties en
hebben slechts 30 uur nodig om
de afstand te overbruggen. De
snelste tijd ooit gelopen bedroeg
29 en 40 minuten. Vele entousias-
te vrijwilligers proberen de beno
digde financiële middelen voor
deze loop te verkrijgen door
Hans Derks was ook vorig jaar als kwartiermaker van de
Roparun in de lichtstad Parijs.
onder andere lotenverkoop en
het werven van sponsors. In het
begin was de opbrengst onder
meer voor de Dr. Daniël den
Hoedkliniek in Rotterdam. De
lopers van Pro-Athletics willen
ook graag dat projecten in de
eigen regio worden gefinancierd.
Een voorbeeld hiervan is de
Stichting Hospice Nijmegen e.o.
Inmiddels is de aanvraag voor
ondersteuning aan deze stichting
door de stichting Roparun toege
kend.
Noud en Toos al vijftig jaar gelukkig getrouwd
Toos en Noud vieren vrijdag samen met hun kinderen en kleinkinderen hun gouden bruiloft.
belangrijk. Blauw bloed?"
Lachend: "Ga weg, dan zijn wij
toch van de arme tak!"
Noud (80) werd geboren in
Stevensbeek en Toos (81) in Sint
Oedenrode. Noud groeide op in
het Brabantse dorpje, maar Toos
verhuisde al op jeugdige leeftijd
met de overige gezinsleden naar
het Limburgse Venray. "Mijn
vader was molenaar en hij ging in
Venray werken. Ik ging van 'Rooy'
naar 'Rooy', want ook Sint
Oedenrode wordt met die naam
aangeduid. Al die jaren heb ik
altijd met veel plezier in Venray
gewoond. De Limburgse en
Brabantse mentaliteit verschillen
volgens mij niet zoveel."
Door een kennis van beiden
kwamen Noud en Toos voor het
eerst met elkaar in aanraking.
"Mevrouw Spee heeft ons gekop
peld. We zouden samen naar de
kermis in Overloon gaan, maar
door het slechte weer kwamen
we niet verder dan café De
Barrier in Venray. Daar zijn we
eigenlijk voor de eerste keer met
elkaar uitgeweest."
Van het een kwam het ander en
enkele jaren later stapte het jeug
dige stel in het huwelijksbootje.
"We zijn op 9 mei voor de wet en
een dag later voor de kerk
getrouwd", weet Toon natuurlijk.
"En we gingen na ons huwelijk in
de Langstraat in Venray wonen.
Later hadden we een huis in de
Prinses Marijkestraat en de
Beukenlaan. Daar hebben we
liefst 29 jaar gewoond en nu zit
ten we alweer vijf jaar met veel
plezier in onze flat in de
Kloosterhof. Lekker dicht bij het
centrum."
Toon werkte acht jaar in licht
stad Eindhoven, als truck
chauffeur bij Philips. Later was hij
ruim twintig jaar betonstraler bij
Nelissen Bouw in Venray. Toos
werkte 12,5 jaar in een winkel en
daarnaast zorgde zij voor de huis
houding. "We hebben een zoon
en twee dochters die gelukkig
allemaal in de gemeente Venray
wonen. Ze komen vaak met onze
vijf kleinkinderen bij ons op
bezoek", vertelt Toos. Verder ver
maakt het echtpaar zich prima
met puzzelen en lezen en houdt
Toon van tekenen en voetbal.
"Vroeger ging ik altijd naar de
thuiswedstrijden van SV Venray
en volgde ik alle wedstrijden op
de televisie. Ik kijk nu nog veel
naar het voetballen, maar vindt er
vaak niet veel meer aan. Veel te
verdedigend allemaal."
Een geheim voor vijftig jaar
huwelijk hebben ze niet echt.
"Ach, het is geven en nemen",
zegt Toos. "Als ze nu gaan trou
wen hebben ze echtscheidingspa
pieren vaak al besteld", grapt
Noud. "Dat vind ik voor die man
of vrouw niet zo erg, maar vaak
zijn de kinderen bij een echtschei
ding de klos. Wij hopen dat we
nog vele jaren in goede gezond
heid samen mogen zijn."
"Op naar de volgende 25 jaar!",
besluit Toos.
