PEEL EN MAAS Geboren uit solidariteit Teng en An Ewaits-Jeurissen vieren gouden huwelijk Je moet een keer stoppen Wandelen voor een eetproject in Suriname ^>s f%iandse samen een eeuw bank ieren 66 99 pater Thomas Pothof DONDERDAG 16 JULI 1998 - NR. 29 HONDERD NEGENTIENDE JAARGANG Rabobank Venray- Oostrum 100 jaar Rabobank Venray-Oostrum viert feest. Op 16 juli 1899 werd in Venray dc voorloper van de Venrays-Oostrumsc bank opgericht. Praktisch een eeuw geleden, op 24 december 1898, stichtten 22 Brabantse en Limburgse boerenleen banken de Coöperatieve Centrale Boerenleenbank in Eindhoven. Dc eerste lokale boerenleenbank in het zuiden dateert van 1896. Gcldrop was de plaats waar het gebeurde. In I.onnekcr was in hetzelfde jaar al eerder de eerste Raiffeiscnbank opgericht. Dc Raiffeiscnbank was de noordelijke variant van de zuide lijke boerenleenbanken. Een aantal van hen had op 12 juni 1898 al de Coöperatieve Centrale Raiffeiscn bank in Utrecht opgezet. Een eeuw Rabobank staat ook voor een eeuw coöperatieve gedachte. "Die gedachte is weer springlevend. En terecht, want ze legt de basis voor de invloed van de klant op de koers van zijn bank," zegt Harrie Cunnen, van 1958 tot 1995 direc teur van Rabobank Venray- Oostrum. Hij heeft in die periode de overgang van de Rabobank als spaar- en leenbank op het platteland naar een meer algemene bank met een veelheid van diensten van dicht bij meegemaakt. Uit de nood geboren "De boerenleenbanken zijn eigenlijk uit nood geboren. De boeren moes ten eind vorige eeuw, vaak onder leiding van sociaal bewogen notabe len, de koppen wel bij elkaar steken want anders was het met hen én met de plattelandseconomie gedaan," zegt Harrie Cunnen. De boerenleenbanken ontstonden in een tijd van zware agrarische depressie. Die zette in rond 1882, toen de import van goedkoop Amerikaans graan naar Europa op gang kwam, en liep door tot in 1896. Bi) gebrek aan kredietmogelijkheden lukte her met name de boeren op de schrale gronden in het oosten en het zuiden nauweli|ks of niet hun hoofd boven water te houden. Het werd de gewoonte krediet te zoeken bij en te krijgen van hun leveranciers in ruil voor verplichte winkelnering en van hun afnemers in ruil voor een onderpand: hun oogst, hun vee of wat er verder nog beschikbaar was. Bi| de banken in de steden hoefden ze niet aan te kloppen. Die wisten onvoldoende van het leven op her platteland om erop te kunnen ver trouwen dat ze hun geld terug zou den zien en boden de boeren dus ook geen soelaas. "Eigenlijk waren agrariërs in die tijd afhankelijk van woekeraars en konden ze slechts tegen een hoge rente geld lenen", zegt Harrie Cunnen. Zolang er geen kapitaal regen een schappelijke ren te beschikbaar was, had het boeren bedrijf natuurlijk geen schijn van kans. Dc oprichting van de boeren leenbanken naar her solidariteitsmo- de! van de Duitser Raiffeisen was een geschenk uit de hemel. Daarmee kon het aanbod van geld van spaar ders op het platteland op een ver standige manier gekoppeld worden aan de behoefte aan geld van kre dietvragers daar. Honderd jaar later kent Nederland 475 Rabobanken. ,Er is een tijd geweest dat het er zelfs om en nabij de 1300 waren. Coöperatie nog van deze tijd? Die plarte- landssolida- riteit van eind vorige eeuw heeft in de vorm van de coöpe ratieve gedachte inmiddels een eeuw standgehou den. De Rabobank, lid van de top drie Rabobank banken, is de grootste coöperatie van Nederland. Wel is duidelijk dat de coöperatieve gedachte er intern niet altijd even sterk geleefd heeft. Juist in het kader van het 100-jarig bestaan heeft het denken en praten o\er de coöperatie weer een nieuwe impuls gekregen. Is die nog wel van deze tijd, vroeg men zich binnen de Rabobank af. In haar 100-jarig bestaan is de Rabobank immers uit gegroeid tot een brede financiële dienstverlener die veel meer doet dan alleen spaargelden beheren en kredieten verstrekken. Voor directie en bestuursleden een overweging zich samen met een groep medewer kers van de Rabobank af te vragen in welke vorm de Rabobank verder zou moeten gaan. Moest de Rabo bank naar de beurs en aandeelhou ders binnenhalen? En daarmee het risico dat niet langer de klant maar de aandeelhouder als eerste profijt heeft van het werk van de bank? Begin april 1998 is de knoop door gehakt. De Rabobank is en blijft een klantencoüperatie maar wil daar wel meer inhoud aan geven. De nieuwe doelstelling van de Rabo-bank is tweeledig. Ten eerste krijgen klanten die zaken doen met de Rabobank de best mogelijke financiële dienstverlening. Ze kun nen daar ook op een of andere manier invloed op uitoefenen. Ten tweede schept de Rabobank mogelijkheden om doeleinden van plaat selijk en algemeen belang te dienen. Lokale functie Harrie Cunnen heeft de ups en downs van de coöperatieve gedachte gedurende een langere periode van heel nabij meegemaakt. Cunnen: "In de vijftiger en zestiger jaren was de situatie enigszins verwarrend. Er waren toen opeens duidelijk twee soorten klanten. Klanten die abso luut niets met de coöperatieve grondslag hadden en vaak niet eens wisten dat de Rabobank daar iets mee had. Die wilden gewoon goede financiële dienstverlening". Daarnaast waren er klanten die van huis uit wisten waar de coöperatieve gedachte voor stond. Voor hen was die ook van belang. In de beginpe riode van de boerenleenbanken speelde die gedachte bij vrijwel alle klanten. Het grootste deel van het klantenbestand bestond uit agra riërs. De bank had een lokale func tie en iedereen kende iedereen. Mensen waren erg bij elkaar betrokken. Ze hadden ook veel ver trouwen in de bank, want ze wisten dat in een kleine gemeenschap dat vertrouwen niet snel geschaad zou worden. De klantvriendelijkheid vertaalde zich ook m een gunstige rentevoet. De boerenleenbanken probeerden de rente zo laag moge lijk te houden. Cunnen: "Maar ze konden natuurlijk niet té ver onder de andere banken gaan zitten." Ook kleefden er nadelen aan die klein schaligheid. Cunnen: "Juist omdat iedereen elkaar kende, was de drem pel om geld te lenen vaak hoog. Men schaamde zich daar voor." Nieuwe Impulsen Sinds de jaren tachtig besteedt de Rabobank weer meer aandacht aan haar coöperatieve gedachtengoed. "Ze begon in die tijd nadrukkelijk met dc financiering van het midden- en kleinbedrijf." Cunnen stimuleer de zijn eigen mensen ook om maat schappelijk bezig te zijn. "Ik heb zelf jaren verschillende bestuurs functies in Venrayse organi saties bekleed. Ik vond het belangrijk dat ook het personeel van de Rabobank zich daarvoor inzette." Maar, volgens Cunnen kan her allemaal nog beter. "Veel klanten beseffen niet dar ze bij een coöperatieve bank zijn. De nieuwe invulling van de co- operatieve gedachte is dan ook heel nuttig. Zowel mede werkers als klanten moeten daarover geïnformeerd worden. Daar moet je als bank impulsen aan geven. Laat maar zien dat je niet alleen commercieel bezig bent, maar dat |e een stukje meer waarde kunt bieden. De Rabobank is écht anders dan andere banken. Ze heeft geen aandeelhouders en heeft besloten ze ook niet te willen hebben. De klanten staan voorop, zij zijn het allereerste belang. Daarna komt het belang van de bank. Wel moet dat 'wij'-gevoel weer herleven. Ik geloof dat dat lukt. Als de bank er tenminste in slaagt er concreet invulling aan te geven. Als mensen kunnen zien dat actief betrokken zijn bij de bank en je daarvoor inzetten, ook echt iets oplevert. Net als 100 jaar geleden." ZtnncMiiMI MPstanmiMtntwjWlMI. rtic nnlirer/i. o/uit jakieti jiiliilciniiliijin: Rii'ky WEEKBLAD VOOR VENRAY EN OMGEVING Dinsdag 21 juli in De Witte Hoeve in Venray Het echtpaar Teng E waits (80) en An Jeurissen (70) viert dinsdag 21 juli hun gouden huwelijksfeest. Het feest wordt, samen met hun zes kinderen en tien kleinkinde ren, gevierd in de zalen van De Witte Hoeve aan de Gasstraat. Iedereen die het gouden bruid spaar wil feliciteren is tussen 18.30 en 20.00 uur van harte wel kom. Voor onze verslaggever Frits Hovens, die komende zaterdag na bijna 50 jaren in de journalistiek afscheid neemt, betekende het gesprek met Teng en An zijn laat ste interview met een gouden bruidspaar. Het laatste in een heel lange reeks van 'persoonlijke ver halen', vol lief en leed, maar altijd oprecht. Teng Ewalts en An Jeurissen zijn beiden geboren en getogen in Venray. Bruidegom Teng werd geboren aan de Kru;sstraat en net zoals zovele Venrayse jongens werd hij na het doorlopen van de lagere school 'gestrikt' door de Broeders van Liefde om onderwijs te gaan volgen aan hel juvenaat van de broeders aan Eikelenburg in Eindhoven. In crisistijd keerde hij met het diploma van het juvenaat op zak terug naar Venray. Werk vinden was in die tijd nog vele malen moei lijker dan nu. Teng volgde daarom een opleiding tol schilder bij schil- Juffrouw Fien neemt afscheid als kleuteronderwijzeres Aan het eind van dit schooljaar trekt juffrouw Fien Philipsen de schooldeur achter zich dicht. Daarmee sluit de 61-jarige Venrayse een indrukwekkende loopbaan in het onderwijs af en maakt ze gebruik van de Flexibele Pensioen Uittreding (FPU). Na 41 jaar in het onderwijs, waarvan 26 jaar in Maashees, komt er een feestelijk einde aan haar carrière. Donderdag 23 juli kan iedereen tussen 17.30 en 19.30 uur van haar afscheid nemen in de St. Antoniusschool aan de De Goeijstraat 1 in Maashees. Juffrouw Fien genoot haar oplei ding aan dc Katholieke Opleidingsschool voor Kleuterleidsters (KLOS) bij de Zusters van Liefde in Helmond. In hetzelfde jaar dat zij haar opleiding afsloot, in 1957. kreeg zij al haar eerste baantje aan de Agnes Kleuterschool in Venray. Als 'onbe taald bijbaantje' werd ze levens gebombardeerd tot gidsenleidster. Juffrouw Fien tussen cle kinderen van haar klas. Na naar huwelijk in 1964 mocht ze, legen de regels in. toch nog een jaar tje aanblijven als het gevolg van een gebrek aan kleuterleidsters. Daarna werd ze 'gestrikt' voor de kleuterschool in Overloon. Juffrouw Fien: "Een non kwam op de fiets uil Overloon om te vragen of ik daar kwam werken. Er was een tekort aan kleuterleidsters en als ik het niet deed. moesten ze de kinderen naar huis sturen. De schooltijden werden zelfs aangepast zodat ik met de bus vanuit Venray kon komen. In 1967 werd onze dochter Anne-Marie geboren en ben ik negen maanden Thuis geweest. In 1968 ging ik weer in Overloon aan de slag." ENERGIE Na twee jaren als invalkracht op verschillende scholen in Venray. brak in september 1972 de Maasheese periode aan. Ze werd benoemd tot hoofdleidster van de St. Antoniusschool. In 1985 trad de Wet op het Basisonderwijs in wer king. Juffrouw Fien werd lerares basisonderwijs onder supervisie van de directeur van de 'overkant' (de basisschool). In 1989 werd ook gebouwelijk inhoud gegeven aan de basisschoolgedachte: na een fikse verbouwing kon juffrouw Fien met haar kleuters intrek nemen in een splinternieuwe kleuterklas. Al die jaren hebben veel van haar gevergd. Zowel lichamelijk als geestelijk. Fien: "Nel als de kleuters zit je eigenlijk geen seconde stil. Stagiaires die hier meelopen ervaren dat ook meteen. Na een dag zijn ze bekaf, want het slokt energie. Zelf heb ik daar goed mee leren omgaan, ziek ben ik in al die jaren nooit geweest. Welnee, ik genoot steeds weer van die kleintjes. Hoe je ze spelenderwijs als eerste dingen kunt bijbrengen." SPONTAAN Fien Philipsen, geboren aan de Langstraat in Venray, groeide op in een gezin met vijf meisjes en twee jongens. Drie zussen trouwden met onderwijzers, een broer werkt ook in het onderwijs. Kleuterjuf was voor Fien een roeping. "Als kind van de lagere school zei ik al 'ik word kleuterjuf'. Jonge kinderen trokken altijd naar mij toe. Ik was ook altijd spelenderwijs met ze bezig. Die spontaniteit, ontvanke lijkheid van kinderen trekt mij bij zonder aan. Ze zijn lief en eerlijk, daar kan menig volwassene nog van leren. De kinderen zijn in de loop der jaren niet veranderd. Ja, ze zijn mondiger geworden. En ze weten veel meer. En die spontane reacties hè. Deze week kwam er nog eentje naar me toe en zei 'juf. ik vind het niet leuk datje weggaat, want ik wil je graag nog zien als je honderd bent'. Dan geniet ik. Overigens heb ik in al die jaren ook nooit tever geefs een beroep gedaan op ouders. Oi het nu ging om vieringen met Kerstmis of Pasen, gezelschapsspel letjes, brigadieren of het werken met kinderen op de computer. Dit fijne contact heeft natuurlijke een positie ve uitwerking op het kind. Op deze manier is iedereen er beter van geworden: ouders, kinderen en school." HART Met een beetje pijn in het hart neemt ze volgende week donderdag afscheid. Maar wel met een gerust hart. "Ach. je moet allemaal een keer stoppen. Ik mag met pensioen, ook al keek ik daar nog echt niet naar uit. Maar om nou te zeggen, hè. hè. het zit erop. Nee. zo voel ik dat niet. Ik heb het werk altijd met ple zier gedaan. En er iedere dag veel voor teruggekregen. Ik ga nu eens kijken wat ik de komende tijd ga doen. Alleen dingen die ik leuk vind. pak ik aan. Iets vooreen ander doen, staat bij mij voorop. Ik zie wel." tira&zoden-Kweekbedrijf DIRECT GAZON v.o.1 Ook particuliere verkoop eventueel thuis bezorgd. Tel. 0478-54 50 28 Rouwkuilenweg 11. Ysselsteyn Vrouw uit Wanssum gewond Op de kruising Meester Rullenstraat/Rozenstraat in Wanssum vond vorige week woens dag een ongeval plaats waarbij een 36-jarige vrouw uit Wanssum gewond raakte. De vrouw reed over de Rozenstraat en wilde op de krui sing de Meester Rultenstraat inrij den. Zij zag daarbij de auto van een 34-jarige man uit Wanssum over het hoofd. Een botsing volgde waarna de vrouw met pijn in haar rug naar het ziekenhuis werd gebracht. Na behandeling kon ze weer naar huis. In memoriam: Op 86-jarige leeftijd is vorige week pater Thomas Pothof in klooster Alverna van de Paters Franciscanen in Alverna overle den. Pothof was 65 jaar minder broeder waarvan 59 jaar priester. Pater Thomas Pothof woonde maar liefst 31 jaar in Venray en was jarenlang werkzaam als pas toor van de Paterskerk. Met zijn innemendheid drukte hij een dui delijke stempel op het geestelijk leven in Venray. Zo was hij jaren lang kwismaster van het kienen voor 'invaliden. Toen in 1994 het klooster van de Franciscanen na ruim drie eeuwen in Venray werd opgeheven, verhuisde pater Pothof naar Vorden. Nadat ook daar het klooster werd gesloten, verbleef hij zijn laatste levensja ren in klooster Alverna. Hij is afgelopen vrijdag bijgezet op het kloosterkerkhof van de Fran- ciscanen in Alverna. dersbedrijf Lumler en Nastvogel aan de Merseloseweg. Met de ladder op de nek en vervolgens per fiets naar Ysselsteyn was in die tijd geen bijzonderheid. GORDEL VAN DE SMARAGD In navolging van enkele plaatsge noten tekende hij in 1938 een con tract voor zes jaar bij de KNIL. Het werden uiteindelijk tien jaren onder de meest barre omstandigheden, een periode die eindigde met de aanleg van de beruchte Birma spoorweg. Maar ook aan de ontberingen in de jungle en minder prettige ervaringen met de 'Jappen" kwam een einde. Na het beëindigen van de oorlog keerde Teng sterk vermagerd terug naar zijn basis in Nederlands-Indië. In 1948 keerde hij vooreen verlof van een halfjaar terug naar Venray en werd daar geconfronteerd met de oorlogswonden die zijn geliefde geboorteplaats likte. Tijdens het ver lof leerde hij zijn vrouw kennen. Op 21 juli 1948 gaven zij elkaar het jawoord. Als sergeant van het KNIL-leger keerde Teng samen met An terug naar Padang op Sumatra. Daar ook werd hun oudste zoon geboren. Het verblijf aan de Gordel van de Smaragd kwam ten einde toen alle Nederlandse militairen en KNIL-soldaten Nederlands-Indië moesten verlaten. ZWERFTOCHT Na hun terugkeer in Venray volg de voor Teng een ware zwerftocht langs diverse onderdelen van het Nederlandse leger. Dat betekende in de regel van maandag tot en met vrijdag van huis. Na de geboorte van hun oudste zoon in Padang werd het gezin Ewalts nog eens ver blijd met vijf kinderen. Sergeant 1 Teng Ewalts maakte na 40 dienstja ren in oktober 1964 gebruik van het recht om vervroegd met pensioen te gaan. Bij zijn afscheid kreeg hij de gouden medaille van Hare Majesteit de Koningin. Teng voelde zich ech ter nog te jong om van een pensioen te gaan genieten en toen hij de kans kreeg om in het restaurant van Si. Servatius te gaan werken, greep hij die met beide handen aan. Tot aan zijn 65-ste verjaardag stortte hij zich opnieuw met volledige overgave op z'n nieuwe 'job'. DANKBAAR Dc gouden bruid An Jeurissen werd geboren in een van de wonin gen op het eerste gedeelte van de Langstraat. Na het volgen van het lager onderwijs moest zij als 13- jarige thuis al aanpakken in de huis houding en in een depot van de zuurstof-distributie. Als jonge bruid volgde zij haar man naar het onbe kende Nederlands-Indië. Zij keerde vele jaren later opgelucht terug naar haar geboorteplaats. In Venray was zij de grondsteen van een hecht gezin, zeker omdat Teng veel van huis was. Toen de kinderen ouder werden, mocht ze van hen veel steun en hulp ontvangen. Teng en An blikken dankbaar terug op hun leven. De trieste kanten gaan ze niet uit de weg. die worden echter over schaduwd door de vele mooie momenten. Ze welen zich omringd door de goede zorgen van hun kin deren, kleinkinderen en aanhang. Even 'pas op de plaats maken', genieten van hun gouden huwelijks dag. en dan weer verder gaan met het alledaagse leven. Hoe hard dat ook af en toe kan zijn Oud-Venraynaar Bert Oudenhoven en zijn missie Oud-Venraynaar Bert Ouden hoven gaat wandelen voor een goed doel. Met een wandeltocht van Maastricht langs de lands grenzen naar Groningen en via Amsterdam naar uiteindelijk zijn woonplaats Oosterhout, wil hij geld inzamelen om kinderen in Suriname aan een maaltijd te hel pen. Bert Oudenhoven start op 28 juli in Maastricht en op 22 augustus hoopt hij in Oosterhout te arriveren. Bij elkaar heeft hij er dan lussen de 650 en 700 kilometer opzitten. Zijn familie heeft een fonds opgericht 'Help Bert Nederland door' om hotelovernachtingen en andere kos ten te kunnen betalen. De gelden voor het goede doel worden bij elkaar gebracht door sponsoring. Familie, vrienden, bekenden en andere sympathisanten kunnen per gelopen kilometer een bedrag neer- lellen. Op die wijze hoopT oud- Venraynaar Oudenhoven een fiks bedrag bij elkaar te wandelen. Bert Oudenhoven heeft een sterke band met Suriname. Zes jaar lang - van 1965 tot 1971. - gaf hij daar les aan de bovenbouw van een middelbare school. Met een wandeltocht voor de kinderen in Suriname hoopt hij op die manier wat terug te doen voor een land dat behoort lot de armsten in Zuid- en Midden- Amen ka. Het geld komt ten goede aan een eetproject. Drie maal in de week krijgen alle 1300 leerlingen van de negen scholen daar een warme maaltijd. Gewoon bruine bonen met rijst. Maar voor die kin deren is het een godsgeschenk als men bedenkt dat de meeste kinderen zonder eten naar school gaan. Waarschuwing politie De Venrayse politie kreeg donder dagavond diverse meldingen dat er in de wijk Landweert pakketjes briefkaarten door een colporteur van de Stichting Leven en Welzijn in Nijmegen werden aangeboden. Voor het aangeboden pakje kaarten werd tien gulden gevraagd. De politie heeft geen zekerheid of genoemde stichting legaal werkt en adviseert burgers om niet op de aanbieding in te gaan. Eindstraat 12, tel. 581553 gratis parkeren voor de deur

Peel en Maas | 1998 | | pagina 11