"Er is laar ién :lub en lat is..." Monique Litjens, het jeugdige elan van de damesafdeling Het hoofdklasse-tijdperk van SV Venray Nous Tomasoa, Liefde, Lol en Lolly's EN MAAS je ak vereniging al sojaan n i voetbal wereldje meedraai L, I ,V>oe cjek de tal kan rellen^/ irel van Daal, trainer van de 'recreatieve sector': Clubmensen heb je in alle soor- d en maten. Je hebt de stille, de ardwerkende, de afwachtende, 'blieje - en ga zo nog maar even ir. Iemand die wel hard ekt', maar volgens eigen zeg- toch maar 'en klèn Venrods ineke' is, is Karei van Daal. jj is al zolang lid als mogelijk en 't boegbeeld van de seniorenaf- ling, waar hij met ingang van seizoen de training van de ire elftallen, ook wel de recre- ive sector genoemd, verzorgt. Karei van Daal is 32 jaar en elukkig getrouwd met Carina, met lie hij twee kinderen heeft. "De inderen komen op de eerste laats", aldus Karei. "Ik dacht bij oorbeeld eerst dat het doelpunt van larco van Basten in de finale van li EK van '88 het mooiste was op eze wereld, maar toen Manon en Jaarna Sem geboren werd, zag ik 'nri ach het betrekkelijke van voetbal el in". Spelen met de kinderen is dan ok, naast sport op TV kijken en elf voetballen, z'n favoriete hobby, och sluipt het voetbal ook lang- aam de kinderkamer binnen. Sem loet volgens Karei een echte links- oot worden, want daar is een chro- isch tekort aan op de voetbalvel- £f ten. "Daarom wordt alles links in de Karei van Daal, voetballer, en voor al SW-er in hart en nieren, die dit jaar mede de training van de lagere elftallen heeft overgenomen wieg gekegeld; de teddybeer, de speen, alles". BILJARTLAKEN Vroeger volgde Karei alle sporten en hield hij alles bij. Met z'n vrien den ging hij naar alle thuiswedstrij den van Oranje, nou ja tenminste als ze tevoren niet onder een biervat waren gejcomen! Meteen toen hij lid mocht worden werd Kareltje door 'ziene Pap', de alonibekende Ben van Daal, op SW gezet. Eén van de eerste dingen die hij zich van SV Venray weet te herinne ren was in de jaren '71-'72, toen SVV een uitwisseling had met Waddinxveen. Ook herinnert hij zich de clubavonden nog. "Ik won zowat elk jaar het winterklasse- ment", aldus Karei. "Het was toen niet alleen de sport om met biljarten te winnen, maar nog meer wie er de frootste scheur in het biljartlaken on maken", grijnst hij. Vervolgens doorliep Kareltje, die langzaam maar zeker Karei werd en een bekende van Bacchus, de Cl, BI en Al van SV Venray. Hij had in die jaren trainers als Verleijsdonk, Versleijen en Beerendonk. Mannen die vandaag toch topclubs trainen. Eenmaal bij de senioren koos Karei bewust voor de lol en had hij nooit de ambitie Venray 1, 2 of 3 te halen. Aan z'n jaren bij de senioren heeft Karei ook een stapel mooie herinne ringen. De kampioenschappen met Venray 4 en 5, inclusief de maanda gen bij Hulsman. Of die keer dat hij scoorde in een beslissingswedstrijd in Vierlingsbeek, waarop het elftal de 'pieperplak' in rende met de hoekvlag. De reisjes naar België en Duitsland, vooral de eerste keer met Bernd Gude als reisleider. "Daar zou je een bestseller over kunnen schrijven", zegt Karei zonder over drijven. STRANDBAL Tegenwoordig is hij dus trainer voor het recreatieve voetbal. Toen hij werd benaderd moest hij wel even nadenken. "Maar het is erg ple zierig en vooral de doelgroep, de lagere elftallen, die is perfect. Veel lol en veel partijtjes spelen, dat is wat die gasten willen. En dat is ook wat ik wil, dus dat komt goed uit", volgens Karei. Deze winter is, in tegenstelling tot voorgaande jaren, elke training doorgegaan omdat er voldoende opkomst was en dat is toch een fijn gevoel als trainer. "We hebben samen bereikt dat er gemiddeld 20 man komen en dat is fantastisch. En als je dan ziet dat er spelers zijn die eerst nog geen strandbal hoog kon den houden en nu aardig richting aan een balletje kunnen geven, dan geeft dat een enorme voldoening. Wel vindt hij dat er voor de lagere teams een apart bestuur mag komen, zoals er ook een jeugdbestuur is. "Nu komt alles op Peter Fleuren neer en zeg nou zelf, dertien elftal len voor één man, dat is toch veel te veel". Al met al vindt Karei SV Venray wel 'en moi clubke'. "Er is wel eens wat kritiek, maar ondanks dat genöl is er maar één club en dat is SVV". !c zeggen wel eens wie de jeugd eeft de toekomst. Als dat zo is dan aat het eerste damesteam van fenray een gouden toekomst tege- tioet. Monique Litjens moet het :ht van het Venrayse dames- :tbal worden. Spelend op het lenveld, liefst achter de spitsen :t zij het volgend jaar de lijnen gaan zetten in dit jeugdige elftal, inique is een speelster die altijd itballende oplossingen soekt in elke voorkomende ituatie. Daardoor komt ze >p de mid-mid positie ook rg goed tot haar recht, lonique is 17 jaar jong en s leerling van HAVO 5 van et Boschveldcollege. Zé «kent wel te zullen zijn als e de examens met succes afronden. Een paar •nvoldoendes zullen echter wel weggewerkt moe- en worden. Haar plannen t>or de toekomst zijn ech- vastomlijnd. Volgend tor hoopt ze in Nijmegen naar de school voor soci- r ^pedagogische hulpver lening te gaan. Het liefst 'il ze kinderen met alco- nl- of drugsproblemen •elpen. Ze denkt dat haar todie is te combineren met *'ee keer in de week trai ep. Verhuizen naar 'ijmegen ziet ze niet zit- tn. Ze woont in Leunen, nmen met haar vader, weder, broer Eddy en zus 'vonne, die ook allemaal gek van °etbal zijn. Ze is dol op starten. Het "•fst de kleine winkeltjes in Eindhoven of Nijmegen. Om dit Demaal te kunnen bekostigen werkt t 's avonds in een supermarkt en hkt radijzen op de zaterdag, «rder houdt ze van squash, zwem en, darten en tafelvoetbal. Vooral laatste twee sporten zegt ze veel beoefenen. Haar vriendje Arjan Ribalt in de Al van SV Venray. Ze gaat vaak kijken. Behalve op voetbal heeft Monique, zoals praktisch elke kerkdorpbewo(o)n(st)er, op korfbal gezeten en ook nog enkele jaren heeft ze getumd. Vroeger trainde ze ooit weieens mee bij de plaatselijke BI. Bij SV Venray schijnt ze echter haar stekkie gevonden te hebben. "Het is een harde, maar gezellige teamsport" aldus Monique. "Ik voet bal al vanaf mijn twaalfde en vond het meteen vanaf het begin super, ik heb er nog nooit aan gedacht om te stoppen". Ze is het ook niet eens met het gegeven dat zij het spel moet bepalen, voetbal is en blijft een teamsport, aldus Monique. Ze zegt in eerste instantie te zijn gaan voet ballen omdat enkele vriendinnen van haar dit ook deden, en zo kon den ze gezamenlijk naar de trainin gen en wedstrijden. In tegenstelling tot vroeger is het scoren bij de seni oren veel moeilijker dan bij de juni oren. Ook het vroege opstaan van wege de interregionale competitie was in het begin niet Monique haar favoriete bezigheid. Nu in de eerste klasse is Monique niet geheel tevre den over het afgelopen seizoen, maar heeft ze goede verwachtingen over het komende. Ze hoopt nog eens kampioen te worden en in ieder geval van Overloon te winnen. Venray is op zoek naar een nieuwe trainer, Monique hoopt stiekem op een jonge knappe vent maar nog meer dat ze veel kan leren. De fijnste trainingen en wedstrijden zijn die lekker pittig zijn, die waarvan je daags erna nog voelt dat je gisteren gevoetbald hebt. Dat het volgend seizoen enkele oudere speelsters stoppen ziet Monique niet als een probleem. Met een jonger elftal kun je veel meer kanten op. Alleen het feit dat de keepster stopt ziet ze wel als een groot probleem en ze hoopt dan ook dat daar snel een oplossing voor komt. Idolen heeft ze legio: Baggi, Litmanen en Stoichkov. Overmars en Kluivert omdat ze er zo goed uitzien. Als ze zich zelf met een van hen moet vergelijken dan kiest ze voor Stoichkov. Die pit, dat driftige. Het lijkt Monique het einde om voor geld in het buitenland te voetballen maar ze weet ook dat dit bij het damesvoetbal haast onmogelijk is. Het Nederlands elftal ziet ze ook wel zitten, goed voetballen en veel reizen. Dan kan ze later tegen haar kleinkinderen zeggen dat ze met het Nederlands elftal in China heeft gespeeld.... Dat lijkt haar het einde. Gesprek met drie direct betrokkenen Hoewel Nous zegt dat zijn vader vroeger redelijk streng was, heeft hij Nous nooit tegengehouden om zich voor SVV optimaal in te zetten. Ons pap zei altijd als je iets doet moet je het niet half doen, je moet je er 100% voor inzetten en dat ben ik wel met hem eens. Ik ben momen teel leider van D6 en Venray 8 en elftalcoördinator van Al. Bij oefen en bekerwedstrijden van Venray 1 treedt ik op als vlagger en last but not least zit Nous in de toernooi- commissie. Alles bij elkaar besteed Nous ongeveer 30 uur per week aan SV Venray. Hij zegt zelf helemaal ingeburgerd te zijn bij SV Venray. Hoe kan het ook anders, hij is al ruim 17 jaar jeugdleider. Met name zijn huidige werk bij de D6 noemt Nous fantastisch, het speelse, het eenvoudig laten voetballen, zonder teveel tactische tips. Nous geeft zijn spelers eigenlijk maar 1 advies: "niet teveel pingelen en de bal naar elkaar toe spelen". Ik laat lekker aanklooien, als het er maar sportief aan toe gaat. En of ze nu winnen of met 30-0 verliezen, ze komen alle maal weer met even veel plezier naar de training. Het mooie van alles is dat degene die ik nu in de D's begeleid straks bij de A-jeugd en de senioren weer tegenkom. Ik ben er ook trots op dat vroeger leider ben geweest van jongens zoals Norbert van Haren, Edward Linskens, Bert Spee en John Beerkens. Niet dat zc het voetbal van hem geleerd hebben, maar toch. Nous beaamt dat Venray in het verleden fantastische jeugd trainers heeft gehad en met name torn Tullemans en de helaas overle den Geert Laurensse waren in zijn ogen echte toppers. Hard maar eer lijk en geen ruimte voor vedettenei gingen. Een goede leider moet altijd voor zijn jongens opkomen vindt Nous. Daar hoort ook bij dat je na dc wedstrijd met de jongens nog even naar de kantine gaat, da ze hun ei kwijt kunnen, ook als het iets min der leuk is. Ze noemen me wel zwarte piet, omdat ik vaak op lolly's trakteer. Hij zegt ook wel in te zijn voor een lolletje; jaren geleden motiveerde hij een Dl elftal van SV Venray met de woorden: "Als we vandaag kampioen worden, gaan we meteen door naar Spanje voor een internationaal toernooi". We werden kampioen en iedereen had zijn koffer al bij zich. Als ik nu nog iemand van dat team tegenkom vraag ik nog altijd of hun koffer al gepakt is. We gingen niet naar Spanje maar we werden wel kam pioen. Behalve lid van SV Venray is Nous ook lid van de supportersver eniging van Feyenoord en Real Madrid. Feyenoord trekt hem vooral omdat het een arbeidersploeg is. Geen gezeik, voetballen. Doe maar gewoon dan doe je gek genoeg is het motto van Feyenoord en ook van Nous. Naar voetbalwedstrijden kij ken doet hij zelden, daar heeft hij geen tijd voor. Hij moet of zelf voet ballen of hij gaat stappen, veelal met vrienden die ook actief zijn binnen SV Venray. SV Venray viert dit jaar haar 50-jarig bestaan. Uitgerekend in het jubileumjaar vecht het vaan delteam tegen degradatie. Of de ploeg nu wei of niet een stap moet terugdoen, een terugblik op negen jaar voetbal in de hoofdklasse met drie direct-betrokkenen lijkt op z'n plaats. Achtereenvolgens een gesprek met Jan Poels, Wim Vievermans en Rogier Peters, alle drie direct betrokken bij Venray 1, maar met verschillende achter gronden. Jan Poels, 30 jaar, achtereenvol gens speler, leider en trainer bij SV Venray; een rijke historie bij hoofd klasser SV Venray kan hem niet ont zegd worden. Debuteerde en promoveerde op 17-jarige leeftijd respectievelijk in en met Venray 1Degradeerde twee jaar later, om vervolgens seizoen '86-'87 wederom terug te keren in de hoogste klasse bij de amateurs. Veroverde de Nederlandse beker, werd kampioen in '88-'89, speelde in alle KNVB-bekerwedstrijden, werd meermalen uitverkoren voor het Nederlands amateurteam, maar vond zichzelf niet 'a-sociaal' genoeg voor betaald voetbal. Kortom een 'voetbaldier' in hart en nieren. MENTALITEIT Poels constateert dat er in de loop der jaren, met name na de successen van SV Venray, veranderingen zijn opgetreden in de beleving van de sport en in de betrokkenheid bij een vereniging. "Het gegeven dat de betrokkenheid bij de vereniging is afgenomen en dat de beleving van de sport is veranderd is geen kritiek naar de huidige jeugd, maar zie ik als een maatschappelijk probleem. Daar kun je heel weinig aan doen. Vroeger was voetbal en alles er omheen meer een sociale aangele genheid. Tegenwoordig is het meer individueel gericht. Mensen willen met zo min mogelijk inspanning zo hoog mogelijk eindigen. Ze hebben het tegenwoordig te gemakkelijk mijns inziens. Te veel gaat vanzelf. Een hand in eigen boezem steken is er derhalve niet meer bij. Zelfkritiek kent men nauwelijks nog. Mentaliteit is het sleutelwoord in deze", verzucht de Venray-trainer. Om vervolgens wat relativerend eraan toe te voegen dat naar zijn mening dat de gemiddelde voetbal aanhanger onderschat wat een spe ler van Venray 1 allemaal moet doen en laten om op het hoogste amateur niveau te acteren. "Veel jeugdige spelers zijn met een zware studie bezig en combineren dat met het voetbal op niveau. Een loodzware combinatie". TWINTIG JAAR Wim Vievermans, 32 jaar, fysio therapeut. Momenteel bezig aan z'n £7n zo Als iemand bij SV Venray tegen je zegt dat je zo gek bent als Nous, dan betekent dat dat je op zijn minst prettig gestoord bent. Nous Tomasoa hoort praktisch tot de inventaris van de voetbalclub. Hij steekt bijna al zijn vrije tijd in SW en houdt wel van een dolletje. Je kunt gerust stellen dat SV Venray zijn grote liefde is. Hijzelf zegt hier- over:"Als ik op dit moment moest kiezen tussen een vriendin en SW, dan zou de vriendin een blauwtje lopen". Hij beschouwt de kantine van de voetbalclub dan ook als zijn tweede huiskamer. Nous is 42 jaar en komt uit een groot gezin. Hij heeft 9 broers en 2 zussen. Vader en moeder Tomasoa kwamen in 1951, meteen na de oorlog naar Nederland. Kleine Nousje werd geboren in Westerbork, een voorma lig concentratiekamp in de buurt van Assen. Daar woonden ze met 1200 Molukse gezinnen bij elkaar. Toen Nous 1 jaar oud was verhuisde het gezin al naar Venray. "Daar kan ik me niet veel van herinneren, want toen zaten mijn oogjes nog dicht". "Het hebben van een grote familie ziet Nous als een voordeel. Er heerst veel gezelligheid en de onderlinge families bezoeken elkaar regelma tig. Dit is toch wel iets anders bin nen de traditionele Nederlandse families. Voor mij is het ondenkbaar dat er ergens een neef of nicht rond loopt dier ik niet ken, aldus Nous. Als er ergens een doopfeest is, iemand een belijdenis viert dan is iedereen uitgenodigd. Het is niet nodig om op een uitnodiging te wachten. pupillen naar senioren als erg groot ervaren heeft. Hij acht zijn team niet echt geschikt voor vechtvoetbal, hoewel hijzelf meestal voorop gaat in de strijd. Tenslotte voert hij aan dat het relatief jonge team te weinig veerkracht heeft. "Bij tegenslagen toten wc te snel het koppie hangen", zegt Rogier. EIGEN KWEEK Rogier, lid van de spelersraad, wordt in het veld met name gecoacht door Wim Vievermans. "Van Wim leer ik in tactisch opzicht heel veel. Hij leert mij hoe ik me bij bepaalde spelsituaties op moet stel len. Voor een jonge speler is dat belangrijk, dat je gecoacht wordt, niet alleen vanaf de zijlijn maar ook in het veld". De middenvelder hoopt zometeen deel uit te maken van een nieuwe jonge Venrayse ploeg die straks weer bovenin de hoofdklasse mee kan. Hij benadrukt dat SV Venray voornamelijk met eigen spelers door moet gaan. Het laatste woord is aan hem: "SV Venray is gewoon een leuke gemoedelijke club waar ik nog menig jaartje hoop te slijten en vele successen hoop te vieren". Daarmee lijkt de toon voor de toe komst van SV Venray gezet. Voor trainer Jan Poels is er ondanks het jubileum weinig reden tot jui chen. laatste seizoen bij Venray 1. Speelde zelf dertien jaar in de hoofdmacht en samen met zijn broers is Vievermans goed geweest voor een krappe 20 jaar Venray 1. Hij wijst er dan ook op dat Venray het komend seizoen voor het eerst sinds twee decennia aan zal treden zonder een Vievermans. Ook Wim beleefde de grote Venrayse successen zoals hierboven reeds vermeld. Genoten heeft hij van het kampioenschap, van de bekerwedstrijden tegen Vitesse, Dordrecht, PEC Zwolle, Wageningen, AZ en Roda JC. Een ander memorabel moment voor Wim is de bekerfinale tegen Rijnsburgse Boys om het Nederlands kampioenschap in Groesbeek. Hij scoorde vanaf 35 meter met links, strak in het kruis. De beslissende treffer waardoor Venray kampioen werd. Naast de glorietijden bij Venray 1 heeft Wim z'n indrukwekkendste tijd eigenlijk meegemaakt tijdens zijn jeugd. In totaal speelde tussen z'n veertiende en achttiende twaalf interlands met het Nederlands jeug- delftal. Gullit en Rijkaard waren destijds teamgenoten. en. Een overgangsklasse zou een goed alternatief zijn", aldus Wim. Voor de aanvoerder van Venray breekt er na dit seizoen een tijd aan waarin hij meer aandacht kan gaan schenken aan z'n gezin, z'n praktijk en aan z'n studies. Verder zal hij blijven voetballen, zij het op een lager plan, in de hoop aan de jeugd iets van zijn rijke ervaring door te geven. In de toekomst kijkend voor Venray 1, hoopt hij natuurlijk dat hoofdklassevoetbal voor Venray behouden blijft. Los daarvan wenst hij dat zich een jong Venrays team aandient dat voor nieuwe successen gaat zorgen. 'UT URST' Rogier Peters, 19 jaar, eerstejaars economie-student is één van de jon geren die moet gaan zorgen voor de nieuwe Venrayse successen. Samen met enkele andere generatiegenoten brak hij dit seizoen door in de basis van Venray 1. Het bereiken daarvan is voor hem nooit zozeer een wens maar meer een doel geweest. Van kleins af aan is hij altijd naar 'ut urst' gaan kijken, zag de successen en wil dat zelf ook ooit meebeleven. Hij betreurt het dan ook dat de resultaten dit seizoen erg tegenval len. Als voornaamste oorzaak noemt Rogier het grote gemis aan ervaring. Te veel jonge spelers in een keer waarbij hijzelf de overgang van vraagt om meer. Promotie is in de hoofdklasse echter niet mogelijk. Gevolg: verzadi ging. Je speelt steeds tegen dezelfde tegen standers. Doorstromen naar de eerste divisie had er voor ons zeker in gezeten. Als club en als speler heb je dan de mogelijkheid om door te groei- OV ERG ANGSKLASSE Wim omschrijft het verschil in benadering van voetballen in het eerste herenteam, vroeger en nu, als volgt: "Vroeger was het een eer om in het eerste van Venray te spelen, tegenwoordig is het gewoon leuk. Onze generatie was veel fanatie ker. Verder sluit ik me aan bij de woorden van Jan". De centrale mid denvelder plaatst enkele kritische kanttekeningen bij het hoofdklasse systeem. In zijn ogen is het een systeem dat ten dode is opgeschre ven. "Prestatie moet beloond wor den. Prestatie

Peel en Maas | 1995 | | pagina 27