MR CHALET Hl VAN 9.00 TOT 13.00 UUR
Jan van Casteren
25 jaar bij Marianum
Drie jubilarissen in
lustrumjaar Boschveldcollege
EöffltMiïD
BOSCH#
Grosfillex"
MARLEY
30.000 M' KUK EN KOOPPLEZIER VAN DE EERSTE STEEN TOT HET KOMPLETE HUIS
PEEL EN MAAS
I WOONHUIS
met tuin(tje)
PEEL EN MAAS
Donderdag 6 oktober 1994 - Pagina 7
ECKER.
U BERNER
HLLIBER-qpp"
BADMEUBELS ACCESSOIRES
DEUREN
DEN BUIZERD
BLOKHUTTEN
ESPALUX
BADKAMERMEUBELS
BADMEUBELS
m HAPPYUGHT
VERLICHTING
WAND PLAFOND
VOUWDEUREN VENTILATIE
[lEMFHEITl
HAUSRÉTN
NOVOLUX
WAND PLAFOND
Op vrijdag 7 oktober viert het
Boschveldcollege feest. Op deze dag
zullen drie jubilarissen worden
Igehuldigd Noud Franssen, docent
Nederlands; Wiel Bloemen, concier-
;ge-tuinman en Jan Driessen, tech
nisch onderwijsassistent voor het
vak Biologie.
in 1969 zijn zij hun loopbaan
begonnen tegelijk met de opening
van het nieuwe gebouw van het
Boschveldcollege, dat ook dit jaar
het vijfde lustrum viert. Het is voor
de school wel een heel byzonder
jaar. De voorbereidingen van de
fusie per 1 augustus 1995 worden
met grote voortvarendheid uitge
voerd. Tegelijkertijd wordt met de
viering van het zilveren jubileum
deze periode in de geschiedenis van
het Boschveldcollege in de huige
samenstelling afgesloten. Over de
festiviteiten bij gelegenheid van deze
lustrumviering zal binnenkort een
artikel verschijnen.
Wiel Bloemen neemt ook afscheid
van de school en gaat genieten van
de VUT. Voor hem is er op deze
vrijdag een afscheidsreceptie van
17.45 - 18.45 uur in de aula van de
school, waarvoor de directie iedereen
van harte uitnodigt. Daarna wordt
tiet feest voortgezet voor alle colle-
ï's en genodigden.
NOUD FRANSSENv
'Wanneer ik terugkijk op deze 25
jaren, d^n denk ik dat ik in de loop
der jaren meer plezier heb gekregen
in het lesgeven, maar tegelijkertijd
steeds meer moeite heb met alle
regelingen en vernieuwingen. Zo-
ik in het onderwijs zit, voel ik
me als het ware belaagd door de
indruk, die van hogerhand opge
drongen wordt in de zin van wat
we nu doen deugt nog niet; maar
wat er komt,... dat is het pas Het
begon al in 1969. De mammoetwet
was amper ingevoerd of deze werd al
weer doorkruist door nieuwe plan
nen. En zo is het doorgegaan tot en
met de invoering van de basisvor
ming nu". Deze ervaring, die menig
docent in deze kwart eeuw in onder
wijsland heeft opgedaan, heeft mede
de loopbaan van Noud Franssen
bepaald. In 1940 geboren te Venray
volgde hij na de oorlog de "lagere
school" in het bekende noodgebouw
'de barak" aan de Patersstraat, waar
de hele mannelijke jeugd van Venray
de basiskennis kreeg aangeboden. In
1952 ging hij naar Rolduc, waar hij
zijn gymnasiumoplei ding volgde en
aansluitend studeerde hij nog 2 jaar
ilosofie en 2 jaar theologie in
loermond. In 1962 begon hij zijn
itudie Nederlandse taal en letterkun-
le in Nijmegen. Het was de roerige
tudententijd van de middenjaren
sestig met bezetting van gebouwen
n wijzigingen van studieprogram-
na's. Na zijn kandidaatsexamen in
i968 solliciteerde hij naar een
'acante betrekking op het Bosch-
'eldcollege. Hij herinnert zich nog
loed, dat rector Gussen heel trots
lem heeft rondgeleid door het nieu-
ve gebouw. Vanaf 1977 was het
»ok zijn taak als mentor van de
uiddenbouw om samen met de
eerling het juiste en meest geschik-
vakkenpakket samen te stellen,
let veel accuratesse en strevend
aar perfectie vervulde hij deze
lelangrijke taak, die hem door het
persoonlijke kontakt met de leerling
en veel voldoening heeft geschonk
en. Gedurende een aantal jaren heeft
hij ook in de bovenbouw zijn lessen
Nederlands gegeven. Sinds 1985
geeft hij in verband met zijn be
voegdheid alleen in de benedenbouw
les. Deze beperking vindt hij niet
erg, want hij heeft naar zijn zeggen
een goede verstandhouding met deze
jonge leerlingen, die hem telkens
weer boeien. In de bovenbouw had
ik soms het idee wel koopwaar aan
te bieden, maar geen klanten te
hebben. En ik raak nogal gauw
ontregeld, wanneer onverschilligheid
van de andere kant komt.". In de
laaisie jaren dwongen gezondheids-
problemen hem een paar stappen
lerug te doen en met ingang van dit
schooljaar heeft hij nog een halve
baan. Nu er na een langere periode
van onzekerheid weer een duidelijk
perspectief is, ziet hij de toekomst
met vertrouwen tegemoet.
Fusie."Het is toch een ongezochte
gelegenheid om een nieuw werkter
rein te betreden met nieuwe pro
gramma's en nieuwe collega's. Er
werd vaak geklaagd, dat we allemaal
vastgepind zitten en nergens heen
kunnen. Deze fusie biedt juist de
mogelijkheid een nieuwe start te
maken, want zowel het college in
Horst als in Venray worden twee
compleet nieuwe scholen. Al moet
ik wel zeggen, dat ik met een beetje
weemoed afscheid neem van de
school als werkgemeenschap. Deze
was voor mij toch wel een ver
trouwd nest geworden." Zijn ont
spanning vindt hij vooral in de
muziek, wanneer hij met zijn
blokfkuit samen met anderen zich
kan uitleven in een goede vertolking
van werken uit de renaissance of de
barok.
WIEL BLOEMEN
Wanneer men terugdenkt aan zijn
schooltijd, dan komen vaak op de
eerste plaats de docenten en de
klasgenoten in beeld en afhankelijk
van de persoonlijke ervaringen ook
de concierge en de andere medewer
kers. Toch zijn juist deze onderwij
sondersteunende medewerkers de
mensen, die het voorbereidend of
ondersteunend werk verrichten en
ervoor zorgen, dat de hele organisa
tie als werkgemeenschap op een
soepele wijze functioneert. Een van
hen is Wiel Bloemen, die in deze 25
jaren wel een bijzondere en min of
meer zelfstandige taak binnen de
schoolgemeenschap heeft uitge
voerd.
"Ik heb altijd met veel plezier
gewerkt en me op school echt thuis
gevoeld. Ik ben dankbaar voor het
vertrouwen, dat ik altijd van de
school heb ondervonden. Ik kon zelf
mijn werk indelen, maar dat bete
kende ook, dat ik zelf initiatief
moest nemen, alles goed in de gaten
moest houden en vooral mijn werk
goed plannen. Het buiten werken, de
natuur, het tuinieren, ja, dat is mijn
lust en mijn leven. En als je dan
regelmatig van collega's, maar ook
vaak genoeg van mensen van buiten
de school de complimenten krijgt,
dat de tuin er altijd goed verzorgd en
mooi uitziet, dan geeft dat wel
voldoening. Dan heb je eer van je
werk of dan "ievert dat wel", zoals
ze hier zeggen. Trouwens bij een
mooie school hoort ook een mooie
en goed onderhouden tuin. Het is de
eerste indruk en die moet goed zijn
vindt Wiel Bloemen, die na
precies 25 jaar Boschveldcollege nu
ook afscheid neemt en met de VUT
gaat. Sinds 1989 maakt hij al
gebruik van de zogeheten DOP-
regeling en werkt hij halve dagen.
Geboren in 1931 op oudejaarsdag te
Maashees volgt hij na de lagere
school, zoals in die tijd zoveel
boerenzoons, de landbouwschool te
Well. Veel vrije tijd bleef er toen
niet over, want er moest van
s'morgens vroeg tot s'avonds laat
hard gewerkt worden op de boerderij.
In 1960 verhuist het gezin naar de
Vredepeel, waar Wiel ging werken
op een pluimveebedrijf en zijn
opleiding volgde aan de pluimvee
vakschool in Horst. Veel perspectief
had hij toen niet en hij was daarom
dan ook blij, dat hij op 20 oktober
1969 kon beginnen op het nieuwe
Boschveldcollege. Het was de
week van de officiële opening met
die prachtige musical in de schouw
burg. Dus ik ben begonnen met een
feest en sluit nu mijn werk weer af
met een feest. Dat is toch mooi."
Wiel Bloemen is een harde en onver
moeibare werker met een van nature
sterk gestel. Bescheiden als hij is,
treedt hij niet graag op de voor
grond. Hij geniet de volle sympathie
èn waardering van zijn collega'^.
Behalve de grote tuin rond de school
met het vele maai- en snoeiwerk,
verzorgde hij ook de 3 hectare grote
sporterreinen van de school. Hij kan
dan ook wel de amanuensis van de
sectie Lichamelijke Opvoeding
genoemd worden, die hem zeker zal
missen. Bij de voorbereiding van de
jaarlijks terugkerende sportdagen
voor de verschillende afdelingen van
de school was hij hun assistent. Met
plezier denkt hij terug aan deze
prettige samenwerking. In de school
werkte hij vooral in de beginjaren
mee aan het zogenaamde klein
onderhoud en had hij jarenlang zijn
eigen "sjouwploeg" van leerlingen
voor de inrichting van de aula of
examenlokalen. Vanaf het begin
verzorgde hij samen met een vaste
groep "bloemsierkunstenaars" op
een creatieve wijze de versiering van
de aula bij alle feestelijke gelegenhe
den. Ook over opvoeding en onder
wijs heeft hij zo zijn mening
vroeger moest je doen, wat de ouders
en de leraren zeiden. Ik vind, dat je
tolerant moet zijn en niet te streng,
maar wel regels blijven stellen.
Kinderen een kans geven en de
ruimte om zich te ontplooien.
Blijven praten met hen en hun
mening aanhoren en hen vooral
stimuleren. Ik hoop, dat dat straks
ook het principe blijft in de nieuwe
school na de fusie." Nu krijgt hij
dan alle tijd voor zijn hobby, het
tuinieren. Maar daarnaast heeft hij
ook belangstelling voor vele andere
zaken, zoals heemkunde en histori
sche gebouwen. Ook hoopt hij nog
vele reizen te kunnen maken en vele
steden te kunnen bewonderen. De
schoolgemeenschap zal op vrijdag
avond ongetwijfeld op een ludieke
en stijlvolle wijze afscheid nemen
van deze sympathieke tuinman.
JAN DRIESSEN
Als je, al zo lang zo dichtbij het
lesgeven hebt gestaan, dan ontstaat
het verlangen dit zelf te gaan doen.
Ik hoop dan ook dat ik door de fusie
de mogelijkheid krijg het lesgeven
in praktijk te brengen. Door het
jarenlang volgen - tot 1991 - van
allerlei cursussen en opleidingen heb
ik ook daarvoor de bevoegdheid. Van
1990 tot 1992 heb ik trouwens al
.13 lessen per week mechanische
techniek gegeven op de Technische
School te Horst. Ik geef ook graag
les'. Mijn ervaring is dat de overd
racht van kennis en vaardigheden
natuurlijk wel op de eerste plaats
komen, maar zeker zo belangrijk is
de vorming en de ontwikkeling van
een juiste mentaliteit bij de leerling
en, vooral op een technische school.
Het zou voor mij weer een nieuwe
uitdaging betekenen, mij motiveren
en inspireren. Jobrotation blijft
onder normale omstandigheden in
het onderwijs toch alleen maar een
mooi woord. Maar dit betekent niet,
dat ik in deze 25 jaar niet prettig en
niet met veel plezier op het Bosch-
veld zou hebben gewerkt. Het is een
fijne school met een grote collegia
liteit en met een gemoedelijke sfeer,
waar men elkaar alle ruimte geeft.
Dat heb ik altijd bijzonder gewaar
deerd. En vooral ook de steun,
wanneer je in je persoonlijk leven
zo zwaar beproefd wordt, zoals wij
dat hebben meegemaakt."
Jan Driessen is een duidelijk voor
beeld van iemand, die in zijn jeugd
maar beperkte mogelijkheden had
om zich te ontwikkelen en die via
een bijna permanente avondstudie
alsnog die functie hoopt te bereiken,
waarvan hij vroeger al droomde.
In de oorlog, in 1943 is hij als derde
kind in een groot gezin geboren in
'de Mèterik. Na de lagere school
moest hij, hoewel hij goed kon
leren, naar de LTS te Venray, om
daarna zo snel mogelijk "mee te
verdienen". Na de LTS werkte hij
bij verschillende bedrijven, zoals
Oce van der Grinten te venlo,
machinefrabriek van den Munckhof,
HOCON en DOFRA te Horst. In al
deze jaren volgde hij in de avonduren
verschillende cursussen, totdat hij in
1969 werd aangesteld als amanuen
sis Natuurkunde op het Boschveld
college. In 1972 slaagde hij voor de
amanuensis-opleiding aan de TH te
Eindhoven. Daarna volgde de histo-
technische opleiding aan het Me
disch Laboratorium van de KU te
Nijmegen, waardoor hij een hele
serie microscopische preparaten voor
de sectie Biologie zelf kon vervaardi
gen. Tot slot behaalde hij in 1991
nog zijn akte 'werktuigbouwkunde
en mechanische techniek' en tevens
de akte techniek voor de basisvor
ming aan de PTH te Eindhoven. In
de eerste jaren als amanuensis
Biologie heeft hij onder leiding van
de bioloog Toon Berkers het practi
cum Biologie opgebouwd. De
leerlingen moeten zelf de geheimen
en de structuren van de natuur leren
ontdekken en daardoor de verwonde
ring ervaren. Wanneer het gewenste
demonstratiemateriaal niet voorhan
den was, maakte Jan Driessen met
zijn technische aanleg en vinding
rijkheid het zelf. Veel aandacht heeft
hij besteed aan de verzorging van de
"fruitvliegjes", waarmee de leerling
en erfelijkheidsproeven doen. Wan
neer hij dan zelf de leerlingen kan
vertellen over "zijn" fruitvliegjes en
hoe ze daarmee bepaalde eigenschap
pen van de erfelijkheid kunnen
aantonen, dan is hij in zijn element.
Bij het opensnijden van een koeie-
oog is de eerste reactie van de leer
lingen enerzijds enthousiasme en
anderzijds afgrijzen, maar het uitein
delijke resultaat is nieuwsgierigheid
en daar gaat het om. Juist van deze
resultaten kan hij genieten. Jan
Driessen is een altijd opgewekte en
joviale collega, die de nieuwe ont
wikkelingen in het onderwijs op de
voet volgt. Naar zijn mening is het
goed eisen aan jongeren te stellen,
zonder ze daarbij te overvragen en
hen niet de weg van de minste
weerstand te laten kiezen. Hij is dan
ook een voorstander van een duide
lijke streaming bij de pakketkeuze
en hoopt dat de vrije keuze wordt
afgeschaft.
In zijn persoonlijke leven is hij wel
heel zwaar beproefd door het tragi
sche verlies van zijn dochter, die bij
een verkeersongeval om het leven
kwam. Om deze zware slag te boven -
te komen vindt hij vaak afleiding in
zijn vele hobby's. Als trompettir*
kan hij zich uitleven in hei reünieor
kest van de Limburgse Jagers, maar
Op 1 augustus j.l. was het 25 jaar
geleden dat dhr. van Casteren bij de
Vereniging voor Voortgezet Onder
wijs in Limburg, de WOL, in
dienst trad.
Jan van Casteren werd, als eerste
zoon van een gezin van 6 kinderen,
geboren op 16-7-1941 in Wychen.
Al van kind af aan was duidelijk dat
hij niet in het voetspoor van zijn
vader, die agrariër was, zou treden.
Jan was al vroeg enthousiast voor
en met de jeugd bezig in jeugdwerk
en voetbalvereniging. Zo koos hij
dan ook als beroep werken met
jeugd in het onderwijs. Na de
MULO in Grave volgde hij de
kweekschool in Nijmegen. Direct na
deze opleiding werd hij onder de wa
penen geroepen. Omdat hij weigerde
een officiersopleiding te volgen,
werd het mogelijk dat hij na slechts
13 maanden gediend te hebben ver
vroegd de wapenrok uit kon trekken
omdat de Petrus Banden school in
Venray hem nodig had als onderwij
zer.
In augustus 1969 begon Jan als
leraar op Marianum. Marianum, met
als directrice Mej. M. Driessen, was
toen nog een echte vrou wenmaat-
schappij; leerlingen alleen maar
meisjes, de meeste docenten vrouwe
lijk en slechts enkele mannen. Het
feit dat hij gehuwd was speelde bij
de benoeming dan ook een belangrij
ke, ja zelfs een doorslaggevende rol.
In het begin gaf hij in ongeveer alle
op het rooster voorkomende vakken
les. Spoedig echter werd hij ook als
roostermaker ontdekt.
In 1972 veranderde de schoolbe
volking doordat de Lagere Landbouw
school fuseerde met Marianum. In
1975 kwamen er nog meer jongens
door de start van het LEAO. In dat
jaar startte ook de IHNO opleiding.
Intussen was ook het docententeam
met een aantal mannelijke collegae
uitgebreid. Ook de huisvesting on
derging heel wat veranderingen.
Werd in 1972 al op twee lokaties
lesgegeven, in 1975 kwam er nog
een derde bij. Bovendien werd in
1974 het LBO van een 3 jarige in
een 4 jarige opleiding veranderd. Er
ontstaat een P (is praktijgerichte) en
een T (theoriegerichte) stroom. In de
loop van de jaren verdwijnt die maar
is momenteel weer actueel bij de
nieuwe plannen voor het VB
O/MAVO van de commissie v.
Veen.
Intussen bleek duidelijk dat Jan
van Casteren naast kennis en vaar
digheden op het gebied van lesgeven
en roostermaken ook goede leiding
gevende en organisatorische kwali
teiten bezat. Op grond daarvan be
noemde het bestuur hem in 1974 tot
adjunct-directeur. Zijn inzet en ent
housiasme in deze functie waren
groot en het is dan ook niet verwon
derlijk dat het bestuur hem in 1980
benoemt tot directeur van Maria
num. In dat jaar n.l. wordt de scho
lengemeenschap gesplitst in een
MBO- en een LBO school en wordt
de LBO school onder de naam Mari
anum voortgezet. Deze benoeming
komt tot stand met instemming van
het volledige personeel. Dat dit de
juiste keuze was, mag blijken uit
het feit dat Marianum onder de be
zielende leiding van de nieuwe direc
teur, haar plaats in het Venrayse on
derwijs bevestigt en, ondanks lande
lijke teruggang in het LBO, zelfs
versterkt.
De leerling vroeger en nu
Dat de leerlingen nu moeilijker
zijn dan vroeger is volgens de jubi
laris beslist niet whar. Wel zijn de
ook in de joekskapellen "Twié
vuraf" en het Tienrayse "Ut kumt".
Ook zijn motor is zijn lust en zijn
leven en hij trekt er dan ook graag
samen met zijn vrouw op uit. Nog
altijd is hij ook een sportman in
hart en nieren. Zowel als voetballer
bij de veteranen van TOP in Tienray
als ook bij vele volleybaltoernooien
vindt hij zijn ontspanning. Een
speciale voorliefde heeft hij voor de
houtbewerking, hoewel hij naar zijn
zeggen van huisuit "metaalman" is.
leerlingen een stuk mondiger, kun
nen beter opkomen voor zichzelf en
komen eerder met hun eigen mening
voor de dag. Toch hebben ze het
vaak moeilijk doordat een aantal
(schijn)zekerheden van vroeger weg
zijn gevallen en ze vaak zelf hun ei
gen weg moeten kiezen. Het ligt
voor de hand dat dit wel eens niet de
juiste weg is.
Positie van het VBO
Naar de mening van Jan v. Caste
ren zit het VBO in een positie die
het beslist niet verdient. Het wordt
maar al te vaak onderge waardeerd.
Hierdoor komt de leerling die er
thuishoort niet altijd in het VBO te
recht waardoor deze vorm van onder
wijs aan kwaliteit verliest. De leer
ling die het huidige VBO aflevert is
dus niet altijd de leerling die het af
zou kunnen leveren. Keuze voor
VBO is helaas nog vaak een negatie
ve selektie. Een basisschoolleerling
die niet "knap" genoeg is, moet dan
automa tisch maar handig zijn. Men
vergeet daarbij dat een vakman zo
wel theoretisch als praktisch een
vakman moet zijn. Gelukkig is er
een ommekeer gaande en komt er
een maatschappelijke herwaardering
voor het vakmanschap en dus ook
voor het beroepsonderwijs op gang.
Het VBO mag echter niet vergeleken
worden met de vroegere ambacht- of
huishoudschool. Laatst genoemde
opleidingen waren meestal eindon
derwijs terwijl het VBO (zoals de
naam al zegt) een vooropleiding is.
VBO leerlingen studeren bijna altijd
verder in MBO (Middelbaar Beroeps
Onderwijs), leerlingstelsels of be
drijfsopleidingen.
Toekomst voor het VBO.
Het VBO moet, zegt Jan van Cas
teren, met zijn nieuwe afde lings-
tructuur de markt bij de potentiële
leerling opnieuw veroveren. Maat
schappelijk neemt de vraag naar ge
schoold vakmanschap, dienstbaar
heid en positieve beroepshouding
toe. Hierin ligt de taak van het
VBO.
Marianum heeft een goed team en
heeft met zeer veel inzet de negatie
ve spiraal weten om te buigen tot
een duidelijke groei. Uit ervaring
blijkt dat de meeste leerlingen zich
goed thuis voelen op Marianum.
Veel oud-leerlingen zijn maatschap
pelijk goed geslaagd en getuigen zo
van een goede opleiding, begonnen
bij het VBO.
Visie op de ophanden zijnde
fusie.
Om op deze manier de onderwijs
voorzieningen in de regio in stand te
houden en te waarborgen voor de
toekomst, getuigt van grote moed
en inzicht van alle fusiepartners. Het
realiseren van de fusie gaat welis
waar gepaard met moeilijke en soms
ook pijnlijke keuzes en beslissings
momenten. Het gestelde doel, een
nieuwe brede scholengemeenschap
waar onderlinge (vaak oneigelijke)
concurrentie op (vermeende) status
van alleen maar theoretisch onder
wijs kan worden vermeden, is een
goede zaak en getuigt van grote
wijsheid en betrokkenheid. Voor de
leerling is een fusie alleen daarom al
positief.
Marianum is altijd voorstander ge
weest van een dergelijke fusie en
heeft dat ook steeds bepleit. Tijdens
het in 1992 ter gelegenheid van het
schooljubileum gehouden symposi
um is hierop diepgaand gezing-
espeeld. Vrij snel daarna begonnen
de eerste fusiebesprekingen. In het
begin van deze besprekingen was
niet voor iedereen duidelijk dat het
bestuur van de WOL uiteindelijk
Marianum zou willen overdragen
aan een ander bestuur. Snel bleek
echter dat dit uitsluitend bezorgdheid
was voor het wel en wee van Maria
num, haar onderwijsvormen en haar
personeel. Toen bleek dat deze be
zorgdheid ongegrond was, werd door
het bestuur van de WOL ingestemd
met de voorgenomen fusie.
Mede door wettelijke maatregelen
op gebied van bekostiging en facili
teiten, kwamen de fusiebesprekingen
in een stroomver snelling. Groot
respect heeft dhr. v. Casteren voor
de school leiders die op zo'n korte
termijn hun teams van de noodzaak
tot fusie wisten te overtuigen. Hij
heeft dan ook alle vertrouwen in het
slagen vaft deze fusie.
Visie van de jubilaris op zyn
nieuwe functie na de fusie.
Het is voor hem een echte uitda
ging om mede vorm en gestalte te
geven aan de nieuwe brede Venrayse
scholengemeenschap. Door goede
invulling en organisatie moet het
een scholengemeenschap worden
waar elke leerling, van iyBO tot
Gymnasium zich thuisvoelt en.éen
optimale leerweg kan volgen. De
uitdaging wordt nog groter als men
bedenkt dat dit momenteel de groot
ste fusie op dit gebied in Nederland
is. Leerlingen en medewerkers die
nen hierin met de grootste zorg op
gevangen te worden. Dit vergt het
uiterste van de organisatie. Kortom,
hij is blij met deze uitdaging en ziet
de toekomst vol positieve verwach
ting tegemoet.
Jan van Casteren is een goede di
recteur en collega. Hij heeft een goe
de visie op en betrokkenheid bij het
hedendaagse onderwijs. Hij heeft het
hart op de juiste plaats en staat altijd
open voor medewerkers, leerlingen
en ouders/verzorgers. Alle aan de
scholengemeenschap Marianum ver
bonden personeelsleden wensen Jan
een gezond, voorspoedig vervolg
van zijn loopbaan toe en spreken de
wens uit nog lang te mogen samen
werken onder zijn bezielende leiding.
Bovendien een fijne, onvergetelijke
feestdag op 14 oktober toegewenst.
Viering jubileum.
Het jubileum wordt op vrijdag 14
oktober a.s. gevierd. Voor de leer
lingen begint het feest met een vos
senjacht en eindigt met een feestelij
ke prijsuitreiking. Bezoekers van
Venray centrum kunnen er alvast op
rekenen dat er op vrijdag 14 oktober
allerlei niet alledaagse figuren rond
lopen en er heie groepen enthousiast
speurende leerlingen op pad zijn.
Van 17.30-19.30 uur krijgt de ju
bilaris door de WOL een receptie
aangeboden in het hoofdgebouw van
Marianum, Mgr. Nolensstraat 9 te
Venray.
's Avonds wordt deze feestelijk
dag afgerond met een formele bij
eenkomst waar enkele sprekers het
woord zullen voeren gevolgd door
een gezellige feestavond voor Jan,
zijn familie en collegae.
elke week nieuws
TEKOOrCEmACD
rr{|unuiivurtin(
in ivcrlcf:
Sr MJ-833300
